Zaterdag 14 november 2015 – dagverslag door Lisette Zonnebelt:

Om 10.30 u hebben we ons verzameld in vertrekhal 2 op Schiphol in Amsterdam. Na de bagage incheck en douane, waarbij van sommigen nog iets extra gecheckt moest worden, zijn we in 7,5 uur naar Toronto gevolgen. We werden verwelkomd door de Canadese coördinator Anita Townsend, waarna we per bus naar het hotel zijn vertrokken. Na incheck en kamerbezichtiging zijn we lekker uit eten geweest. We hebben kennis gemaakt met de grote porties eten in Canada, hongerlijden hoeft hier niet…  Aan tafel is kennis gemaakt en gezellig gesproken. Na een lange en vermoeiende dag ‘kropen’ we om 10 uur terug naar ons hotel.

Berni Drop is trots op haar leerlingen Sara en Malika. Deze week zijn ze bij een Canadees gezin te gast en gaan drie dagen lessen volgen op de Dr.F. Hayden School in Burlington. Samen met twee leerlingen van deze school bereiden zij ook een presentatie voor de Quest Conference voor, over hun internationale leerervaringen in de Learning Circles Children’s Rights.

Onze Canadese coördinator en steun en toeverlaat Anita Townsend verwelkomt de Nederlandse gasten. Ze begeleidt ons naar de bus die ons naar het hotel in het centrum van Toronto brengt.

We genieten onderweg van de heel on-Hollandse skyline.

En ook van het indrukwekkende en bruisende city centre, ook al is het voor ons gevoel midden in de nacht.

Zondag 15 november 2015
dagverslag door: Geurt, Erwin, Stephanie en Peter

Velen waren vandaag op de eerste volledige Canadese dag al vroeg, om 3 uur, wakker! De vraag is of dit was vanwege de Europese biologische klok, hoogtevrees i.v.m. de glassfloor van de CN tower of de spanning dat vandaag Santa Claus aan zou komen. We laten het maar in het midden.
Het eerste ontbijt in Canadian Style: choose, take, pay, say Bob (!) and eat, met als gevolg dat Bob 37 keer een ontbijt kon betalen. Daarna op een rustige zondagmorgen een wandeling richting CN-Tower, waarbij de groep langzaam uiteen getrokken werd vanwege de vele fotomomenten.Een mooi groeps fotomoment bij de ijsbaan voor de townhall bij de letters ‘’TORONTO” en verder naar de CN-Tower. Met een snelheid van 22 km per uur naar een hoogte van 350 meter. Helder weer; prachtig uitzicht; glassfloor; selfies; mooie momenten. De toren was met zijn 553 meter tot 2007 het hoogste gebouw ter wereld.
Met dezelfde snelheid naar beneden en via een open lucht railway museum naar de Webster Brewery, een pilsje en voor de liefhebbers een glas water. Daarna een korte wandeling naar de Irish pub ‘Watermarks’. Heerlijk gegeten, en happy birthday gezongen voor Anita en aansluitend tijd om in groepjes of apart de stad te bekijken: de waterfront, the distillery district, diverse musea, prachtige gebouwen en natuurlijk de intocht van de kerstman. Een optocht van ruim 2 uur.
Kwart voor zes weer verzamelen in het hotel waar de schoolbezoeken in 4-tallen voorbereid moesten worden en alwaar dit verslag is ontstaan. Om half 7 op weg naar Eaton Centre voor alweer een heerlijke maaltijd. Tijd om de indrukken van deze eerste dag te verwerken. Nog even in een pub of op je kamer en gauw slapen. Morgen moeten we voor 07.30 ontbeten hebben en uitgecheckt zijn. Een mooie dag!

Uitgebreid ontbijten in het Chelsea Eaton Hotel.

Fotomoment bij the City Hall.

Bezoek aan de CN Tower.

Harald Wiggers en Freddy Sikkes: overwinning op the Glass Floor.

And Santa Claus is also arriving in Toronto!

Maandag 16 november 2015.

