Maandag 5 februari:

18.45 – 19.50: Amsterdam – Frankfurt
21.30 – 09.35 + 1: Frankfurt – Delhi (nachtvlucht)

Verslag Niels en Lourens:

Vanmorgen moesten we allemaal nog tot 12 uur naar school. Niet dat we ons heel goed konden concentreren in de les, maar het leidde ons wel een beetje af. Toen Niels en ik (Lourens) samen bij scheikunde zaten, hadden we het de hele tijd over de reis.

Vervolgens zijn we naar Schiphol gereden. De helft van de groep kwam met de trein en een ander deel van onze groep kwam met de auto.
We spraken met elkaar af in vertrekhal 1.

Daar moesten we afscheid nemen van onze ouders, familie en vrienden. Vaarwel!
Ik (Niels) zat naast Lourens. Hij ging voor de eerste keer vliegen. Echt grappig om te zien wat hij ervan vond.

We hebben veel foto’s gemaakt en het was leuk om te vliegen. De vlucht van Schiphol naar Frankfurt duurde iets minder dan 1 uur. Dus we kwamen rond 20:00 uur aan in Frankfurt. In Frankfurt moesten we even wachten voordat we naar Delhi konden vliegen. De vlucht van Frankfurt naar Delhi was een nachtvlucht van 7 uur. We probeerden wel te slapen maar dat lukten de meesten niet door het harde geluid. Ook kregen we eten in het vliegtuig. Je kon kiezen uit een menu met kip en uit een menu met lam. Wij hadden allebei kip gekozen. Er zat rijst bij en natuurlijk kip. Eigenlijk was vandaag heel veel wachten, vliegen en nog meer wachten. Opnieuw moesten we met z’n allen door de douane en moesten we onze koffers weer ophalen en inleveren bij Air India/ Het was een aparte manier van werken.

Dinsdag 6 februari:

15.00 – 17.15: Delhi – Visakhapatnam AI 451
17.45 – 19.00: Visakhapatnam – Campus
19.00 – 20.00: Aankomst Campus. Bagage naar kamer, diner
20.30 – 21.00: Begroeting kinderen

Verslag 2: Charlotte van Hamersveld en Lieke Smit

Vandaag werden we wakker in het vliegtuig, we waren nog steeds onderweg naar Delhi. Toen we eenmaal aankwamen in Delhi was het 9:00 uur in de ochtend. We moesten 5 uur wachten op onze volgende vlucht naar Visakhapatnam.

Eerst moesten we wachten op onze bagage. Daar moesten we opnieuw Opnieuw moesten we met z’n allen door de douane en moesten we onze koffers weer ophalen en inleveren bij Air India/ Het was een aparte manier van werken. en die vervolgens weer ergens anders afgeven. Daarna moesten we nog heel lang wachten, we hebben op het vliegveld wat gegeten en gekeken bij winkeltjes. Toen we eindelijk mochten boarden kon iedereen er doorheen behalve Elias. We dachten dat hij één stempel van de security te weinig had. Toen hij ging vragen bleek dat hij al een paar keer was omgeroepen maar dat heeft niemand gehoord. Zijn koffer bleek het grote probleem. Hij moest naar een kantoor ergens in het vliegveld. Het was rennen geblazen. Eenmaal aangekomen bij het kantoor wilde zijn koffer niet meer open, want het cijferslot deed het niet. Elias moest kiezen tussen achterlaten of zelf slopen. Elias besloot al zijn kracht te bundelen en de sloten te breken. Het lukte!. Het probleem was dat in de koffer party poppers zaten. Elias rende als een speer terug en stapte het vliegtuig met vol adrenaline in.

De vliegtuig vertrok uiteindelijk. Tijdens deze vlucht heeft meer dan de helft geslapen. De landing was best wel heftig. Het leek alsof het vliegtuig de laatste 3 meter op de grond viel.

Hij stuiterde helemaal. Eenmaal aangekomen moesten we met de bus naar de campus, Bert stond op ons te wachten.

Het busje zat helemaal vol met koffers dus niet iedereen kon zitten.

Toen we door de stad reden leerden we India kennen, het verkeer was super heftig. Iedereen toeterde en liep over de weg heen. We zagen zelfs een scooter met daarop 5 mensen, iedereen was in de auto’s gepropt. Ook liepen er allemaal koeien langs de weg het zag er heel leuk uit. Iedereen was er stil van, het was zo mooi.

Toen we aankwamen op de campus waren de kinderen op ons aan het wachten. We stapten de bus uit en iedereen kreeg een bosje met bloemen. Alle kinderen keken tegen ons op. Daarna zijn we naar onze kamers gegaan. De jongens slapen boven de ‘woonkamer’, ze slapen vier om vier en Elias slaapt op een andere kamer. De meiden slapen in een huisje. De meiden slapen met z’n vijven op één kamer. Marjelle slaapt in hetzelfde huisje alleen op een andere kamer.

