Onze vertrekdag…… maar eerst het pictoverslag van Anja |
Marieke, Geke en Bob hadden nog een afscheidsgesprek met Miriam Weekers om de laatste puntjes op de i te zetten. We keken terug op een fatatische week die heel veel heeft opgeleverd. Het dagverslag volgt als we weer thuis zijn… maar deze foto’s wilden we jullie niet onthouden. Een prachtige bos bloemen als dank aan Miriam en ook nog een bloemstuk voor Sibbyl.Marieke en Koen regelden met topsnelheid nog 13 prachtige afdrukken van onze groepsfoto; een voor elke school en een voor Miriam, Sibbyl, Angela en Irene in een mooie lijst; klasse!We laten een prachtig land met bijzondere, enthousiaste en lieve collega’s achter.. adossi, adossi, adossi. Zeker geen eind, maar het begin van een fantastische samenwerking.Zondag 20 januari 11:30 uur: en zo dachten we gisteren nog dat onze reis zou eindigen. Maar zie, Suriname wilde ons niet laten gaan, lees het verslag van Viatrix en foto’s van Koen |
 |
 |
 |
| Wij dachten dat de zaterdag een dag zou zijn van de laatste boodschappen, een busrit naar het vliegveld en vertrekken… niet heel spannend voor een dagverslag. Het liep echter anders.Zaterdagochtend zijn we redelijk vroeg opgestaan. Er was onduidelijkheid over de vertrektijd van het vliegtuig. Ons ticket en de informatie op internet gaven 17.15u aan, volgens het vliegveld in Suriname zouden we al om 15.15 u vertrekken, wat veranderde in 16.15u na wat heen en weer bellen. Dat betekende in ieder geval om 11.00u terug zijn in het hotel, want wie weet was 15.15u toch de juiste vertrektijd. De ochtend is door iedereen effectief gebruikt: Bob had natuurlijk nog drie afspraken, Marieke en Koen renden heen en weer naar de fotowinkel voor een cadeautje voor onze Surinaamse gastvrouwen, en de rest ging op hangmattenjacht of naar de markt. Het is leuk om te zien hoe iederen van de groep tot het laatst zoveel mogelijk van het land, de stad, het dagelijks leven wil meemaken. Om 11.00u terug in het hotel bleek de vertrektijd veranderd in 17.50u. Alle tijd dus om koffers in te pakken (voor sommigen nog een heel project gezien de hoeveelheid Surinaamse inkopen) en nog even te luieren aan de Suriname rivier, of in Bobs geval de laatste bespreking goed af te ronden. |
 |
| Busrit naar het vliegtuig verliep soepel. Inchecken ging heel snel (als je tenminste je instapkaart kon vinden en daarna je koffer nog dicht kreeg). De wachtruimte op Zanderij lijkt op die van Schiphol: stoelen, tax-free winkeltjes, een eettentjes – maar dan op een héél andere schaal. Eén ruimte met plastic stoeltjes, een paar kleine winkeltjes (met voor ons veel rum, chips en vliegtuigkussentjes om die nacht goed te kunnen slapen in het vliegtuig, want dat was de bedoeling), twee barretjes en twee deuren naar gate 1 en 2. Tussen 15.00 en 16.30u hingen we daar wat rond, klaar voor vertrek. Geen zin om te gaan, wel zin om onze geliefden weer te zien en onze verhalen te vertellen. Morgenochtend zijn we weer thuis……… |
 |
Thuis bleek het vertrouwde Eco-resort zijn (het hotel waar we de hele week hadden gelogeerd). Dat kwam zo:
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| We zijn nu ongeveer 9 uur onderweg en weer terug bij het hotel. Het is gek, vervelend, grappig, en in ieder geval is het een goed verhaal. Gelukkig reizen we met een fijne groep mensen en met de nodige flauwe grappen houden we de sfeer goed.Op dit moment is het zondagochtend 11.30u. We gaan zo lunchen in het hotel, en vanmiddag nog en rondtour maken (tja, als je hier toch bent kan je er beter maar een leuke vakantiedag van maken) en vanmiddag om 16.30u horen we meer… |
 Viatrix |
Nog geen reacties
Reacties op deze pagina zijn niet meer mogelijk.