Verslag van de maandagochtend. Masterclass Steve Joordens.
Uit de blog van Erik Jan Bakker, Mondriaan College Oss

Steve Joordens

Hoewel voor velen in Toronto ongetwijfeld de grote parade met de entree van Santa Claus het hoogtepunt van afgelopen week was, keek ik vooral uit naar de kennismaking met Steve Joordens op de University of Toronto. Deze sympathieke prof, zoon van Nederlandse ouders, bleek een vlotte motorrijdende vent op gympies te zijn, wiens gitaaroptredens met zijn coverband in de pauzes het scherm vulden. Geen doorsnee, dat werd meteen duidelijk. Zijn populariteit bij studenten is groot, vooral ook omdat hij de moeite doet hen echt uit te dagen, zo hoorden we studenten tijdens onze lunch vertellen. (Zie verder pagina Feedback deelnemers: Erik Jan Bakker)

Voor Joordens is een viertal zaken in onderwijs klip en klaar.
1. Het gaat niet alleen om kennis, maar ook een aantal vaardigheden wordt steeds belangrijker.
2. Technologie gaat niet meer weg uit het onderwijs, dus doe daar dan maar je voordeel mee.
3. Leerlingen vinden ons systeem en het curriculum saai, dus bedenk maar iets om hen weer te binden.
4. Docenten worden door het systeem evenmin uitgedaagd, dus zorg ervoor ook hun creativiteit te revitaliseren.

Er moet dus echt iets gebeuren om de leerlingen (en docenten) van nu stevig de 21ste eeuw in te helpen. Forse uitspraken dus en toen waren we nog maar net 10 minuten aan het luisteren. De verwachtingen ten aanzien van hoe PeerScholar hier een rol in zou kunnen spelen werden daarmee alleen nog maar hoger gespannen.

We hadden daar gedurende het eerste uur intussen onze eigen ervaring mee opgedaan. Vooraf hadden we namelijk als opdracht een tekst geschreven en daar werd nu in een digitale omgeving PeerScholar op losgelaten. Wat dat inhoudt is ongeveer dit: op ieders opdracht werden door ons anoniem reviews gemaakt die uit drie onderdelen bestaan: een score op een schaal van een tot vijf sterren; je gaf 1 ding aan dat je heel goed gedaan vond; je gaf 1 ding aan dat het echt beter zou maken. Zelf had je overigens al eerder je eigen werk ook al een score toegekend.

Met die feedback kon je aan de slag. Het lezen van de meningen van de anderen is spannend en confronterend. Maar je gaat wel analytischer kijken naar je eigen tekst als je immers net zelf ook 3 reviews van anderen hebt gemaakt. Je kritisch denken wordt zo geoefend, alsof je je eigen leraar bent geworden. Je creativiteit was in beeld toen je verbeter voorstellen gaf, de manier waarop je die geeft (en zelf van anderen ontvangt) doet een beroep op je communicatief vermogen. Het voor en met anderen aan het resultaat werken kun je als samenwerken bestempelen. Kortom: het lijdt geen twijfel dat hier een aardige stukje training van maar al te belangrijke vaardigheden aan de orde is! En als je dat structureel doet veranker je de betrokken vaardigheden echt in het leren.

Interessanter werd het nog toen de suggestie werd gedaan dat de anonieme beoordeling voor leerlingen met (leer)handicaps positief werkt, omdat ze dit als eerlijk (en dus veiliger) ervaren. Even doordenken leidt ertoe, dat je dan ook opeens mogelijkheden voor passend onderwijs ziet, al is dat nog niet echt uitgewerkt.

Deze technologie maakt het voor leerlingen leuker, voor de docent uitdagender (zeker als ze de opdrachten met elkaar gaan delen wereldwijd), en het vermindert misschien zelfs de werklast van docenten. Misschien is hierbij een toevoeging van mij: uit voorzichtigheid, want voor Joordens gaat het vast dat het voor docenten veel van dat soort voordelen heeft.

Een volgende versie van peerScholar wordt in februari 2016 in Nederland geïntroduceerd. Op het Mondriaan hopen we dan al de nodige ervaring te hebben opgedaan.

Zie over peerScholar ook de blog van Saskia van Dongen (Marant)

Dagverslag van de middag: Gerda, Hanneke, Gerlof en Jolien J.

Dinsdag 17 november 2015 – dagverslag door: Harald Wiggers, Berni Drop, Freddie Sikkes, Rolien de Haan

In de ochtend hebben we een inleiding gehad over het programma wat ontwikkeld is in Canada rond inclusion en equity. Hieronder staat de kern van hun overtuigingen, de principes waarmee ze werken en de manier waarop ze het implementeren beschreven.

“Equality is giving everyone a shoe,
Equity is giving everyone a shoe that fits
An equity based analysis takes into account that not everyone has feet”.

