Dagverslag zondag 28 september door Hetty en Ineke:
Hoe gaar kun je zijn als je na een avondje stappen, weer om 04.30 uur uit je bed mag kruipen……(we zouden maar een uurtje gaan toch?)…….om naar Amsterdam Schiphol te rijden. Er staan twee quasi hippe meneren, Bob en Gert op ons te wachten “hè hè eindelijk, jullie zijn de laatsten”, waardoor we ons meteen op ons gemak en welkom voelen ;) In het vliegtuig toch maar even de oogjes gesloten, maar met het weer openen worden we verrast door het prachtige uitzicht over het land van de duizenden meren, wow wat een view. Wakker worden, Hetty, kijk dan (maar ze slaapt gewoon door).

Gezamenlijk sleuren we onze koffers naar het hotel (zitten al mijn wieltjes er nog onder?), waar we mogen inchecken in ons hotel.Okee we krijgen vrij om even van de sfeer te proeven, dus meteen op zoek naar de terrassen. Terrassen? Waar zijn de terrassen?  Na 2 twee blokken te omlopen, terug naar het station, nog een blok om, naar een terras……de serveerster komt maar niet…..pffff. …….Kom op, Hetty, we zoeken een ander terras, lekker in het zonnetje (23 graden) waar de bediening beter is. Een paar blokken verder vinden we een terras in de zon, maar ook hier geen bediening. (doe eens niet zo ongeduldig, echt Hollands zeg!) Ik ga zelf binnen wel de bestelling doorgeven. “Two white wine, please (hurry een beetje op jah, we moeten over een half uur weer terug zijn van de meneren). De juffrouw achter de bar overhandigt me smilend de 2 volle glazen en zeg “thirty-one euros please”, en omdat ik niet zo goed Engels versta vraag ik “Excuse me?”, maar ze meent het. 31 euro voor 2 glazen witte wijn? duh…..”laat maar zitten trouwens, we drinken wel plat water in het hotel”, dat gaat ze nooit begrijpen :-)

Good morning Helsinki :-)

Verslag door Jolanda & Jacoba:
Na een uitgebreid ontbijt staat iedereen om 8.00 uur in de lobby. Na een half uur in de trein bereikten we Lumon Lukio in Vantaa. Hebben wij van tevoren gehoord dat er bijna niet wordt getoetst, is er deze week helaas een landelijke toetsweek. Het gevolg is dat wij bijna geen leerlingen en docenten in de les hebben gezien; wel veel gesprekken individuele gesprekken met leerlingen en docenten.Tijdens ons bezoek werden wij rondgeleid door de directeur Jari Koivisto, vergezeld door een decaan en een leerling. Later kwamen er nog een aantal docenten en leerlingen iets over hun school vertellen. Ze werden spontaan uit de gang geplukt.Tussen de middag hebben wij een uitgebreide lunch gehad. De leerlingen krijgen ook een warme maaltijd op school, maar die is iets minder uitgebreid dan die van ons. Mensen van buiten de school kunnen tegen betaling ook van deze voorziening gebruik maken.
Een aantal opvallende aspecten op deze school zijn:

• Het onderwijs is modulair opgebouwd.
• Er zijn modules van zeven weken die afgesloten worden door een toetsweek.
• Er zijn ongeveer 50 modules verplicht en 25 naar keuze.
• De leerling is zelf verantwoordelijk voor zijn keuzeproces; de intrinsieke motivatie is daardoor erg groot.
• De stimulans om te leren is erg groot..

Er zijn veel gemeentelijke voorzieningen binnen de school, o.a. een bibliotheek, een sporthal en een theater. De bibliotheek is gratis: het is een democratisch recht dat iedereen toegang heeft tot informatie.

• Cognitieve en persoonlijke ontwikkeling gaan hand in hand.
• De school wordt als een fijne plek ervaren. De leerling spreekt met plezier over de school.
• Goede afwisseling tussen vakken als de denkvakken en de doe (creatieve) vakken: hoofd en lichaam.