Hierna hebben we gegeten. We aten een soort pannenkoekjes met rijst, noten en pittige saus. Het was heel erg lekker maar wel heel erg pittig. Daarna ging iedereen slapen want we waren allemaal super moe.

Woensdag 7 februari:

09.00 – 12.30: Rondleiding Campus, presentatie door staf, 1e werkoverleg
13.30 – 16.30: Tuin-team of Schilder-team
Vanaf 16.30: Activiteiten naar keuze**

Verslag 3: Thijn Morren & Lukas van Houwelingen

We begonnen de dag met uitslapen aangezien iedereen erg moe was van de reis die we achter de rug hadden. Daarna hebben we ontbeten en daarna een korte rondleiding over de campus gehad en gezien waar de kinderen, wonen, leren/werken en slapen.

De planning was erg strak dus na de rondleiding zijn we meteen in de super coole disco bus gegaan en gingen we naar de papaya kwekerij om papaya boompjes op te halen. Daar hebben we een rondleiding gehad en zijn we meer te weten gekomen over de papaya zaden, planten en bomen.

De boer was erg gastvrij en liet ons ook proeven.  Mmmmmm. We hebben veel verschillende dingen gezien, zoals koeien, veel te zwaar beladen vrachtauto’s. Ook hebben we koeien met hangoren gezien waarvan de melk wordt gebruikt voor kankermedicijnen. Het bed van de vrouw, die voor de koeien zorgt, stond in de ´stal´  Verder was er armoede; dit zag je aan de huizen en het afval naast de weg. Een bizar gezicht.

Toen we terug de bus in gingen, weg van de papaya kwekerij, stond er ineens een horde vrouwen bij de bus te wachten. Deze wilde met op ons de foto.

Toen we terugkwamen hebben we samen geluncht  met de kinderen. Wat ook al een ervaring op zich is. Je ziet dat kinderen elkaar helpen en samenwerken. Een super gaaf gezicht.  Joel is al aardig geïntegreerd want hij eet met zijn handen! Na de lunch zijn we in 2 groepen gesplitst. 1 groep is gaan verven, en de andere groep is in de tuin gaan werken.

De schildergroep is begonnen met het schilderen van een huis. Een bepaald deel van de huizen moet namelijk flink opgeknapt worden. We hebben de muren een eerste laagje gegeven. Toen de eerste kamer klaar was is de schildergroep weer in tweeën gesplitst. De ene helft is toen verder gegaan met de eerste laag verf in een andere kamer, terwijl de andere groep juist de tweede laag aan ging brengen in een andere kamer.

De tuingroep kreeg als eerst uitleg van Bert. Die heeft toen verteld over het verhaal waarom er een moestuin moest komen en over de ideeën die ze hebben na ons project. Na de uitleg zijn we begonnen aan het ploegen met de grond en hebben we takjes uit de grond gehaald. Toen we met dat klaar waren kwam er schapenmest overheen, zodat de grond vruchtbaar werd. Dat moest nog onder de geploegde grond komen dus gooiden we alles door elkaar heen, zodat het goed gemixt was. Morgen gaan we verder met de andere moestuintjes.

Nadat dit klaar was hebben we met de kinderen gespeelt en dingen gedaan. Dit bestond uit elkaars namen vragen, gebarentaal leren van de kinderen, spelen in de speeltuin en volleyball. Daarna was het tijd om te eten. Na het eten (rijst) hebben we met elkaar de dag besproken en hadden we nog wat tijd voor onszelf.

Donderdag 8 februari:

09.00 – 12.30: Tuin-team of Schilder-team
13.30 – 16.30: Tuin-team of Schilder-team
Vanaf 16.30: Voorbereiden Bonte avond

Verslag 4: Joël en Lourens

Vandaag gingen we verder aan de moestuin en het schilderen van een huisje. Daarom moesten we vroeg opstaan, zodat we gelijk aan het werk konden gaan. De groep werd weer opgesplitst in twee groepen. De mensen die moesten schilderen maakten af wat ze gisteren nog niet af hadden. Ze moesten wel anderhalf uur wachten totdat ze konden beginnen, omdat de verf gisteren opgegaan was en ze het nog moesten kopen. Nadat ze de verf hadden, ging het verven verder goed.

Bij de moestuingroep ging het ook weer. We deden eerst klusjes zoals bakstenen verplaatsen en kruiwagens vullen met geitenmest. Het is heel mooi om te zien dat Maghis, een jongetje die niet kan praten en op straat is gevonden omdat zijn ouders hem waarschijnlijk niet accepteerden. Ook al kon hij niet praten we konden heel goed met hem communiceren. Hij mompelt een beetje, maar als Max en ik het voordoen dan kon hij ons gewoon nadoen. Dat was heel leuk.

