Zaterdag 23 januari 2016 – verslag door Jan Michels (Vechtdal College)

De reis naar Schiphol verloopt vlot en rond de klok van acht uur staan we in de vertrekhal. Met een foto in de Suriname groeps app laten we weten dat we er zijn. Rond 08:30 uur vrijwel iedereen is er. De opdracht van Bob is, dat we de koffers maar eens moesten gaan inchecken en dan naar vertrekhal 3 voor het visum.

In vertrekhal 3 vinden we de groep weer terug. Er staat al een hele rij dus achteraan aansluiten maar. Na wat gedoe en wat onderhandelingen van Bob krijgen we het visum. Op naar de volgende uitdaging de handbagage controle en de rest. De broekriem moet af, vest uit, alles uit de broekzakken, iPad uit de tas, al met al heb ik wel twee bakken nodig. Daar gaan de spullen door de scanner. Zelf mag ik in een soort douche cabine staan, met de handen omhoog. ‘Stil staan meneer, anders krijgt u strafpunten’. Dat wil ik niet, een balk schiet om mij heen en ik mag eruit. ‘U bent goedgekeurd’, krijg ik te horen en inderdaad staat er een groen vinkje achter mijn scan. Ik verzamel al mijn spullen weer, kleed me netjes aan en ga in de rij staan voor de douane. Alweer zelfbediening! Ik schuif mijn paspoort in een blauwverlichte gleuf en wacht af. Een witte bak licht schiet aan en mijn gezicht wordt vergeleken met de foto op mijn paspoort. Ook dat gaat gelukkig goed. De gleuf licht groen op het paspoort schuift terug, terwijl de hekjes open klappen. Ik zet mijn eerste stap in niemandsland.

12:00 uur. Met een vertraging van een kwartier vertrekken we. Het gaat rap omhoog en met wat slikken zitten we in no-time op de gewenste hoogte. Ik zoek een nieuwe zitplek op, zodat er voor de Surinaamse dame en haar reisgenoot wat meer ruimte is en ik zelf ook wat meer ruimte krijg. Heerlijk even mijn ding doen.
Terwijl ik zit de schrijven krijg ik een glaasje jus, wat nootjes een koptelefoon en een heerlijk warm doekje om je handen even op te frissen.
13:15 uur We zijn al een uur en 15 minuten onderweg en vliegen met een grondsnelheid van 800 km/uur verder en verder weg. Buiten is het -53 graden Celsius koud.

19:59 uur. We krijgen weer een snack en het is raar maar van zitten en niets doen krijg je toch wel trek. Tussen Nederland en Suriname zit 4 uur tijdsverschil. We vliegen inmiddels regelmatig met een snelheid van boven de 900 km/uur en het blijft erg koud buiten -50graden Celsius. HD ik misschien toch de winterjas mee moeten nemen? Het nog ‘maar’ 900 km te gaan een uurtje vliegen dus. We zitten 11582 meter hoog.

21:00 uur. Geland. Vanaf nu overstappen op de Surinaamse tijd.

17:00 uur. We stappen uit. Dit is een bijzondere ervaring qua warmte. In de rij voor de douane. 4 man controleren alle paspoorten, zetten een stempel in je paspoort en een handtekening, vervolgens een stempel en handtekening op het visum.

Controleren van het aankomstformulier en dan mag je door. 1 lopende band en maar een paar koffers. Om de paar minuten komen er weer een paar koffers bij. Dit gaat even duren.

19:00 uur. Gaan we op zoek naar het busje. Koffers op de banken en nog wat verder proppen en we zitten er allemaal in. De zon gaat onder en snel ook. Via een zeer hobbelige route en langs honderden boshutjes en absurde villa’s komen we aan bij het hotel.

22:00 uur op weg naar een eettent tussen links rijdende auto’s met allerlei soorten muziek komen we aan bij ‘Sidewalk Café ’t Vat’. Ik begin er aan te wennen. Geduld, geduld, geduld. Na echt meer dan een uur wachten heerlijke kipsate, patat en een heerlijke frisdrank.

24:00 uur we gaan terug naar het hotel en zijn nu ongeveer 23 uur in de benen. Moe lekker slapen. Tot morgen.

