Bob Hofman en Frank Evers geven op het Connect 2014 congres in Canada toelichting op de Nederlandse aandacht voor 21ste eeuwse vaardigheden in het onderwijs.

In deze blog brengt Frank Evers (innovatiemanager Marant)enkele inzichten over dit onderwerp bij elkaar over de ontmoeting in Canada:

Tijdens de voorbereidingen van onze reis naar Canada bleek al dat ze op papier met dezelfde vragen bezig zijn op gebied van vaardigheden als wij. Dat werd tijdens onze presentatie en de gesprekken met schoolleiders en docenten alleen maar duidelijker. Als je op zo’n conferentie bent zijn de 6 C’s van Fullan voor iedereen gesneden koek. Er zijn behoorlijke overeenkomsten met de aandacht voor vaardigheden in Nederland. In mijn presentatie op het congres hier, noemde ik het vaardigheden diploma dat vanuit de VO-Raad genoemd wordt (proces) en het kader dat de SLO gemaakt heeft van 21ste eeuwse vaardigheden (inhoud). In essentie vooral belangrijk dat we met elkaar niet blijven soebatten over wat die vaardigheden zijn, of ze nu wel of niet van deze eeuw zijn; Ze zijn nu van wezenlijk belang. Punt.

Aandacht voor de 6 C’s
Lopen ze nou zo voorop in Canada? Dat valt wel mee. De aanpak van School aan Zet lijkt erg op de aanpak die in Ontario gekozen is en waar Michael Fullan de drijvende kracht achter was. Nu ze hier (ik zit in het ochtendzonnetje bij de waterval) de stap naar great gemaakt hebben, is het besef gekomen dat voor de stap naar excellent iets meer nodig is dan opbrengsten inzichtelijk maken en focussen op taal en rekenen: vaardigheden, skills, de 6 C’s. Daar gaat momenteel de aandacht naar uit. En daarmee realiseert men zich dat dit een stap is die zonder een eigentijdse inzet van technologie niet te maken is.

Al snel kom je met gelijkgestemden tot mooie ideeën, zoals internationale Learning Circles, werken aan global awareness of rich learning experiences. Ook hier is enige weerstand tegen PISA merkbaar. Gelukkig zit er dan Katina Papulkas, een plaatselijke schoolleider, die fijntjes opmerkt dat we hier te maken hebben met een populatie van toch wat oudere docenten, met veel resistance, die de focus op kennis wel best vinden. En dan is Katina nog een sterke schoolleider, die met lef docenten de ruimte geeft om mee te doen met bijvoorbeeld het Global Teenager Project, waar op veel verschillende manieren de vaardigheden, wereldburgerschap en inhoud samenkomen. Kijk maar eens naar dit mooie filmpje.

Natuurlijk vind je ook in Nederland dit soort mooie voorbeelden. Ook bij ons zijn veel scholen een enorme stap aan het maken en zie je pareltjes die we moeten koesteren. En ook bij ons zie je de worsteling om deze pareltjes zelfs binnen de eigen school te verbreden en duurzaam te maken. Ook bij ons is elke weg naar Rome nog geplaveid met hobbelige stenen.

Vandaag, zaterdag 10 mei, gaan we een studiereis voorbereiden die dit najaar in november plaatsvindt. We hebben met elkaar afgesproken dat de insteek moet zijn dat Nederland naar Canada komt om mét elkaar te leren in plaats dat wij alleen ván hen leren. We komen niet alleen kijken op de scholen, we gaan met elkaar een leerervaring hebben. Met heldere doelen. We lopen namelijk niet zover uit de pas. We staan beiden voor de uitdagingen manieren te vinden om het leren zo vorm te geven dat er een vrijage ontstaat tussen kennis en vaardigheden. En dat geldt voor zowel de leerling als voor de docent!

Zie website Connect 2014