Zaterdag 14 april:

Verslag zaterdag 14 april – Montessori Lyceum Amsterdam

Grappig om met een groep docenten en leerlingen te reizen: af en toe schieten de docenten spontaan in de regel -reflex, maar dat hoeft helemaal niet: Bob, onze reisleider heeft de zaken stevig in de hand. Als je dat eenmaal doorhebt is het heerlijk: je hoeft even niks.

Spectaculair is onze start in Toronto in ieder geval. Terwijl er in Nederland een zomerse week verwacht wordt komen wij hier in winterse taferelen terecht compleet met sneeuw, hagel en code rood. Wat dat voor gevolgen heeft voor het vervolg van ons programma moeten we per dag bekijken.

De reis verliep prima, zonder tegenslagen. Het Chelsea Hotel is enorm met 2000 kamers en een waanzinnig uitzicht, zeker vanaf de 24e verdieping, waar mijn kamer is. Na aankomst gingen een aantal mensen al direct het museum in ( het nabij gelegen Art Galery of Ontario) -Brigitta en ik zijn op zoek gegaan naar een leuke bar en hebben daar het verschil tussen Canadees amber en blond bier geproefd…cultuur is een ruim begrip!

Leuke wijk waar we door een gure ijsregen naar een restaurant liepen. Fijne sfeer…zeker de leerlingen lijken zich heel goed te vermaken met elkaar!

Ik lig dit te schrijven om 4 uur plaatselijke tijd, maar het voelt echt als ochtend en slapen geef ik op. Flinke jetlag gevoelens. Vannacht voelde ik me erg als Bill Murray in Lost in translation, maar als ik naar de bar van het hotel gegaan zou zijn zou Scarlett Johansson daar natuurlijk net niet zitten! Dan maar in bed blijven, Rogier

Zondag 15 april:

Nog nooit voelde opstaan om half zeven zoals uitslapen als vandaag. De een lag al lekker te poedelen in het 18+ zwembad op de 27ste etage, de ander ploegde door de sneeuw door de straten van Toronto op weg naar een diner om  met maple sirup-pancakes te ontbijten.

De temperatuur lag vandaag net onder het vriespunt, dus ijsregen bleef wel gewoon liggen. Sneeuwballen kon je er niet van maken. Na een briefing van Bob gingen we met de meest cultuurprofielscholers op weg naar de CN-tower.

Vooraf werd wel even duidelijk gemaakt dat deze tocht (half uur lopen) alleen ondernomen mocht worden door deelnemers die beschikten over goed schoeisel en warme kleren… want het was koud. En grijs.

Op zondagochtend is Toronto – zeker als het ijs regent- rustig, dus de tocht verliep zoals gepland. Er was zelfs nog even tijd om een foto te maken bij de Toronto letters.

Zonder bevriezingsverschijnselen bereikten we de CN-tower.  De CN-tower – die van zichzelf ook behoorlijk grijs is, stak voor het grootste gedeelte in een mistige, koude grijze ijsregenwolk. Dit weerhield ons er niet van om de lift naar boven te nemen. Hoewel het vandaag heel erg rustig was in de CN-tower – de Eftelingzigzaghekjes bij de toiletten stonden er vandaag voor niets – besloten we om met z’n allen dezelfde lift te nemen.  Op het uitkijkpunt hadden we toch nog een prachtig zicht over de stad en het meer. Door de glazen vloer kon je een blik loodrecht naar beneden werpen in de duizelingwekkende diepte. Maar we moesten weer naar beneden, op weg naar de hamburgers. Hierna was ook nog tijd om wat te shoppen in het ondergrondse winkelcentrum Eaton.

Ondertussen was Bob vanaf ‘s ochtends vroeg achter de schermen bezig met allerlei verschillende scenario’s. Doordat de wegen vanwege de sneeuw en ijzel slecht begaanbaar waren vandaag, kon het programma niet doorgaan zoals gepland. De school waar we ’s middags zouden verzamelen ging niet open en veel gastouders bleken niet in staat om onder deze omstandigheden naar de alternatieve verzamellocatie te rijden. Ook was het maar de vraag of de bus ons überhaupt naar Mississauga zou kunnen brengen. Maar Bob hield het hoofd ook figuurlijk koel en om drie uur stond  er een bus voor ons klaar. Bob heeft bij onze leerlingen reeds een mythische status bereikt.