De leerlingen zitten naast de modulegroepen in een stamgroep met een mentor. Deze groep blijft drie jaar bij elkaar met dezelfde mentor.Na een bordesfoto met de directeur sluiten wij om 16.00 uur dit interessante schoolbezoek af en vertrekken we met een hoofd vol indrukken met de trein terug naar Helsinki.’s Avonds heerlijk gegeten in Virgin Oil, pizza’s echt een echt houtoven.

Ale en Wim – Bouwen aan een droom
We hebben vandaag een bezoek gebracht aan de Saunalahti Koulu onder leiding van Hanna Sanakorpi en Minna Weli. Hanna behoort tot de happy few die haar professionele droom waar kan maken.Na jaren van voorbereiding is een schoolgebouw neergezet dat alle potentie in zich heeft om deze droom waar te maken. Het gebouw is licht, ruim opgezet en biedt kinderen door de indeling in vleugels een eigen plek. Over alles is in dit opzicht nagedacht. Zelfs de basiskleur van het interieur van elke vleugel is consequent doorgevoerd, zodat ieder kind zijn of haar eigen afdeling herkent. Het gebouw goed geoutilleerd en heeft een eigen auditorium met 75 zitplaatsen.Bijzonder vinden we dat de school een ingroeimodel kent. Grade voor grade wordt het curriculum opgebouwd. Men is met grade 1 begonnen en bouwt zo de school op, in plaats van de school met alle grades in één keer te starten. Voordeel is dat alle leerlingen alle grades doorlopen en dus van A tot Z de filosofie van de school doorleven.De basisschool groeit er in, een school voor voortgezet onderwijs groeit er uit. Een mooie manier om groei mogelijk te maken en tegelijkertijd de kosten te beheersen.

Dit is ongeveer het laatste wat we over bedrijfsvoering vertellen want vanaf nu gaat het alleen nog maar over onderwijsinhouden en onderwijskundig leiderschap die dit mogelijk maakt! We maken deze opmerking, omdat we vanuit Nederland steeds geneigd zijn om naar de beheerskant te kijken, terwijl Hanna en Minna zich vrijwel uitsluitend bezig houden met de realisatie van hun onderwijskundige visie. Ja, er moet overleg gevoerd worden met (lagere) overheden, maar dat betreft vaak de rol van de school in de samenleving (lees: wijk).Zorgen over concurrerende scholen zijn er niet. Het kind bezoekt de school in zijn wijk.
Het onderwijssysteem is kind-georiënteerd. De vraag is dus niet: wat kan de school (gebouw en docenten) bieden, maar: wat heeft het individuele kind nodig om zich tot een volwaardig lid in de maatschappij te kunnen ontwikkelen? Overal is de uitvoering van die missie zichtbaar! Een paar voorbeelden:

1. Is het kind in grade 2 toe aan de volgende stap of heeft het meer tijd nodig?
2. Ouders zijn direct betrokken bij de ontwikkeling van hun kind. 4 x per jaar komen zij op school om samen met docent en kind de voortgang te bespreken.
3. De sfeer op school is gezellig, warm en informeel, een gezellige chaos. Iedereen helpt elkaar. De docent maakt gewoon onderdeel uit van dat natuurlijke leerproces. De kinderen zijn toegankelijk en ogen ontspannen.
4. De omgangsvormen zijn respectvol.
5. De school kent meerdere SEN docenten. Waar nodig nemen ze kinderen apart, waar mogelijk draaien de kinderen die extra hulp nodig hebben mee in de groep. Deze docenten meten meerdere keren per jaar of het betreffende kind voldoende voortgang boekt.

