Zondag 18 maart – Remon en Peter

Na een goed verlopen vlucht van Schiphol naar Edinburgh en een busritje langs de Schotse kust, arriveerden we bij de Ocean Serviced Appartments. De appartementen bevinden zich bij de havens en bieden uitzicht op de grote schepen, die daar liggen ten behoeve van de olie-industrie.

Een deel van de groep koos ervoor om even bij te komen van de reis en de tijd te nemen voor wat boodschappen voor het ontbijt. De rest van de groep pakte de bus richting het centrum van de stad. Na de lunch bezocht deze groep het kasteel dat op de rotsen boven de stad uittorent. Vervolgens hebben we een expositie bekeken in de National Gallery. Dit gratis museum had verrassend veel grote werken tentoongesteld van onder andere: Rembrandt, da Vinci, Raphaël en Andere grootmeesters.

Om 17 uur werd de hele groep verwacht in The Vaults, waar The Scotch Malt Whiskey Society gevestigd is. Een bevlogen lid van deze club, vertelde ons van alles over whiskey in het algemeen en drie te proeven whiskey’s in het bijzonder. We weten nu alles over barrels, casks, houtsoorten en rijpingsjaren. Na de proeverij werd een heerlijk diner geserveerd met zalm, parelhoen en whiskey-chocolademousse. We dronken nog een afzakkertje in de lounge en sloten zo de eerste dag tevreden af. Een goed begin van onze reis.

Maandagochtend 19 maart – Verslag van Thijs Jan en Erik:

Het ochtend gedeelte waren we te gast bij No Tosh, een wereldwijd consultantbedrijf dat werkt aan innovatie en vernieuwing. Naast het onderwijs werkt men met bedrijven zoals Google en Apple. Een samenvatting van hun werk luidt: ”Designing your thinking” en de werkwijze bestaat uit het opeenvolgende  proces:

– Immersion (je bent als een soort detective met gegevens doende)
– Synthesis  ( gefocuste mindset)
– Ideation (wat doen we met hetgeen we hebben gezien?)
– Prototyping (wat gaan we doen?)
– Feedforward ( =tegenstelling van feedback)

Het uiteindelijke doel is om van Problem Solvers  te komen tot  Problem finders.

In ons bezoek aan Schotland is het de bedoeling dat we de fasen van dit proces doorlopen waarbij deze eerste dag in het teken staat van ‘immersion”.

Allereerst kwam aan het woord aan Dr. Val Corry. Ze ging in haar bijdrage uitvoerig in op het waarom van het Curriculum for Excellence CfE). Het gaat in het CfE om onderwijs dat de persoonlijkheid-, het talent- en de mentale- en lichamelijke mogelijkheden van het kind op het zo hoog mogelijke niveau brengt. Dit curriculum is ontworpen voor de doorlopende leerlijn van 3 tot 18.

Haar bijdrage toont de paradigmashift die sinds 2001 gaande is en nog steeds niet is afgerond. Uiteindelijk maakt de docent het verschil. Daarbij staat niet het lesgeven centraal maar de aandacht voor het leren van het kind.

Een opmerking die wat ons betreft de shift illustreert luidde: “Iedereen kan lesgeven in een leeg klaslokaal”.

Deze voorwaardelijke rol van de docent in het CFE maakt tegelijkertijd de spanning merkbaar die er bestaat ten aanzien van het welslagen:
De autonomie van de docent in de rol van ‘key change agent’.
Daarnaast de verantwoordelijkheid van de docent voor het programma
Het loslaten van de vakspecifieke benadering (‘subject identification’) maar focus op het diepere leren van het kind.
De ontwikkeling van de docent dan wel het ontbreken ervan welke noodzakelijk is voor het welslagen van deze paradigmashift.

Maandagmiddag 19 maart – Verslag van Angela en Grace:

In de middag bezochten we de Pinkie St. Peters primary school. Die bestaat uit een nursery voor kinderen van 3-5 jaar en een primary school voor kinderen van 5-11 jaar.
We hebben daar een voorlichting gekregen van de Head teacher Mrs. Ogden.
4 jaar geleden is zij daar op school gekomen en heeft zij daar CFE geïntroduceerd toen bleek dat de leerkrachten geen eigenaarschap hadden.
Het was een lastige taak om haar team hierin mee te nemen.
Ze zei: “Not all teacher like CFE. Because they are out of their comfortzone.”