De bus bracht ons zonder veel vertraging naar het centraal gelegen Fairfield Marriott hotel. Een prima  hotel op een iets minder tot de verbeelding sprekende locatie, maar mooi centraal gelegen tussen de twee scholen waar deze week mee gaan samenwerken. ‘s Avonds aten we een pizza en ging een deel van de groep naar de bioscoop aan de overkant van de weg. De sneeuw lag hier een stukje hoger dan in downtown Toronto, en met name langs de kanten van de weg zakte je er tot aan je kuiten in weg. Dit maakte het groepsgewijs oversteken van de vierbaansweg tot een kolderieke bezigheid die het midden hield tussen de hinkstapsprong en langlaufen. Na de pizza en de film zochten we onze hotelkamers weer op zonder te weten of het programma van maandag door kon gaan… zouden de schoolbussen wel rijden? Zou de universiteit wel open gaan? Zouden de gastgezinnen hun leerlingen morgen op komen halen…?

Maandag 16 april: verslag van RGO MIddelharnis en JRL Boxtel.

CHANGE OF PLANS…

Het is 05:05 uur, het eerste telefoontje van een Principal komt binnen; alle scholen in Peel District zijn vanwege ijs en sneeuw vandaag gesloten.

Tegen 06:30 uur volgt het bericht dat ook de Universiteit van Toronto gesloten blijft….

Verslag RGO Middelharnis

Als wij niet naar de scholen en de universiteit kunnen, dan komen de scholen en de universiteit gewoon naar ons! Wat super dat Steve, Jim, Terry en Anita naar onze tot conferentiezaal omgetoverde eetzaal zijn gekomen, zodat we toch konden starten met het programma.

De ochtend wordt door een aantal scholen gebruikt voor onderlinge samenwerking.

Bob noemde in zijn introductie vier belangrijke namen voor deze week, namelijk: Carol Dweck die wijst op het verschil tussen een fixed en een growth mindset, Johan Hattie die uitvoerig onderzoek heeft gedaan naar de kracht van feedback, Michael Fullan die focust op het belang van deep learning en Steve Joordens die ons live kon vertellen over zijn ervaring met o.a. peer feedback.

Vanmiddag hebben we onze doelen en succescriteria vastgesteld, zodat we hier gaandeweg de week op kunnen reflecteren en aan het eind kunnen bepalen of de doelen behaald zijn. Het leuke is dat iedereen hier zit met een andere leervraag waardoor de mogelijkheden tot groei eindeloos lijken. Ook interessant is het feit dat iedereen op een andere manier wil leren, wat duidelijk werd uit het voorbeeld van Steve waarin hij vertelde over het behalen van zijn motorrijbewijs. Waar hij zijn aversie tegen dit soort testen herondekte, vond Terry het juist heerlijk om op deze manier getoetst te worden.

(Leestip van Steve: Zen and the Art of Motorcycle Maintenance)

Babet

Vandaag was een dag met grootse en leuke plannen. We zouden naar een universiteit gaan voor een lezing over eigenaarschap van het leren. Daarnaast zou de chef voor ons een ‘pancake day’ organiseren. Maar toen… werden we wakker en zagen we een berichtje dat om 7:00 gestuurd was, met de mededeling dat alle plannen voor vandaag gecanceld waren. O jee…! Maar Bob (en het team natuurlijk) heeft er alles aan gedaan om het allemaal goed te regelen.

Uiteindelijk is de universiteit eigenlijk naar ons toegekomen en hebben we in de lobby van het hotel de lezing gekregen. Hiervoor hebben we nog met alle aanwezigen en een paar Canadese billets geluncht. De rest van de middag hebben we met de Nederlandse en Canadese leerlingen plannen gemaakt voor de rest van de week: Wat willen we leren? Wat willen we doen? Wat hebben we nodig om dit te bereiken? Ook hebben we gebrainstormd over onze performance van vrijdag.

Rond een uur of vijf kwam mijn billet me ophalen. Een super leuk, enthousiast en vrolijk meisje. Toen zijn we meteen naar twee typisch Canadese (Amerikaanse) supermarkten geweest. Heel gaaf! Alles was zo groot. Daarna hebben we gegeten en daarna heb ik een hometour gekregen. Nu ben ik voor het eerst PopTarts aan het eten, terwijl ik dit verslag schrijf. Nu maar op tijd gaan slapen en morgen op tijd opstaan voor school!