Er was een groot probleem in Canada. Ongelijkheid en discriminatie voorkomen de ontwikkeling van mensen en het land..
Canada ontdekte dat het streven naar gelijkheid niet genoeg was, het gaat om het exploreren van het eigen vermogen en dat vraagt een totaal andere kijk. Ze richten zich op de outcome. Het is oneerlijk om iedereen gelijk te behandelen, dat is pas ongelijk. Gelijkheid betekent dat iedereen krijgt wat hij nodig heeft.

De 7 Equity lenses zijn er in 2009 opgeteld. De 7 kijkrichtingen waarmee scholen moesten gaan werken:
1. Ability
2. Faith
3. First nations: ze maken het gedachtegoed en de waarden van de inuits zichtbaar, eren die. Canada koestert zijn eigen erfgoed
4. Race/culture/language
5. Seks, genders, transgenders (no genders washrooms) ze investeren heel veel in de ouders, zodat zij ook mee kunnen in deze nieuwe mindset
6. Sexual orientation, homo’s
7. Social economic

De 7 equity lenses (kijkrichtingen) geven targets. Strategie voor 4 jaar. “It is the equity of outcome, that makes sense”. De derde en vierde lenses waren de sense of urgengy om met equity te starten. De andere lenses is upgrading.
Ze hebben een strak aangestuurd programmamanagement team vanuit het ministerie die helpen bij de implementatie. Het grote verschil in aansturing met Nederland is dat hier sterk aan de voorkant gestuurd wordt. Door de board en het ministerie. De principals zijn uitvoerders en hebben erg weinig eigen ruimte. In Nederland wordt er meer aan de achterkant gestuurd. (de opbrengsten)
Er wordt vanuit de overheid ingezet op ’transition to become a new Canadian’. Ze noemen immigrants New Canadians citizens en sturen daar ook op met behulp van mentale modellen.
Op scholen zijn soms meer dan 50 nationaliteiten. Classrooms en de connection to the community zijn heel belangrijk.

Er zijn adviseurs in de equity teams die alle kennis binnen de scholen ophalen en weer met elkaar delen.
Ze werken met de teachers, met de principals met alles en iedereen aan het programma van de 7 senses. Er is geen ontsnappen mogelijk maar er is wel ruimte voor eigen invulling.

Een van de voorbeelden is Milton. Milton was door de exponentiële groei geëxplodeerd.
Er werd in Milton (en andere steden van Canada) een sense of urgency ervaren. Ze werden overstroomd door immigranten en moesten iets.
De school waar we naar toe gaan is geëxplodeerd. Ze moesten iets. New Canadians stroomden binnen. Kinderen en hun ouders konden geen engels en hadden totaal verschillende achtergronden. De school startte met het begrip krijgen voor elkaar. Ze deden dit door in restored circles te werken. Daarin vertelt iedereen zijn eigen verhaal: een restored circle. Dit was de start van de verandering. Ze werken heel actief aan community, gemeenschapszin.
Ze werken aan de gemeenschap door de persoonlijke verhalen eruit te liften en zichtbaar te maken aan de anderen.
We missen deze sense of urgency in Nederland. Mogelijk ligt de sense of urgency nu wel in de veranderende onderwijsbehoefte van leerlingen in onze snel veranderende samenleving. Dat kan ook de kans zijn nu met passend onderwijs: We moeten veranderen omdat we ze niet meer weg kunnen sturen.

Volgens het equity team: Belangrijk zijn een heldere strategie en de relatie! Maar de mensen die moeten veranderen moeten zich veilig voelen bij hun leider.
Ze hebben geld en ruimte om aan de uitwerking van de strategie te werken. Maar ook hier is het niet genoeg.
Er zijn veel peers, students die mee helpen bij de verandering

Uitgangspunten van het uitwerken van het strategisch plan zijn :
Student success, student wellness, student achievement
Het equity team doet onderzoek naar equity en de ontwikkelde interventies,
Een van de interventies die ze doen is bv intentionele gesprekken voeren: om dezelfde mentale constructen te ontwikkelen. Dit doen ze met leaders en teachers.
Ze investeren enorm in de relatie en ondersteuning. Zorgen dat nieuwkomers aangehaakt worden en zo snel mogelijk onderdeel worden van de samenleving.
Ontzettend interessant als je dit vertaalt naar onze vluchtelingen. Wij hebben nog erg de neiging vanuit “damage control”en beheersing te denken. Dat deden de Canadezen ook, tot ze ontdekten dat ze het daar niet meer mee redden.