Zondag 24 januari 2016 – Verslag door  team OBS de Voorsprong

Ontbijt rond half 10 heerlijk onder het afdak in de tuin. Pom, omeletjes, en ander lekkers! Daarna even naar de rivier gewandeld. Salamanders, gezien, evenals allerlei bont gekleurde vogels, mango bomen en een smalle mangrove strook langs de rivier.

Om 10 uur werden Maud en Noëlle opgehaald door hun gastgezinnen, Maud verblijft bij Caitlin en Noëlle bij Bryony. De klik was er gelijk!!
Dhr. Hendrik, directeur van de Anton Resida School, was ook aanwezig en bracht twee licht blauwe schooluniform shirts mee, zodat Maud en Noëlle de komende 5 dagen helemaal ‘op gaan’ in de schoolgemeenschap van de Anton Resida MULO.

Lees meer over het Suriname Expeditieteam van de Werkenrode school op hun FaceBook pagina

11.30 u. vertrek naar Fort Zeelandia. Hier kregen we een uitgebreide rondleiding en in het kort luisterden wij naar de geschiedenis van Suriname. Was zeer indrukwekkend.

Daarna slenterden we door de stad en zagen mooie oud houten panden, waaronder de houten kathedraal. Daarna typisch Surinaams geshopt bij het Shell station: lekker broodje kip, wat biertjes en liters water. Hierna terug naar het resort en stukje verslag schrijven.

Om 17.30 u. Kwamen we bij elkaar om het programma van morgen, de rest van de week en de verslagen te bespreken. Uitleg over de Wiki en de verdeling van het schrijven van de dagverslagen.
Daarna lopend naar Chi Min, waar we gezamenlijk genoten van een heerlijke rijst- en bamitafel.
Terug op het resort wat drankjes besteld die we meenamen naar het zwembad. Daar nog even nagenoten van een mooie dag met veel, al dan niet waargebeurde verhalen, vergezeld van behoorlijk grote vleermuizen die om ons heen fladderden. Rond 22.00 u. Allemaal naar onze kamers. Morgen vertrekken we om 07.20 naar de eerste school, de Richenel Slooteschool.

Maandag 25 januari 2016 – Verslag door Nicole Blauwgeers – Lyceum de Grundel

De dag begon vroeg voor ons, om 7 uur ontbijten en daarna verzamelden we en gingen we met 10 leerkrachten te voet naar onze eerste bestemming:  de Richenel Sloote School.

Dit is een basisschool die vele jaren mee heeft gedaan met de Learning Circles. De schooldag in Suriname begint heel anders dan bij ons in Nederland. Alle kinderen verzamelen op het plein en gaan netjes in een rij per klas achter elkaar staan (rondom de vlaggenmast). Dan zingen ze uit volle borst het Surinaamse volkslied en tegelijkertijd wordt de vlag gehesen.

Er zijn een aantal kinderen speciaal voor ons in klederdracht naar school gekomen, ook worden er voor ons nog andere liedjes gezongen. Ik voelde me erg welkom op de school en we werden door juf Karmen rondgeleid door de school.

We mochten bij elke klas even kijken en ook vragen stellen aan de kinderen, plus zei mochten natuurlijk ook dingen aan ons vragen. De kinderen dragen allemaal een schooluniform, op deze school is dat een spijkerbroek met een groen geblokte bloes. Ook zijn de lokalen open, dat wil zeggen dat er geen ramen in de lokalen zitten en dat er ventilatoren zijn om de hitte een beetje tegen te gaan.

Nadat we overal rond gekeken hadden hebben we nog met de ZoCo gepraat, de zorg coördinator op deze school. Daarna kregen we een kroket en hebben we zelf nog een kwartiertje les ‘gevolgd’ bij een docent naar keuze. We voelden ons allemaal erg welkom en hebben een indruk gekregen van een normale schooldag in Suriname.

Kort daarna werden we opgehaald door een busje. We werden naar onze tweede bestemming gebracht. De George Asin school is een MULO school, dit is te vergelijken met ons VMBO. We werden erg hartelijk en warm ontvangen.

Allerlei kinderen in klederdracht ontvingen ons en brachten ons naar een tent waaronder allerlei stoelen waren klaargezet voor ons. Naast de tent zaten alle klassen met leerlingen op stoelen te wachten op ons. Toen we eenmaal zaten werden we door een juf en de directrice welkom geheten.