Cato

Vandaag was het een beetje een teleurstelling dat het zo’n slecht weer was. We konden niet meer naar de scholen en de universiteit, maar we hebben er toch een hele leuke dag van gemaakt! We hebben gewoon alsnog de lezing gehad en met heel veel leerlingen gepraat over wat we deze reis willen leren. Het was super gezellig juist met alle Canadese leerlingen erbij. We hebben overlegd over hoe en wat we vrijdag willen opvoeren en laten zien, maar natuurlijk ook gewoon gezellig gekletst en elkaar leren kennen.

Ook hebben we eindelijk allemaal onze billet ontmoet! Mijn billet heet Alana en zij en haar familie zijn super aardig en lief voor me :) Ze houden ook ontzettend veel van musicals en we zijn daarom nu ook “Phantom of the Opera” aan het kijken in hun soort privé bioscoopje. Alles hier is zo ontzettend groot en ‘Amerikaans’. Straks maar even lekker gaan slapen en morgen hopen dat alles doorgaat vanwege het weer!

Jacob-Roelandslyceum – Paulien

Nadat we vanochtend te horen kregen dat we in het hotel zouden blijven zijn we met een groep van zestien mensen (docenten en leerlingen van vier scholen) aan de slag gegaan met ‘ownership’. Vanuit het idee; hoe kunnen leerlingen participeren binnen kunst en cultuur op school in de vorm van een cultuurcommissie is er een behoorlijk concreet plan gekomen! Het lijkt me leuk om na een jaar te horen in hoeverre iedereen er in geslaagd is een cultuurcommissie van de grond te krijgen en hoe elke school de ideeën van vandaag dan uiteindelijk heeft vormgegeven.

Door de komst van de Canadese studenten en docenten in de middag was het meteen een stuk levendiger in de hotellobby. Vooral de leerlingen gingen meteen enthousiast met elkaar in gesprek. Daarna vertelde Steven ons zijn visie op leren. Zelf was hij opgevoed als een ‘multiple-choice student’ en kwam erachter dat dit niet zijn manier van leren is. Hij heeft ons het een en ander verteld over growth mindset (i.p.v. fixed mindset), visible learning, deep learning and peer learning.

Aan het einde van de middag hebben we onze eigen doelen geformuleerd.

En toen zagen we eindelijk onze billets.

Samen met Gerhard verblijf ik bij Sharon, een principal of Credit SS. Sharon en haar man zijn heel gastvrij. Sharon heeft ons al veel verteld over haar school, haar studenten en het onderwijs in Canada, maar ze houdt ook van lekker eten en een goed glas wijn!

Dinsdag 17 april: Verslag dinsdag 17 april – SG Lelystad
“We celebrate everybody’s achievements”

Na het inspirerende werkcollege van professor Steve Joordens van UTSC in de lobby van ons hotel kunnen we eindelijk weer naar buiten en op weg naar Mayfield. Het is nog steeds ijzig koud maar de wegen zijn weer veilig en begaanbaar.

We worden bij aankomst in Mayfield hartelijk begroet door Jim Kardash. De entree van de school ziet er behoorlijk anders uit dan wij gewend zijn. Vele sport trofeeën en andere awards domineren de ingang. We worden naar een ruimte toe geleid waar de leerlingen al hard aan  het werk zijn. De leerlingen van Cawthra zijn met de gele schoolbus naar Mayfield gekomen.

In het kader van het eigenaarschap blijken leerlingen uitstekend te kunnen werken en samenwerken zonder docenten ;-). Terwijl de leerlingen hard aan het werk zijn krijgen de docenten en schoolleiders een rondleiding langs de kunstklassen.

In de gangen hangt veel werk van de leerlingen van Mayfield Secondary School. Een bijzondere opdracht is “The animal in me”. Deze portretserie is ook geëxposeerd in de lokale gallery. “We celebrate everybodies achievement” zegt de rondleidende docent.

We nemen een kijkje in een les beeldende vormgeving, de dansklas en we krijgen een spetterend optreden van de muziekklassen. Het niveau van de muziekklassen is om van te watertanden. Na met tegenzin te zijn weggelopen bij de muziekklassen lopen we bij een drama-repetitie naar binnen. Deze groep leerlingen zit  in de pauze, zonder docent, hun eigen “play” te schrijven. Het gaat er verhit aan toe. Zoals een van de leerlingen verontschuldigd zelf zegt: “We are very passionate in discussion”.

