Dinsdag 11 april:

De grote dag is aangebroken! Eindelijk gaan we naar Ghana!! Met gezonde spanning wachtte iedereen elkaar op bij de parkeerplaats van het havo-gebouw. Alle ouders, opa’s en oma’s, vrienden en zelfs een aantal docenten kwamen de groep uitzwaaien. We maakten nog snel een groepsfoto, ons kleine moment of fame:). En toen konden we vertrekken naar Schiphol! Eenmaal aangekomen op Schiphol namen we na het inchecken afscheid van alle ouders en begon het avontuur nu echt!

Toen we door de douane heen waren, mochten iedereen zijn gang gaan. Wat uitkwam bij de Mac Donalds. Toen het tijd was liepen we met zijn allen naar de Gate en moesten we nog even wachten om te boarden. De meeste hebben zich vermaakt in de massagestoelen. Toen onze vlucht werd omgeroepen liepen we met zijn allen het vliegtuig in. Eenmaal opgestegen was iedereen ontspannen en genoot van de films en de verwennerij van de stewardessen.

Er hebben zelfs een aantal leerlingen een rondleiding door het vliegtuig gehad. Eenmaal aangekomen op Ghana na een goede vlucht, werden we opgehaald door een toffe bus om zo nog een kleine nachtrust mee te pakken in guesthouse GIllbit

Woensdag 12 april:

Op dag 2 ging bij iedereen de wekker om 5:00, dit kwam doordat de bus vertrok om 6:00 om ons naar het kindertehuis te brengen. In de eerste paar uren van de busrit waren de meeste mensen aan het slapen, maar na een paar uurtjes gingen de spelletjes uit de tassen en werden er spelletjes gespeeld. De spelletjes die we speelden, werden ons nogal moeilijk gemaakt door de slechte wegen, vooral buiten de steden waren de wegen erg slecht (ook wel de African massage genoemd). Bij de eerste stop werd ons verteld door onze chauffeur dat dit de laatste normale/schone wc was tot aan de stichting (dit was rond 8:00). Wij waren het niet eens met de chauffeur, de meiden wc stonk naar vis en de jongenswc miste nogal wat essentiële onderdelen zoals schotten tussen de staan wc’s.

Toen we weer in de bus waren aangekomen en weer gingen rijden, stonden er overal bij stoplichten mensen die eten, drinken, speelgoed en brood etc. verkochten. Als je naar ze keek dachten ze dat je wat wilde kopen en bleven voor het raam staan wachten tot je reageerde. Ook verkochten veel mensen bij de stoplichten zakjes drinken, dat is iets typisch Ghanees. We kwamen van Accra af waar we geland waren en ons Guesthouse was, het rijden door Accra duurde ongeveer 1 uur.

Vanaf Accra reden we naar Kumasi, dat is de op twee na grootste stad van Ghana met ongeveer 2,1 miljoen inwoners. In alle steden en kleine dorpjes liepen mensen met spullen op hun hoofd, meestal manden met spullen erin zoals eten. Over eten gesproken, onze chauffeur zette de auto aan de kant van de weg om een soort koffieboon te kopen, hij zei dat als je daar op kauwde dat je dan wakker blijft.

Vanaf Kumasi waren de wegen echt heel erg slecht, bijna geen asfalt, alleen maar zandwegen met grote kuilen.

In de bus werd er vooral geslapen (hoe dat mogelijk was geen idee) en spelletjes gespeeld. Totdat we aankwamen bij het kindertehuis in Sunyani, werden we hier verwelkomd door Mariëtte en heel veel kinderen. Toen we met de bus uitstapten, gaven de kinderen ons allemaal een hand en de oudere kinderen brachten onze koffers naar ons verblijf.

Over ons verblijf gesproken, Mariëtte gaf ons allemaal een kamer waar op ons kussen overal een papier lag gemaakt door de kinderen van het tehuis met een tekst om ons welkom te heten. Na even bijkomen kregen we een rondleiding door het tehuis door Mariëtte, ze liet alle kamers zien (office, nursery, jongenskamer, meidenkamer etc.). Daar leerden we ook al wat kinderen kennen. Na de rondleiding mocht iedereen hun eigen gang gaan, een paar gingen naar de kamer en een paar gingen naar de kinderen om met hun te spelen en hun te leren kennen.