Rond 12:30 uur zijn we gaan eten. Na de lunch gingen we weer aan het werk, maar deze keer gingen we wisselen. De groep die eerst bij de moestuin zat ging toen verven en de verfgroep ging in de moestuin werken. De groep die toen in de moestuin gingen werken waren bezig met poepscheppen. Er zat wel een luchtje aan.

Om 15:00 uur was er een presentatie voor ons hele team. De directeur van de campus begon en werd overgenomen door iemand die wc hokjes wil plaatsen door de hele regio. De directeur vertelde nog wat dingen over de Campus Challenge.

Na de korte presentatie hadden we nog veel vrije tijd. We gingen lekker spelen met de kinderen. We speelde in de speeltuin, maar toen vroegen ze allemaal of we cricket wilden spelen. Het was erg leuk, want we hadden het allemaal nog nooit gedaan. Dus we moesten nog veel van hun leren.

Terwijl iedereen gezellig cricket aan het spelen was, zijn Layla & Lukas samen met Marjelle, Bert en de directeur van de campus naar de stad geweest om gieters te kopen. Echt een hele ervaring, want we begonnen met een reis van een halfuur in de auto. En tijdens die rit zie je pas echt hoe het leven buiten de campus is. Niet alleen qua leefomstandigheden maar ook qua verkeer. Soms schrik je je dood omdat het lijkt dat je aangereden wordt door van alles en nog wat. Toen we aankwamen in de stad merk je direct dat je de aandacht trekt. Zeker Marjelle en Layla met hun blonde haren. Terwijl Bert en de directeur bezig waren met onderhandelen en spullen bekijken, werden wij van alle kanten bekeken. Daarnaast ook nog veel foto’s gemaakt met allerlei mensen. Toen we terug liepen naar de winkel kwamen we langs een tempel. En daar zijn we toen even naar binnen geweest. We moesten onze schoenen uittrekken en daarna mochten we verder lopen. Toen kwamen we aan bij de priester en die gaf ons bloemetjes. Daarna kregen we een lepel thee in onze handen wat we moesten opdrinken. Daarna werden we gezegend en kregen we een bloemetje wat we konden bewaren. Na de tempel zijn we terug gereden naar de campus.

Nadat we avond hebben gegeten was een een kleine bonte avond met veel kinderen, sommige deden een dansje of zongen een liedje. De avond was bedoeld als kennismaking met de andere kinderen het was erg leuk en gezellig. We hebben zelf ook een dansje geïmproviseerd. Hoofd, schouders, knie en teen!

Groetjes Joël en Lourens

Vrijdag 9 februari:

09.00 – 13.30: Vissersdorpen: bezoek kinderen met een beperking 1 ***
14.30 – 16.30: Tuin-team of Schilder-team
16.30 – 18.30: Activiteiten naar keuze **
20.00 – 21.30: Bonte avond met de kinderen

Verslag 5 : Caissa, Jamilla & Layla

Vandaag moesten wij om 8:45 uur aanwezig zijn, omdat wij vissersdorpjes gingen bezoeken en wij gingen nog even naar de markt. Lieke en Charlotte waren vroeg opgestaan om onze woonkamer te versieren voor Marthijn. We hebben een lekker ontbijt gehad en de verjaardag geviert.
Toen we allemaal waren verzameld hebben we de dag besproken en zijn we naar de bun gelopen.

De weg naar de vissersdorpjes was heel hobbelig, we zaten ongeveer 30 minuten in de bus voordat we er waren.  Om ons heen was een hele andere cultuur te zien waar we overal werden aangekeken door mensen.

Aangekomen bij de vissersdorpjes waren de eerste indrukken best schokkend. Wij gingen kinderen bezoeken die ernstig gehandicapt zijn en die daarvoor hulp krijgen van de campus. De campus helpt de kinderen om ze medicatie tegen hun ziekte te geven en ze geven hun orthopedische hulpmiddelen. De kinderen zie ze helpen zijn meestal niet in aanmerking gekomen om op de campus te wonen. Dit heeft veel te maken met kinderen waar eigenlijk geen toekomst meer in te zien is. De campus helpt al deze kinderen om zo min mogelijk pijn te hebben en hun leven makkelijker te laten verlopen. Deze spullen kosten natuurlijk ook veel geld dus naast de moestuin gaat ons geld hier voor een groot deel ook naartoe. Wat ons heel erg opviel is dat de mensen heel erg verbaasd waren om ons te zien. Zelf waren wij ook wel heel erg verbaasd om die mensen in een slechte toestand te zien. Je vroeg je soms af of hun niet ons aan het bekijken waren dan andersom.  Overal lag grofvuil, mensen poepen in het wild en de mensen wassen zich met heel vies water. De handicap dat mij het meeste pakte was een jongetje waarvan zijn spieren langzaam ophielden. Onze begeleider vertelde dat hij nog een oudere broeder had die ook aan deze ziekte dood was gegaan. De jongen zelf had ook niet meer heel erg lang te leven volgens onze begeleider.

