Vrijdag 22 maart:

Vertrek vanaf Schiphol met vlucht KL743, 12:35 uur.
Van Amsterdam naar Lima.

Overnachting: Red Llama Eco Hostel, Calle Colina 183, Miraflores, Lima, Peru
lima@redllamahostel.com , +51 1 2427486

Vandaag hebben we afgesproken op Schiphol rond half 10. Toen iedereen aanwezig was maakten we wat foto’s met de ouders en namen we afscheid van onze familie. Soms was dat best emotioneel.

Zonder de koffer die al ingecheckt was, liepen we richting de douane waar we gemakkelijk doorheen kwamen.
Wanneer het duidelijk was dat niemand daadwerkelijk drugs bij zich had gingen we richting het winkel gedeelte waar we in groepjes wat eten of drinken gingen halen.
Nikki had het erg naar haar zin toen ze op de vloer een McDonald’s burger aan het eten was en er een aantal meiden genoten van een lekkere frappuccino van de Starbucks.

We liepen door het vliegtuig op zoek naar onze stoel en we maakten ons klaar voor de lange vlucht. Toen we nog net in de lucht waren, werd Lisette verrast met een verjaardagscadeautje van de stewardessen van de KLM. Lisette is namelijk vandaag jarig!

Martin en Karen die erg druk bezig zijn met de beste Angry Birds’ strategie te bedenken.

Tijdens de vlucht kregen we erg lekker eten zoals: pasta, salade, pizza en nog veel meer.
Lucas heeft bijna de helft van de reis gestaan omdat Aviva en Amber lekker aan het slapen waren en 4 stoelen in beslag namen.

Toen we aankwamen op Jorge Chaves het vliegveld van Lima pakten we onze koffers en gingen met een rit van 40 minuten richting het hostel.

Helaas kwamen de fotos en online recenties van het hostel niet bepaald overeen met hoe het er uit zag. Toen iedereen de koffers en spullen in de kamers heeft gezet gingen we nog rond 12 uur ‘s nachts naar de McDonalds waar we wat patat, kip en drinken hebben besteld, hoewel de meeste alleen wat gedronken hebben.

Waar we allemaal heel erg aan moeten wennen, is dat we in Peru geen wc papier in de wc mogen gooien. Dit doe je in de prullenbak die naast de wc staat. Natuurlijk ging dit de eerste avond een paar keer mis en zijn er misschien wat wc’s verstopt geraakt. (oeps)

Zaterdag 23 maart:

Verkennen Cusco en wennen aan het hoogteverschil.

Overnachting: Paradise Guest House, Plazoleta San Blas 606 2do piso, Cusco City Centre, Cuzco, Peru, +51 984 728 403

Vandaag zijn we wakker geworden in Lima en om 7 uur gingen we ontbijten. Er waren bolletjes, cornflakes, jam, ei en boter. Modesto had ook nog lekker hapjes gehaald. Hij had onder andere bananen en avocado gehaald. Daarna moesten we snel onze koffer pakken en reden we weer naar het vliegveld.

We moesten hier erg lang wachten en uiteindelijk gingen we om 11:30 uur het vliegtuig in. Het was een korte vlucht en al snel waren we bij het vliegveld in Cuzco. De landing was een beetje ruw. De achtbaan bij Walibi was er niets bij. Op het vliegveld stonden Modesto en Margreth op ons te wachten. Met busjes gingen we toen naar het hostel toe.

Omdat Cusco op 3500 meter hoogte ligt, moesten we allemaal rustig aandoen en gingen daarom een uurtje op bed liggen. Vervolgens gingen we bij een restaurant lunchen. Er was onder andere: tomatensoep, spaghetti en omelet.

2 mensen hadden last van hoogteziekte en gingen lekker op bed liggen nadat we terug waren van het restaurant. De meeste van de groep hadden hier geen last van en hadden best veel energie, daarom gingen ze even een rondje lopen door Cuzco.

Om de tien meter kwamen er mensen met alle souvenirs die je maar kon bedenken aanbieden. Toen kwamen we een gebouw tegen van de Inca’s. Het gebouw was gemaakt van alleen maar stenen die precies in elkaar pasten, er is geen cement gebruikt. Van die stenen was er één steen heel speciaal, want de steen grensde aan 12 andere stenen. Als je deze aanraakte, moest je een boete betalen.

We liepen verder en kwamen uit op een mooi plein. Er was een meisje 15 geworden. Als je deze leeftijd bent gepasseerd dan is het een groot feest. Bij de jongens is deze leeftijd 18. Ze had een licht roze baljurk aan en deed een fotoshoot. Ook de vrienden en familie waren chique gekleed. Toen Martin voor de grap zei: ‘Ga er even bij staan.’ De Peruaanse meiden zagen de jongens en waren hysterisch geworden. Sam en Jens waren op de vlucht, terwijl Lucas verbaasd om zich heen keek.  Jens herpakte zich en ging met het meisje op de foto. Het was één en al gelach en gegil.

Veel mensen kwamen kijken en ook vroeg er iemand zich af of Jens Justin Bieber was. Karen vroeg zich af of we Jens per ongeluk hadden uitgehuwelijkt. Uiteindelijk liepen we maar door, omdat we geld moesten wisselen. We liepen weer terug naar het plein en zagen dat het meisje en de groep weer weg waren. Nadat het geld was gewisseld, gingen we nog wat pizza halen, omdat we rond 3 uur al gegeten hadden. Het is daar normaal dat je met de lunch warm eet en met het avondeten een broodje eet. Na met elkaar 5 pizza’s te hebben gegeten, wilden we er nog 1 omdat de pizza’s niet zo vulden. Daarna liepen we weer terug naar het hostel en gingen we naar bed na flink wat gelachen te hebben toen Aviva van haar bed viel.

Zondag 24 maart:

Cusco, Sacsayhuamán wandeling.