Toen was het tijd voor avondeten, we kregen een soort curry met rijst en kip en salade, het eten was niet pittig (gelukkig). Na het eten kregen we ananas, dat was volgens de mensen die ze hebben gegeten de lekkerste ananas die ze ooit hebben geproefd. Na het eten hebben we 4 potjes weerwolven gespeeld, Guido is in dit spel op een ander niveau (hij speelt ook vals trouwens) daarna ging bijna iedereen douchen en naar bed, in een paar kamers zaten nogal nieuwsgierige hagedissen (die iedereen salamanders noemt maar die leven alleen in het water, Guido wordt boos als mensen salamanders zeggen i.p.v. hagedissen) je hoorde ze gillen toen kwamen er een aantal jongens om ze te redden (wat niet heeft geholpen de hagedis is nooit gevonden).

TOT MORGEN!!!!!!

Donderdag 13 april:

Op dag 3 gingen we in de ochtend voor het ontbijt naar de Circle of Life school. Deze school hebben Mariëtte en Moses ook opgericht. De school ligt tegenover de stichting aan de andere kant van de zandweg. Toen we aankwamen bij de school stonden alle klassen bij elkaar in een rij. We kregen een groot applaus.

Hierna zongen de kinderen van de school het Ghanese volkslied. Dit doen zij altijd aan het begin van de schooldag. Na het volkslied liep steeds een klas in een rij naar hun klaslokaal.

Toen de kinderen in de klaslokalen zaten en begonnen met hun schooldag, kregen wij een rondleiding door de school en een aantal klassen van Mariëtte. De kinderen deden aan het begin van de schooldag spelletjes en zongen liedjes.

Wat ook opvallend was, was dat de kinderen gingen staan en tegelijkertijd vroegen hoe het ging met ons als wij een klaslokaal binnen kwamen. Dit doen de kinderen ook altijd als hun leraar het klaslokaal binnen loopt.

Nadat we naar de school waren geweest gingen we ontbijten in het gemeenschappelijke gedeelte bij onze kamers. We aten voor ontbijt brood met gebakken/gekookt ei. Vervolgens gingen we alle spullen die we wilden weggeven aan de stichting en de kinderen verzamelen en ordenen.

De stichting ging de spullen toen verdelen over alle kinderen. Hierna gingen de jongens aan het nieuwe voetbalveld werken en de meisjes gingen de muren om de stichting heen verven. Het was rond de 30 graden en de zon was aanwezig. We namen met de hitte natuurlijk genoeg pauzes en dronken veel water.

Rond 12.00 gingen we lunchen. We aten lekkere pannenkoeken.
Toen we klaar waren met lunchen gingen we weer naar de Circle of Life school tegenover de stichting. We verdeelden ons in groepjes en gingen naar klaslokalen toe om bijvoorbeeld te helpen met leren, mee te doen met de les en kennis te maken met het Ghanese onderwijs. Om 15.00 waren de kinderen uit.

Hierna gingen we terug naar onze kamers en een potje voetbal spelen met een paar kinderen van de stichting. Rond 19.00 gingen we avondeten. We aten nasi. Aan het eind van de dag gingen we nog even voetballen en later rustten we even uit in het gezamenlijke gedeelte van onze kamers en deden we spelletjes met elkaar. Daarna gingen we naar bed. Tot morgen!!!

Vrijdag 14 april:

hello i’m abrahhhheeem. nice to meet you! (dit is geschreven door Abraham van 4:)).

Vanochtend ging de wekker om 7 uur, zoals elke ochtend werden we weer wakker door onze vriend de haan. Als ontbijt hadden we broodjes met lekker gemaakte eitjes door Maja. Daarna gingen de jongens aan het voetbalhek werken. Zoals gewoonlijk waren Matthijs weer heel veel aan het doen (niet dus). Daarintegen waren Floris, Joep en Finn met zweet op hun voorhoofd het gaas aan de palen te timmeren.