Nadat we dit hadden gezien zagen we een jongen die eigenlijk niks meer kon. We kregen te horen dat hij verstandelijk gehandicapt was blind was en zijn spieren niet meer goed kon gebruiken. Deze jongen kon eigenlijk alleen maar liggen en begreep niks van wat er om zich  heen gebeurden. Je kan het omschrijven als een jongentje die eigenlijk al dood is maar nog wel kleine dingen meemaakt.

Nadat wij kinderen hadden bezocht die een handicap hadden en het hele dorp hadden rondgelopen zijn we naar het strand gegaan. Iedereen van het dorp liep achter ons aan, omdat ze ons een bijzondere verschijning vonden.

Jammer genoeg konden wij niet in de zee zwemmen, maar het water zag er zo vies uit dat je er niet een in wou. Op het strand lagen allemaal uitwerpselen van mensen. Marthijn en Lourens dat over het hoofd gezien. Uiteindelijk gingen wij terug naar de campus in een stinkende bus.

Voordat wij naar de campus gingen zijn we nog langs een van de markten geweest. We hadden deze vaker gezien toen we over de straat heen reden. De markt was erg chaotisch en we werden door alle mensen aangekeken.  Overal om ons heen waren er mensen aan het bedelen voor geld en werd er aan ons gezeten.  De markt was verdeeld in een paar delen. De markt bestond uit een deel vis een deel met groenten en een deel met kleren en een deel met souvenirs.

Omdat alles zo veel goedkoper was dan in Nederland was dit voor ons een grote kans om spullen te kopen. Het kopen was nog best wel moeilijk omdat wij niet goed verstonden wat de mensen zeiden. De mensen spraken meestal geen engels en als ze het spraken spraken ze het vooral binnensmonds. Toen we de markt hadden gezien zijn we langs een tempel geweest. Deze tempel was niet zo bijzonder als dat we de dag ervoor hadden gezien maar was nog steeds erg mooi. In de tempel was er een vrouw die bij ons allemaal geld probeerde te krijgen. Wij kregen de tip om dit niet te doen omdat je niet weet of het geld goed terecht komt. Terug lopend van de markt moesten we de weg over. Het klinkt natuurlijk heel makkelijk om een weg over te lopen maar de wegen zijn hier heel anders dan in Nederland. Het verkeer in India is zo anders dat we onze begeleider goed in de gaten moesten houden.

Aangekomen bij de Campus hebben de jongens Bert geholpen met de moestuin en de rest heeft gechilld of heeft gespeeld met de kinderen.

In de middag hebben wij even gegeten en hebben wij de verjaardag van Marthijn gevierd. In de ochtend hadden wij Marthijn zijn verjaardag in het klein gevierd, wat al super gezellig was. Anne had een hele grote taart geregeld en die hebben wij met alle kinderen opgegeten.

Na deze drukke dag hebben wij een een schaak toernooi gespeeld. Layla en Charlotte gaven een fluit workshop aan de kinderen en Caissa gaf een dans workshop wat een succes was.

In de avond hebben we nog even besproken hoe die dag daarna zou lopen en hoe we deze dag vonden gaan. Daarna zijn wij lekker gaan slapen.

Groetjes Caissa, Jamilla & Layla.

Zaterdag 10 februari:

09.00 – 13.30: Vissersdorpen: bezoek waterzuivering, toiletten etc 2 (Exp. 2016 en 2017)
14.30 – 16.30: Tuin-team of Schilder-team
16.30 – 18.30: Activiteiten naar keuze **
20.00 – 21.30: Disco met de kinderen

Verslag 6:

Vandaag was iedereen op tijd voor het ontbijt en daardoor konden we om 9.00 vertrekken. Vandaag waren we van plan om een kijkje te nemen bij de door de vorige expedities aangelegde waterzuiveringen en wc’s. Dit was vergeleken met hoe ze het normaal hadden erg bijzonder, want de meeste hebben nog nooit echte wc’s gezien.

Nadat we het allemaal hebben bekeken gingen we naar het strand. We waren hier al een keer geweest dus we wisten dat er veel ontlasting op het strand ligt. Waar we wel achter kwamen is dat er heel veel mooie schelpen op het strand lagen. Daarvan hebben we er een heleboel meegenomen naar de campus. Ook kwamen er veel vissers vanaf het water naar het strand en zagen wij de netten vol met vissen. We mochten er zelfs een hebben. We vonden het erg zielig dus de vis lag al snel weer ‘in dé water’.