Overnachting: Paradise Guest House

Vanmorgen gingen we om 9 uur ontbijten, de mevrouw van het hostel had lekker broodjes gekocht en daarbij eitjes gebakken. Na het ontbijt heeft iedereen zich klaargemaakt en zijn we naar een pleintje gelopen en vanaf daar zijn we naar de tourbus gelopen. We gingen met een super grote tourbus met een open dak rijden door Cusco. Tijdens de busrit was het heerlijk weer en zijn we allemaal bruin/rood geworden.

De busrit was enorm mooi we hadden een enorm mooi uitzicht over heel Cusco. We hebben Saksaywaman gezien, een oude Inca tempel. Je kunt de naam makkelijk onthouden, omdat het klinkt als “sexy woman”. Ook zijn we op verschillende plekken even gestopt en we zijn in een winkel geweest waar ze alles van alpaca wol verkopen.

Ook zijn we naar een ceremonie met een echte Sjamaan geweest. De ceremonie was op een mooi maar drassig landschap en Karen is vol onderuit gegaan in een modderplas. Gelukkig offerde Daniek zich op om de modder van Karen’s kont af te schrapen met een steen. De ceremonie was enorm indrukwekkend. Tijdens de ceremonie kregen we allemaal een soort olie op onze handen waarmee we onze negatieve gevoelens moesten wegvegen. Ook blies de meneer op een soort hoorn gemaakt van een schelp, waardoor hij kon praten met de goden op de berg.

Na de ceremonie reden we terug en hebben we tijdens de terugreis even vrienden gemaakt met Youri en Frits uit Lima. We hebben hen Nederlands geleerd en zij hebben ons Spaans geleerd. Door hen weten wij nu hoe we die boys en girls in het Spaans moeten aanspreken in Cusco. Dus ouders maak jullie maar zorgen want sowieso gaat iemand terugkomen met een chickie.

Na de bustocht zijn we uit eten gegaan in een gezellig restaurantje. We hebben lekker kip met friet gegeten en een chocolade cake. Martin en Karen hebben Alpaca gegeten maar wij durfden dit nog niet aan, misschien morgen…

Na het eten zijn we naar een show gegaan. Dit was niet zo’n succes want iedereen lag half te slapen. Nu zitten we gewoon allemaal op onze kamer gezellig spelletjes te spelen en muziek te luisteren

Maandag 25 maart:

Project.

Overnachting t/m 1 april in : Hostal Madrid, Jiron Jaquijahuana 752 Anta- Huaraz, GVP2+W9 Izcuchaca, Peru, +51 995 392 426
bibielis-210379@hotmail.com

Vandaag zijn we aangekomen in hostal Madrid vlakbij de school. We moesten 40 minuten rijden vanaf Cusco. Hier blijven wij 7 nachten slapen en hier gaan we het project van Yuyayu helpen. We zijn naar het schooltje gegaan met een busje, maar toen we weg liepen was het heerlijk weer alleen toen begon het keihard te regenen en iedereen liep in zijn of haar trui, dus hebben we maar een paar kleurrijke poncho’s aangeschaft. We moesten met het busje nog een heel stuk flink off road en de mensen achterin vlogen nog net niet door het plafond, maar we hadden wel veel lol in het kleine busje.

Iedereen was erg verbaasd toen ze het kleine karige schooltje zagen, waarvoor we eerst een hevig moeras moesten trotseren met gevaarlijke varkens ; ), tenminste dat dachten de meesten. Terwijl wij uitleg kregen over wat we gaan doen bij het schooltje kwam er al één nieuwsgierige leerling kijken. In het begin waren we allemaal een beetje de kat uit de boom aan het kijken, maar Nova brak het ijs.

We hebben met de jongen heerlijk gevoetbald en later kwamen de omringende kinderen ook nog even kijken wat er allemaal gebeurt in hun kleine dorpje. Margreth deed ook nog een poging te voetballen, maar die raakte een kindje volledig op zijn hoofd. Het kindje voetbalde daarna gelukkig wel weer vrolijk mee.

Toen we in het busje weer terug kwamen hebben we heerlijk gegeten. Het voorgerecht was een kippensoepje met de pooten er nog in en het hoofdgerecht was de overige kip. We zijn wel tot de conclusie gekomen dat de Peruanen toch wel iets grotere porties eten dan wij in Nederland.

Dinsdag 26 maart:

Project.

Vandaag zijn we begonnen met het project van stichting yuyayu. We moesten om 8 uur bij het ontbijt zitten, maar de jongens hadden zich verslapen zoals verwacht. We begonnen de ochtend met een broodje ei en jam. Om 9 uur werden we opgehaald met de bus en gingen we eerst watermeloen, broodjes, jam en kaas. Toen we aankwamen bij de school zaten de kinderen al op ons te wachten. Om bij de school te komen moesten we eerst een klein weiland met koeien en een varken trotseren. We kwamen het schoolplein op, en alle kinderen kwamen naar ons toe rennen. Jens had de dag ervoor een mattie gemaakt. Maar die was er vandaag eerst nog niet. Toen hij aankwam en Jens zag kwam er gelijk aan rennen en gaf hem een knuffel.

Toen we alle kinderen een knuffel hadden gegeven kregen we uitleg over het project. Er moesten tegels gelegd worden in het lokaal en een wastafel gesloopt worden. Zand en stenen weghalen zo dat was zwaar werk, maar het is wel gelukt. De speeltoestellen moesten geschuurd worden zodat we ze later kunnen verven. Het gras is allemaal met de hand korter gemaakt. Op de muren worden muurschilderijen gemaakt van tulpen, een molen en een boom. Iedereen begon als een gek met werken en was daarom snel moe (best hoog hier… #ademnood). Ook waren er veel pijntjes bij de meiden. Emma en Aviva hadden het zo koud dat ze een winterjas aan hadden, terwijl Jens, Lucas en Sam korte mouwen en een korte broek aan hadden. We hebben veel gedronken om het vochtgehalte op pijl te houden. We hebben in de middag allemaal een broodje gegeten en daarvoor hadden we nog watermeloen. We hadden weer energie erbij gekregen, zodat we verder konden werken. Rond half 3 waren we klaar met werken voor vandaag. De basis is vandaag gezet, zodat we morgen verder kunnen gaan.