De muziekklassen en dramaklas repeteren tijdens de eerste grote pauze van 75 minuten. Tijdens de tweede pauze besluiten wij ook te gaan lunchen.
Docenten en schoolleiders zwermen uit over de hele school. Leerlingen worden geholpen op aanvraag, lessen worden nog bezocht en Kirk vertelt aan een geïnteresseerde groep over “collaborative learning”. Leerlingen kunnen credits halen met het lopen van stage van 16 weken. Tijdens de voorbereiding van de stage leren ze zichzelf te presenteren, hoe je je hoort te gedragen op een werkplek, initiatief te tonen en een cv te schrijven. Kirk heeft hiervoor mooie werkvormen ontwikkeld. Hij maakt graag gebruik van de nieuwste ict methoden en hij zegt “Always innovating” “Always trying something new”.
Onze leerlingen zijn nog steeds hard aan het werk. We vragen of er nog hulp gewenst is. Dat blijkt weer niet het geval. Terugkijkend op de dag geven onze leerlingen aan dat er veel dingen anders gaan in Canada maar ook dat zij veel dingen herkennen van onze eigen scholen. Het leven van een highschoolleerling blijkt toch redelijk universeel.

Verslag door Kyra, Jacob Roelands Lyceum:
Vandaag hebben we een programma gehad op de Mayfield secondary school. De indruk die we vooraf al kregen via de diverse Instagram accounts (mayfielddance, mayfielddrama, mavsvisualarts, mavcrew) was dat de leerlingen wel professionals leken. Deze indruk werd echt bevestigd op de scholen! De leerlingen moeten auditie doen om toegelaten te worden tot deze school, dus ze krijgen vanaf de start enkel getalenteerde en gemotiveerde leerlingen binnen. Een van docenten zei het al als volgt: ‘To them, this is Hollywood!’
De ruimtes zijn ontzettend indrukwekkend: een enorm theater, ze noemen het ‘The Auditorium’, waar alle 3 (!) de drama lokalen met een deur op uitkomen in de coulissen van het podium.

Er zijn 4 muzieklokalen, en kleine studio’s waarin groepjes of personen kunnen oefenen zonder geluidsoverlast. Er zijn 4 beeldende lokalen, elke beeldende docent heeft zijn eigen lokaal, en daarnaast een gezamenlijk computerlokaal met zo’n 30 Apples, en een aparte fotostudio.
Elke docent heeft zijn eigen bureau in een eigen ruimte (een docentenruimte voor muziek, een voor dans, een voor beeldend etc.). De ruimtes zijn ontzettend indrukwekkend!

Het hele systeem is heel anders dan in Nederland:
De leerlingen hebben elke dag één van de Art-classes die een blokuur duren: dans, drama, muziek of beeldend. Je kiest 1 van deze disciplines om auditie voor te doen in het begin, en deze discipline volg je gedurende je hele schoolcarrière: grade 9, 10, 11, 12 (= 3e, 4e, 5e, 6e klas bij ons).
Aan het einde van je schoolcarrière, in grade 12, heb je dus elke dag bijvoorbeeld dans gehad, en ben je écht goed. Het niveau is ontzettend hoog.

Daarnaast volgen ze andere vakken die ze willen. Je gaat altijd over: je slaagt als je in totaal 30 credits opgeteld hebt voor de verschillende vakken. Je mag deze 30 punten zelf samenstellen uit de vakken. Als je niet goed bent in wiskunde, hoef je dat dus niet te doen als je je 30 credits maar haalt bij de andere vakken om te slagen.

Vandaag hebben onze leerlingen in groepen samengewerkt met de leerlingen van de Mayfield schools om een gezamenlijke presentatie te maken op vrijdag. De groepen werden op basis van interesse gevormd, en iedereen ging meteen aan het brainstormen.

Het viel op dat iedereen ontzettend makkelijk contact legde, en zelfstandig aan de slag kon in de groepen, en ook nog eens érg enthousiast waren.
Al met al, een topdag met veel nieuwe contacten en creatieve ideeën!

Aan het einde van de dag, tijd om terug te blikken…. zoveel indrukken, veel om mee naar huis te nemen!

Verslag door

Woensdag 18 april:  Stedelijke Scholengemeenschap Nijmegen

Vandaag was het de beurt aan Cawthra om ons te ontvangen. Bij binnenkomst viel gelijk de piano op die in de gang stond. Alsof we op een willekeurig station in Nederland aankwamen.

De gastvrije principal Terry Whitmell verwelkomde ons, waarna we een plattegrond van het gebouw kregen.