We hebben ook in deze onderwijsvorm vertrouwen en verbinding gezien. Wie je ook vraagt,  iedereen rageert vanuit dezelfde visie. Men spreekt één taal! Je ziet dat iedereen vanuit zijn of haar rol gelooft in wat hij of zij doet. En nogmaals: het gaat over onderwijs en uitwerking van de missie. Iedereen zet zich daarvoor in. Ok, Hanna kon met door haar geselecteerde collega’s aan de slag. Dat is niet iedere schoolleider gegeven.

Wat nemen Ale en ik mee?
Biedt enthousiaste en goed opgeleide en lerende docenten een goede leeromgeving en leg de verantwoordelijkheid zo laag mogelijk in de organisatie. Intrinsiek gemotiveerd pakken mensen vanuit eigenaarschap en betrokkenheid en vanwege het vertrouwen dat zij krijgen hun verantwoordelijkheid en bouwen ze mee aan een droom die werkelijkheid kan worden en ook wordt. De missie heeft het allemaal in zich:
Our dream, when the student leaves our school…..

• He knows himself; his strength and weaknesses
• He feels, that he belongs in our community
• He has achieved his personal best in learning and he is still eager to learn.
• He is able to find his place in the world.
• He has learned to love and care for others.
• He has roots and wings.

Verslag woensdagmorgen door Itske:
Vanochtend zijn we met een klein groepje naar Vantaa Vocational School Varia geweest. In tegenstelling tot de bezoeken aan andere scholen, zijn we hier maar anderhalf uur geweest, maar toch hebben we een aardige impressie gekregen. Je kunt deze school het beste vergelijken met het MBO dat wij in Nederland kennen, praktijk gerichte opleidingen. Dit is een moderne school die de mogelijkheid biedt om veel disciplines aan te leren.

Er zijn zes richtingen verdeeld over vier locaties in Vantaa waar de leerling uit kan kiezen:

• Technology/Tourism,
• Catering and domestic services
• Culture
• Transport
• Electricity
• Communications/Social and Health care

Wij hebben bij verschillende praktijkvakken gekeken. Hier hebben we leerlingen bezig gezien met lassen, timmeren, schilderen, knippen, koken etc. De kinderen weten goed wat ze moeten doen. Ze zijn uiterst geconcentreerd met hun werk bezig en de sfeer is goed. Mooie lokalen die zeer geschikt zijn voor deze vaardigheden. Veel wordt direct hier in school in de praktijk gebracht, zeer functioneel voor alle partijen die erbij betrokken zijn.

Moet iemand leren knippen, dan komt er iemand uit Vantaa die voor weinig geld geknipt wil worden. Moet er iemand leren timmeren, dan worden er sauna’s gebouwd die geplaatst worden bij mensen thuis. Moeten ze leren schilderen, dan leven ze zich uit op de muren, trappen en deuren in school. Een prachtig systeem dat multifunctioneel is. Er wordt niets gesimuleerd. Ze hebben een duidelijk doel. Een goed systeem van vraag en aanbod. Iets wat voor deze doelgroep hier heel goed werkt.