De meiden (en Guido) gingen verder met de muur schilderen. Ook gingen een paar meiden muurschilderingen maken in de gehandicapte kamer. Hier is een mooie boom uit voort gekomen en nu moet er nog een quote bij komen door de quotking A.K.A Floris. De kraan deed het niet, dus toen moesten we ons maar schoonmaken met baby doekjes. Om 12 uur mochten we stoppen met hard werken. Toen werd er soep gebracht. Het was een soort tomatensoep en we aten hier weer brood bij. Daarna hebben we spelletjes gedaan en nog even uitgerust door het hete weer.

Toen gingen we naar de school toe. Er was een sportmiddag aan de gang.

Met een gevoelstemperatuur van 600 graden waren we aan het volleyballen, pijl en boog schieten, tafeltennissen, basketballen en een leuk verfrissend waterspelletje.

Op de foto’s kan je zien hoe gezellig we het hebben gehad. Nu is de spelletjes middag afgelopen en breekt de avond aan. Morgen is er weer een verslag!

Tot snel

~Doing is never done~

floris

Zaterdag 15 april:

Vandaag konden we een beetje uitslapen, de wekker ging om 8:00 uur. Om 8:30 zaten we aan tafel voor het ontbijt en hebben we zoals altijd weer een lekker broodje ei gegeten (dit keer gemaakt door Floris en Guido).
Na het eten konden we nog even chillen, omdat we om 9:30 klaar moesten staan om te vertrekken naar de markt. Op de heenweg zaten de boys in de auto van Mozes met lekkere koude airco. Een aantal meiden daarentegen zaten in de open achterbak van de pick-up.

Aangekomen bij de markt liepen we richting de slagerij en onderweg zijn we natuurlijk ook even gestopt om bij wat kraampjes te kijken. In de slagerij hier kon je echt zien hoe de dieren in stukken werden gehakt. In Nederland gaat dat ook zo, maar zien we dat niet.

De meeste van ons vonden de geur die daar hing niet heel erg lekker ruiken. Florinte had iets bedacht om de geur te vermijden, ze ging in- en uitademen via haar mond. We hadden allemaal best wel veel dorst dus liepen we richting een kraampje met drinken. Ondertussen kwam er een vrouw langs met een bak op haar hoofd waar oliebollen in zaten. We hebben allemaal een oliebol gekregen van Mariëtte en Moses omdat ze ons een echte Ghanese oliebol wilden laten proeven. De oliebol was wel te vergelijken met die uit Nederland maar hij was iets droger. De oliebol was wel heel lekker!

Uiteindelijk aangekomen bij het kraampje met drinken. We kregen opnieuw van Mariëtte en Moses allemaal zo’n zakje met water erin. Je moest een gaatje erin maken met je tanden door erop te bijten. Het water was super koud en er zat ook veel in het zakje dus daar konden we allemaal wel even mee doen!

Hierna liepen we naar het souvenirwinkeltje. Hier was iedereen erg enthousiast en heeft iedereen wel wat gekocht. De meeste ook wat voor het gezin maar wat is nog een grote verrassing. De boys en ook een paar meiden wilde een voetbalshirtje kopen dus liepen we naar de voetbal winkel. We laten geheim wat voor shirtje we hebben gekocht dus dat zien jullie als we weer thuis zijn!

Om 13:45 liepen we richting de auto en kwamen we langs de ijssalon. Hier kochten we een ijsje en konden we kiezen uit: aardbei, mango en vanille. Dit was geen ijsje op een hoorntje of in een bakje, maar ook uit een zakje. Je moest dus weer een puntje eraf bijten en dan kon je het ijsje er stukje voor stukje uitzuigen. Op dit moment liepen we naar de auto’s en konden we weer richting Hanukkah. Op de terugweg mochten de boys + Nienke achterop de pick-up.