Vervolgens zong een meisje in klederdracht een werkelijk prachtige versie van het Surinaamse volkslied, in het Sranan zowel als in het Nederlands. Ook werden er prachtige dansen gedaan door groepjes leerlingen. Er werden dansen van verschillende soorten Surinaamse bevolkingsgroepen gedaan. Bijvoorbeeld een Javaanse dans en een slavendans waarbij de kinderen iets om hun voeten droegen waarmee geluid kon worden gemaakt. Ook werden er nog mee optredens gedaan door de kinderen. Niet allen wij als bezoekers vonden het prachtig, maar ook de klasgenoten van de kinderen hebben zich vermaakt.

Vervolgens kregen wij een lunch aangeboden door de school en hebben wij gezamenlijk gegeten en gedronken. Na het eten gingen wij bij de klassen op bezoek en heb ik vragen gesteld aan kinderen en zei vroegen ook veel aan mij. Het is mooi om te zien hoeveel respect de kinderen hier nog hebben voor de leerkracht en hoe de docenten met de leerlingen omgaan. Ik heb ook een aantal docenten gesproken en ik kreeg daardoor een goede indruk van de school. Rond een uur of half 1 gaan de leerlingen opruimen en is de schooldag voorbij.

We hebben daarna nog een bloem ontvangen van de directrice. De naam van de bloem was ‘bokkeppoot’, ik kon me alleen maar een koekje voorstellen maar het is een prachtige roze bloem. We hebben de docenten hartelijk bedankt voor ons geweldige ontvangst, hier kunnen wij in Nederland nog iets van leren!

Dinsdag 26 januari 2017 – Verslag door Annemiek Koopman

Vanmorgen ook weer vroeg op. Om half acht worden we namelijk met het busje naar de Mytyl school gebracht. Jammer genoeg voelt Ellen zich niet lekker en besluit zij vandaag ’thuis’ te blijven. Na een stevig ontbijt en een bakje koffie kunnen we vertrekken.

Als we het schoolterrein oprijden, verzamelen de leerlingen van de Mytylschool zich net om de vlaggenmast. Net als bij alle andere scholen wordt ook hier het volkslied gezongen en met alle eerbied de vlag gehesen. We worden bijzonder hartelijk ontvangen door de schoolleidster Meriam Karnadi.

De Mytyl school is een school voor kinderen met een lichamelijke beperking. Weinig scholen in Suriname zien er zo netjes en verzorgt uit als deze. Meriam laat ons vol trots haar school zien en het wordt ons al snel duidelijk dat deze vrouw enorm veel passie voor haar vak heeft. Een prachtmens…. We gaan alle klassen langs en praten hier en daar wat met de leerlingen. De school heeft een geweldig mooi nieuw zwembad waar de leerlingen kunnen zwemmen onder begeleiding van een docent en vrijwilligers. Hierboven zie je hoe het zwembad er twee jaar geleden nog uitzag….

Ook hebben ze een tuintje, washok en keuken waar de leerlingen heel praktisch bezig kunnen. Deze school maakte enorme indruk. Wat een liefde straalden de docenten uit naar de leerlingen. Alle leerlingen leken enorm tevreden en gelukkig, wat fijn dat er ook voor hun in deze maatschappij een plek is gecreëerd waar zij zich kunnen ontwikkelen.

A

Als we horen dat er een leerling jarig is vandaag zingen we natuurlijk voor ze!!

Na de rondleiding kwamen de hapjes en drankjes weer te voorschijn. Wat zijn de Surinaamse scholen gastvrij, wij Nederlands kunnen daar nog wel wat van leren.

En een brasa als afscheid :-)

Na het bezoek aan de Mytyl school bracht het busje ons naar de Louis Braille School. Dit is een klein schooltje voor blinde en slechtziende kinderen. Ook hier werden we weer hartelijk ontvangen. De leerlingen werden allemaal uit de klas gehaald en zongen een mooi lied over de Louis Braille School.

Na het ontvangst mochten we bij de klasjes naar binnen. Vier lokalen met ongeveer vier kinderen per klas. Sommige leerlingen konden met een aantal hulpmiddelen teksten lezen en andere leerlingen hadden braille schriften. Ook hier was het weer erg opvallend dat de docenten zoveel rust en vriendelijkheid naar de leerlingen uitstraalden.