De theorielessen worden gegeven door universitair geschoolde docenten. De praktijkvakken worden gegeven door mensen uit de praktijk die minimaal drie jaar ervaring hebben en een pedagogische opleiding van twee jaar hebben gevolgd. Op deze locatie werken 260 docenten met 1600 leerlingen. Ze hebben ook veel connecties met het buitenland. Sommige afdelingen komen hiervoor in aanmerking, bijvoorbeeld de opleiding toerisme.
Er bestaat ook een aangepast programma voor leerlingen die er nog niet helemaal klaar voor zijn of nog niet precies weten wat ze willen. Ze noemen dit ook wel de ‘10th grade’ . Dit kost leerlingen een extra jaar. Het doet mij denken aan de entreegroep die wij kennen in Nederland op het MBO.De school wordt beheerd door de gemeente Vantaa. Vantaa is in vergelijking met de gemeente Espoo (zie verslag dinsdag) een redelijk arme gemeente, maar het onderwijs is gratis, dus dit hoeft geen belemmering te zijn om naar school te komen. Uiteraard lopen de docenten op school wel tegen bepaalde problemen aan die in deze omgeving spelen. Er wordt bijvoorbeeld veel gespijbeld. Gelukkig investeren ze ook veel in de zorg. Ze signaleren de problematiek snel en proberen uitval te voorkomen. De jeugdwerkers die op deze school rondlopen, komen bij de ouders thuis om bijvoorbeeld over het spijbelgedrag te praten. Er wordt een plan opgesteld. Kunnen de leerlingen zich toch niet aan de regels houden, dan worden ze van school gestuurd. Ondanks deze zorg, valt er toch nog 10 % uit. Ze laten deze leerlingen niet zomaar gaan. Ze hebben drie maanden de plicht om ze ergens anders onder te brengen. Lukt dit niet, dan zijn ze op zichzelf aangewezen. Dit betreft mensen tot aan 25 jaar. Leerlingen die klaar zijn met deze opleiding, hebben goede vooruitzichten. Het merendeel vindt een baan, namelijk 80 %. Ze werken nauw samen met de plaatselijke bedrijven.Het is mooi om te zien hoe alle betrokken partijen binnen een gemeenschap zo goed met elkaar samenwerken. Scholen zijn goed gefaciliteerd door de gemeente, zodat de docenten zich volledig op het onderwijs kunnen richten. Alle ruimte voor ontwikkeling en maatwerk.

Verslag woensdagmiddag Koen:
Lang lang geleden, toen Friesland nog een rijk gewest was, Twentenaren nog baarden hadden en Brabant nog gewoon een generaliteitsland onder bestuur van Holland was, werd er voor de kust van Helsinki een fort gebouwd: Suomenlinna. Het was de bestemming van onze woensdagmiddagexcursie.
Bob had beloofd dat ons na deze excursie ons veel duidelijk zou worden over de Finse geest van onafhankelijkheid. Ik moet eerlijk zeggen dat dat deze belofte door onze gids Gaisa/Kaisa niet volledig werd ingelost. Wellicht had het er mee te maken met de haast die zij had om haar tandartsafspraak te halen :-) Hoe het ook zij: Er is wel een aantal zaken blijven hangen.

1. De Finnen zijn pas relatief kort onafhankelijk (sinds 1918) en zijn lang een speelbal geweest in het Europese machtsspel, vooral tussen Zweden en Rusland.
2. De Finnen hebben een goede truc uitgehaald in WOII, waardoor Helsinki is gespaard.

3. Finnen zijn efficiënte bouwers: een kerk is ook een vuurtoren. Het zou me niet verbazen als in de kelder nog wat munitie opgeslagen zou zijn. Dat zou trouwens ook wel passen bij het hekje van kanonnen en scheepskettingen.

4. Hoewel er in de loop van de jaren behoorlijk wat graniet is gespleten om de de verschillende muren van het fort te bouwen en verstevigen is het militaire gebruik van het fort te verwaarlozen. Wellicht heeft het wel een afschrikwekkende functie gehad en daarmee Helsinki beschermd in de 19e eeuw.
5. De kracht van het eiland zit hem vooral in de culturele en economische waarde: plek van samenkomst voor discussiërende Verlichte denkers in de 18e eeuw, scheepswerf (ook nu nog!) voor prachtige houten schepen en plek voor Helsinkers om te ontspannen in prachtige natuur.

6. Suomenlinna is ook een plek voor reïntegratie van gedetineerden. Zij mogen na goed gedrag het eiland gebruiken als plek om te werken.
Mijn conclusie: een mooi uitstapje dat wat lucht geeft in de volle dagen. Zeker als het zulk mooi weer is. De achtergronden van de Finse geest en daarmee samenhangend het Finse onderwijs zullen we zelf de laatste dagen verder moeten onderzoeken.