Eigenlijk zouden we op het schoolplein de hinkelpaden schilderen, maar van Mariëtte kregen we een middagje vrij. Iedereen mocht doen wat hij/zij wilde. Om 16:45 gingen we naar de keuken omdat wij een typisch Ghanese lekkernij mochten maken. Het was Fufu. Dit werd gemaakt met banaan en cassave. Er was een bak nat gemaakt met water en daarin werden de banaan en cassave gegooid. Het was de bedoeling dat iedereen het ging stampen met een grote houten stok.

Roos van de keuken ging steeds net met haar handen eronder door zodat het bij elkaar bleef en het goed gemixt werd. Vooraf het stampen was ook al kip met een soort saus gemaakt wat er overheen ging. Toen het klaar was mocht iedereen het proeven. Niet iedereen vond het lekker maar het overige hebben we aan de kinderen gegeven en dat vonden ze super lekker. De Fufu was dus alleen om te proeven en als ‘diner’ hebben we noodles gegeten.

Na het eten zijn we nog even naar buiten gegaan om te voetballen of te spelen met de kinderen. Als afsluiter van de avond hebben we zoals altijd een aantal potjes weerwolven gedaan. Mariëtte en Mozes hebben een eigen huis 10 min hier vandaan. Dit keer sliep Noah (zoon van Mariëtte en Mozes) ook bij Hanukkah en deed hij ook een aantal potjes mee met ons. 

Dit was het reisverslag van 15-04-2023 in Ghana 

Groeten Joep en Finn

~Een doel zonder plan is maar een wens~

Floris

Zondag 16 april:

Vandaag stonden de meesten van ons om kwart over zeven op om te ontbijten. Net zoals gewoonlijk aten we brood met ei. Daarna gingen een paar meiden en Floris naar de school om het schoolplein op te knappen, later kwam de rest ook nog even de handen uit de mouwen steken. De verf van de hinkelpaden is door de tijd heen vervaagd en moest dus opnieuw geverfd worden.

Om 10 uur was de kerkdienst met alle kinderen van Hanukkah, dus hebben we met z’n allen gekeken en meegedaan. De kerk was op het terrein zelf.

Het was ontzettend leuk om mee te maken, omdat alle kinderen er ook enorm van genoten. We begonnen met een paar liedjes. Bij het eerste liedje gingen heel veel in een cirkel rondlopen en de meesten van ons deden ook mee. Iedereen klapte op de maat en er werd ook op de djembee getrommeld. Daarna was er nog een ander liedje en alle kinderen zongen mooi en enthousiast mee. Toen het liedje afgelopen was, lazen twee kinderen voor uit de bijbel (Hoofdstuk 5 van Matheus vers 27 tot 29 voor degenen die het willen lezen;)) in het Engels. Het was erg mooi, en Moses gebruikte onze groep als voorbeeld voor het uitleggen van de tekst. Zo vertelde hij dat het geen zin heeft om je voor de dingen van morgen zorgen te maken, maar dat je actie moest ondernemen en moet genieten van vandaag. Als voorbeeld noemde hij hierbij de reis en het zorgen te maken over je vliegticket.

Ook leerde Moses ons dat iedereen onterecht veel waarde hecht aan de materialistische dingen en dat mensen juist waarde moeten hechten aan de kleine dingetjes. Toen zongen ze nog een liedje. En nog een. En nog een paar. Het waren erg lange liedjes, maar ze waren erg mooi met veel harmonie en meerdere stemmen. Daarna moesten alle expeditieleden naar voren komen en heeft Moses bij elk van ons een hand op onze schouders gelegd en ons gezegend. Moses vertelde aan iedereen wat hij mooi vond aan hun persoonlijkheden. Zo zei hij dat Matthijs wel eens in de politiek zou kunnen, dat Floris heel open-minded was en met Eva werd er zelfs gebeden. Toen iedereen geweest was staken alle kinderen hun hand omhoog en gingen ze voor ons bidden. Tijdens de dienst zeiden ze vaak hoe dankbaar en trots ze waren om ons te ontvangen.

Na de dienst gingen een paar van ons verder met het schoolplein schilderen, maar de meesten gingen snel weer terug, omdat het het warmst van de dag was.