Assessment :
Ze werken in het onderwijs ook met een responsive curriculum rond de scholen ten aanzien van het equity program :ze hebben een soort assessment ontwikkeld, waardoor er per school een soort diagnose wordt gesteld. Op grond van de diagnose (tav de 7 senses, krijgen scholen verbeter tips. Wat ze kunnen doen om te werken aan equity. Responsive staat voor feedback geven en het gaat over het curriculum tav de 7 sensors.
Het is heel opvallend dat het hele team en alle principals in de goede stand staan : oplossingsgericht, erkennend dat ze er nog niet zijn. Ze verschuilen zich geen moment waarom het moeilijk is. Ze accepteren hun context en vandaar uit nemen ze eigenaarschap om te helpen de strategie te verwezenlijken.

(Zie verder de verslagen van de schoolbezoeken van deze middag in de wiki.)

Woensdag 18 november 2015

Uit de blog van Erik Jan Bakker, Mondriaan College Oss:

‘Believers’

Kun je als directeur van een VO-school ook nog iets leren van een lagere school? Eentje in Canada bijvoorbeeld? Vandaag kreeg ik daar een antwoord op. De Irma Coulson Public School staat in Milton en is drie jaar geleden opgericht met 750 leerlingen, die -aldus de directeur, “mister Matthews”, van 7 uitstekende andere scholen kwamen. Hij had met zijn medewerkers dus wel iets te bewijzen aan die nieuwe leerlingen. Drie jaar verder lijkt het erop dat hij het inderdaad bewezen heeft: 1050 leerlingen intussen, die samen opgeteld 37 talen spreken, vinden althans van wel, zo bleek tijdens ons bezoek.

Hij bouwde met zijn team van “believers”, zoals ze zichzelf noemden, vol passie aan een school die predikt dat “iedereen excellent kan worden”, omdat ze geloven “in de kracht van de leerling”. Mooi gezegd, maar je moet vervolgens wél duidelijk maken wat je daarmee bedoelt. Heel concreet werd de pretentie vormgegeven doordat leerlingen werkelijk meedenken, en werkelijk serieus genomen worden. Suggesties van de stafleden over wát er zou kunnen gebeuren of wát er gedaan kan worden, brengt de leerlingen steevast tot antwoorden over het waarom en het hoe. De gedachte “iets” te doen voor de Syrische vluchtelingen levert dan al gauw op dat een groep 8 zelf vervolgens alles bedenkt en uitvoert en daarmee de hele gemeenschap om de school heen weet te mobiliseren. En met het verslag daarover aan de Nederlandse bezoekers vandaag, gedaan door de hele groep met een rol voor iedereen, wisten zij ons hart te stelen.

Ons hart was trouwens al eerder gestolen door de schoolambassadeurs: leerlingen die in tweetallen groepjes van 5 bezoekers rondleidden in hun school. Dat verschijnsel van rondleidende leerlingen is van ons open dagen niet onbekend, maar ik vraag me af of dat daar ooit met eenzelfde passie gedaan wordt als in mijn geval gebeurde door twee Hindoestaanse meisjes voor wie Engels hun tweede taal is. Het oudste meisje hielp zo ongemerkt mogelijk haar ietwat verlegen jongere klasgenootje als die soms even niet goed uit haar woorden kwam. Samen brachten ze zo iets moois tot stand.

In de vriendelijke sfeer waarvan de school doordrenkt lijkt te zijn werd ons duidelijk gemaakt, dat het erom gaat te inspireren. De inspiratie voor de schoolleider, mister Matthews, kwam van een boek van Mawi Asgedom. Het verhaalt van een jongen die vanuit een vluchtelingenkamp uiteindelijk als succesvol student in Harvard eindigde. Ik heb de graduation-speech van die jongen via Twitter ooit een keer gezien, herinner ik me nu. Die inspiratie brengt mister Matthews ertoe de leerling altijd kansen te geven, hij willigt al hun verzoeken in: make it happen! En wat is hij -met zijn mensen- trots op wat er dan keer op keer aan bijzonders ontstaat!