Ze vervolgde haar verhaal hoe het CFE dingen op school veranderde. CFE paste bij haar manier van lesgeven en dat vertrouwen wilde ze haar team ook geven.
De waarden en visie:” I think, I can, I will.” Dit dagen wij dan ook door de hele school terugkomen bij bijv. de bordjes bij de klassen.
Een belangrijk speerpunt is dat de leerkrachten en leerlingen moeten samenwerken om samen tot leren te komen.
Deze school staat in een achterstandswijk. De kinderen brachten soms de dag door zonder ontbijt en lunch. Deze kinderen heeft zij in beeld neemt zij deze verzorging op zich namens de school. Dat ziet zij als haar taak.
Ook met de achterliggende gedachten dat een kind pas de vaardigheden op school kan leren op het moment dat de basisbehoeften bij een kind op orde is.
Ze heeft een groot netwerk om zich heen verzameld binnen school ten behoeve van interdisciplinary learning.

Het was een zware taak om haar team mee te krijgen, maar kinderen moeten elke dag het beste krijgen en gelooft zij in CFE. Daarom support zij haar team om CFE zo goed mogelijk te ontwikkelen binnen de school.
Wat betreft de overgang po naar vo is zij van mening dat deze doorlopende leerlijn nog verder ontwikkeld moeten worden, want deze verloopt nog niet naar wens.

Later op de locatie kwam Nick Good vertellen. Zijn overtuiging voor de implementatie over CFE was praten met leerkracht en tot leerkrachten. Hij zegt dat CFE de scheiding tussen de vakken weg heeft gehaald.
Hij gaf aan dat wat gegrond is van CFE dat je je niet meer alleen focust op je eigen vakkennis.  Zijn kritieke punt, kennis van het vak moet er eerst zijn voordat je de grenzen tussen de vakken weghaalt. Hij refereerde naar Lyndsay Paterson die kritiek heeft op te vroeg interdisciplinair benaderen in CFE.

Dinsdagochtend 20 maart – Verslag van Pieter en Bas:

Queens Margaret University – een korte schets:
QMU is opgericht in 1875 als College; momenteel een ‘moderne’ universiteit. De universiteit herbergt circa 5.000 studenten. De hoofdthema’s van de universiteit zijn health sciences en social sciences & management. Ook hebben ze een teacher training department. Deze universiteit is te vergelijken met een NL-hogeschool met toegang uit twee routes: high school en colleges (vocational and further education).

Widening Participation
QMU participeert in het UK-brede onderwijsbeleidsprogramma Widening Participation (WP). Dit beleidsprogramma bestaat sinds 20 jaar en heeft als doel om de toegang tot de universiteiten te vergroten voor 1e generatie HO en leerlingen uit achterstandsituaties. Let wel, politieke en maatschappelijke context van tweedeling is in UK veel sterker dan in NL, hetgeen leidt tot dit type ‘correctieve’ beleidsmaatregelen.
QMU staat goed bekend om zijn steun aan studenten met cultureel-maatschappelijke achterstanden. Universiteitsbeleid is er op gericht om 20% van de eerstejaars instroom uit sociaal-economische achterstandsgroepen te laten zijn. De ‘outcome-agreements’ tussen universiteit en overheid zijn ook basis voor extra financiering. De universiteit trekt relatief veelal wat oudere studenten die al een soort maatschappelijke rijping hebben doorgemaakt en gefocust studeren.
Conclusie is dat QMU een betekenisvolle emancipatoire werking heeft voor een groeiende groep studenten; tegelijkertijd is de afstand tot de ‘ancient universities’ niet verkleind.

Children’s University
Programma:
Het uitgangspunt van de Children’s University is om leerlingen tussen 7 en 14 jaar deel te laten nemen aan onderwijs buiten de reguliere context van de basisschool. Het onderwijs moet voldoen aan de volgende criteria: exciting, interactive, voluntarily. Er is een samenwerking met groepen 6, 7 en 8 van de basisscholen. Initieel wilde men samenwerking met het voortgezet onderwijs, maar dat bleek lastig te realiseren. Het huidige systeem met stickers verzamelen (zie onder) was in perceptie te kinderachtig. Er zijn allerlei buitenschoolse verenigingen; die zorgen voor een grotere cohesie. Ook de studenten van Queen Margeret hebben een rol: zij zijn ‘student ambassadors’.