Je zag al meteen resultaat en het zag er super mooi uit. Iedereen kwam onder de verf terug. Er was alleen een probleempje, je kon de verf er namelijk niet afwassen met water, maar gelukkig hadden ze nicotine en konden we het meeste er toch goed afhalen. Daarna gingen we lunchen. We aten wortelsoep met brood.

Op dit moment is het half 3 en doen we lekker rustig aan. Sommige zitten in hun kamer, sommige zijn met de kinderen bezig en sommige zitten buiten in de zomerhut. Er staat een lekker windje, dus de temperatuur is goed te doen. We mochten een typisch Ghanees drankje proeven, namelijk malta guiness, wat een beetje naar stroop smaakte. Bijna iedereen vond het, netjes gezegd, niet zo lekker.

Het plan voor de rest van de middag en de avond is als volgt: rond vier uur is er een voetbalwedstrijd tussen de kinderen van Hanukkah en de kinderen uit een klein dorpje in de buurt. Hierbij gaan sommige van ons kijken en natuurlijk de kinderen van Hanukkah aanmoedigen. Ook krijgen we nog djembeeles in tweetallen. We hopen dat ons ritmische gevoel een beetje naar voren komt. Voor de rest gaan we waarschijnlijk gewoon met de kinderen spelen en natuurlijk spelen we nog een potje weerwolven.

De lijst met avonturen loopt op, zo hebben drie pechvogels hun kamer moeten dweilen, terwijl ze nog steeds niet weten wat er nou eigenlijk lek is, is er iemand ten huwelijk gevraagd door een vreemde en sloot iemand zich op in zijn eigen kamer en zo nog veel meer. We hopen nog veel memorabele dingen te beleven hier in Ghana!

Tot morgen!

~Als je troebel water met rust laat, wordt het vanzelf helder~

Floris

Maandag 17 april:

De wekker ging om 07:30. We zouden om 09:00 vertrekken richting de dorpjes om schoolspullen, drinken en eten te brengen.
Sarah (dochter van Mariëtte en Moses) was ziek en ze waren allemaal veel wakker vannacht. We zijn daarom op verzoek van Mariëtte en Moses om 09:45 vertrokken.

We kwamen aan bij het eerste dorpje en de bedoeling was om de spullen, eten en drinken uit te delen maar de school was een dagje vrij.
De kinderen en ouders die in het dorpje woonden naast de school waren er dus wel en hebben ook wat gekregen, maar de kinderen die van buitenaf komen hebben we dus niks kunnen geven. Voordat we dit gedaan hadden kregen we een rondleiding in het dorpje en zagen we dus echt dat het leven niet goed was daar. We zijn een aantal huisjes binnen gegaan en dat zag er niet best uit. De mensen sliepen op een kleedje. De muren waren van klei met houten planken (zie foto). Tijdens de rondleiding nam een meneer ons mee om een cacaoboon te proeven.

Hierna zijn we naar een andere school gegaan die wel open was.
Hier hebben we niet gekeken naar dorpjes of mensen maar hebben we alleen maar uitgedeeld aan de kinderen. We begonnen met het uitdelen van schriften, potloden, gummen en puntenslijpers. Vooral bij de puntenslijpers werden de kinderen helemaal gek en vochten ze dus voor die puntenslijpers. Hierna hebben we drinken uitgedeeld. We hadden allemaal verschillende smaakjes flesjes drinken. Ook hebben we eten uitgedeeld zoals biscuits, koekjes en lolly’s.

Nadat alles op was waren we weer vertrokken richting Hanukkah. Dit keer mochten de boys + Florinte achterin de pick-up. Na het eerste dorpje vertrokken Mariëtte, Juultje, Maja, Jasmijn en Marlou alvast naar de Hanukkah omdat Juultje zich niet lekker voelde. Mariëtte wilde dat Maja ook een keer in de pick-up ging zitten dus hadden ze Juultje, Jasmijn en Marlou afgezet en waren Mariëtte en Maja ons tegemoet komen te rijden. Omdat Noah in de pick-up zat en hij er altijd nog in kan moest hij even wisselen met Maja.