Dagverslag donderdag 2 oktober 2014 door Willemien en Sjaak:

“Docenten hebben geen leven” – Eric Allenbach.
Vandaag bezochten we de International School of Espoo (200 studenten, 20 medewerkers). Een stad  (250.000) inwoners gericht op technologie (voorheen Nokia) en daardoor wonen er veel Nokia – en oud-Nokia kinderen in Espoo. Eric spreekt veel over verschillen van scholen, hij rankt de scholen en vakken, vooral de wiskunderesultaten maakten hem erg trots. Dit staat haaks op wat er eerder werd geschetst, toen gezegd werd (dat er geen competitie is tussen scholen en dat men niet zo resultaatgericht is). De docentenopleidingen zijn erg competitief. Waarom? Eric geeft aan dat er weinig studenten toegelaten worden tot de docentenopleidingen, hierdoor is er veel competitie.

De Internationale school is momenteel een ‘middle school’ (grade 7 – 9), maar wordt volgend jaar een ‘joined comprehensive school’ (grade 1 – 9). Naast het Finse programma biedt de Internationale School het ‘Internationale programma’. Docenten dienen beide systemen aan te bieden en te toetsen. De meeste leerlingen zijn Finnen. De docenten zijn native speakers (Australisch, Brits en Amerikaans Engels). Eric vindt het zorgwekkend dat er op andere scholen Engels wordt gegeven door niet native speakers.Het onderwijs is vooral gericht op het toeleiden naar vervolgonderwijs. Eric zegt dat hier heel hard wordt gewerkt en dat het programma veel eisen stelt aan leerlingen.

Er zitten ca. 20 – 24 leerlingen in een klas. Er is een mentordocent (CT: classroom teacher) die de groep 1 keer per week gedurende 3 jaar ziet. Oja, deze docenten hebben geen leven, omdat het zoveel werk omvat om een docent en een CT te zijn. CT’s leren leerlingen om te leren en te plannen. Daarnaast is de CT de aangewezen persoon om problemen die er zijn met een leerling met de pedagogische groep (ons ZAT) en ouders te bespreken. Hierbij lijkt er geen sprake te zijn van planmatig handelen/werken, wel worden de achterstanden in beeld gebracht. Het blijft slechts het in beeld brengen van achterstanden (Eric geeft aan dat alle docenten rekening houden met de gegevens uit het LVS, maar een collega spreekt dit gelijk tegen “I don’t”).

Geen nieuws is goed nieuws; het beleid van HRM: “geen nieuws is goed nieuws” en voor de rest wordt er erop vertrouwd dat docenten zich professionaliseren. Bij ziekte wordt er van de docent verwacht dat hij de eerste dag met een doktersverklaring komt.

Les scheikunde van Anton.
Leerlingen zitten allemaal erg stil te luisteren naar de docent. De docent vertelt op een erg rustige toon over het onderwerp en stelt leerlingen vragen. Leerlingen kunnen vragen stellen tijdens zijn uitleg en hij neemt dit serieus door hierop in te gaan. Leerlingen hadden al huiswerk gemaakt over het onderwerp. De docent gebruikt verschillende werkvormen.
De docent geeft aan wat er gedaan dient te worden met de stof die hij aanbiedt, bijvoorbeeld dat leerlingen niet de cijfers moesten gaan leren maar juist de toepassingen van de stoffen. Leerlingen luisteren en kijken aandachtig naar het filmpje.

