Laatste reizen

Suriname – januari 2013 – Reisverslag


Zaterdag 19 januari


Vertrek naar SurinameNa de voorpret van vrijdagavond via de groeps-chat over de telefoon is het dan eindelijk zaterdagochtend, tijd om te vertrekken!






Met veel leedvermaak over de sneeuw in Nederland, rennen wij bibberend vanuit de auto naar de vertrekhal, onze jassen achterlatend, die hebben we voorlopig echt niet nodig!!! Rond 13.00 stijgen we op voor een negeneneenhalf uur durende vlucht naar Paramaribo. Onze schoenen verruilen we vast voor slippers… We konden bij het inchecken niet kiezen voor plaatsen naast elkaar, dus in het vliegtuig hebben we de grote stoelendans gedaan, totdat bijna iedereen een plekje naast een bekende had.













De reis verloopt rustig en gezellig. We kletsen, kijken films en doen een dutje en voor we het weten zien we de kust van Suriname opdoemen en maken we voor het eerst kennis met de echte jungle.













Met drie bussen worden we naar het ECO RESORT in Paramaribo gebracht, waar ons een geweldige ontvangst wacht. Naast alle behulpzame mensen van het resort staan ook Carmen Jones en Betty Burgos ons op te wachten om ons welkom te heten in hun prachtige Suriname.









Na de spullen op de kamer te hebben gedropt, lopen we met z’n allen naar ’t Vat om een hapje te eten en een drankje te doen. Daarna duiken we moe maar vol van alle indrukken ons bed in voor de eerste nacht in Suriname… Het is dan ongeveer 01.00 uur (lokale tijd), wat 05.00 Nederlandse tijd is.

Zondag 20 januari
Na een heerlijk ontbijt in het Eco Resort werden ’s ochtends de leerlingen opgehaald die in de gastgezinnen verblijven. Drie leerlingen van het Corlaer College verblijven in een gastgezin in Paramaribo en 3 docenten en vier leerlingen van het Noordik vertrokken naar Wageningen. De rest van de groep ging mee met de discobus voor een stadstour door Paramaribo.

























De Stadstour Rond 10 uur werd de groep opgehaald door een opentouringcar met harde muziek, voor een historische busrit door Parimaribo. Onze reisgids mevrouw Mildred Caprino voerde ons richting zuid via het centrum met veel historische gebouwen.













We werden teruggevoerd naar de tijd van Arbraham Crynssen, die Suriname heeft “veroverd” op de Engelsen, maar het niet kon besturen. Dit liet hij dus over aan de stad Amsterdam, de West-Indische Compagnie en de familie Sommersdijk. Toen we langs het ministerie van finaciën reden benadrukte mevrouw Caprino dat de vrouw een belangrijke rol heeft en speelt in Suriname. Als voorbeeld gaf zij de minister van financiën, die niet terugdeinst op de mannen op haar ministerie te ontslaan als deze niet voldoen. Verder vertelde mevrouw Caprino over de eerste vrouwelijk Surinaamse arts, Dr. Sophie Redmond.





Tijdens de tocht konden we goed de verschillen zijn in de rangen en standen binnen Paramaribo. Het verschil uitte zich in de grootte van de woningen en de percelen waar deze opgebouwd zijn. Elke wijk is voorzien van alle gemakken en de dagelijkse voorzieningen zijn op loopafstand te verkrijgen. Er is ook een overschot aan auto’s in Paramaribo. Gelukkig worden deze tegenwoordig meer gecontroleerd door een nieuwe uitvinding in Suriname: de rotonde.










Opvallend zijn verder de vele kerkhoven aan de rand van Paramaribo. Onder andere deze waar het monument voor de vliegramp van 7 juni 1989 staat. Bij deze vliegramp kwam o.a. een deel van het Surinamse elftal ” Kleurrijk elftal” om het leven.
We kregen ook nog uitleg over de kleuren van de valg van Suriname: Groen voor de natuur Wit voor de vrede Rood voor de liefde Geel voor de gouden toekomst. Een gouden toekomst die deels tot stand komt, omdat de verschillende bevolkingsgroepen vredelievend samen wonen. Wat nergens beter tot uiting komt dan de synagoge en moskee die als buren zijn gebouwd en naast elkaar leven in vrede. De mooiste foto van Paramaribo is een foto van de moskee gemaakt vanaf het dak van de synagoge.

We eindigden de rit en het verhaal bij de Palmtuin, waar de gouverneur-generaal op konijnenjacht ging.We zouden nog veel meer kunnen vertellen Dit is dan ook een indicatie van onze busreis, waar wij erg van genoten hebben.


Na de stadstour verzamelden we bij het Eco Resort om het programma van de week door te nemen. Waarna we vervolgens met z’n allen gingen dineren bij de Chinees.