Uiteindelijk aangekomen bij Hanukkah om 13:30 gingen we gelijk lunchen want iedereen had trek en het eten stond al klaar. We aten tomatensoep met brood, fruit en salade. Hierna hadden we vrije tijd tot 16:00. Om 16:00 moesten we even verzamelen om een aantal dingen te bespreken.

Om 17:00 hadden we officieel afscheid genomen van de kinderen. Dit deden ze vooral met muziek, dansen en bidden. De jongens zongen apart een lied en de meiden ook. We kregen allemaal een boekje van een persoon die een persoonlijk verhaal had geschreven. Ook kregen we een poster met alle namen van daar erop, die gaan we ophangen op school.

Om 18:30 gingen we eten en we aten spaghetti met kip en een saus erover. Het was zeker lekker en dit was onze laatste avondmaal bij Hanukkah. We hebben de kok Rose bedankt voor het eten dat ze toch elke dag 3 maal voor ons maakte. We hebben haar geld gegeven zodat ze haar lange haar opnieuw kon invlechten.

S’avonds kregen we alle vrijheid om een mooie tijd door te brengen met de kinderen.

Om 22:00 was het dan wel echt klaar en hebben we goed afscheid genomen en hebben veel van ons maar ook zeker wat kinderen van daar een traantje gelaten.

Groeten: Finn, Joep en Floris

~Niet perfect is juist perfect~

Floris

Dinsdag 18 april:

Vandaag moesten we om 5:00 voor onze kamerdeur staan, want we gingen weg uit Hanukkah en op weg naar Elmina Castle (slavenforten).
Toen we allemaal ons hadden verzameld bij de ingang van Hanukkah was de bus 45 minuten te laat, hij was de weg kwijtgeraakt. We konden wel nog even afscheid nemen van de kinderen. Het was erg moeilijk om afscheid van de childcare te nemen na alle mooie herinneringen die we daar hebben gemaakt.

Na het afscheid gingen we de bus in en werden we uitgezwaaid en werd er nog voor ons gezongen. En op naar Elmina!

Of toch niet…. We hadden pech onderweg. De buschauffeur merkte dat de koppeling niet goed liep en uiteindelijk deed hij het helemaal niet meer.

Dus moesten we bij de wegenwacht stoppen (wat er hetzelfde uitzag als bij ons de sloop) en kwamen er paar mannen om het te helpen repareren. Ruim een uur stonden we daar langs de weg. Na een paar keer proberen deed hij het gelukkig weer, maar we waren nog geen 5 minuten aan het rijden en deed die het weer niet. Het was een langdurige busreis maar iedereen hield het super goed vol!

Helaas door de pech konden we niet meer naar Elmina Castle. We zijn toen gelijk doorgereden naar het mooie paradijs Ko-Sa.

Het is een mooie locatie met een prachtig uitzicht op de zee. We hebben hier heerlijk gegeten. En natuurlijk niet te vergeten sluiten we weer de dag af met een potje weerwolven.

Groetjes: Eva en Florinte

Woensdag 19 april:

We mochten vandaag lekker uitslapen. Het ontbijt was om negen uur en verrassend genoeg sloeg iedereen het eitje over. De meeste hadden een pannenkoek met banaan of chocola. Door Eva weten we dat de melk hier niet zo lekker is als de melk in Nederland.

Met volle buik en al rende iedereen toch op de baywatch manier het water in.

Het begon allemaal rustig en verzonnen de meiden een zandmassage. Dat werd een treintje zodat iedereen tegelijkertijd aan de buurt kwam. Al gauw wouden we meer avontuur en gingen sommige verder het water in dan handig was. Wat uiteindelijk eindigde met Finn die stekels in zijn duim had, Matthijs die 18 stekels in zijn voet had en Vlinder die op een minder fijne plek ook gestoken was door de zee-egels. Gelukkig was Marlou tot de redding en heeft ze iedereen geholpen. Sommige patiënten vonden het volgen van het recept van dokter Marlou lastig (oftewel Matthijs).