Toen we terugkwamen bij het hostel ging iedereen lekker douche en nog een beetje uitrusten. Oja Lisette had nog het douchegordijn gesloopt.

Om 5 uur gingen we avondeten. We kregen eerst een soepje als voorgerecht met groente en quinoa. Veel mensen aten de soep niet, omdat ze ziek waren.  Als hoofdgerecht hadden we nasi en als nagerecht muntthee. Daarna hebben we nog even uitgerust en zijn we gaan slapen. Morgen weer een nieuwe dag.

Woensdag 27 maart:

Project.

Quotes van de dag:

– Karen : Wij gaan slow and steady! (Terwijl bezig met de muurschilderingen)
– Nova : You don’t need memes, you just need Karen! (Karen haar geweldig grappige gezichten)
– Lisette: ‘Myrthe zag het witte licht, ow nee het was zwart en een vlieg!’ (vlieg van minstens “10 centimeter”)

Goedemorgen Nederland,

Vanochtend stonden we weer vroeg op ( 7:00 lokale tijd ), zodat we snel aan het werk konden gaan. We hebben ontbeten bij hostel Madrid, want daar slapen we ook :p

Tijdens het ontbijt hebben Sam, Jens & Lucas geappt & gefacetimed met Youri, die we hebben ontmoet in Cusco met de bustour. Hij vertelde dat hij weer in zijn huis in Lima was. Uiteindelijk besloten we dat het maar tijd was om te gaan. Het gammele busje met de losse bank kwam ons weer ophalen!

Het was heerlijk weer met veel zon. We zijn begonnen met het verven van de speeltoestellen die er nog stonden. Ook zijn we al een ver gekomen met het maken van de muurschilderingen aan de buitenkant van de school.

Helaas hadden sommigen last van hoogteziekte, Karen en de taxichauffeur were coming to save them en besloten om ze om 11:00 weer mee terug te nemen naar het hostel.

De rest van de groep was lekker op weg, ondertussen moest er nog wel even wat gegeten en gedronken worden.

3 keer raden wat wij aten, Bananen!, en we dronken daar een lekker slokje water bij. Gelukkig kwamen er wat later ook broodjes met jam en Peruaanse kaas die best lekker was maar die we op aanraden van Modesto eerst maar hebben afgespoeld met mineraalwater voor we ‘t gegeten hebben.

Ook liep er de hele tijd een super lieve en schattige hond bij ons in de buurt!

Uiteindelijk besloten de jongens om allemaal carnavalsnummers op te zetten in plaats van de nederlandse rap die we de afgelopen dagen hebben moeten aanhoren.

De kindjes van de school hebben uiteindelijk ook nog voor ons gezongen. Wij hebben de kindjes van de school ook nog (zover het lukte) het liedje: hoofd, schouders, knie en teen aangeleerd.

De rest van de groep ging terug om 14:00.

Bij aankomst in het hostel was het erg rustig, de meeste waren er moe.

Een paar mensen hebben uiteindelijk nog even geslapen.

Om 5 uur gingen we avondeten (hier is dat de lunch) en we hebben allemaal heerlijk gegeten. We hebben, zoals iedere andere dag hier tot nu toe, soep als voorgerecht gegeten. Als hoofdgerecht hebben we een heerlijke spaghetti gehad! Iedereen vond het lekker en een aantal haalden nog een portie maar Nova moest weer even “next level” gaan. Ze heeft uiteindelijk 3 borden met spaghetti gegeten!

Martin vond het wel een goed idee om Marije haar eten op bed te brengen want die lag nog een beetje hoogteziek te zijn.

Ons avondeten sloten we af met een lekker kopje thee.

Sam, met z’n gekke gedachtes, vond het wel een geslaagd idee om een half potje zout in Martin’s thee te gooien. Helaas voor Sam had Martin het door en ‘overtuigde’ hij Sam om zelf een slokje te nemen. Sam vond het natuurlijk super goor, maar Martin was sportief en nam ook een slok. Hij was het wel met Sam eens…..

Ook werd Myrte aangevallen door een vlieg, die volgens Karen wel “10 centimeter” was.

Uiteindelijk bleven we nog even gezellig aan tafel zitten en hebben nog wat gekletst.

Na een tijdje gingen veel mensen terug naar hun kamers.

Op dit moment (Als wij dit schrijven) zitten er nog wat mensen beneden aan tafel spelletjes te spelen en liggen er al een paar te slapen. Het was een geslaagde dag, waarbij we hard hebben gewerkt!

Ook willen wij nog een aantal sponsoren hartelijk danken!

#Holland Building Maintenance
#Vreugdenhil Dairy Foods
#Mirva Elektrotechniek
#BioBoerma

Karen heeft een liedje in haar hoofd door Lucas, ze wil hem hiervoor graag bedanken.

*Karen : Eet veel bananen, bananen zijn gezond,….*

Groetjes !

Donderdag 28 maart:

Project.

Vandaag zijn we vroeg opgestaan en begonnen met een lekker ontbijtje en we gingen we met een heel hobbelige rit richting de school.

Toen er daar aankwamen waren de ouders al enorm goed bezig met het aanleggen van het schoolplein. Er was een groep ouders die het beton aan het mixen was, een andere groep was kruiwagens heen en weer aan het rijden naar het schoolplein en de andere ouders waren het beton mooi aan het verdelen en glad strijken.
We waren er achter gekomen het heel handig is als je een touwtje aan de kruiwagen maakt zodat het heel makkelijk te sturen is. Dan heb je wel 2 personen per kruiwagen nodig. De één duwt de kruiwagen, en de ander trekt aan het touw en stuurt. Amber en Myrthe hebben het hout bewerkt zodat de overkapping gebouwd kon worden. Tegelijkertijd werden de speeltoestellen verder geschilderd en werd er gewerkt aan de muurschildering.

De moeders en Modesto waren ook heel handig hooi aan het vlechten voor de overkapping en Serena, Nikki, Margreth en Lisette probeerden te helpen maar snapten er helemaal niks van!

We hebben deze dag heel hard gewerkt! Er werd veel geschilderd, betegeld en de jongens waren echt super goed aan het sjouwen met de kruiwagens.

