De grote dag was aangebroken, we gingen naar Zuid-Afrika. We stonden op om 5 uur ’s morgens en we moesten om 6 uur verzamelen op school en gingen we kwart voor zeven, na het afscheid nemen, naar schiphol. We kwamen aan op schiphol en hebben de bagage uitgeladen, en sommigen hebben het nog laten sealen. Maar er was een probleem; de extra tassen die we mee hadden genomen en op elkaar geplakt mochten die worden gesealt. Doordat het niet gesealt mocht worden werd het als meerdere koffers gerekend. Daardoor konden we niet alles meenemen en moesten we het achter laten op Schiphol. Dit hadden we gewoon kunnen voorkomen door de tassen aan elkaar te binden met banden. Want dan mocht het wel gesealt worden. Daarna waren we in het tax-free gedeelte en mochten we in groepjes van 3 personen daar rond lopen. Wij (robert en tristan) en nog quido en quinten gingen lekker ontbijten bij de Macdonalds!

En om 9:20 moesten we verzamelen bij gate d47. Daar kwamen we nog de vader van Quido tegen. We gingen daarna we door de douane en werden sommige gefolieerd.

Daarna zaten we te wachten totdat we in het vliegtuig mochten en vulden we onze flesjes met water. We mochten in het vliegtuig en zochten ons stoelen en ruimde onze koffers op. De KLM service was echt goed. Ze kwamen de hele tijd naar ons toe met eten. Ook konden we de hele tijd drinken en snacks in het vliegtuig. We konden de hele tijd films & tv-series kijken. Ook kon je muziek luisteren op je mobiel of spelletjes spelen op die schermen. als je uit je raampje keek zag je wolken of het land onder je. Een tijdje na het avondeten gingen we landen. We moesten nog even in het vliegtuig wachten en daarna konden we eruit. We gingen weer door een paspoortcontrole en daarna moesten we onze bagage van een band afhalen. Daarna moesten we weer door de douane. Alleen deze douane liet ons even wachten en ze hadden bijna al onze ingezamelde spullen ingenomen. Maar gelukkig kon meneer Schoon de douane overtuigen dat het voor een goed doel was, en daarna mochten we doorlopen. Toen we in de ontvangsthal aankwamen ontmoeten we daar Jacs en Brian die namen ons mee naar een busje en toen gingen we naar het huis van Brian. Daar hebben we met z’n allen soep gegeten en daarna gingen je jongens naar het huis van Brian en de meiden naar het huis van Jacs. We zetten onze koffer op onze kamers en gingen rond half 1 naar bed. Dit was het einde van een geslaagde eerste dag!

Hallo allemaal!