De groep splitste zich op in 2, de ene groep ging weer zwemmen en de andere groep ging naar het souvenir winkeltje. Hier hetzelfde verhaal: de ene leerlingen kochten minder dan de andere en Finn stak er hoog bovenuit. Het souvenir winkeltje was overvol met kunst van de eigenaar. De verschillende dingen die hij aanbood waren: zelfgemaakte Afrikaanse schilderijen op een doek, zelfgemaakte accessoires, beeldjes, tasjes, kleding etc. Finn heeft de jackpot te pakken, die had namelijk de laatste djembe voor maar 50 cedi die het ook nog doet. Na het afrekenen kreeg Marlou een cadeautje, omdat de man erg dankbaar was met de hoeveelheid geld die we daar hebben gespendeerd.

Toen was de lunch met overheerlijke sandwiches. De kip was populair. De lunch verliep snel en al gauw stond iedereen op om hun souvenirtjes naar de kamer te brengen. Op dat punt merkte iedereen dat we allemaal op Elmo leken. Iedereen was wel ergens verbrand. Het leukste is nog dat we voordat we gingen lunchen een waarschuwing kregen, alle meiden lagen namelijk te zonnen en zei een  vrouw dat de Ghanese zon gevaarlijk is. De meiden waren eigenwijs en antwoordde heel zelfverzekerd dat ze dat al wisten, omdat we hier al 7 dagen zitten. Maar het positieve is dat we allemaal lekker bruin zijn als we terugkomen.

Na een tijdje was iedereen een beetje overal en nergens, maar volleybal bracht ons weer bijeen. Tijdens een mooi en gestructureerd potje kwam een jongetje dat bananen verkocht langs de kant zitten, want wij waren niet geïnteresseerd in bananen. Na een paar serveringen raakte de bal de bananen nauwelijks, maar dat vond het jongetje niet leuk en gaf hij ons allemaal een voor een, een vieze blik. Hij zei dat we moesten betalen voor de schade, maar Juultje zette hem op zijn plek en legde de situatie netjes uit. Ze zei dat als we niet geïnteresseerd waren en dat hij toch hier zou gaan zitten, dat het dan niet onze schuld is als zoiets gebeurd. Hij bleef boos aan de kant zitten, maar Guido zijn grote hart viel in zijn val en ging met hem in gesprek.

Later offerde Juultje haar laatste 2 cedi op en gaf Guido nog een briefje van 5. Hij wilde echter nog meer en kwam telkens terug wanneer de begeleiders er niet bij waren om nog iets uit ons te halen, toen dat niet lukte begon hij te gooien met schelpen. In de avond toen hij 0 aandacht meer kreeg was hij voorgoed weg.

Om half 7 was het tijd voor diner, iedereen heeft iets uitgekozen onder de 130 cedi en sommige kozen ervoor om nieuwe dingen te proberen. Ging iedereen gezellig kletsen of gewoon zijn eigen dingen doen. Later was het tijd voor onze dagelijkse potjes weerwolven, dit waren speciale potjes, omdat dit natuurlijk onze laatste avond is. We hebben het lekker laat gemaakt, zodat we extra lang konden genieten van onze laatste avond.

Groeten: Rosa en Maja

-Als je lang genoeg het juiste pad volgt, kom je vanzelf geluk tegen.-

Floris en Maja

Donderdag 20 april:

Vandaag ging de wekker op verschillende tijden. Juultje, Vlinder, Nienke, Rosa en Fleur kwamen om 7.00 hun bed uit om een frisse ochtendduik te nemen. Ze moesten wel oppassen bij het strand, want er was een stuk strand afgezet waar schildpadeieren waren gelegd. Floris wilde ook een ochtendduik doen, maar kwam uiteindelijk ongeveer 20 minuten later omdat hij door zijn wekker had geslapen. Matthijs en Finn hadden het record van door de wekker slapen verbroken en kwamen aan tijdens het ontbijt. De rest wilde geen ochtendduik doen en kwamen ook tijdens het ontbijt aan.