De rondleiding werd verzorgd door de geschiedenisdocente Annie en begon bij het enorme auditorium. Een grote ruimte met plek voor 800 mensen, op het podium stond een grote kooi als decor voor het theaterstuk Hamlet dat ze binnenkort gaan opvoeren. Daarna kregen we een inkijkje bij de muzieklessen op de First Floor. Een groot orkest speelde de filmmuziek van Jurassic Parc. Net als bij Mayfield werd er gebruik gemaakt van een groot instrumentarium bestaande uit verschillende blazers, slagwerk en een ritmesectie. We waren diep onder de indruk van het hoge niveau. Deze leerlingen kunnen allemaal noten lezen en zijn geoefend in het samen spelen.

Naast de muzieklokalen waren de muziekstudio’s. Hierin stond overal een of meerdere piano’s, deze werden gebruikt voor studie, solfège en samenspel.
Vanuit de muziekhoek liep je zo de gymzaal binnen, hier was net een les worstelen aan de gang.

Alle docenten waren blij dat wij niet aan worstelen doen in Nederland, ze voelden zich toch ietwat ongemakkelijk bij een beenklem. Achter de grote gymzaal lag de klimhal waar een groep meiden druk bezig was met klimmen en klauteren.

Door het hele gebouw hingen veel indrukwekkende schilderijen die leerlingen hadden gemaakt. Vooral de grote zelfportretten van grade 12 vielen op. Ze waren niet allemaal in dezelfde stijl maar hadden een eigen karakter.

Terwijl wij met een aantal docenten de fotografieruimte bekeken, waar veel computers stonden, een A3 printer, maar waar er ook nog gewerkt werd met analoge camera’s en waar ze nog een echte doka hadden, ging een aantal collega’s naar een andere school. Het oorspronkelijke idee van job shadowing ging niet door maar deze school verzorgde het regionale aanbod van strijkers, wat interessant was om te horen.

In de middag ging dezelfde groep docenten naar de board, waar uitleg werd gegeven over het curriculum van de scholen in deze regio.

Bij de danslessen werd hard getraind. De warming up duurde lang en was behoorlijk pittig. Daarna gingen ze aan de slag met Contraction & Release van Martha Graham. Tijdens het dansen was er live percussie, dit was de enige muziek.
Het technieklokaal bevatte een zeer uitgebreid assortiment machines. De kolomboor en lintzaag van ons waren er niks bij. Wat wel opviel was dat ze voornamelijk technische dingen maken. We hebben weinig autonoom ruimtelijk werk gezien van materialen zoals hout, metaal of plexiglas.
Na de heerlijke fruitlunch was het om 11:30 uur tijd voor de bijzondere dramavoorstelling “Do you even want to get better?”, geheel door leerlingen zelf geschreven, geregisseerd en uitgevoerd. Het stuk ging over identiteit en relaties en werd intens gespeeld.

Na het stuk ging de rondleiding verder langs “gewone” vaklokalen zoals die van de zaakvakken, bètavakken en talen. Wat ons opviel was dat de docenten hier wel een gezamenlijke werkplek hadden. Waar er veel geld wordt uitgetrokken voor de kunstvakken (instrumentaria en materialen) zagen de “gewone” vaklokalen er wat karig uit. Hier waren nog krijtborden en doordat er op sommige plekken geen gangen waren, stonden lokalen met elkaar in verbinding met slechts een gordijntje ertussen.

Vergeleken met Mayfield, waar we gisteren waren, lijkt het alsof er meer contact is tussen de docenten onderling. Zo speelt de dramaklas een toneelstuk van Hamlet en maken ze bij de schilderklas een schilderij, gebaseerd op de thematiek uit Hamlet.
Voor bijna iedere opdracht is een rubric gemaakt. Aan de hand hiervan wordt gereflecteerd.

Leerlingen krijgen zo goed zicht op wat ze moeten kunnen voor een goede beoordeling. Deze rubrics zijn nieuw voor ons (hoewel we ze wel gebruiken voor het beoordelen van stagiaires) en onze nieuwe missie is om zoveel mogelijk rubrics te verzamelen zodat we deze voorbeelden mee kunnen nemen naar huis.

De dag werd afgesloten met een rondje shopping mall en een heerlijk Italiaans diner, samen met een aantal Canadese docenten en beide principals.

Het was een dag vol indrukken, mooie vergelijkingen en lekker eten.