De groep 8 leerlingen gaven ieder van ons een exemplaar van het boek, zoals Mr. Matthews ieder van deze leerlingen het boek overigens ook al eens had gegeven. Voor hem was het een allesbepalend boek geworden. Voor deze groep 8 leerlingen is het begin gemaakt, zo zou je kunnen denken. En nu ben ik dus benieuwd wat het bij mij teweeg brengt, op deze manier een leerling van Mr. Matthews te zijn, de directeur van de Irma Coulson Public School, zelf zo te zien nog geen 35 jaar oud…

Een dankwoord met kado’s uit Nederland door Berni Drop, Montessori College Arnhem:

Als lunch een heel uitgebreid en heerlijke Indiaas buffet:

Middag: Visit to Niagara Falls, Niagara on the Lake and Winery Peller Estates.
(door: Inge Bosma)

Daar gingen we dan, na een zeer geslaagde morgen en een smakelijk Indische maaltijd, in de bus naar de wereldberoemde Niagara watervallen. De omgeving was ietwat verrassend met zijn krachtcentrales en vele hotels, maar de watervallen hebben ons niet teleurgesteld. Ze waren indrukwekkend, wat een kracht. Na wat foto’s (zie hieronder) te hebben gemaakt op ‘ground level’, daalden we met de lift zo’n 60 meter af. Gele jasjes aan en we konden er tegenaan. De kracht van de waterval was daar nog indrukwekkender. Via de gangen met allerlei info over de watervallen, konden we zelfs achter de waterval komen.
Toen weer in de bus op naar de volgende bestemming ‘ Niagra on the Lake’. Een oud historisch stadje. Heerlijk koffie gedronken in de sauna ‘Corks’. We hadden het vocht daar hard nodig. Weer terug in de bus, op naar ‘Pellers Vineyard’. Na een rondleiding waarbij een witte, rode en een sterke witte ijswijn onze smaakpapillen had verwend, kregen we een uitgebreid, zeer smakelijk diner. Hup weer in de bus naar het hotel waar de conferentie ons morgen gaat inspireren.

In de lift naar de tunnels achter de Niagara Falls.

Bezoek aan het plaatsje Niagara on the Lake.

Goed toeven bij Winery Peller Estates.

Donderdag 19 november 2015 – dagverslag door: Liza Meurs-Nijenhuis, Jolien Ligtenberg-ter Stal, Saskia van Dongen, Marijke Bakker

Start van de dag
We starten de dag met een ontbijt in de ballroom, samen met 800 anderen uit Canada, Zweden, Denemarken en andere Nederlanders in een grote zaal met ronde tafels,
Om 8.30 worden we verwelkomd met stemmige liederen, a capella gezongen door leerlingen: ‘I need you love’ en meer.

Keynote: Will Richardson

De eerste keynote speaker Will Richardson uit Chicago trekt de aandacht met zijn krachtige verhaal over modern learning, met talloze veelzeggende sheets over wat en waarom het onderwijs moet veranderen: disruptief. Kijk naar de kinderen, ze groeien op in een digitale wereld, in contact met anderen, waar kennis beschikbaar is voor de problemen die ze nu ervaren. Daar moet onderwijs op inspelen, door ervoor te zorgen dat ze zo engaged raken dat ze thuis doorgaan met leren. En welke skill is het belangrijkste? Dat is het vermogen om te leren. Bring your own learning.

Harald Wiggers, directeur Liemers College, tijdens de presentatie van Will Richardson.

Workshop ‘How does learning happen?’
De workshop richtte zich op het leren op jonge leeftijd dat bijdraagt aan het leren voor later. Binnen deze workshop stond centraal dat we leren met elkaar en van elkaar. Leren vindt niet perse plaats door opdrachten te maken in de les, maar ook en juist door samen te doen. In kleine en grote groepen. Een mooie quote tijdens deze workshop was: kinderen met special needs bestaan niet. Het zijn kinderen met speciale rechten.

Workshop ‘Artonomy Project’
Over visual art en modern learning. Dit project gaat over een wedstrijd voor teams van leerlingen secundary schools. De teams maken voorafgaand aan de conferentie een kunstwerk n.a.v. een opdracht. Voor de uitvoering van de opdracht zijn 21st century skills nodig: probleemoplossen, samenwerken, communiceren, Het ontwerp en de organisatie ligt volledig in handen van de leerlingen zelf. Elk jaar wordt het project uitgediept in de richting van modern learning: koppeling met mental health (mindset, omgaan met stress), ander vakgebied zoals wiskunde, gebruik van technologie, reflectie en dialoog, benutten van expertise buiten de teams). De kunstwerken staan tentoongesteld in de hal.

Workshop ‘Teston’s Village Modern Learning’
In deze workshop hebben we zicht gekregen op de stappen die deze elementary school heeft gezet in de richting van modern learning. Beginnend met een klein team, het vak rekenen/wiskunde (bijvoorbeeld starten met Google Classroom opende de weg voor samenwerken: bekijken van werk van elkaar, stellen van vragen en geven van feedback aan elkaar).