De les van Tjerk: Maatschappijleer (de nieuwe Russen, minderheidsbevolking).
De les begint snel, er ontbreekt een opening van de les. Het doel van de les wordt niet aangegeven. Leerlingen presenteren in tweetallen hun onderzoek naar Russische minderheden binnen de Finse bevolking. Tjerk neemt alle telefoons in. Tjerk grijpt in en stelt vragen. De les wordt onderbroken door een dagopening via de speakers in het lokaal. De Russische invloeden zien wij hierin terug. De dagopening gaat over hoe twee bergbeklimmers onder extreme omstandigheden hun bergtocht hebben overleefd. Erg mooi om te weten dat ze het hebben overleefd. Dit noodzakelijk kwaad wordt o.i. gezien als een noodzakelijk kwaad. Leerlingen schrijven met de presentatie mee doen dit op aangeven van Tjerk.
De presentatie is een toets, Tjerk grijpt veel in (om aanvullingen te geven of verduidelijking te vragen), waardoor leerlingen niet goed hun verhaal kunnen doen. De werkvorm van toetsing is in mijn ogen erg goed, mits leerlingen/de groep de ruimte/tijd krijgt om zijn/haar/hun verhaal te doen en over vragen na te denken.

Eric Allenbach- Differentiëren.
In onze ogen is er geen sprake van leren op maat (differentiëren in tempo stof, ruimte, materialen etc. komt niet aan de orde). De achterstanden worden slechts in kaart gebracht en er volgt een narratief rapport. Wij denken dat hij dit ziet als differentiëren. Binnen hoogste niveau (zorg van het pedagogische team) wordt een individueel leerplan opgesteld, maar dit komt op deze school bij niet voor.

Jay Thompson – guidance counselor.
Het gaat erom dat hij de transitie van primary school naar junior high school en van junior high school naar het vervolgonderwijs zo goed mogelijk op elkaar aansluiten. Er wordt ingezet op hun leervaardigheden en leerstijlen. De toegangstoetsen (bij de ‘speciale high schools’) wegen momenteel zwaarder dan de gemiddelde cijfers van junior high school, dit vindt Jay een kwalijke zaak. Het idee is dat alle leerlingen naar vervolgonderwijs kunnen. Het systeem is er op gericht om studenten zo lang mogelijk binnen het onderwijs te houden.

Ho ho ho.
Collin Duff  maatschappelijke stage. Kerstkaartenactie: Collin vraagt aan ons of we 9 klassen (+/- 14 jarigen) hebben die kaarten willen versturen naar 9 klassen van de internationale school. Het doel: een kerstkaart met een boodschap in het Fins en Engels wordt verstuurd naar klassen in het buitenland. Wie o wie? Als je geïnteresseerd bent, kan je een e-mail sturen naar Colin en dan komt het wel goed!

Nabespreken.
In een zaal van het hotel hebben de 4 verschillende groepen hun licht laten schijnen over hoe en in welke mate de onderwerpen binnen de Internationale school aan de orde zijn.
Per school/locatie beantwoorden we de volgende vragen:

1. Waar ben je trots op in je eigen school?
2. Wat neem je mee naar Nederland?
3. Wat zou je in 2016 gerealiseerd willen hebben en bij de opening van het schooljaar in de speech van 2016 van de teamleider/directeur willen zetten?

Lappi
De laatste avond werd afgesloten in Restaurant ‘Lappi’, een sfeervol restaurant waar we genoten van diverse varianten van het Finse rendiervlees… heerlijk!!

Koeni Termaatti
De echte afsluiting doen we met een optreden van Koen Termaat. In de lobby van het hotel mocht Koen na het optreden van de Finse artiest ons vermaken met zijn eigen geschreven liederen. De ultieme kans voor Tiny om haar ‘Lappi dansi’ tentoon te spreiden. Helaas heeft Tiny deze kans laten liggen en moeten we in inbeelden hoe deze speciale dans gaat.
Dwazen en gekken sjogge nei in oar syn lekken en brekken.