Verslag leerlingen:
Nyawile: Vandaag hadden we les op Cawthra (de school waar onze billets ook op zitten). De mensen die op Mayfield zitten zijn met de schoolbus naar Cawthra gegaan, in die tussentijd hebben de Nederlandse leerlingen samen met hun billets een les gevolgd. Toen de Mayfield leerlingen waren gearriveerd begonnen we eerst met een gesprekje met de docenten over of alles goed gaat en of er ergens hulp bij nodig is. Daarna zijn we direct aan het werk gegaan tot 13:20.

Marit: Today we went to Cawthra, the students from Cawthra had to go to first period and my billet had music (it was a big band with 5 trumpetists, 2 percussionists, 2 clarinets, 2 basses and even a trombonist) it sounded amazing. The next thing was the national anthem and then we started working on our performance. Around lunchtime there was a play we could watch, also amazingly talented students who made a great play. I went into a drama class, maybe there is something in the Canadian water because this was AMAZING. After practising a little further for our performance, the Mayfield students had to go back to Mayfield and the Cawthra students had to go to last period which was science for my billet. After we got home we went to see a lake and walk with the dog of my billet, the lake was really pretty and nice to be with the dog. When we got home we were in a hurry and went to my billet’s dancing class. The dance teacher was really excited to see me because she’s Dutch, so that was so much fun. And now, in the evening, we’re just watching “Brooklyn nine nine” on Netflix.

Donderdag 19 april: verslag door H N Werkman Stadslyceum – Groningen

De leerlingen.
Vandaag was de laatste dag voor de presentaties, en dus het moment om de puntjes op de i te zetten. Omdat we vandaag weer in Mayfield waren, was dit de eerste dag dat we echt een beetje onze gang konden gaan. Dinsdag en woensdag was het nog vooral de scholen en de mensen daar ontdekken. Nu wisten we wat het plan was, waar we waren in ons proces en dus wat we moesten doen!

‘S Ochtends moesten onze billets (van Eva en Ronja) een korte Engels presentatie doen, een opdracht over Romeo en Julia, en wij mochten mee de klas in om te kijken. Dat was erg leuk, omdat we een normale les konden zien en zagen hoe ze hier de kunstvakken toepassen in de niet-kunstvakken.

Er was een Gossip blad gemaakt over de gebeurtenissen in het verhaal, een tekening met symboliek en er werd een scène na gespeeld. Dit gebeurde allemaal gewoon tijdens de reguliere les Engels met een eigen interpretatie en invulling van de opdracht.

We werkten vooral in het auditorium, zodat we alvast op het podium posities en technische dingen konden vastleggen. Op dezelfde plek kregen we rond 10 uur een work-in-progress te zien van grade 9 dansers samen met grade 11 vocalisten. Een samenwerking waarin zij ook iets van elkaar moesten leren: dansers moesten zingen, en zangers moesten dansen.
Het was erg mooi en leuk om te zien hoe goed de studenten van de kunstklassen zijn. Achteraf hoorden we dat ze hier pas een week mee bezig waren. Dat maakt het nog knapper.

De rest van de dag hebben we nog goed kunnen werken en geprobeerd zo goed mogelijk alles voor morgen vast te leggen, dus ook: wie brengt verf, wie brengt kwasten, wat moeten we nog hebben, is alles af, etc.
Aan het einde van de schooldag werd daarom ook een korte ‘run through’ gedaan, zodat ook de volgorde duidelijk was en posities op het podium vastgelegd konden worden.

Wij hebben de laatste middag met onze billets in een enorme Canadese shoppingmall doorgebracht. Zij konden ons precies aanwijzen welke winkels nou typisch Canadees zijn en ook zagen we veel winkels die wij niet in Groningen hebben, dus we zijn goed geslaagd. Aan het eind van de middag werden we opgehaald door Kasper en Anne Peter om in down town Toronto te eten samen met Dorothee en onze billets.

Op naar de laatste nacht bij de billets!

Docenten…. in de ochtend een speeddate: in 2 minuten.. waar sta je en wat heb je nodig om je leerdoel te behalen?