Workshop ‘Learning with the world, not just about it.
Learning Circles Children’s Rights.
(Door Bob Hofman, Anita Townsend, Manon van Herwijnen, docenten en leerlingen van Dr.F. Hayden en Montessori Arnhem)

Creating meaningful learning isn’t a single teacher’s job! Learning Circles as a pedagogical approach for deeper learning offer engagement to your students in an amazing 12-week learning EDventure, connected with 100+ schools in 18 countries. Dutch and Canadian students welcome you to gain insights in their learning activities and share how the 6 C’s are put into action.

Gesprek met Michael Fullan

Het is gelukt om een speciale afspraak te maken met Michael Fullan voor ons gezelschap van 14.45 tot 15.45 uur! Michael Fullan begint te vertellen over zijn publicaties, activiteiten in Californië, Canada, Nieuw Zeeland en Engeland en de groei van zijn inzichten: van capacity building for whole system change sinds 2004 via changing culture en engaging students, naar wellbeing and humanity.
Michael geeft aan dat er een push reden is tot verandering: traditionele scholen zijn boring, en een pull reden: internet is overal beschikbaar en dat brengt ons in contact met de hele wereld.
Vervolgens gaat Michael in op enkele vragen/dilemma’s van ons:

• nieuwe didactiek en gepersonaliseerd leren in combinatie met toetsen van kennis en centrale eindexamens
• wat te doen als er gebrek is aan urgentie voor verandering (de opbrengsten zijn toch goed? waarom veranderen?).
  Zijn antwoorden samengevat:
• Je moet de huidige manier van werken in het onderwijs zowel respecteren als verwerpen.
• Werk aan verandering van didactiek, leerlinggericht, stap voor stap, met vallen en opstaan. durf risico’s te nemen.
• Maak samenwerken tussen leerlingen, leerkrachten en scholen onderling mogelijk. Samen kom je verder.
• Onderzoek nieuwe manieren van toetsen. Als je anders gaat werken (meer gericht op skills) heb je ook andere meetinstrumenten nodig.
• Formeel toetsen past ook in de nieuwe didactiek.

Tot slot mag iedereen met Michael Fullan op de foto.

Thank you very much!! A Dutch gift for Michael Fullan.

Peter Bergambagt,  Michael Fullan, Erik Jan Bakker.

Gert ten Hove, Bob Hofman, Michael Fullan, Manon van Herwijnen, Saskia van Dongen.

Bob Hofman, Michael Fullan, Anita, Townsend.

Vrijdag 20 november 2015.
dagverslag door: Eddy Held, Anne Marie Lammers, Lisette Zonnebelt, Anita Meijer.

Nadat de mist van de donderdag was opgetrokken zijn we na het uitchecken de Quest gestart met de opening door onze inmiddels vertrouwde indiaan en een voorstelling over pesten. Aansluitend zijn we uitgebreid welkom geheten met een samenvatting van het programma van donderdag.
De keynote spreker van de ochtend was Alan November die ons meegenomen heeft in de Challenges and Barriers to ‘Deep Learning in a Digital World’. Bij de introductie van Alan maakt hij het waardevolle statement dat de eerste 5 dagen van het schooljaar er voor de rest van het jaar toe doen. Eenmaal aangekomen op een ingeslagen weg is het moeilijk van weg te veranderen en dus bepalen de eerste dagen in wezen de setting voor de rest van het jaar (learning is far easier than un-learning).
Tijdens de keynote nam hij ons mee naar de essentie van het koppelen van techniek (digitale informatie op het toilet, koppeling van instrumentaria etc.) met daarbij vanzelfsprekend een vertaalslag naar het onderwijs: het leggen van wereldwijde contacten en daarmee het wereldwijd verbinden van onderwijs (connections, that’s the power). Er is uitgebreid stilgestaan bij de noodzaak van het kritisch denken op het internet met de daarbij noodzakelijke procesmatige begeleiding door docenten.

10.00 – 12.00: Workshop ‘Learning with the world, not just about it.
Learning Circles Children’s Rights.
(Door: Bob Hofman, Anita Townsend, Laura Thompson, Manon van Herwijnen en leerlingen van Dr.F.Hayden Toronto en Montessori Arnhem)

Creating meaningful learning isn’t a single teacher’s job! Learning Circles as a pedagogical approach for deeper learning offer engagement to your students in an amazing 12-week learning EDventure, connected with 100+ schools in 18 countries. Dutch and Canadian students welcome you to gain insights in their learning activities and share how the 6 C’s are put into action.