Maandag 21 januari

Dinsdag 22 januari

Woensdag 23 januari








Bezoek aan de plantage Deze ochtend was het weer fijn wakker worden na een gezellige avond met onze nieuwe collega’s van deze reis. Veel van ons hadden de hoop via skype met het thuisfront te communiceren, maar helaas was ons dat vanochtend niet gegeven. Ondertussen kwamen onze collega’s en de leerlingen van de homestay terug bij het resort. Nadat wij een van onze vele buddy checks hadden uitgevoerd gingen we de taxi in en reden we in de richting van de Leonsberg.


Mildred vergezelde ons weer en dat was een garantie op vele interessante, leuke feiten en weetjes over het mooie land waarin we ons begeven. Aangekomen bij Leonsberg stappen we over op de bootjes die ons over de rivier zouden brengen naar de plantage in Frederiksdorp. Het instappen bleek voor sommige een grotere uitdaging te zijn dan voor anderen, maar goedschiks of kwaadschiks, iedereen is op de boot gekomen. Een aantal dames hesen zich in de reddingsvesten, maar werden gerustgesteld door Mildred dat alles wel goed zou komen.









De tocht naar de overkant was ook erg mooi. We zijn eerst over de Grote rivier (Surinamerivier) gegaan. Dit is het deel van de rivier dat helemaal doorloopt naar de Atlantische oceaan. Wij zijn echter eerder dan dat overgestapt naar de kleine rivier (de Commewijnerivier) die een bocht naar het Westen maakt. Mensen uit Nieuw-Amsterdam varen hier over naar de overkant en nemen vanaf daar de bus, of gaan met de fiets/bromfiets naar hun werk. Door hoge waterstanden zijn aan een groot deel van de waterkant verstevigingen aangebracht. Dit heeft in het verleden tot ruzies geleid, omdat veel mensen zich door deze werkzaamheden ergens anders moesten vestigen. Ter hoogte van Nieuw-Amsterdam lag ook fort Nieuw-Amsterdam. Dit fort stamt uit de tweede wereldoorlog. Na heel veel informatie over de geschiedenis werden we ook verrast met een mooi stukje natuur. We hadden het geluk dolfijnen dicht naast de boot te kunnen fotograferen.

















Aangekomen in Frederiksdorp werden we welkom geheten door Ton Hagemeier. Ton is tijdens zijn diensttijd verliefd geworden op het land en heeft later de plantage overgenomen en is hem gaan onderhouden. We kregen een stevige kom saotosoep en een drankje.

























Nadat ze even bijgekomen was, kon Mildred weer met volle overgave verder gaan met haar verhaal. Ze vertelde heel veel over de geschiedenis van de plantage, over het verwerken van het suiker en over hoe de slaven behandeld werden, hoe ze ‘vrijgemaakt’ werden en dat dit eigenlijk weinig verlichting gaf door de komst van goedkopere krachten. Wat opviel aan de gebouwen op de plantage was dat de gebouwen op palen en neuten stonden. Dit had te maken met de overstromingen die de plantage vaak te beurt vielen. Het bezoek aan de plantage eindigde met een eigen wandeling. Ook konden we gebruik maken van hangmatten, kokosnoten openbreken en mango’s plukken. Na een minuut of twintig hebben we onze spullen gepakt en was het weer tijd om terug te keren naar Paramaribo.





Na een boottocht die ons weer terugbracht over de rivier werden we door de taxi’s weer meegenomen naar het resort. Wat vrije tijd, een douche en een drankje doen wonderen om je weer fit te krijgen voor het avondeten en dus ging ons reisgenootschap weer op pad. Bij Jawa’s stond er een lekker buffet voor ons klaar met Javaans eten. De chef (=chauffeur) had wat haast en maande ons een beetje tempo te maken om ons naar het resort terug te brengen. Het rustige Surinaamse tempo was even volledig verdwenen bij de chef, maar na tien kuilen, 5 enorme verkeerdsdrempels en een paar bulten op ons hoofd later, zijn we toch weer veilig aangekomen.Om een lang verhaal kort te maken, we hebben weer een superdag gehad!

Donderdag 24 januari
Learning Circle Training Lalla Rookh Centrum – Paramaribo

Na een intensieve woensdag (er was nog lang na gepraat en gewerkt) was bijna iedereen op tijd bij de receptie. Daar stond ons busje weer klaar om ons naar het Lalla Rookh Centrum in Paramaribo te brengen. We werden daar gastvrij ontvangen met frisdrank en koffie.



Bij binnenkomst waren er al een heleboel Surinaamse collega’s aanwezig. Na een aantal bekende gezien te hebben werd de bijeenkomst door Bob plenair geopend. Er werd verteld hoe we op het internet konden komen. Zodat iedereen de een laptop meehad goed aan het werk konden. De internet capaciteit was speciaal voor deze dag vergroot! Nadat bijna iedereen (bij sommige Surinaamse collega’s lukte het niet helemaal) op internet was ingelogd konden we gaan beginnen. Betty en Nila werden aan iedereen voorgesteld. Betty coördineert de SO/PO scholen en landelijk organisatie. Nila coördineert de Mulo scholen.