Vandaag heeft voor de docenten / schoolleiders / kunst- en cultuurmensen in het teken gestaan van het begeleiden van de leerlingen op aanvraag en het kijken in lessen door de school heen. Hier is gretig gebruik van gemaakt door een ieder. Niet alleen kijkend bij de specifieke ART-lessen, maar met name ook bij de reguliere lessen Engels, Frans, wiskunde, scheikunde, LO, etc., kregen we een completer beeld van hoe het onderwijs er in de breedte uitziet. Ook konden we de tijd te nemen om meer uit te zoeken over hoe het systeem precies werkt.
We hebben onder andere inzicht gekregen in hoe het keuze systeem er precies uit ziet. Wat is verplicht in het curriculum en wat voor keuzemogelijkheden zijn er. (Zie foto van ‘My educational plan at a glance’)

Leerlingen kunnen een vak volgen op twee niveau’s: een academisch niveau en een toegepast niveau. Om tot de universiteit toegelaten te worden, moeten 6 van de 8 vakken op het academische niveau gevolgd worden. Als leerlingen en vak niet halen moeten ze het opnieuw volgen. Soms wordt er een switch gemaakt naar een ander vak.
Ouders, maar ook leerlingen, willen graag zo veel mogelijk vakken volgen op academisch niveau om de beste kans te hebben om toegelaten te worden op een universiteit. Dit is misschien niet altijd de meest verstandige keuze, maar leerlingen zijn hierin wel vrij.
Op de school zijn ze bezig om meer cijferloos te gaan werken. Dit doen ze onder andere door per vak een diagnose vooraf, formatieve feedback tussentijds en assessment aan het einde af te nemen bij de leerlingen.
Feed up, feed back, feed forward.

Dit levert wel enige weerstand op bij ouders, leerlingen en in sommige gevallen ook docenten. In de huidige maatschappij is het nu nog belangrijk om wel een cijfer ergens voor te krijgen. Cijfers krijgen je een universiteit binnen, een portfolio met reflectiedocumenten maar deels.
Ouders willen ook graag aan de hand van cijfers zien hoe hun kind er voor staat. Het is zelfs zo dat sommige leerlingen, na de feedback, aan de docent vragen:”In een niet-cijferloos systeem, voor cijfer zou ik hebben gekregen?” Ze willen graag een bekende waarde aan hun product gehangen hebben. Ook zijn er leerlingen die aangaven dat ze, als ze geweten hadden dat het cijferloos zou worden, een andere school  hadden gekozen.
Dit is binnen school nog wel een discussie. Hierin is de rector leidend: hij zet de lijnen uit en bepaalt het beleid vanuit zijn visie. Dit schooljaar wordt er gewerkt met een pilot. Docenten die dit graag willen werken cijferloos en formatief, anderen nog gewoon met cijfers en toetsen. Voor de school is het nu zo dat de 9th graders volgend jaar allemaal cijferloos werken. De zorgen bij de docenten is wel, wat er over 3 of 4 jaar gebeurt als deze rector weer vertrokken is.
Vanuit de overheid is er nog geen beleid op cijferloos leren. Ook is er nog geen onderzoek dat aantoont dat cijferloos leren beter is voor leerlingen. Daardoor is er ook onder docenten nog steeds discussie over dit onderwerp.

Ook hebben we een gesprek gehad met docenten van beide scholen ten aanzien van het gebruik van rubrics  en assessment.

Leerlingen worden op de scholen toegelaten op basis van hun vaardigheden op een bepaald kunstvlak. Hierbij krijgen ze een deel aangereikt en een deel is eigen keuze. Daarnaast worden de leerlingen uitgebreid geïnterviewd over hun motivatie. Alleen de beste leerlingen worden toegelaten. Jongens worden wel sneller toegelaten. Op dit moment is 70 procent van de deelnemers aan het Art Programma meisje.

Assessment vindt plaats op basis van het beginpunt van de leerling. Dit kan dus resulteren in een cijferverschil tussen de leerlingen die al heel goed kan dansen maar te weinig ontwikkeling heeft laten zien en een leerling die nog niet zo goed kan dansen, maar wel ontzettend veel groei doorgemaakt heeft.
Peer assessment wordt gebruikt als tussentijdse feedback / feedforward voor de leerlingen om hun definitieve stukken te maken.
Assessment vindt plaats aan het begin van een project / lessenreeks, tijdens het proces en achteraf.