In het middagprogramma is middels een paneldiscussie aandacht besteed aan modern learning vanuit verschillende perspectieven. Modern learning is authentic, relevant, deep learning that enables learners to create, to connect, to communicate, to share their learning with the word and to be future-ready.

Michael Fullan:
Status quo is a loser.
Change will have to be very deep and radical.
Legacy pedagogy is holding us back.
Courageous leadership is required and essential.
The student as change agent: pedagogy, organisation and society.

Bij optimalisering van deep learning (in a digital world) is samenwerking in ruime zin essentieel.

De slotaccoorden van de week. Door Erwin Keun, RSG Tromp Meesters – Steenwijk.
De Quest conference werd afgesloten met een paneldiscussie met @MichaelFullan1, @RichMacTeach, een schooladministrator, een leerling, @KarenFriedman en panelleider @malloy_john. We waren toen nog steeds onder de indruk van de keynote van die middag van Alan November en de workshop daarna.
Ogenblikkelijk na afloop van het officiële programma werden we in de krochten van het hotel, ook wel de Vaughn West zaal genoemd, verwacht om plenair te reflecteren op de week en onze overgebleven vragen te stellen aan principal Doug McNeill van de Sir Ernest MacMillan Senior Public School van het Toronto District School Board (TDSB).

Helaas waren de medewerkers van de conferentie zo voortvarend aan het opruimen geslagen dat de beamer niet meer aanwezig was. De arme principal moest een vermoeid dertigtal zonder beeldmateriaal te woord staan. Wellicht viel er nog wat te regelen, dus eerst maar onze reflectie in groepjes (van deelnemende scholen) bespreken en centraal terugkoppelen.

Opbrengsten
De opbrengsten van de week waren te veel om op te noemen. Hier een niet limitatieve opsomming: positieve benadering van leerlingen; eigenaarschap geven aan de lerende; de overal aanwezige growth mindset; verschil tussen onderwijs (in scholen) en educatie (binnen en buiten de muren van het klaslokaal); kinderen met special needs bestaan niet, het zijn kinderen met special rights; iedereen mag zijn zoals hij is; ‘Equity and Excellence for All’; ‘Student voice’.

Quick wins
Sommige scholen zijn naar Toronto gekomen om met verschillende vestigingen samen te zijn om plannen te maken. De plannen per vestiging zijn in januari klaar, zo hebben ze afgesproken. Anderen vonden aanknopingspunten van het geleerde bij hun missie: ‘Verdiep, verbind, verander’. Ook had iedereen voor zijn school een aantal ‘quick wins’ bedacht die bij wijze van spreken maandag (of het volgende schooljaar) direct ingevoerd kunnen worden: meer complimenten geven; leerlingen laten reflecteren op hun proces en product; peer assessment; een ‘wall of fame’ maken, niet alleen voor cognitieve prestaties maar ook voor goede verbeteringen of sociale ontwikkelingen; leerlingen verjaardagen laten omroepen; ruimte maken in het rooster om modules te geven; door school georganiseerde talentklassen transformeren naar door leerlingen geleide schoolclubs; aandacht voor ’the community’ en ouderparticipatie; BYOL (Bring Your Own Learning) door te vragen naar de leervragen en nieuwsgierigheid van leerlingen.

Equity and Inclusion en Deep Learning in a Digital World
Soms laten Engelse termen in hun Canadese context zich moeilijk vertalen. Equity is zo’n term, waar we allemaal een beeld bij hebben, maar geen goede vertaling. Het valt nog het beste duidelijk te maken door de vergelijking met de schoen:
“Equality is giving everyone a shoe. Equity is giving everyone a shoe that fits. An Equity Base Analysis takes into account that not everyone has feet”.
Ook de term Passend onderwijs dekt de lading van ‘inclusion’ niet. Het is verankert in de cultuur van de multiculturele samenleving van Toronto e.o. en in het historische perspectief met aandacht voor de First Nation gedachte van de oorspronkelijke bewoners, hun territorium en de natuur.
Keynote speakers Will Richardson, Alec Couros, Sheldon Levy, Alan November en Michael Fullan maakten allemaal op hun eigen manier duidelijk dat de wereld enorm aan het veranderen is, doordat informatie via internet overvloedig aanwezig is. Dat verandert de maatschappijk in een sneller tempo dan we door hebben. Daar moet het onderwijs op inspelen. Kennis is niet meer het belangrijkste. Dit wordt in belang overtroffen door de 6C’s van Deep Learning (Citizenschip, Collaboration, Communication, Creativity, Character en Critical Thinking) of een variant daarop, zoals de 21st Century Skills.