Toen we samen met de ouders pauze hielden, heeft de burgemeester van het dorp een oud ritueel uitgevoerd: ze hebben een soort van drinken gemaakt van mais en voordat iedereen er iets van drinkt, moet je er een klein beetje van op de grond gieten. Pacha Mama (Moeder Aarde) heeft de grondstoffen geschonken, dus dan moet je ook wat terug geven.

‘s Avonds hadden we pizza als eten maar bij de meesten viel het niet bepaald in smaak. Alle pizza’s waren koud en klef en als de ‘ham pizza’ kon je beter ‘roze rubber pizza’ noemen.
Maar het was wel een hele gezellige avond die werd afgesloten met een aantal spelletjes.

Daniek en Lisette gingen eerder naar bed, want ze waren erg moe en dat was zeker te merken! Hier een voorbeeld van hoe dat gaat:

Daniek komt van de WC af en zegt tegen Lisette:’Er lag een vlieg ticket in de WC!! Ik spoelde door en het draaide zo weg!’ En toen lag Lisette helemaal in een deuk.
Ongeveer een half uur later werd Daniek wakker omdat Lisette begon te praten in haar slaap.Lisette riep: ‘Het is heilige chocolade!!!‘ Waarop Daniek met een slaperige kop antwoordde: ‘huh?’ Lisette: ‘Ze mag het niet weten! Je moet het verstoppen!’ Daniek:’ Wie mag het niet weten?’ Waarop Lisette boos antwoorden: ‘Ugghh laat maar dan!!’ Lisette zo boos dat ze was, besloot toch weer rustig verder te slapen, en Lisette kon zich er helemaal niks meer van herinneren.

Vrijdag 29 maart:

Project.

Terwijl Daniek en Lisette diep verzonken zijn in hun spaanstalige soap, hebben wij ons los kunnen weken en schrijven nu dit dagverslag.
We voelen ons goed vandaag omdat het een fantastische leuke dag was.

Als eerste gingen wij ons heerlijke ontbijt eten. Dat was namelijk brood met ei van een lekkere kip. Het ontbijt was zoals gewoonlijk erg gezellig. Wat ook bijzonder was, was dat de jongens voor de eerste keer op tijd waren. In het busje zijn we lekker heen en weer geschud. Onderweg kwamen we  de dierenmarkt tegen waar allerlei soorten dieren verkocht werden. Het was een enorme chaos op de markt en op de weg. Vandaag hebben we geen zwerfhonden geraakt gelukkig.

Wat opviel toen we aankwamen bij het project was dat de vrouwen al aan het koken waren voor ons. Ze kookten met grote pannen op open vuur en er kwam heel veel rook bij vrij. Wat ons nog meer opviel was dat het gebruikelijke varken niet meer in de wei stond. Wat zou daar mee gebeurd zijn? Verhuisd misschien?

We gingen nietsvermoedend aan het werk. Amber, Myrthe en Jill waren bezig met de tegels aan het voegen en waren hard aan het werk. Karen, Emma, Aviva en Nova waren bezig met de muurschilderingen. Het is heel erg mooi geworden, lekker vrolijk. De jongens waren druk bezig met Martin irriteren met waterpistolen. Uiteindelijk besloten ze toch maar te helpen met het gelijk maken van een stuk grond. Martin was daar erg blij mee! Lisette heeft het logo op de muur afgemaakt. Daniek en Aviva hebben ook familiefoto’s gemaakt met hun polaroid camera’s. Het was een goed idee om deze mee te nemen, want de moeders waren heel blij met de foto’s!! Nikki, Marije, Ruby en Serena waren druk met de glijbaan. Martin en Amber kwamen later ook nog helpen en Martin zat in een heel rare houding op de glijbaan. Lekker comfortabel.

Na ongeveer een uur werken hebben we uitgevonden waar ons lieve varkentje was gebleven. We hoorden wat ophef van wat leerlingen en we besloten verhaal te halen. Daar lag ons lieve varkentje, open en bloot en hij werd bewerkt met een gasbrander. Amber keek met afgrijzen en fascinatie naar ons lieve varkentje, die uiteindelijk open werd gemaakt.

We waren net weer lekker bezig toen we nog een bui op onze kop kregen. We moesten even pauzeren. Na de bui gingen een paar meiden bellen blazen voor de kindjes.

Nadat we hard hadden gewerkt, kregen we het varkentje op ons bord. Sommigen genoten er echt van (Lucas), anderen kregen het nauwelijks door hun strot (Myrthe en Emma). De vrouwen hadden varken, maïs, aardappel en munt salade klaargemaakt. We zaten in een grote kring met elkaar te eten: kinderen, ouders en bouwvakkers. Het was een echt feestmaal want de ouders wilden ons graag bedanken voor het werk.

We dachten lekker in het zonnetje uit te kunnen buiken maar niets was minder waar. Op eens werden we versierd, niet zoals Myrthe een paar dagen geleden in de winkel (ze vonden haar een bonita persona), maar met fel gekleurde serpentines en een verdacht wit poeder op ons gezicht. Dit werd allemaal gedaan door de burgemeester en de juf. Nadat we versierd waren, liepen we met z’n allen naar de versierde boom. Er hing van alles in zoals wc papier, bakjes, serpentines, balonnen en een jerrycan. Terwijl iedereen rondjes om de boom aan het dansen was, kregen we om beurten een hakbijl in onze handen gedrukt waarmee we moeten dansen en drie keer op de boom in moesten hakken. Serena was degene die de boom omhakte en helaas heeft Martin het net niet op film.Terwijl de boom omviel, deinsden de Nederlanders weg en doken de Peruanen op de boom af om alles er uit te halen. Daarom hingen de bakjes en jerrycans in de boom.

Er zijn een paar Spaanse speeches gehouden waar we niet veel van snapten, gelukkig heeft Modesto het allemaal vertaald. De juf, de burgemeester en een van de vaders hebben ons heel hartelijk bedankt en zijn heel trots op ons. Dat was leuk om te horen. Na een lastig afscheid met veel knuffels van de kindjes zijn we toch maar in de bus gestapt.