Bij de school zit ook een opleiding voor blinde mensen tot Shiatsu masseur, zo kan er toch door deze mensen een centje bijverdiend worden. Wat een vrolijkheid en gezelligheid, we sloten de rondleiding hier af met een foto van ons voor de school.

Op na school drie van vandaag, de Anton Resida school. De leerlingen Maud en Noëlle van het Noordik volgen deze hele week de lessen op deze school. Erg leuk om te zien waar ze deze hele week zullen zijn. Maud, Noëlle en de directeur van deze school (meneer Hendrik) zaten al klaar voor ons.

Ook hier kregen we wat te drinken en te eten en had meneer Hendrik een filmpje gemaakt over de afgelopen dagen. Weer zo’n warm welkom en een aantal enthousiaste docenten leidden ons rond door de school. Wat leuk om te zien waar Maud en Noëlle deze week naar school gaan.

Het was een indrukwekkende dag! Veel indrukken opgedaan en weer veel lof voor de Surinaamse collega’s. Goed te zien dat ze met weinig middelen toch best veel voor elkaar krijgen. Morgen zullen we veel van deze collega’s weer ontmoeten tijdens een trainingsdag over de Learning Cirkels.

Woensdag 27 januari 2016 – Verslag door team van de Voorsprong, Den Haag.

Vanochtend zijn we naar het Lalla Rookh Complex gegaan. Hier kregen we uitleg over het werken in de Wiki en de learning circles. Het was aanvankelijk voor veel collega’s nog behoorlijk stoeien met de materie en om allemaal op de juiste manier in te loggen.

Uiteindelijk lukte dat en begonnen we te oefenen met filosoferen in groepjes van 4 (1 vraagsteller, 2 die vragen beantwoorden en een observant: de rollen moeten voor- en met de kinderen helder gemaakt worden en afgesproken). Als voorbeeld kregen we de discussievraag “Wat maakt van jouw huis een thuis?” Om, wanneer de discussie zou vastlopen, waren er kaartjes beschikbaar om het gesprek weer vlot te trekken en verder door te vragen. Verder hebben we een aantal uitdagingen alvast bekeken die je straks met je groep gaat doen. De “Tijdlijn” is ook aan bod gekomen: belangrijk daarbij is dat alle scholen en kinderen feedback geven EN krijgen op de uitwerking van de opdrachten.

Vraag jezelf af hoe je als leerkracht de kinderen een keuze kunt laten maken die echt door hen zelf gekozen is.

Ook al heeft nog niet iedereen het technische deel rond het werken met de Wiki in de vingers, de geruststellende woorden van Manon, zorgen ervoor dat we vol vertrouwen gaan starten!

’s Middags kregen we een presentatie van een vertegenwoordiger van het Bureau Rechten van het Kind (onderdeel van het ministerie van sociale zaken en volkssamenwerking). Goed om te vernemen dat het beleid van het ministerie een beleidsplan heeft omtrent deze materie. Vanuit de zaal werd een aantal vragen gesteld over de praktische invulling van het plan.

We kregen allemaal een exemplaar van een folder ” Kinderen hebben rechten” en een paspoort voor kinderrechten.

Afsluitend werd gepleit voor een nauwere samenwerking tussen de scholen in Suriname en het ministerie.

Om ongeveer 13.30 u. werd de trainingsdag beëindigd. Hierna was de rest van de middag vrij te besteden.

Het was leuk om een aantal collega’s van bezochte scholen weer te zien en te spreken in deze setting. Ook weten we nu met welke scholen we in een circle zitten. We kunnen ons al steeds meer voorstellen hoe wij, en de kinderen al helemaal, zullen genieten van dit mooie project.

Donderdag 28-01-2016 – Verslag door Raymond Steenwelle – Noordik Vriezenveen

Vandaag kunnen we uitslapen, we vertrekken pas rond kwart voor negen. Na een lekker ontbijt is het even wachten op de homestaydames Maud en Noëlle, vandaag gaan ook Caitlyn en Briony mee. Ook worden we vergezeld door onze gids Mw. Mildred Caprino. De groep is inmiddels weer aangevuld met de docenten en leerlingen van de Werkenrodeschool die gisteren terug zijn gekomen uit Nickerie.