Paspoorten
In de Children’s University verzamelen leerlingen punten in een paspoort. Vervolgens levert een bepaald aantal punten een certificaat op. Deze worden feestelijk uitgedeeld in een ceremonie die lijkt op die universiteiten hanteren, sc. met gowns en hoedjes.

Tijdens de presentatie gaat een paspoort rond van een leerling. Het valt op dat deze leerling vooral sportactiviteiten heeft gedaan (judo, gymnastiek etc.), en een beetje arts. De vraag die opkomt is of dit wel past bij het beeld van een universiteit. Zou de universiteit niet moeten gaan over kennis in plaats van sporten? Callum Maguire antwoordt dat ze juist in deze onderdelen vaardigheden oefenen die belangrijk zijn voor academisch succes. Het gaat onder andere over komen opdagen, doorzetten en samenwerken. Juist die elementen ontbreken in een lage sociaal-economische klasse. Als leerlingen eerst deze dingen leren, vormen die een goede voedingsbodem voor het verwerven van kennis. Er zijn ook meer inhoudelijk onderwerpen, zoals health sciences waarin leerlingen bijvoorbeeld leren over de impact van suiker op het lichaam.

Financiën
Recentelijk zijn de geldstromen veranderd. Nu krijgen basisscholen direct geld vanuit de overheid. De Children’s University volgt het geld en gaat actief op zoek naar samenwerking. Verscheidene malen valt de zinssnede: ‘working with the local community’. Het programma vraagt een behoorlijke hoeveelheid geld van de universiteit. Het kost zo’n 10.000 euro per jaar + wat extra kosten voor de paspoortjes. Er is nu één iemand die het project coördineert. Aan de andere kant meent Maguire dat het programma voor veel kinderen het verschil maakt. Een recent onderzoek laat zien dat het programma van Queen Margaret University werkt: er zijn inderdaad meer leerlingen uit sociaal-economische achterstand die doorstromen naar ‘universities’ (hbo/ww) in plaats van vocational (mbo).

Lothian Equal Access Programme for Schools (LEAPS).
In het LEAPS program participeren 59 scholen en alle instituten voor Hoger Onderwijs in Edinburgh. Aanjager is de Local Authority in de regio Lothian. De voornaamste focus ligt op de 1e generatie HO studenten. Dit zijn studenten waarvan de ouders zelf geen vorm van HO hebben gevolgd/afgerond. Selectiecriteria zijn sociaal-economisch van aard: het aantal gratis schoolmaaltijden dat kinderen krijgen als indicator voor de armoede thuis.
Het programma richt zich voornamelijk op leerlingen uit de klassen S2-S6.
Ze draaien diverse onderwijsactiviteiten die versterkend moeten werken voor deze doelgroepen: participatie op de universiteit, summerschools van 5-6 weken. Het beleidsprogramma is momenteel onder revisie. Het kan zijn dan de toekomst de Children’s University onderdeel gaat worden van LEAPS.

Reflecties op Curriculum for Excellence:
Moderne universiteiten zijn over het algemeen positief over CfE. Het past beter bij de emancipatoire functies, de waarden/morele opvatting van de universiteit, de agenda van Levenlang Leren.
De vraag komt op tafel of CfE bijdraagt aan een andere type student, betere studievaardigheden? Volgens Callum Maguire zien we dat de communicatie-skills van de studenten en dus zelfvertrouwen enorm is toegenomen. De ‘aspiration’ om te willen studeren en vooruit de willen in het leven is veel hoger dan voorheen, dus dat is winst.

Dinsdagmiddag 20 maart – Verslag van Cors en Tom:

Inhoud
Aanpak van het leren, starten in S123 met sterke sociale vaardigheden en vaardigheden om te leren leren (skills). Daarna volgt de inhoud (knowledge). Daar is tijd genoeg voor in senior phase (S456). Cfe is hier schoolbreed ingevoerd en de directeur is enthousiast.