Bij de projecten van de vorige expedities hebben we ook vlogs gemaakt, zodat de kinderen van deze vorige expedities ook nog een idee krijgen van hoe hun project er uiteindelijk uit ziet.
Na een tijdje rijden met de bus kwamen we aan bij een man die kokosnoten verkocht langs de weg. We stapten uit en toen kregen we allemaal een kokosnoot die we mochten opdrinken. Het verschilde erg met hoe mensen het vonden. De een vond het lekker en de ander vond het niet te drinken.

Na het lunchen hadden we vrije tijd met de kinderen. Ook moesten we ons voorbereiden op de bonteavond. We hadden veel ideeën zoals de cup song, het volkslied van Nederland, hoofd schouders knie en teen, maar ook de macarena. Uiteindelijk hadden we de cup song goed in ons hoofd en werd dat onze uiteindelijke ‘act’ die we gingen doen. Het was heel erg leuk, er waren een aantal acts. Waarvan 1 een hele mooie dansact was de meiden hadden allemaal jurken aan. En ze hadden sminck echt heel erg mooi.

Toen waren wij aan de beurt we hebben we de cup song gedaan. Maar we hebben ook nog de macarena en hoofd, schouders, knie en teen gedaan. Als afsluiter hadden we een disco met de kinderen.

Zondag 11 februari:

09.00 – 17.00: Vrije dag: Naar de Stad Visakhapatnam. Souvenirs kopen, pizza eten, evt. bezoek kwekerij bij Visakhapatnam.
Voor wie op de Campus blijft: om 15.00 uur water bottle game met de kinderen.

Verslag 7: Layla en Lieke

Vandaag mochten we uitslapen. Jamilla en Layla sliepen dus tot half 1….

Uitgeslapen en wel gingen we naar Visakhapatnam. De busreis was heel gezellig we mochten muziek op doen wat was erg leuk. omdat de het winkelcentrum nog dicht was gingen we eerst naar de markt. We werden weer erg aangekeken en het was overal erg chaotisch. Toen iedereen weer bij elkaar was stapte we de bus.

Toen we een tijdje in de bus zaten vroeg de directeur of we wilde stoppen om een tempel te bezoeken. Toen we de tempel in gingen wist niemand eigenlijk wat we moesten doen. We moesten onze schoenen in de bus laten en liepen de tempel in. In de tempel moesten we een beeld aanraken en ons hoofd.

Mensen moesten naar ons lachen omdat we het helemaal verkeerd deden. Na dit liepen we terug naar de bus en kregen we mango gel aangeboden. Toen we dit proefden wilde we het allemaal kopen en de buschauffeur bracht ons naar een speciaal winkeltje met specerijen.

Aangekomen in de winkel waren er overal om ons heen eten dat we konden proberen. Iedereen van de groep heeft hier wel iets gekocht.

Toen we de winkel uit liepen vroeg de de verkoper nog voor een foto en die maakte we. Nadat de foto was gemaakt wilde er nog veel meer mensen op de foto en dit duurde dus nog even.

Na deze winkel stapte we in de bus om naar het winkel centrum te gaan. Dit centrum had veel meer winkels dan dat we op andere plekken hadden gezien dus iedereen mog voor zichzelf shoppen.

Om half 8 verzamelde om met zijn allen te gaan eten, Iedereen had voor pizza gestapt en we hebben daar samen gegeten.

Na het eten zijn we in de bus gestapt en dit was het gezelligste wat we die dag hadden gedaan. Onze bus had disco lichten en en we hadden harde muziek. Iedereen was hard aan het meezingen. De nummers waarbij iedereen keihard begon mee te zingen waren Leef en Baby van justin bieber. Helemaal aangekomen bij de campus sliepen de kinderen en hebben we alles na besproken in de woonkamer.

Maandag 12 februari:

Verslag: Max en Zico

We zijn vanochtend om 09:00 begonnen. We hebben vandaag zelf een team uitgekozen, het schilderteam of het tuinteam. Charlotte, Lieke, Thijn, Layla, Caissa, Jamilla en Marjelle gingen verven, de rest ging in de tuin werken. Vandaag zijn alle gaten gegraven voor de papajabomen, daarna zijn die zijn volgegooid met mest en aarde.

Er is één papajaboom geplant, door Marthijn. Marthijn was 3 dagen geleden jarig, en toen was een van de cadeaus dat hij de eerste boom mocht planten, en zo geschiedde. Het was best zwaar werk, maar er is hard doorgewerkt. Ook bij het verven is het team goed bezig geweest. Ze zijn bezig geweest met het geel verven van een huisje. De huisjes worden gerenoveerd, dus alles wordt vervangen, zo ook de verf. Er zijn nog 2 huisjes over, die gerenoveerd moeten worden. Vandaag is het schilder team begonnen met het verven van de binnenkant en buitenkant van het tweede huisje. Er is veel geverfd, dus ook het schilder team is goed bezig geweest. Iedereen heeft gewerkt tot 12:00. Daarna is iedereen zich gaan opfrissen voor de lunch. Na de lunch hadden we allemaal tijd voor onszelf, tot 15:00.