Eenmaal in het hostel hebben we een warme douche genomen, lekker gechilld en warme left-over pizza gegeten van gisteren. Nu gaan we snel stoppen met schrijven, want we gaan beginnen met de spelletjesavond! Gezellig. Tot morgen!

Groetjes,

Myrthe en Amber.

Zaterdag 30 maart:

Zoutpannen Maras en Moray.
Optie: rondreis Ollantaytambo, Urubamba (lunch), Maras / Moray

Vandaag kwamen we allemaal om 8 uur beneden om gezamenlijk te ontbijten. De dag begon al goed, want door de jarige in ons midden, kregen we cake van de hotelmedewerkers. De planning van vandaag was wel wat anders dan de andere dagen, aangezien we niet in het weekend op de school gingen werken. Dat betekende dat we een dagje de toerist konden uithangen. De bus stond ons al weer op te wachten, want we gingen onderweg naar Moray. Moray werd gebruikt door de Inca’s, als een experiment voor waar ze hun gewassen het best konden verbouwen. Moray bestaat uit kringen van verschillende hoogtes en zo konden de inca’s uitvinden waar ze het best hun gewassen konden verbouwen. Toen we eenmaal aankwamen spotte Sam een goede plek om even instagram faim op te bouwen. Een paar goede foto’s maken was wel een goed idee volgens de jongens. Sam vond een cactus op de grond en dacht deze wel even weg te gooien. De cactus bleek ineens wel erg gehecht te zijn aan het been van Lucas, toen deze met trillende stekels bleef hangen. Lucas was in ieder geval wel klaar met zijn souvenirs. Een deel van de groep besloot een rondje te lopen terwijl de rest achterbleef op de foto spot.

Na een goede fotoshoot, wat toch interessanter bleek voor de meerderheid van de groep, reden we door naar de zoutpannen. Dit was een flinke rit door alle smalle weggetjes. Het bleek soms toch lastig om langs andere auto’s te komen op zulke smalle wegen, zo erg dat we uiteindelijk de afgrond wel heel dicht bij zagen komen. Eenmaal bij de zoutpannen aangekomen moesten we nog even een stukje lopen om alles goed te kunnen zien. Dat stukje lopen bleek voor veel toch wel weer zwaar toen het bleek dat we nog wat trappetjes af moesten.  De zoutpannen zijn met stenen gemaakt “pannen” waar de mensen water laten verdampen, waardoor er zout achterblijft. Dit water komt uit de bergen, en de pannen zijn van de inwoners in de buurt.

Toen we terugliepen van de zoutpannen kwamen we de kraampjes, die we voorheen ook al hadden gezien, weer tegen. Elk kraampje verkocht ongeveer hetzelfde. Dit was vooral chocola, zout, en magneetjes. De chocola viel erg goed in de smaak van de groep, maar dit veranderde na het zien van de prijs. Dit weerhield Karen er niet van om toch maar even wat van de lekkere repen mee te nemen voor het thuisfront. Ineens was Karen 6 repen rijker, en Martin zag dit ook wel zitten. Hij deed wel wat zuiniger en besloot om ook 2 repen mee te nemen. Hij vertelde dat hij ze voor die prijs wel zou bewaren tot in Nederland, maar dat geloofte natuurlijk niemand.

Nadat we de trap omhoog weer overleefd hadden, stapte we in de bus en reden we weer weg van de zoutpannen. We konden nog even genieten van het mooie uitzicht, voordat we weer op de hobbelige weg kwamen. We reden door om even wat te eten, aangezien het al 12 uur was geweest en de meerderheid toch wel even moest bijtanken. We kwamen aan bij een restaurant waar we konden pakken wat we pakken wilden. We kregen een tafel toegewezen en al snel stond het grote deel van de groep met een bord, bij het buffet. De bordjes waren gevuld en iedereen zat. Op dat moment begon er een groep artiesten een dans op te voeren. Het eten was erg lekker, en het beviel erg goed bij de groep. De groep kon kiezen tussen salades, verschillende soorten vlees, en natuurlijk een lekker dessert.

Nadat de buikjes weer gevuld waren, stapte we met volle energie terug in de bus. We gingen weer door naar de laatste activiteit van de dag. Ook deze trip was weer een gratis achtbaan. Dit was de meest vermoeiende, maar ook actieve activiteit van vandaag. We kwamen aan op de parkeerplaats. De groep wist niet zo goed wat ze te wachten stond, maar zodra we begonnen te lopen kwamen we er snel achter. Na vele zuchten en een aantal vrolijke gezichten gingen we de hoge trappen op. Daar waren een paar ruïnes. Door de hoogte namen we wat extra pauzes, maar langzamerhand begon het te veel te zijn en liepen we glimlachend weer terug naar beneden. Eenmaal daar aangekomen hoorden we Nova roepen: ‘Shit, mijn benen trillen!’ Martin was nog op de berg aan het rennen om nog een ruïne te zien. Daardoor vond hij dat hij weer een paar kilo’s lichter was. We namen nog een mooie groepsfoto en gingen we weer terug naar het hostel.

Daar aangekomen, was het feestje nog niet afgelopen. Karen had als verassing een taart besteld voor de jarige Nikki. Iedereen was al snel in de weer voor het verrassingsfeestje voor Nikki. De slingers werden opgehangen en de ballonnen werden opgeblazen. Nikki die in haar kamer zat, had niks door. Nikki kwam binnen met Aviva haar handen nog voor haar ogen en het gezang begon al snel. De taart werd gesneden en de frisdrank werd geopend. De taart beviel erg goed bij de groep en het was een erg gezellige boel.

Na veel gekletst te hebben, bouwden we langzamerhand het feestje af en ging een deel van de groep met vermoeide oogjes naar boven. De andere helft besloot nog even beneden te blijven, maar al snel was iedereen klaar met spelletjes spelen, en gingen ook naar boven.

Zondag 31 maart:

Pisac: ruines en markt + eventueel zoo.