Proces
2013: CfE geïmplementeerd S123
Hele staf heeft ontwerp gedaan, 75 teaching staff, 15 supporting.
Docenten hebben zelf de courses gemaakt, ook extra courses ontwikkeld: “learning how to learn, reflection, human wellbeing”.

Dunbar Grammar School:
– Heeft arme en rijke leerlingen;
– Het aantal leerlingen was 500, nu 900, wordt 1200 students en uiteindelijk 2000;
– Er is een groeiende bevolking in Dunbar;
–  Staff telt 1 directeur, 3 adjunct;
– Klasgrootte: non-practical: 33 leerlingen, practical maximum 20;
– Secondary 1 = 11-12 jaar, S1-S3 is “broad educational orientation”;
– Choose your subjects in S2 and S3; senior phase S456 go to examination;
– classroom teacher stays, pupil moves;
– 50 minuten les, 7 uur p.d. en vrijdag 4 uur.

De Principal gelooft echt in het CfE:
– Van vakonderwijs naar breed leren en voor het dagelijks leven: changing the nature of the study
– Building the Scottish curriculum. Main focus: develop the skill sets (more important than knowledge, plenty of time in the senior phase.
– Danger: het zal wel overwaaien, weer een verandering, we zeggen dat we het gaan veranderen maar houden het lekker bij het oude…
– Het is een uitdaging voor de onderbouw om brede kennis en ervaringen, voldoende skills (research, application etc.) om goed te kunnen kiezen, examen te doen in juiste niveau en voor te bereiden op leren en werken voor elkaar te krijgen.
– Competenties als risico nemen, creativiteit etc zijn super belangrijk
– Numeracy, literacy zijn vaste onderdelen.
– Primary probeerde bij invoering CfE alles en deed te veel, toen zijn ze overzicht verloren stressvol, daardoor bleef de ontwikkeling achter.
– Er was te weinig guidance, te veel vrijheid.
– Values which underpin our BGE (Broad Generelal Education)
– Progression from primary and preparation for Senior Phase
– Breadth and depth: each year and subject, not breadth first and than depth
– Flexibilisation, personalisation and choice

Programma S123 en S456 (zie handout Claire Slowther):
S1 students follow Faculty Common courses; 4 types of classes:
– math en English in 4 grades
– c-klas is stamklas
– practical class: science, music, drama.
S2 increase of theirs subject specialism following a common course, meer
indrukken senior phase, meer eigen keuzes.
S3 study all curriculair area’s but in most cases specialises; 3e jaar thematisch leren in subjects.

Senior Phase S456
– lange (6 periodes) en korte opties (3 periodes), cursussen
– veel zelfanalyse, feedback, aanpassen,
– modulaire opzet, toenemende keuzes voor leerlingen

Guidance
Veel begeleiding van guidance team en senior members of staff op het maken van de keuzes voor subjects and courses, student maakt zelf een plan. Ook bij keuzes voor verdieping bij de keuzevakken. Mentor (guidance teacher) blijft hele schoolperiode bij bepaalde groep leerlingen.
Leerlingrapport: na elke periode krijgt een leerling een rapport waar op een schaal van 1 tot en met 4 reflectie wordt gegeven op:
– Huiswerk
– Inzet
– Gedrag
Tests: binnen een onderwerp is er een test om te kijken of je het beheerst.

Gesprek met 10 leerlingen en Max:
– Primary to secondary: p6 and p7 have interactive meetings on transfer to secondary.
– Je gaat automatisch naar een bepaalde secondary school vanuit je primary school, tenzij je zelf voor een andere kiest.
– Wat wil je houden? 1. Kennismaking. 2. help from the teachers: guidance teacher
– Wat wil je veranderen? English literature and learning the language, splitsen grammar/literature.