Om 15:00 gingen we weg. We zijn naar Vizianagaram geweest, een stadje vlakbij de campus. Na iets minder dan een half uur rijden waren we er al. De stad was heel bijzonder, overal liepen koeien rond, er waren allerlei winkels langs de wegen, iedereen stak over, ook al was er een drukke weg. De winkels waren allemaal heel gezellig. Er waren veel souvenirs te vinden en van allerlei kledingwinkels. We hebben ruim drie uur rondgelopen.

Daarna zijn we naar een grote Hindoeïstische tempel geweest: de Ramanarayanam tempel. Het was een gigantische tempel, met veel beelden. In de tempel werd er een verhaal uitgebeeld in een soort kunstwerk-beelden. Ook was er een gigantisch beeld van ruim tien meter hoog. Het was donker buiten en de tempel was goed verlicht, daarom zag het er erg mooi uit.

Om 20:00 kwamen we thuis. We zijn thuis direct gaan eten en daarna hebben we het spel Weerwolven gedaan. Vrijwel iedereen deed mee. We hebben aan het einde nog afgesloten en toen is iedereen naar bed gegaan. Toen was dag 8 afgelopen.

Dinsdag 13 februari:

Verslag: Layla & Jamilla

Vandaag moesten we weer kwart voor 9 verzamelen. Sommige waren al wat eerder op om de kamer te versieren voor Niels zijn verjaardag. Iedereen was aan het ontbijten tot Niels binnenkwam en we zijn verjaardag gingen vieren.

Hierna hebben we de groepen verdeeld voor het schilderen en het tuinieren. Het was buiten erg warm dus het was zwaar om in de tuin te werken. We hebben vandaag de meeste papaya bomen geplant en we hebben alles opgeknapt. Bij het verven in het einde ook al in zicht omdat alle 3 de huisjes van binnen en buiten geverfd zijn.

Anna had geregeld dat we Niels zijn verjaardag konden vieren met een grote taart.

We moesten een smoes hebben om Niels weg te halen en dus hadden we bedacht dat we foto’s gingen maken met de gesponsorde rolstoelen. Dit was gelukt en Niels liep met zingende kinderen om zich heen de eetruimte in.  Nadat we de verjaardag hadden gevierd waren de kinderen uit en konden we met ze spelen.

Layla en Charlotte gaven weer heel leuk een blokfluit lesje en dat was natuurlijk heel leuk. Heel veel kinderen wouden natuurlijk ook mee doen maar ze konden het niet allemaal het was erg moeilijk om echt een goed les te geven. Ook had Caissa weer een leuke dans les gegeven en daar deden natuurlijk ook veel kinderen mee en hun vonden het hartstikke leuk.

Na het fluiten en het dansen kwamen alle kinderen naar het volleybalveld en  gingen met hun spelen. Een paar kinderen gingen volleyballen, een paar kinderen gingen in een lokaal en daar met de kinderen spelen en een paar kinderen gingen elkaar kietelen met hun spelen.

Na het spelen gingen wij lekker eten en ook nog lekker meloen erbij maar die was binnen 2 sec op… Na het eten konden we nog lekker spelen met de kinderen spelen hadden we een lekker muziekje op en gingen we dansen en elkaar kietelen en natuurlijk in de speeltuin spelen.

Woensdag 14 februari:

09.00 – 13.30: Vissersdorpen/landbouwdorpen kinderen met een beperking 4 ***
14.30 – 16.30: Tuin-team of Schilder-team
16.30 – 18.30: Activiteiten naar keuze **

Verslag: Max & Lukas

Vandaag moesten we weer om 8:45 beneden klaar staan. Vandaag gaan we namelijk 1 rolstoel wegbrengen en 5 kinderen blij maken met gehoorapparaten. Na ongeveer 45 minuten in de bus te hebben gezeten kwamen we aan bij Sahitya. Sahitya is verstandelijk beperkt en heeft een spierziekte en hierdoor kan ze niet lopen. Haar vader heeft haar in de steek gelaten omdat ze gehandicapt is. Ze woont bij haar opa en oma omdat haar moeder weg is. Wij hebben Sahitya en de opa en oma van Sahitya blij gemaakt met een rolstoel! De dankbaarheid van de opa en oma was groot. Ook Sahitya was erg blij met de rolstoel.

Na de rolstoel van Sahitya zijn we verder gereden naar Jahnavi. Jahnavi is een klein meisje dat al vanaf haar geboorte doof is en kan hierdoor niet praten. Wij hebben haar blij gemaakt met 2 gehoorapparaten. Zij krijgt er 2, omdat ze nog in ontwikkeling is. Jahnavi komt op een later moment naar de campus om de gehoorapparaten af te stellen.