Betty heette ons nogmaals hartelijk welkom, en vertelde dat ze erg blij was dat we met zovelen waren gekomen. Na Betty haar toespraak nam Bob het woord. De kern van zijn verhaal is: Waarom Learning Circles. (die nu al 7 jaar draaien in Suriname). De antwoorden zijn niet zo moeilijk. Les geven uit een boek kan leuk zijn maar van elkaar leren is meer van deze tijd.In de Learning Circles moeten de leerlingen alles doen. Hoe kunnen we de leerlingen zoveel mogelijk verantwoording geven? Hoe kunnen we kinderen van allerlei niveaus kijken wat ze wel kunnen. Suriname en Nederland hebben samen een verleden. We moeten samen verder. Door hier te zijn kunnen we zien wat en welk verleden en welke toekomst we samen hebben.





Er is een nieuwe Circle begonnen. De LOT Circle. De naam Lot is een meisje bedacht door Herman van Veen. De ouders zijn gescheiden. Ze gaat bij vader wonen die vrachtpiloot is. Hierdoor ziet Lot veel verschillende landen die verschillend met kinderen omgaan. Er internationaal kinderrechten verdrag waar instaat welke rechten de kinderen hebben. Helaas worden deze rechten op de wereld niet altijd netjes nagestreefd. Deze tekst heeft men (in samenwerking van Herman Veen) verkort tot 10 regels waar we aan zouden moeten houden voor de kinderrechten.





In het kader van elkaar leren kennen kregen we de opdracht om bij een Surinaamse collega te gaan zitten die je niet kent. Je moest je voorstellen aan elkaar en vertellen waarom je meedoet aan de Learning Circle. Dit werd na afloop kort besproken.



Gerrit Zijlstra(die nu voor de 4 keer mee doet) stelt voor om in groepjes te gaan zitten met dezelfde Learning Circles. Hierdoor kunnen we beter kennis maken met de mensen van dezelfde cirkel. Dit gingen we doen en kregen de volgende vragen mee: – Wat maakt een vraag een goede Learning Circle vraag? – Hoe zet je de leerlingen aan het leren. Iedereen heeft dat opgeschreven in de Wiki (bij voorstellen).





Na een paar minuten was iedereen druk bezig. Het horen van alle stemmen gaf aan dat iedereen serieus aan het werken was. Niet allen met deze vragen maar ook hoe werkt Wiki? Hoe kan je inloggen en waar kan ik alles vinden? Vooral door deze interactie leerden we elkaar weer een stukje beter kennen. Even tijd voor een heerlijk broodje en daarna weer aan de slag!





De een was in gesprek over de vragen, en ander probeerde nog steeds op het netwerk te komen. Kabels worden gezocht, stopcontacten waren er te kort voor alle Laptops die de nederlandse en surinaamse collega’s mee hadden genomen. Frank (onze ICT-man) heeft veel problemen opgelost van alles geprobeerd maar het is helaas niet bij iedereen gelukt. De ene leerde hoe je foto’s kon verkleinen, de ander de notifications voor de email kon veranderen. Kortom iedereen hielp elkaar.



Na deze drukke ochtend kregen we wat lekkers te eten. Heerlijke rijst met kip, of kip met rijst. een pasteitje met kip en erwten en wat kouseband met mais.Na de lunch gingen we allemaal terug de zaal in om de themas voor de Learning Circles te bepalen, en door te geven aan Bob zodat hij ze op de Wiki kon plaatsen. En natuurlijk werd er van elke LC een groepsfoto gemaakt:















In de middag werd deze informatieve dag afgesloten. Een geweldige productieve dag, maar vooral ook een fijne dag voor de kennismaking, en een mooie fundering voor een goede samenwerking met elkaar. We hebben afscheid genomen van elkaar met warme groeten en een brassa. Tot ziens en we spreken elkaar weer via de wiki!

Vrijdag 25 januari
White Beach
Vandaag is alweer de laatste volle dag in het heerlijk en vooral warme Suriname! Terwijl er in Nederland treinen uitvallen inverband met de vorst en de sneeuw gaan wij met twee busjes opweg naar White Beach waar ons een afscheidsfeestje te wachten staat georganiseerd door de Anton Residasschool uit Suriname.



















Samen afsluiten van een week vol indrukken. Lekker zwemmen, eten, zonnen, eten, vissen, eten, kletsen, eten en allerlei ander strand vermaak heeft er voor gezord dat de Anton Resida School ons een onvergetelijke dag heeft bezorgd.

















De leerlingen van het Corlaer College en de Anton Resida School hebben een dans ingestudeerd die ze aan de groep laten zien. De hele groep raakt enthousiast en danst lekker mee.





Aan het einde van de mooie dag worden over een weer geschenken uitgewisseld en bedankt voor de mooie samenwerking. Hierna wordt de dag gezamenlijk afgesloten met een dankwoord van Bob en Hendrik.