Examenstructuur
S3: examens in bijv. history.: national 5 exam, als je het niet haalt doe je national 4 abu, qualification. Toetsen tussentijds om te laten zien hoe je het doet, wat je leuk vindt, zodat je goed kunt kiezen.
S1-2-3: No tests of academic knowledge. Niet veel druk in S1.
Periodes van 12 weken, bijv. 12 weken technologie, 12 weken woodwork
Selectie voor niveau (bijvoorbeeld S2), per periode test, daarna geplaatst in niveaugroep (start, intermediate and high level)

Dilemma’s
1. Workload.
– Vooral door herhaalde verandering van de exams. Daarvoor door de jaarlijkse verandering van de qualification.
– Ontwikkeling van CfE kostte veel tijd, wel wat ontwikkeldagen gekregen van de overheid.
– Ook het maken van de courses kostte veel tijd, ongecoördineerd. We hebben de student feed back wel altijd meegenomen (panel). Participatief proces: alleen beslissingen nemen op basis van zowel perspectief students, teachers, parents als principal.

2. Professionaliseren van docenten (na 1e jaar)
– door principal teacher: open klas, gesprekken met sectie. Daarvoor is soms te weinig kwaliteit bij een principal teacher en te weinig support van directeur.
– 1e jaar van nieuwe docent veel coaching, daarna te weinig geld voor vervolg.

3. Als je niet aan de standaard voldoet…
– GTCS standard for the teachers: what are the expectations
– support: coaching, gesprekken
– geen vooruitgang: disciplinary system

Dunbar in getallen
– docenten werken 35 uur per week, vrijdagmiddag wisselend vrij
– 22,5 klas contactenuren
– van het budget gaat 94,3 % naar staff
– laatste 7 jaar waren erg zwaar, budget ging omlaag
– trainee teachers ingezet voor 18 uur om om workload omlaag te brengen

Tips voor ons proces
– First the Why…. Wat wil je veranderen. Waarom doe je wat je doet? Waarom wil je iets veranderen?
– Than the What… Wat is het belangrijkste wat we moeten doen? Wat maakt de grootste impact? Iedereen meenemen in wat en hoe.
– Vakdocenten en faculteiten (vakgroep) naast elkaar laten bestaan.
– Have a strong vision, beste uitkomsten voor de leerling.
– Elke kritiek positief adresseren, luister naar alle feedback; houd de visie lichtjes vast en pas hem op de feedback aan.

Woensdagochtend 21 maart – Verslag van Arianne en Robert:

Woensdagochtend startten we de werkdag wederom met een frisse wandeling naar de Barge.

Onze reisgenoot en collega Pieter Boerman, werkzaam aan de Universiteit van Twente trapte de dag af en gaf ons een inzicht in de keuken van een naar eigen zeggen, ‘mooiste baan van de wereld’, namelijk als directeur van de pre-U van de Universiteit Twente. Zo gaf hij ons een inzicht in de HO / VO- netwerken.
1% van de leerlingen van de scholen uit de regio, gaat een dag per week naar de universiteit. Dit initiatief wordt gefinancierd door de Universiteit, de overheid en de middelbare scholen uit diezelfde regio. Goed om te zien dat er op hoog niveau wordt gewerkt aan een doorstroom voor excellente leerlingen.

Fearghal Kelly, werkzaam als ‘lead specialist’ (ondersteuner van schoolleiders) bij ‘The Scottisch College for Educational leadership’, sprak de wens uit dat de basis van de gesprekken over het secundaire onderwijs moet veranderen. Hij gaf aan dat hij niet verwacht dat de CfE volledig geïmplementeerd zal worden in de toekomst en hij onderstreepte het belang van het ontwikkelen van een professionele leercultuur, die om kan gaan met de veranderingen in het onderwijs. Kern van zijn verhaal was dat zodra er onderwijsvernieuwing moet plaatsvinden, dit niet moet gebeuren aan de hand van een powerpointpresentatie. De reden hiervoor is dat verandering ‘gevoeld’ moet worden door de mensen die de verandering moeten verwezenlijken. Verder gaf hij aan dat een verandering alleen mogelijk is, zodra het collectief er klaar voor is.