Daarna zijn we doorgegaan naar Bhavani. Bhavani is ook een klein meisje dat al vanaf haar geboorte doof is. Ook zij kan hierdoor niet praten. Net als Jahnavi hebben wij haar blij gemaakt met 2 gehoorapparaten. Ook zij komt op de campus langs om de apparaten af te stellen. Na deze 2 meisjes zijn we naar Vagdevi gegaan. Vagdevi is een klein meisje dat doof is geboren, omdat haar moeder ook doof is. Net als de vorige hebben we haar blij gemaakt met gehoorapparaten.

Daarna zijn we naar Tarun Kumar en Dilli Venkates gegaan. Dit zijn twee broertjes die doof zijn vanaf hun geboorte. Deze 2 broers hebben we blij gemaakt met 2 gehoorapparaten. Ook zij komen later naar de campus om de apparaten af te stellen.

Na deze 5 sets gehoorapparaten en de rolstoel afgeleverd te hebben, zijn we weer terug naar de campus gegaan. Toen we op de campus aankwamen hebben we gegeten.

Daarna was het tijd om te gaan werken in de tuin en te schilderen. Het schilderteam heeft het schilderen van de twee huisjes vandaag afgerond. Het eindresultaat is duidelijk te zien als je het vergelijkt met voorheen. Het tuinteam heeft de moestuin niet kunnen afronden vandaag, maar heeft wel erg hard gewerkt. De laatste hopen zand en mest zijn weggeschept en er zijn beschermende gaasjes om de kleine papaja boompjes geplaatst zodat de kinderen ze niet per ongeluk omver zullen trappen. Ook zijn de kleurrijke bankjes vandaag gearriveerd die in het beschutte deel van de moestuin komen te staan. Het maken van de beschutting moet nog gebeuren. Om 16:00 zat het werk er weer op voor vandaag.

Om 16:15 gingen een aantal mensen mee naar het strand, iedereen had zelf de keuze om mee te gaan of niet. Toen we aankwamen op het strand werden we meteen gevolgd door kleine kinderen die met ons met de bal wilden spelen. Het was erg gezellig met de kinderen.

Aan het begin was iedereen nog een beetje bang om nat te worden, maar uiteindelijk ging iedereen de zee in. Er waren golven van wel bijna 2 meter hoog! Voordat we weer teruggingen hebben we nog wat teamfoto’s op het strand gemaakt. Rond 18:00 gingen we weer terug naar de campus.

Op de campus hebben we nog gegeten en natuurlijk met de kinderen gespeeld. Nadat de kinderen naar bed gingen hebben we met de groep nog wat spelletjes gedaan. Rond 23:00 gingen de meesten naar bed. Het was weer een geslaagde dag.

Donderdag 15 februari:

09.00 – 12.30: Tuin-team of Schilder-team
13.30 – 16.30: Tuin-team of Schilder-team
16.30 – 18.30: Activiteiten naar keuze **
20.00 – 21.00: Afscheid van de kinderen

Verslag: Joël en Marthijn

Vandaag moesten we weer vroeg uit de veren, want deze dag gingen weer orthopedische hulpmiddelen geven aan de kinderen in de buitendienst. We moesten om 8:45 uur klaarstaan om weg te gaan.

Toen we bij het vissersdorpje aankwamen zagen we het eerste kind. Het kind was al 17 en kon amper gedragen worden door de ouders.

Het kind had tot zijn 9e nog geen ziekte en kon gaan en staan waar hij wilde. Hij kreeg de rolstoel en was erg blij. Zijn ouders waren erg emotioneel omdat hij nu het dorp in kon gaan. Hij bedankte ons toen we weg gingen. DIt was voor ons allen een emotioneel moment.

Het tweede kind waar we heen gingen was dichtbij. Het kind kon niet lopen, had spasme en kon ook niet praten toch voelde alsof het kind blij was met de rolstoel die we hem hadden gegeven. Nadat we de rolstoel hadden gegeven gingen we nog een paar foto’s maken en waren we weggegaan.

Het 4de kind zat opgesloten toen we daar aankwamen, omdat zijn moeder moest werken. Zelf ontroerde dit ons omdat dat kind daar maar de hele dag moest zitten toen de moeder er was en we de rolstoel overhandigde zag je dat het kind zich goed voelde en dat het voor de moeder ook een zorg minder is omdat zij dat kind niet in haar eentje kan dragen.