Rubrics gebruiken ze om logischerwijs inzichtelijk te maken waar de leerlingen op beoordeeld worden en aan welke criteria ze moeten voldoen. Naast papieren versies van de rubrics maken ze gebruik van het systeem SesameHQ. Een digitaal systeem waar de rubrics in staan. Maar ook waar de leerlingen hun bewijsstukken digitaal in kwijt kunnen, die dan vervolgens worden voorzien van feedback, feedforward door de docent maar ook door hun Peers.
Het systeem wordt ook gevuld met de competenties die vanuit de overheid opgelegd zijn, waar de leerlingen aan moeten voldoen om een bepaald vak te halen.
De ene school gebruikt het schoolbreed, de andere school gebruikt het bij een aantal vakken, voornamelijk zijnde de kunstvakken.
SesameHQ wordt ook gebruikt als portfolio door de leerlingen, ze zijn zelf eigenaar en kunnen ook anderen uitnodigen hun werk te bekijken, er feedback op te geven.
Leerlingen worden niet op hun hele portfolio beoordeeld maar de docent kan de beste stukken er uit nemen en daar een beoordeling op basisrente. Dat hoeft dus ook niet hun laatste bewijsstuk te zijn. Als ze een eerder stuk hebben dat beter is, beoordeeld de docent die. Niet alleen het product maar ook het proces wordt beoordeeld. Het is ook goed om fouten te maken.

Doordat vooraf de levels in de rubric besproken worden, weten de leerlingen waar ze aan toe zijn en waar ze op beoordeeld worden. Maar ook waar ze zelf staan.

Het is goed om te zien hoe leerlingen en docent op deze manier beide eigenaar zijn van de leervorderingen van de leerlingen. De correlatie van het onderwijs leerproces vindt hier in grote mate, bij een aantal vakken plaats. De transfer van en naar de andere vakken is er nog te weinig, daar willen ze nog aan werken.

Uit gesprekken met leerlingen komt niet een over enthousiasme naar voren over het systeem. Er zijn ook leerlingen die echt liever gewoon een docent hebben die we verteld wat ze moeten doen en een cijfer geeft.
Wat is beter, de tijd zal het leren.

Na het gesprek gaan we weer terug naar onze eigen leerlingen en naar de lessen. Vandaag is een korte dag in verband met de studiemiddag voor docenten, in secties, om te werken aan het cijferloos lesgeven. Dus hebben we als deelnemers nog de tijd om de middag te gebruiken om te reflecteren of te site-seeing.

Vrijdag 20 april: verslag door Montessori Groningen, Zernike

Hiep, hiep hoera… Eva wordt vandaag 18 jaar !!

Iedereen werd wakker met twee gemixte gevoelens. Blij en verdriet, blij omdat we eindelijk laten zien wat we hebben gemaakt binnen vier dagen. En verdriet dat we afscheid moeten nemen van ons geweldige gastgezinnen die elke student en sommige leraren van harte hebben opgenomen voor een hele week en ons prachtige plaatsen van Toronto hebben laten zien.

We werden gebracht door onze gastgezin naar de laatste dag school met onze koffers in de achterbak. De koffers gingen naar de Careers kamer, je gaat langs alle mensen die al afscheid nemen van hun gastgezinnen. En dan is het tijd voor jouw afscheid. De docenten vertrokken vanuit het hotel naar Cawthra.

De docenten kregen van 10:30 – 12:00 uur een extra workshop van Professor Steve Joordens over ‘Ownership en peer feedback’.

Rond 9 uur komen de studenten van de school Mayfield met hun koffers naar Cawthra. We ontmoeten elkaar weer in de bibliotheek. iedereen ging naar haar eigen groep en nemen alles door tot 11:00. We bespreken in de bibliotheek hoe we de muziek gaan doen. Na 20 minuten is het tijd voor pizza in de conference kamer. En dan is het zover! We gaan vol met spanning en plezier naar het auditorium. De groepen zetten hun spullen klaar en het publiek stoomt binnen. Het programma van het optreden gaat als volgt:

Let’s begin!

WoW wat was het fantastisch! Iedereen was zo blij en alles ging goed.

Om 13:30 gingen de leerlingen van Mayfield weg. De studenten met hun gastgezin van Cawthra en de kinderen van Nederland gingen in conference room reflecteren op het optreden en de week.

Daarna wa het tijd om de teams van Cawthra en Mayfield te bedanken voor hun gastvrijheid en inzet.

Vanaf 14:30 tot 15:00 was er tijd om afscheid te nemen van de studenten van Cawthra. We zwaaiden  vanuit de bus en gingen op weg naar het hotel bij de Niagara Falls.

Na een 2 uur durende busreis komen we aan bij het hotel met een fantastisch uitzicht over de watervallen. We sluiten deze dag af met een heerlijk diner en terugdenkend aan de fantastische presentaties.

Zaterdag 21 april: verslag door Baudartius, Zutphen, volgt…

Zondag 22 april: allemaal weer veilig thuis!!