Programma
Naast de inhoudelijke terugblik, werd het programma geëvalueerd. Sommigen vonden het een gemis dat alleen op goede scholen gekeken is en niet in een achterstandswijk. Iemand had de Niagara uitstap willen omruilen voor nog een bezoek aan een school. Anderen vonden het middagprogramma van het bezoek aan de Universiteit van Toronto/Scarborough minder waardevol. Freddy sprak nog een persoonlijk dankwoord uit aan de groep. De contacten die hij had gehad met groepsleden over een persoonlijk leed, versterkten de groep, zo betoogde hij. Harold stelde voor de drankkosten hoofdelijk om te slaan in plaats van per persoon af te rekenen. Ook stelde hij voor de voortgang van het leren van een klas per school vast te leggen via Twitter en met een ‘daily’ hier een krant van te maken. Zo zouden klassen ook van elkaar kunnen leren in leercirkels.

Middag: Sir Ernest MacMillan Senior Public School
Na de evaluatie was het de beurt aan principal Doug McNeill om te vertellen over zijn succesverhaal en de overgebleven vragen van de groep over het thema van de week te beantwoorden. Doug vertelde over zijn verleden als hockeyspeler en hoe hij school haatte. Toen hij besloot het onderwijs in te gaan wilde hij de school het tegenovergestelde maken van alles wat hij vroeger niet leuk vond aan school. Hij liet een filmpje zien waarin allen leerlingen bij herhaling aangaven dat ze het leuk vonden op de school: ‘School feels like a family. I felt a sence of beloging’. Doug is trots op de ‘great learning environment’ waarin docenten leerlingen helpen met leren; peer tutoring plaatsvind en de ’technology’ goed op orde is, ondanks de beperkte financiële middelen. Zijn persoonlijke doel is fundraising, door circussen, feestjes etc. om extra dingen te kunnen doen op school. Een ander belangrijk punt is hoe je de stakeholders (studenten, ouders en docenten) kunt inspireren. De leraar zou iedereen in de klas moeten kunnen inspireren door het toepassen van ‘collaborative learning’.
Inspiratie wordt ook gevonden in de 4 A’s van de ‘co-curricular activities’: Academics (met housework club, peer tutors, Math Club, Digital Learning Leaders, Debating club etc.), Arts (Choir, MacBand, Glee, Yearbook, Film, Club, etc.), Athletics (from Badminton and Volleyball until Running Club and Intramurals), Attitude (Chess Club, Eco Club, Student Leadership Council, Boys to Men, Me to We, etc.).

We kregen de spiegel voorgehouden of wij onze stakeholders wel inspireren en hoe we dat doen. Daarna was het tijd voor de vragen die we nog dringend wilden stellen.

Q: how to create the mindset for a collective dream of the teachers:
Creating a 21st CS was our shared dream.

Q: how do you differentiate:
You have a learning goal. Co-create rubrics and criteria with the students.

Q: how are parents involved in education (except from clubs):
Sent out an e-mail every week.
Teachers e-mail parents also.
BBQ with parents.
Mendatory that all parents come to school once a year.

Q: Biggest challenge:
Fundraising for money for technology.
20.000 dollars raised through carnavals, dances, etc.

Q: Where are the schools that we didn’t see in the lower social area’s:
They are there and get extra financial support. Readingscores etc. are not high there.

Q: are students being bullied?
Only 5% of the time I spend with discipline. But of course there is some bullying too.

De principal werd bedankt en we namen afscheid van Anita Townsend, die de Canadese kant van de organisatie voor haar rekening heeft genomen. Een organisatie die bijna vlekkeloos was verlopen, waar veel werk in heeft gezeten. Daarna restte ons een bustocht van de conferentielocatie naar ons vertrouwde Chelsea Hotel downtown Toronto, alwaar we bij een Italiaan voor het laatst gezamenlijk het diner nuttigden. De week werd afgesloten met een gezellig samenzijn in een kroeg. Zaterdag rest ons een vrije ochtend, waarbij we onze persoonlijke leerervaringen nog vast moeten leggen en de reis huiswaarts.

Erwin Keun.

Zaterdag 21 november 2015 – dagverslag door:

Closing day and travel from Toronto to Amsterdam