Bij de terugreis naar de campus was de bus een slaapbus geworden omdat iedereen moe was van de lange reis die we al gemaakt hadden. We kwamen om 12:00 aan en gingen om 12:30 lunchen. We wisten dat we om 14:00 uur een persconferentie hadden omdat ze ons vragen wouden stellen die in de krant zou komen. Maar helaas kwamen ze op indiase tijd. Dus dat is ongeveer 14:45. We konden hun amper verstaan maar met de hulp van Shamma kwam alles goed.

Nadat we met de pers hadden gesproken gingen we de gekochte orthopedische hulpmiddelen bekijken. Ze waren goed verpakt en iedereen kwam kijken. De pers bleef om er prachtige foto’s van te maken en ze zeiden dat ze met deze matriale 6 maanden lang nieuwe orthopedische hulpmiddelen kunnen maken.

Nadat we een lange persconferentie hebben gehad mochten we in de tuin de laatste restjes af maken. Langzaam werden alle kinderen verzameld en werden om de tuin heen gezet. Want we gingen de tuin officieel openen.

Toen Shamma zijn pleidooi had gehouden en we foto’s met de tuin hadden gemaakt. Wij gaven aan dat Maghis de jongen die altijd trots in de tuin zit te werken dat hij de tuin mocht openen. Toen hij naar voren werd geroepen zag je de glimlach op zijn gezicht.

Toen we de tuin hadden geopend gingen we ook de 2 huizen heropenen die we geverfd hadden.

We hadden binnen allemaal foto’s gemaakt met de kinderen. Die in die huizen slapen. Toen we de foto’s maakte zeiden ze allemaal op welk bed ze sliepen. Op de zijkant van het huis hebben we allemaal een handafdruk gezet met verschillende soorten verf. Onder de handafdrukken hebben we met watervaste stift onze namen gezet. Als herinnering aan het mooie werk dat we hebben verricht.

Nadat we ons handen hadden gegraveerd begon de spanning al te komen bij de kinderen. Ze wisten inmiddels al dat we morgen ochtend zouden gaan vertrekken en we begonnen al veel selfies en foto’s te maken.

Iedereen was blij, want dit was zo ongeveer de laatste avond met rijst erbij! Toen we klaar waren hadden we nog een beetje vrije tijd om met de kinderen te spelen en kwam er nog een eind bonte avond met de kinderen. Hierbij kregen we nog hele toffe presentaties van talentvolle kinderen met een beperking. Dansen, spreken, zingen alles was mooi en fantastisch om mee te maken. Toen waren we aan de afscheid aangekomen. Iedereen sprong in elkaar armen en we hebben de kinderen allemaal gedag gezegd. Het is echt moeilijk om afscheid te nemen voor iedereen omdat je je zo erg hecht aan de kinderen en zij aan jou dat het best een pittige emotionele avond was geworden.

Na de afscheid hadden we nog gereflecteerd in de tuin met een lekker kampvuurtje.

En hebben we verteld over wat we hebben geleerd en wat voor leuke dingen we hebben gedaan.
We hadden namens de WWT gang nog een leuke brief achtergelaten voor de kinderen daar.

Vrijdag 16 februari:

05.00: Vertrek van de Campus
07.50 – 10.15: Visakhapatnam – Delhi AI 452
13.35 – 18.00: Delhi – Frankfurt
21.00 – 22.10: Frankfurt – Amsterdam

Verslag: Zico

De terugreis op 16 februari begon al heel vroeg ‘s morgens. Om 5 uur zaten we allemaal al in de welbekende disco bus. Het was ongeveer 1 uur rijden naar het vliegveld in Visakhapatnam. Toen we daar aankwamen was het eerste wat gebeuren moest inchecken. Iedereen zijn paspoort en ticket werd gecheckt. Daarna moesten onze paspoorten en tickets gecheckt worden, onze bagage inleveren, toen checkte ze ons paspoort en ticket even, naar de douane, waar ons paspoort en ticket gecheckt wordt, naar het vliegtuig toe, waar ze toch even ons ticket en paspoort controleerden, en het vliegtuig in, waar ze toch ons ticket even checken. Toen kon het eindelijk beginnen. Een vlucht van 2 uur was het maar. Toen waren we in Delhi. Daar werden we ook nog vaak genoeg gecheckt. Toen moesten we 9 uur vliegen. Een extreem lange vlucht. Toen we in Frankfurt waren, was iedereen blij dat we het vliegtuig weer even uit mochten. We hadden anderhalf uur om ons te vermaken en toen moesten we weer verder. Bij de gate kwamen we toevallig Jay Jay Boske tegen. Hij kwam net uit Zuid-Korea, waar de olympische spelen gehouden worden. Hij zat ook nog eens 2 plekken achter ons. Eenmaal in Amsterdam gekomen namen we afscheid van elkaar, om vervolgens onze familieleden te begroeten. Toen wilde iedereen eigenlijk gewoon naar huis, en zo geschiedde. Ons geweldige avontuur was tot een einde gekomen.