De volgende spreker, Steven Kelly, is adjunct-directeur aan de ‘Liberton High School’. (Goed om te weten is dat op de site van deze school, goed inzichtelijk is gemaakt wat een ‘short of long course’ inhoudt en welke alternatieve routes er voor de leerlingen te bewandelen zijn, red.) Kelly maakte duidelijk dat vijftig procent van de leerlingen op zijn school leerproblemen heeft en dertig procent van de leerlingen uit achterstandsgezinnen komt. Hij besprak tevens de sociale en emotionele gedragsproblematiek die bij deze jongeren komt kijken.
Desondanks slaagt de school erin om leerlingen door te laten stromen naar het hogere of universitaire onderwijs. Zo deden docenten voor het invoeren van de CfE ‘gewoon hun werk’ en maakten leerlingen braaf hun toetsen. Leerlingen haalden dan wel hoge cijfers, maar zij beheersten de stof nauwelijks. Het belang van ‘leren leren’ werd op die manier tijdens zijn spreken onderstreept. Belangrijk is dat leerlingen vaardigheden leren die zij kunnen toepassen in de toekomst. Gesproken werd over vaardigheden zoals ‘aanpassen’ en ‘veranderen’ bij zowel de huidige als de zogenaamde ‘nog niet bestaande’ banen. Hij gaf hierbij aan dat het niet eenvoudig is om leerlingen te beoordelen op de verantwoordelijkheden behorend tot het leerproces. Het is moeilijk om leerlingen regelmatig formatief te beoordelen op hun voortgang cq op de waarde van dat leerproces.

Na het verhaal van Steven Kelly, werd ons verzocht om in groepen van drie uit elkaar te gaan. De werkvorm die hierbij gehanteerd moest worden was een ABC-model, waarbij persoon A, persoon B interviewde (en later vice versa), waarbij er gevraagd werd naar de observaties van diegene, zonder daarbij een waardeoordeel te vellen. Persoon C werd gevraagd het interview te notuleren. Hierna werden de groepen verzocht om hun bevindingen te delen in de groep van hun eigen school. Op deze manier konden zij samen de belangrijkste visies delen. Deze visies werden genoteerd op Post-its en deze mochten op het raam van de werkruimte worden geplakt. Vervolgens werd de groep als geheel gevraagd om de verschillende thema’s te structureren. Deze thema’s werden hierna niet alleen verder besproken en zodoende uitgediept, maar de ideeën leverden ook nieuwe vragen en inzichten op.

Woensdagmiddag 22 maart – Verslag van Kasper en Wim:

De middag, na een wederom prima verzorgde lunch, met uiteraard chips op je bord (wat zullen we het zoutje missen), dachten we even dat we gewoon verder konden. Ian merkte op dat het toch door de ‘after-dinner-dip’ de energie aan het wegzakken was. Hij koos er terecht voor om er een energizer in te gooien.
Zo ging iedereen in de benen en begonnen we aan een battle Rock, Paper, Scissors. Op die manier bleef er uiteindelijk 1 terechte winnaar over: Angela.

Weer terug op je eigen plaats ging de aandacht uit naar de volgende fase van het “designed thinking proccess”. Om uit te vinden wat je precies vanuit Schotland mee wil nemen naar je eigen school, maar ook wat niet. Welke ideeën heb je en hoe ga je zorgen dat je er allemaal achter staat wat je mee neemt?
Wat is je eerste stap? Wat is het dat je moet doen? Via gestelde vragen voor jezelf.
– Hoe ziet de wereld er uit als er? En geef vervolgens antwoord vanuit de ideeën die je zelf hebt, ongeremd door mogelijke beperkingen die je zou kunnen bedenken.
Enkele ideeën die geopperd werden. :
– als er geen vastgesteld curriculum zou zijn;
– als leerlingen de vaardigheden hebben om vanuit eigen regie leren om verantwoordelijkheid te nemen op hun eigen leerproces;
– Als alle docenten echt genoeg tijd zouden hebben om hun onderwijs goed voor te bereiden.
Maar ook, wat als er een cure zou zijn voor puberteit?

Vervolgens was er gelegenheid voor feedforward van eenieder op de ingebrachte ideeën.