We vertrekken met de inmiddels bekende bus naar de aanlegsteiger bij Leonsburg. Hier stappen we met z’n allen in een wat gammel lijkend bootje. Nadat we ons in een reddingsvest hebben gewurmd, kunnen we vertrekken naar fort Nieuw Amsterdam.

Hier krijgen we van Mildred alles over de geschiedenis van het fort te horen, ze vertelt uitgebreid en boeiend over de slavernij, we bekijken de gebouwen de gevangenissen en de huizen waar men vroeger in woonde. In de gebouwen was van alles te zien en te horen op beeldschermen.

Verder waren er wapens en gereedschappen te zien die men hier vroeger gebruikte. Mildred vertelde uitgebreid over de lijfstraffen en gruwelijkheden die de slaven hier moesten ondergaan.

Nadat de rondleiding was beëindigd konden we weer in de boot stappen die ons naar Frederiksdorp bracht, een vroegere plantage. Nogal wat nat gespetterd kwamen we aan.

We mochten gelijk aanschuiven en kregen een lekkere kom Saoto soep, een soep waarin van alles is verwerkt , aardappelstukjes, groente een gekookt ei enz.
Genieten dus. Samen met een lekker glas koel bier.

Op deze plantage konden we de huizen van belangrijke mensen bewonderen en raakte Mildred wederom niet uitverteld.

Na de rondleiding was het de bedoeling dat we tussen de neuten, onder de huizen, nog even konden genieten in een hangmat. Jammer dat Bob gelijk in slaap is en hier weinig van heeft meegekregen.

We vertrekken weer met de boot en zakken de rivier weer af om dolfijnen te spotten, helaas lieten ze zich vandaag niet zien. Goed om te zien dat het echt klikt tussen Maud en Briony en tussen Noëlle en Caitlyn. Ze hebben een leuke week met elkaar. Rond half vijf zijn we weer bij de aanlegsteiger in Leonsberg, waar de bus al weer klaar staat. Vanavond weer gezellig met elkaar uit eten en weer voorbereiden op de schoolbezoeken van morgen.

Vrijdag 29 januari 2016 – verslag door Jan Michels (Vechtdal College)

Vandaag vroeg op 6:15 gaat de wekker 07:15 uur stappen we weer in de bus. We rijden door de ochtendspits met op elk kruispunt een druk fluitende en gebarende politieagent . Het gaat verder en verder en ‘chef’ onze chauffeur brengt ons over verschillende sluipwegen naar de plaats van bestemming. We hebben weer een stukje van Paramaribo gezien dat een stuk welvarender oogt.

We bezoeken de Anton lLeeuwinschool. We worden ontvangen door twee collega’s die we ook hebben ontmoet tijdens de trainingsdag. Op de school zijn veel leerlingen bezig met een so dat is hier meer dan een toets/proefwerk.

Bob legt nog een keer uit wat de bedoeling is van de Circles.

Alle leerlingen die meedoen in de Learning Circles worden naar een lokaal gestuurd en daar worden we weer uitgebreid getrakteerd op een pastei en een pittig broodje. De school beschikt opnieuw over weinig middelen. In gesprek met een leerling horen we, van hem, dat je na de mulo moet proberen om bij de douane een baan te krijgen. Op de vraag hoezo, krijgen we een veelbetekenende blik, die overgaat in een vette grijns, terwijl hij met zijn vingers de beweging maakt van geld verdienen.

Weer een andere jongen wil graag politie worden om dezelfde rede als de douane jongeman. Achter hen zit een meisje dat de verpleging in wil en daarnaast weer iemand die ook kiest voor de medische kant, maar dan als chirurg. Alle niveaus bij elkaar in de mulo.

Het is inmiddels bloed heet geworden en na wat gezoek vinden we de volgende school. Tja ze hadden de straatnaam een ander naam gegeven en dan moet je gewoon even een paar maal omkeren, wat vragen en dan kom je er ook.

De VOJ Copieweg school is het eerste schoolgebouw die we zien met twee verdiepingen. De school bestaat pas 4 jaar en ziet er netjes uit. We worden ook hier hartelijk ontvangen en onze collega’s van Werkenrode schuiven bij ons aan. Opnieuw een rondleiding en tijdens een les Engels grijpt Bob zijn kans om met een stukje activerende didactiek de boel op zijn kop te zetten. We gaan verder. Het is grappig om te zien, dat als de docent wiskunde naar het volgende lokaal gaat om les te geven aan een andere klas, ook een heel schoolbord met ruitjes mee de trap op genomen moet worden.