Vandaag vertrokken we om 9 uur naar een ruïne van de Inca’s in de bergen. We moesten ongeveer anderhalf uur rijden met het busje maar het voelde veel langer omdat de vering van het busje niet meer is wat het geweest was.

We werden aardig door elkaar geschud. Toen we in het plaatsje waren gingen we eerst even bij een marktje kijken wat aan de parkeerplaats lag. We hebben daar ongeveer een half uurtje rondgelopen en toen zijn we naar boven gegaan! Karen heeft een tas gekocht nadat er een discussie was over welke kleur leuker was en Lisette heeft een sjaal gekocht met machu picchu en lamas erop!

Toen we ons allemaal hadden ingesmeerd gingen we naar boven dat was een aardige klim want de trap was hoog en door de hoogte hier is dat voor veel mensen zwaar. Langs de weg waar we liepen waren overal kraampjes en we moesten moeite doen om niet te blijven staan om te kijken.

Toen we boven bij de tempel waren hebben Margret en Modesto wat verteld over wat we zagen. We hebben een beetje rond gelopen, we wilden eigenlijk naar de tempel maar daar was een nis bezig en die duurde nog een uur voordat hij afgelopen was. Toen we klaar waren met rondlopen mochten we langs de kraampjes lopen en lekker afdingen(waar Aviva weer heel blij mee was)!!

Toen we weer gingen verzamelen had iedereen trek, terwijl Modesto en Karen wat te eten gingen zoeken hadden Jens en Lucas een kraampje gevonden die oeros verkocht! Voor 2 sol had je een rol(60 cent) iedereen was jaloers maar gelukkig deelde ze wel uit. Maar toen Modesto en Karen terug kwamen was alles goed!! Ze hadden hele lekkere gevulde broodjes, kip en vega. Toen we allemaal lekker gegeten hadden gingen we in het busje door naar het 2e dorpje van vandaag met een hele grote markt! Na weer heel wat gehobbel kwamen we daar aan. Onderweg waren Martin en Jens een beetje raar aan het doen. Martin nam een grote slok water en hing met zijn hoofd uit het raam en spuugde het uit naar achter terwijl Jens met zijn hoofd uit het andere raam al het water opving.

Toen we daar aankwamen gingen Martin en Modesto geld wisselen terwijl een paar mensen naar het toilet gingen.

Daarna liepen we door na het plein waar Karen en Nova op de foto gingen met een alpaca en een geit! Daarna gingen we in groepjes op de markt. Iedereen heeft hele leuke dingen gehaald en we zijn benieuwd of er al koffers zijn die niet meer dicht kunnen.

De jongens hadden hele gekke maskers/mutsen gehaald waarmee ze zo in een of andere Halloween optreden konden meedoen!

Onderweg terug moesten we keren omdat er brokken steen op de weg waren gevallen!
En ook moesten we een tijdje stoppen omdat er heel veel bussen en auto’s stonden want er was een groot feest bezig. Toen we net een beetje konden doorrijden schrok Jens die met zijn hoofd weer uit het raam hing van 2 hele grote koeien die langskwamen.

Toen we naar achter keken konden we nog even genieten van een korte vuurwerkshow en na een lange rit konden we allemaal lekker naar bed.

Maandag 1 april:

Project.

Vandaag moesten we weer op tijd uit de veren, want we gingen onze laatste dag bij de school tegemoet. We kwamen beneden voor ontbijt en we aten weer standaard brood met jam of ei. Toen eenmaal iedereen, na het ontbijt klaar stond, konden we weer het busje in. Sam besloot op de lange bank op de hoek te gaan zitten, maar wist op dat moment nog niet dat het misschien een niet zo heel slim idee was. Toen de bus een iets te grote slinger maakte schoof Sam van de bank af zo de gleuf van de trap in. Ja shit, dat deed zeer, maar we konden er hard om lachen en Sam gelukkig ook.

Na weer het hobbelige paadje overleeft te hebben kwamen we bij de school aan. Iedereen had zijn spullen weer netjes aan de kant gelegd en we konden van start. De laatste klusjes moesten nog even afgemaakt worden. De meiden stonden al snel met de verfpotten bij de glijbaan om deze nog netjes af te werken, de muurschilderingen werden afgemaakt en de jongens waren bezig met de boomstammen. Yersi en zijn broer hebben een overkapping gemaakt waar nog stoeltjes onder moesten. Martin, Serena en Amber waren ook druk bezig met de autobanden doorzagen zodat we een veilige ondergrond hadden  als de kinderen op de wip wap speelden.

De jongens waren dus druk in de weer met de boomstammen, om deze als stoeltjes klaar te zetten. Ook de laatste sponsoren werden nog even goed in beeld gebracht en toen was het werk toch echt wel bijna afgerond. We begonnen met het klaarmaken van de cadeautjes die we voor de kinderen hadden meegenomen. Een aantal skippyballen en ballen werden opgeblazen en de andere cadeautjes werden bij elkaar verzameld.

Eenmaal alles bij elkaar, werden alle kinderen naar buiten gehaald. Alle kids werden op schoot gezet bij een expeditielid.
Aviva was nog even erg geliefd door het spel dat ze aan het spelen was op haar telefoon. Dat was voor de kinderen toch wel erg interessant. De ouders, en een aantal broertjes en zusjes van de kinderen stonden achter ons. De ouders wisten zelf nog van niets, en zaten ook rustig te wachten op wat er ging gebeuren. Toen echt alle kinderen rustig zaten, werd verteld dat ze hun ogen dicht moesten doen.

De cadeaus werden naar buiten getild en de kinderen wilde heel erg graag weten wat er achter hun handjes gebeurde. De ouders die achter ons zaten waren erg enthousiast toen ze zagen wat er allemaal naar buiten getild werd. Toen ook de kinderen hun ogen open mochten doen waren ze super enthousiast.