De volgende vraag die ons gesteld werd: “Wat als …?” Hierdoor werden we gedwongen om onze gedachten te filteren richting de plannen die we echt wilde gaan uitvoeren.
Iedereen kwam langs deze weg tot de kern van zijn of haar ontwikkeling.
Deze oefening werd gevolgd door een “8 Post-it ronde”, waarbij je zonder woorden op 1 Post-it per 14 seconden moest uitbeelden welke ideeën je had die je mee wil nemen. De eerste paar Post-its lukten nog wel. Daarna werd het lastiger om je ideeën snel tevoorschijn te halen, maar ook om ze in een tekening af te beelden. Je moest ze echt achteruit je hoofd halen om nog op papier te krijgen. Veel mooie tekeningen Kwamen voorbij, maar ook een aantal voor het oog onverklaarbare.
Gelukkig hadden we daarna de mogelijkheid om in de eigen schoolgroep je getekende Post-its uit te leggen en je ideeën te pitchen aan de anderen. Het is goed en mooi om te zien dat er in hetgeen we met elkaar bedenken, overlap zit.

De uitdaging was vervolgens om je ideeën ook aan andere groepen te pitchen en zo bij hen ook feedforward te halen. Als iemand een pitch aan je gaf mocht je alleen maar antwoorden met: “Ja, en…, heb je daar en daar aan gedacht..?” Of “een goed idee en ik zou ook nog…”

Fijn om te merken dat er zo veel mensen zijn die vanuit dezelfde of soms ook vanuit andere observaties van de afgelopen week met je meedenken in de verdere ideeën voor ontwikkeling van je eigen school.

Om nog meer input te leveren aan de ontwikkeling van de ideeën voor je school stelde Ian nog de volgende vragen: ‘Wat zou Google doen met jouw probleem?” En in het verlengde daarvan: ‘Wat zouden andere grote internationale bedrijven met jouw probleem doen? Hoe zouden zij en hun medewerkers dat aanpakken?”

Uitkomend bij je, met behulp van anderen, gepitchte, gefinetunede, geteste en van feedforward voorziene ideeën. Aangezien je dit ook bij anderen gedaan hebt met hun ideeën, kwam je allemaal tot betere ideeën. Gezamenlijk bereik je meer dan je ooit in je eentje zou hebben bereikt. Distilleren is een belangrijk woord geweest in deze werkweek. Waar we zondagavond begonnen met uitmuntend gedestilleerde whisky, zijn we toen en met woensdag bezig geweest met goed gedistilleerde ideeën om mee te nemen naar je eigen organisatie.

Na het bedanken van eenieder voor zijn of haar inzet deze week sloten we de werkweek af met de afspraak om op 8 juni weer samen te komen. Dan gaan we met elkaar kijken naar hetgeen we hier bedacht hebben, wat deze werkweek ons op school gebracht heeft en wat de opgedane kennis nog gaat brengen.

Nawoord van Gert en Bob:

We rondden de studiereis af met een pitch per school.
In twee minuten presenteren wat je mee neemt van de reis, wat je eerste actie is en hoe je dat gaat doen.
Voor ons, Gert en Bob toch altijd een moment van: “Zijn we er in geslaagd om….. ??”
En daar stonden ze… Grace en Cors, met 12 groene post-its, met punt voor punt wat ze gingen doen en hoe ze dat gingen aanpakken.

Na 1:45 minuten werden de 12 Post-its aan de kant gegooid…
“We zijn er weer ingetuind, we  zijn weer aan het bepalen hoe we anderen gaan veranderen!!”.
Er kwam 1 groene post-it voor in de plaats: Samen met ouders, leerlingen, collega’s en schoolleiding een prototyping sessie organiseren… niet VOOR ze.. maar SAMEN onze volgende stap bedenken, uitvoeren, reflecteren en samen beter worden. Geheel in lijn met de andere pictches…. je ontwerpt en bouwt je toekomst samen. Top!!

En ’s avonds samen afsluiten met een heerlijk diner bij ‘Loch Fyne’…

Rest ons nu nog de koffers pakken, onze appartementen op te ruimen en morgenvroeg nog even de stad in te gaan om souvenirs halen voor het thuisfront.

Donderdag 22 maart.
Fijn om nog een ochtend de tijd te hebben om Edinburgh te verkennen…  heerlijke stad.

Tijd voor de terugreis…. einde van een bijzonder inspirerende studiereis!

• 

• 

  Jane Renton, HMIE. Curriculum for Excellence design principles. challenge and enjoyment. breadth. progression. depth. personalisation and choice. coherence. relevance.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•