Om 8.15 zat iedereen aan tafel om te gaan ontbijten. Iedereen had weer lekker gegeten. Toen gingen Matthijs, Finn, Floris, Juultje en Vlinder nog even zwemmen in de prachtige zee. Dit was nog een korte zwemsessie, want iedereen moest ook nog zijn of haar koffer inpakken. Dat was soms nog even proberen en passen maar uiteindelijk is het gelukt. We hadden alle koffers even bij de receptie gezet en daarna gingen we even lunchen. We hadden weer verschillende soorten sandwiches en fruit voor lunch. Na de lunch hadden we nog even de kans om naar de wc te gaan. Vervolgens gingen we de bus die was aangekomen volladen met onze koffers en onszelf.

De bus was een behoorlijke beuker, want hij zat helemaal vol. Hij was namelijk ietsjes kleiner dan de vorige bussen. De bus had wel flinke boxen achterin en had ook een tv. De driver zette daarom graag wat Ghanese bangers aan. Voor Nienke zat de spanning hoog, want de koffers die achterin de bus bij Nienke’s hoofd zaten bewogen af en toe naar voor. Dit liep gelukkig goed af. We reden een uurtje of 4 langs de kust naar Accra. Toen we door een aantal steden aan het rijden waren moesten we oppassen bij stoplichten. We hadden de ramen namelijk open omdat de bus geen airco had en bij stoplichten werden we overspoeld door straatverkopers. We deden net optijd onze ramen dicht voordat de straatverkopers allerlei producten in onze bus konden drukken. Toen we een keer stilstonden werd Juultjes arm ook gepakt, maar de driver gaf toen al weer gas.

Na een relatief korte busreis (vergeleken met de busreis van 11.5 uur) en flink wat Ghanese muziek waren we rond 16.00 aangekomen bij het vliegveld van Accra. We moesten eventjes wachten met inchecken omdat we het ruim hadden genomen met de tijd (voordat we weer bus problemen zouden krijgen), maar toen het uiteindelijk kon verliep het inchecken soepel. De paspoort check en de security verliep ook soepel.

We waren al om 17.15 bij de gate. Guido vertelde dat we ruim drie uur hadden om even nog wat souvenirtjjjjjjjeeeeesss en eten te halen. We moesten wel minimaal per tweetal lopen. Per tweetal kregen we 300 cedi om eten te halen. We hadden uiteraard hier goed gebruik van gemaakt en hebben we lekker gesmikkeld. Verder hadden we dus ook wat souvenirtjjeess gehaald. Rond 21.00 gingen we boarden. We zitten bijna allemaal op dezelfde plek en op een rijtje in het vliegtuig. De vliegreis verloopt goed. We zijn veel spelletjes aan het spelen en films aan het kijken op het scherm en we slapen ook veel. Morgen komen we aan in Nederland en is de Expeditie reis al voorbij. Het ging erg snel en missen Hannukah nu al. Tot morgen!

Groeten, Floris en Vlinder

~De tijd staat nooit stil. Geniet van elk moment~ Floris

Vrijdag 21 april:

En toen was het zover, de aller allerlaatste dag van onze reis.

Om 06:28 landden we op Schiphol.

We liepen rustig uit het vliegtuig, maar helaas is Vlinder haar hoedje vergeten in het vliegtuig en kon ze het niet meer ophalen. We liepen door en we gingen heel makkelijk door een kleine paspoortcontrole en daarna gingen we ook soepel doorheen. Toen konden we de koffers ophalen. In tegenstelling tot Ghana ging dit heel snel en hadden we binnen 5 minuten de koffers. Toen ging Guido ons nog even bedanken voor de reis en complimenteerde ons over hoe goed het is gegaan. Daarna liepen we door en was er groot ontvangst met gejuich van onze ouders. Iedereen liep meteen naar zijn eigen ouders om de eerste dingen te vertellen. Daarna namen we afscheid van de coaches en elkaar en gingen we naar huis.

Het was een superleuke reis met veel mooie momenten en we hebben het super gezellig gehad. Het is jammer dat het afgelopen is, maar we gaan natuurlijk gewoon door elke vrijdag middag! Bedankt allemaal!

~ Wees niet verdrietig dat het voorbij is, wees blij dat het is gebeurd ~

Floris