Verslag vrijdag 3 oktober door Hans en Japke:

Vandaag, op de laatste dag van onze studiereis, zijn we te gast op de Viikki-opleidingsschool. In totaal bezoeken ongeveer 1000 leerlingen deze school, verdeeld over het primair onderwijs (7-15 jaar) en het secundair onderwijs (16-18 jaar). Het is lastig om op het secundair onderwijs aan de Viikki-school te komen: de school heeft slechts een beperkt aantal plaatsen beschikbaar voor kinderen die buiten de regio wonen. Alleen de allerbeste leerlingen met de hoogste cijfers worden toegelaten.
Het gaat hier om een bijzondere school, omdat er een nauwe relatie bestaat met de Universiteit van Espoo. Samen met de pedagogische en andere faculteiten worden docenten opgeleid en getraind in de onderwijspraktijk. Deze opleidingsschool is ontstaan in 1869: het was de eerste school voor meisjes waar het Fins als voertaal werd gebruikt.

Visie
Zoals op zoveel Finse scholen wordt er gewerkt vanuit een duidelijke visie: deze school wil zich inzetten om een goede, veilige en hoog gekwalificeerde leeromgeving te creëren waarin leren en samenwerking centraal staan.

Opleidingsschool
In totaal zijn er 12 opleidingsscholen in Finland.  De Viikki-school behoort tot de grotere opleidingsscholen en leidt veel studenten op. Het gaat hierbij om aankomende docenten ten behoeve van de basisschool (150 studenten) en vakdocenten (200 studenten). Docenten (‘class teachers’) geven les in alle vakken aan de leerlingen in de leeftijd van 7 tot 12 jaar; vakdocenten (‘subject teachers’) verzorgen de lessen in het vak waarin ze zijn afgestudeerd. Daarnaast verricht de school wetenschappelijk onderzoek ten behoeve van de docentenopleidingen. De school is tevens belast met het (door-)ontwikkelen van het trainingsprogramma voor de docenten in opleiding. Opmerkelijk is dat de opleiding tot docent voornamelijk bestaat uit theorie en niet-praktijkgebonden vaardigheidsonderwijs. Slechts 15% van de totale opleidingsduur wordt ingezet voor praktijkstages.

Het onderwijs
Opleidingsscholen staan hoog aangeschreven vanwege de uitstekende onderwijskwaliteit. De Vikki-school wil de docenten (mee) opleiden aan de hand van de volgende kernwaarden: vertrouwen, respect, begeleiding, onderlinge feedback en zelfreflectie.
Ook hier staat weer het vertrouwen in de kundige en professionele docent centraal. De (adjunct-)directeur bezoekt geen lessen van de docenten: dit past niet in de cultuur van vertrouwen. In principe zal de docent vanuit zijn of haar professionaliteit zelf moeten aangeven of er hulp nodig is.
De Viikki school heeft prachtige faciliteiten die in Nederland op de meeste scholen ontbreken, zoals een bibliotheek en een groot auditorium. In het auditorium worden o.a. lezingen gehouden, hoorcolleges aan de leerlingen worden niet gegeven.

De praktijk
Elke ochtend vindt een gezamenlijke opening in het auditorium plaats waarbij alle leerlingen aanwezig zijn. Het is een meditatief moment dat wordt verzorgd door een leerling, een docent of een externe spreker. Dagopeningen op Finse scholen zijn wettelijk voorgeschreven.

Zoals op veel Finse scholen wordt ook hier gewerkt met een periodesysteem van 5 x 6 weken. Een lesuur op de Viikki-school duurt 75 minuten en wordt afgewisseld met een korte pauze van een kwartier. Ook in deze Finse school heerst er orde en rust. Het is er schoon en netjes.
De individuele groepsleden concludeerden dat er zowel uitstekende (afwisselende werkvormen, vaart in de les, goed contact met de leerlingen, etc.) als matige lessen (weinig orde, geen of nauwelijks differentiatie, etc.) werden gegeven.

Op weg naar huis.
Ook aan deze reis komt een eind; koffers pakken in hotel, met een kleine vertraging met de KLM terug naar Amsterdam.

Na even goed zoeken was ook de laatste koffer terecht en namen we met veel omhelzingen afscheid van elkaar. Veel geleerd, fantastische groep, heerlijke reis :-)