Natuurlijk kregen de kinderen als eerste instinct om te gaan spelen, maar helaas. Ze moesten nog even op schoot blijven. Modesto wilde nog even een woordje voeren. Hij vertelde hoe blij ze waren met het werk en bedankte iedereen die had meegewerkt aan het project. Nadat Modesto zijn woordje had gedaan, stond de burgemeester op. Hij vertelde hoe blij hij was met het werk van de “Hollanders” en dat ze dit niet zouden vergeten. Na de toespraak werd er nog wat Hollandse cadeautjes aan de juf van de school gegeven. Dit waren onder andere Nederlandse lekkernijen en klompjes. De ouders kregen ook nog een kleinigheidje. We hadden wat klompen in de vorm van sleutelhangers gekocht die we hebben uitgedeeld. De kinderen hebben tijdens hun les ook nog wat leuks voor ons gemaakt. Ze waren met hun handjes lekker in de verf ingegaan en hadden een mooie tekening gemaakt. Elk kind mocht zijn eigen tekening overhandigen aan één groepslid.

Na de tekeningen mochten de kinderen dan eindelijk van schoot af. Het leuke gedeelte kon beginnen. De kinderen schooten naar het speelgoed en alle ballen, loopfietsjes en skippyballen werden al snel meegenomen. De kinderen waren al gauw druk in de weer. Wij hadden geluk, want wij mochten ook nog even meespelen. Er werden ook nog wat polaroids gemaakt door Aviva en Daniek, en dat was toch nog een beetje raar. De kinderen keken vol bewondering hoe het plaatje uit de camera kwam en hoe er langzaam een plaatje verscheen. Serena en Jens waren nog druk aan het voetballen met de kinderen. Yersi, die het hele project had geholpen, deed ook gezellig mee. Iedereen was druk bezig met de kinderen terwijl de ouders rustig aan het toekijken waren.

Aan alles komt een eind en zo ook aan de drukke dag van werken en spelen. De bus zou er over een paar minuten zijn en we moesten beginnen met spullen pakken. Eenmaal alles gepakt kwamen alle kinderen nog even een knuffel geven. We liepen weg, en lieten alle blije gezichtjes achter op het schoolplein. Toen heeft Karen nog even snel een foto gemaakt van Margreth en Modesto van de Stichting Yuyayu

Eenmaal bij de weg aangekomen zei Martin dat het busje op de hoek van de straat zou staan dus begonnen we te lopen. Toen we daar kwamen stond er geen busje. Ja en dan? We besloten het kilometer lange hobbelige pad af te lopen, aangezien we aangenomen hadden dat het busje dan wel daar zou staat. Martin had het wel mooi voor elkaar. Hij had de 12 liter aan flessen gewoon bij Sam in zijn armen geduwd. Toen we aan het eind van het pad aankwamen bleek het dat er helemaal geen busje stond. We keken om en daar kwam hij aanrijden. Blijkbaar kwam deze van de andere kant afrijden en zou ons bij de school oppikken. Het hele eind voor niets gelopen, maar toch nog even sportief gedaan.

Eenmaal terug bij het hostel sprongen de meesten gelijk onder de douche. Dat verven geeft toch wel een paar vlekken. Vlak daarna was het eten, en zoals de meeste avonden gingen was er ook nu weer een spelletjes avond. Zo’n avond zorgt dan wel weer voor veel gelach, geklier, maar vooral veel gezelligheid, en dat is hoe ongeveer de hele dag was.

Dinsdag 2 april:

Project.

Overnachting: Paradise Guest House, Plazoleta San Blas 606 2do piso, Cusco City Centre, Cuzco, Peru, +51 984 728 403

Quotes van de dag :

-Nova : “Not all heroes wear capes, look at Martin!”
-Amber : ”Hey proost!
-Amber : “Die foto is van mij alleen en van niemand anders, punt uit!
-Aviva : “We hebben vanaf nu nog maar 2 jongens, Lucas is een meisje geworden, namelijk Lucinda.”

Goededag,

Vandaag was een speciale dag, deze zijn helaas schaars bij expeditie Peru.

We mochten een keer uitslapen! yay! Maar natuurlijk lukte dat ons (Amber & Nova) niet zoals gewoonlijk.

Om 9:00 was het dan tijd om te ontbijten, wat behoorlijk fout ging. Onze eieren kwamen eindelijk aan, helaas eindigden deze op de grond, met stukjes bord ertussen. Maar expeditie is geen expeditie als we het niet zouden oplossen, dus namen we maar cake!
Na het ontbijt was het helaas tijd om in te pakken en te vertrekken, wat heel “zwaar” was voor de meesten, want ze hadden hun kamer nog niet opgeruimd. Toen iedereen klaar was en de kamer van de jongens eindelijk “schoon” was, gingen we terug naar Cuzco.

Tijdens de busrit werd Amber bijna gekilled door een koffer, die haar van achter bijna nekte. Gelukkig kwam de heldhaftige Martin haar redden door een arm uit te steken en de koffer snel tegen te houden. Amber en Nova zijn van de schrik bijgekomen. De busrit duurde erg lang omdat we dus erg sloom moesten rijden, want anders zouden er echt doden vallen.

We moesten weer door het smalle steegje en dat ging dit keer gelukkig erg snel, de grote bus hoefde maar 1,5 keer te steken dus konden we er snel doorheen.

– foto Cuzco vlag/bord via app-

Na een tijdje rust te hebben gehad in het hostel gingen we naar de markt. Ondertussen moesten we natuurlijk eten, want Nova had erge honger. We zijn wel langs 5 restaurantjes geweest en kwamen toen eindelijk bij een lekkere bakker, waar we empanadas met gehakt, ham/kaas, kaas en een soort van kip kregen. Niet iedereen genoot ervan, maar de meesten vonden het erg lekker.
Bij het marktje aangekomen mochten we weer vrij rond huppelen, we mochten zoveel geld uitgeven als wij dat bij ons hadden (dat was heel erg weinig). Toen Amber een ring ging kopen en bij een vrouwtje geen mooie passende ring vond, werd het vrouwtje boos en begon ze boos tegen het groepje meiden te praten. Nadat we uit geshopt waren op de markt, liepen we door naar het restaurant en ondertussen kregen de jongens opeens een obsessie met oreo’s kopen bij kraampjes die langs de weg stonden, dit deden ze om Emma te flessen. In Cuzco zijn er nu nergens meer bij kraampjes oreo’s te koop, ze zitten allemaal in de buik en bagage van de heren.