Het is ook de laatste schooldag van Maud en Noëlle op de Anton Resida MULO. Ze draaiden een week mee met het lesprogramma. Bij het afscheid ontvingen ze ieder een prachtige atlas van Suriname en een certificaat van participation. Well done dames :-)

De PO collega’s waren vandaag te gast op drie basisscholen, de eerste was de Nassy Brouwer School. Deze klas gaat mee doen met de Circles:

Juf Ellen gaat niveau lezen met een groepje. Ook Chander en Corinne zijn weer een vol half uur ‘aan ’t werk’.

Daarna een boeiend gesprek met directrice mevr. Boetius en met coördinator Barbara Shields. Wat een bevlogenheid!

Daarna door naar de Julius Lobato school, ook hier een warm welkom door de leerlingen.

En een kennismaking met de deelnemende klas.

De ochtendbezoeken werden afgesloten op de SO Lamtoro school, waar we werden opgewacht door zingende kinderen en een door de leerlingen gemaakt groentengerecht met scherpe pindasaus klaar stond. Wat zijn we over welkom!

Om 14:30 uur geeft de groepsapp  het sein voor vertrek naar White beach aan. We hobbelen richting White beach en onderweg verzamelen we alles wat er nodig is door gewoon even te stoppen in te laden en weer verder. Gelukkig weet onze chef dat allemaal te regelen. Na een klein uurtje hobbelen door het fantastische landschap van Suriname komen we aan bij White beach.

Het is een tropisch paradijs maar dan op z’n Surinaams. Waar het allemaal vandaan komt en hoe dit werkt moet je niet vragen, maar het werkt en je staat er midden in. Iemand klimt in een palmboom en voordat je het weet liggen de kokosnoten beneden en worden opgehakt terwijl uit een andere hoek de ligbedden worden aangesleept. We hebben een fantastische BBQ, een kampvuur met een bizar doorgeef verhaal. Ter afsluiting een verplicht nat pak voor vrijwel iedereen :-)

Echt mensen deze middag was de kers op de taart van deze hele top week.

Zittend op het strand van White beach bij ondergaande zon doet alles even vervagen en laat de tijd even stil laten staan. Zucht, morgen vliegen we terug.

Bob en Manon, wat hebben jullie ons een geweldige ervaring bezorgd in een wereld vol tegenstellingen. Bedankt daarvoor.

Zaterdag 30 januari 2016 – Verslag door Raymond Steenwelle – Noordik Vriezenveen

Afscheid nemen bestaat niet zingt Marco, vandaag bestaat het wel. We moeten vandaag afscheid nemen van Suriname. Maar
het is nog niet zover, vanmorgen een vrije morgen we mogen ons eigen gang gaan. De één slaapt lekker uit, de ander begint z’n koffers te pakken. Ik “mag” gezellig met Maud en Noelle een morgen gaan winkelen in Paramaribo. En tot mijn verbazing wordt het nog leuk ook. Allerlei winkeltjes bezoeken, even naar de Mc. Donalds en tot slot een tostie eten bij het Vat.
Maar dan moeten ook wij er aan geloven, de koffers pakken. Rond één uur komen de gastgezinnen om afscheid te nemen van Maud en Noëlle, een emotioneel gebeuren. Daarna de bus in om naar het vliegveld in Zanderije te hobbelen. De boarding pass was al geregeld dus het lange wachten kan beginnen. Rond half acht stijgt ons vliegtuig op en vliegen we met de nachtvlucht terug naar het koude Holland.

Kort geslapen dus een beetje moe de koffers ophalen, door de douane, en dan kunnen Maud en Noëlle eindelijk weer in de armen van hun ouders vallen. Iedereen is supertrots op ze, doe het maar eens, op je verslag:14e, helemaal in je ééntje een week in een wildvreemd gezin in Suriname. Ikzelf zou het niet hebben gedurfd. Super ladies zijn het. Tot slot met de trein weer terug naar huis.

Rest mij de hele groep ontzettend te bedanken voor een superweek. Ik heb een drukke maar zeer leerzame week meegemaakt.
Komende tijd aan de Circles werken. Samen met GT 24 de opdrachten maken.
Bob en Manon enorm bedankt.
Raymond.