Toen we aankwamen bij het restaurant, waren we een half uur te vroeg. Daarom gingen we nog even naar het plein. Sommige gingen mee de kerk in en andere bleven op de trap gezellig kletsen, terwijl er allemaal vrouwtjes langskomen die spullen wilden verkopen. Ruby en Amber werden hier erg boos om en gingen de vrouwtjes boos aankijken, die toen weer snel weggingen. Vanuit de kerk was wel een erg mooi uitzicht te zien. Helaas mochten we in de kerk zelf geen foto’s maken.

-foto uitzicht kerk-

Na “een eeuw” kwam de rest uit de kerk en liepen we terug naar het restaurantje. Hier hebben we heerlijk gegeten, met als toetje ijs. Er waren wel wat kleine irritaties van Martin, toen ‘die schijtmuziek’ aanging. De ‘schijtmuziek’ waren mannen die op allerlei instrumentjes typische Peruaanse liederen speelden op panfluiten en mini gitaren zoals: pachamama. Maar verder hebben we gezellig met z’n allen gekletst. Het begon ineens keihard te regenen en we liepen snel terug naar het hostel. Aviva en Amber werden bijna aangereden door een taxi die erg veel haast had.  In het hostel ging iedereen nog gezellig kletsen en even uitrusten.

Op een gegeven moment zaten Daniek, Sam en Nova bij de badkamers wat te klieren.

Sam dacht dat hij een zwerver was en probeerde Nova zijn portemonneetje te verkopen voor 5 soles. Waar uiteindelijk niks in bleek te zitten. Toen ging hij op één knie en vroeg Daniek om hem een snoepje te geven. Tot zijn geluk heeft hij die nog gekregen ook!
Nu is het dagverslag ten einde gekomen en gaan Jill, Nova en Amber weer muziek luisteren en series kijken.
Laterz.

Woensdag 3 april:

Vertrek om 8:30 uur met vlucht AV858, van Cuzco naar Lima.

Middag Pukana surf school.

We begonnen vandaag heel vroeg. Sommige gingen al om 05:00 uur uit hun bed. Iedereen maakte zich klaar, ruimde zijn kamer op en pakte zijn koffer in. Iedereen smeerden wat zachte broodjes met jam voor op het vliegveld. Er waren ook een paar geïrriteerde mensen, doordat Martin iedere kamer langsliep om te schreeuwen hoeveel minuten we nog hadden.
Uiteindelijk stapten we 5:50 uur (5 minuten later dan Martin en Karen wilde, maar nog steeds wel op tijd) de bus in, op weg naar het vliegveld. Het was maar een kwartiertje rijden en tijdens deze rit konden we nog even goed afscheid nemen van Cusco. Bij het vliegveld aangekomen gingen we gemakkelijk (op Ruby na, want haar ticket was niet goed geprint) door de incheckbalie en douane. Nu konden we rustig bij de wachtruimte wachten.

Na een uurtje gingen we naar de gate en konden we snel het vliegtuig in.

In het vliegtuig was het lekker rustig, bijna iedereen heeft nog even geslapen of muziek geluisterd. Het ging nog veel sneller dan verwacht en binnen een uurtje waren we aangekomen in Lima. We hebben onze koffers opgehaald en zijn vervolgens met een grote bus naar ons hostel gereden.

Bij aankomst in Lima voelden we al gelijk dat het een stuk warmer was, dit werd ook duidelijk toen we de temperatuur in de bus op het schermpje zagen, namelijk 30 graden. Ook viel ons op dat Lima veel moderner en luxer is dan Cusco en Anta, dit zagen we aan de hoge gebouwen en de betere faciliteiten.

Foto 6 (hoge gebouw) (volgt)

Eenmaal aangekomen in het hostel hebben we de kamers verdeeld en heeft iedereen zich snel omgekleed voor het surfen. We zijn met z’n allen nog snel even langs de KFC gegaan voor wat krachtvoer, zodat we extra konden knallen tijdens het surfen. We hebben het eten meegenomen naar een parkje dichtbij het strand en hebben het hier met het mooie uitzicht opgegeten.

Foto 7 (eten in het park) (volgt)

Na het eten waren we helemaal ready voor het surfen en hebben we onszelf in de wetsuits gehesen.

Vervolgens hebben we instructies gekregen en wat droog geoefend op de surfplank voordat we het echte avontuur aangingen.

Met 5 surfbegeleiders zijn we de zee ingegaan en hebben we de golven getrotseerd. In het begin waren er een paar mensen die het wat spannend vonden, omdat de golven enorm hoog waren, maar uiteindelijk konden deze mensen het super goed en hebben we enorm genoten van het surfen.

Vele hadden het al snel onder de knie, maar zijn ook wel een paar keer hard onderuit gegaan doordat de golven enorm hard aankwamen en vele zijn daardoor omgeslagen. Het surfen was afgelopen en iedereen moest uit de zee. Dit was nog wel een dingetje, want de golven sloegen enorm hard tegen de kust aan, waardoor iedereen met hulp van begeleiders er uiteindelijk met moeite uit is gekomen.

Na het surfen heeft iedereen zich even op laten drogen en omgekleed en daarna zijn we uiteten gegaan in een heerlijk restaurantje. In het restaurantje hebben we heerlijk pizza, patat en pasta’s gegeten en gezellig bijgekletst.

Foto 12 ( eten) (volgt)

Op de terugweg naar het hostel, zijn we nog best geschrokken. Want voor onze neuzen, reedt een motor opeens tegen een auto aan en dit verduidelijkte nog een keer hoe slecht het verkeer hier is. Eenmaal aangekomen in het hostel heeft iedereen even gedoucht en z’n pyjama aangetrokken en zijn we met z’n allen gaan weerwolven.

Donderdag 4 april:

Hop on – off Lima?

Vertrek om 19:55 uur met vlucht KL744, van Lima naar Amsterdam.

Vrijdag 5 april:

Aankomst op Schiphol rond 15:20 uur!