Hier zijn we dan, eindelijk aan de braai in zuid-afrika! De wekker ging al om 5 uur, hup eruit en naar beneden. We liepen naar buiten en hadden nog nooit zo’n mooie zonsopgang gezien. We wisten toen we in het donker aankwamen niet dat het hier zo mooi was! Toen we beneden kwamen stond er al een heerlijk ontbijt voor ons klaar, heerlijke croissants met yoghurt en fruit. Daarna gingen we samen met Jaqs’ 15-jarige dochter, Tarin, in een busje naar school. We hebben onze eerste echte zebra gespot, jaja, gewoon in de achtertuin van iemand. De mensen hebben hier ontzettend veel grond bij hun huis! De uniformen lijken net op die van de stewardessen en stewards, we moesten helemaal aan schiphol denken. Het viel ons meteen al op dat niemand op de fiets kwam, er werd ons verteld dat dit te gevaarlijk hier is. Er zijn namelijk geen fietspaden. Ook liepen er overal donkere mensen midden op straat te flyeren, het was een bijzonder gezicht! Eenmaal aangekomen op school, moesten we even wachten, terwijl Tarin alvast naar haar lessen ging. We kregen een rondleiding van een vrouw over de sportvelden en de school. We hebben nog nooit zoveel sportvelden bij elkaar gezien! Hier gaan ze niet naar sportclubs buiten school, maar kunnen ze zich inschrijven bij een sport op school. Overal zagen we groepen leerlingen die aan het luisteren waren naar een speach, door leerlingen zelf gepresenteerd, zelfs op de sportvelden stonden groepen leerlingen te luisteren met elkaar. Toen we langs een groep leerlingen liepen, werden we in koor begroet! Er was onduidelijkheid over waar we heen moesten en toen werd Iris de tribune afgestuurd. Ze kreeg een interview en werd hard toegejuicht. Later zijn we in groepen ingedeeld van 5, 6 en 2 en hebben we de lessen gevolgd in verschillende klassen. Wij zaten allebei in de groep van 6, samen met de jongens. We werden meteen open ontvangen en naarmate we meer lessen hadden gevolgd, werd de band steeds beter. Er kwamen aan het eind al leuke grappen voorbij en vonden we het erg jammer om de school weer te moeten verlaten. Iedereen bekommerde zich om ons, we waren ook nogal interessant. We werden in de pauze door een groep meiden meegenomen en werden aan iedereen voorgesteld. Ook Tristan was erg populair bij de meisjes, haha. Het was erg grappig dat de mensen dachten dat wij ze niet konden verstaan en we gewoon antwoord gaven. We vonden het erg leuk om te zien hoeveel onze talen overeen komen met elkaar. Ze zijn hier wel beleefd, maar hebben dezelfde scheldwoorden als wij hebben haha. Een leuke regel daar is:’Ladies First.’ Er gaat geen jongen naar buiten, voordat de meisjes het klaslokaal hebben verlaten. We stonden op een gegeven moment te wachten bij de deur om iemand te volgen. Maar wij moesten maar voorop, want zoals we al zeiden:’Ladies First.’ Ze waren helemaal gek van de stroopwafels! Het was goed dat we eten mee hadden, want we kregen niet echt een buddy, wat we wel verwacht hadden. Maar uiteindelijk was het hartstikke leuk, want zo zat je steeds naast iemand anders. Aan het eind van de dag was de docent al lang het lokaal uit, maar bleven de leerlingen steeds maar in het lokaal wachten. Ze wachtten allemaal heel serieus en braaf op het gebed dat via de intercom werd uitgesproken. We vonden het erg bijzonder dat we gewoon met eten (een bakje patat (: ) in het klaslokaal mochten zitten. Ook zat iedereen gewoon tijdens de les op zijn/haar mobiel. De lessen waren trouwens ook 10 minuten korter dan bij ons. Aan het eind van de dag werd er gezellig afscheid genomen en verlieten we tevreden de school. Onderweg naar huis gingen we nog even geld opnemen, het ziet er zo leuk uit met de bigfive erop. Thuis hadden we wat vrije tijd en konden we onze spullen voor het project verzamelen en naar het zwembad van Brian’s huis gaan.

We kamen naar beneden om leuk met iedereen naar Brian’s huis te lopen door het weiland maar iedereen was al weg haha, we waren weer eens wat te laat (meisjes he haha).

We gingen daar fijn zwemmen maar werden wel aangevallen door 5 honden, zonder pardon werd er tijdens het zonnen leuk over ons heen gewandeld haha. (eigenlijk niet zo grappig maar ja). We zagen zo’n jongetje van een jaar of 2, een klein donker jongetje hij was eerst een beetje bang maar uiteindelijk gingen we met hem spelen. We hebben zijn vertrouwen gewonnen door hoofd schouders knie en teen te gaan dansen haha, Hij deed ons precies na, zelfs als we even moesten lachen, deed hij ons na. Na een heerlijk relaxed middagje zitten we nu gezellig aan een lange tafel buiten te wachten op de braai. Jac’s heeft ook nog een mooie presentatie over Zuid Afrika gehouden, en ohja we hebben nog een super leuke sleutelhanger met een klein berichtje erbij gekregen!

Met een prachtig uitzicht vanaf het huis, dat op een berg staat, 5 badkamers tot onze beschikking (met hele grote douchekoppen), kleurrijke kamers en ontzettend lieve mensen, vinden we het toch nog wel erg jammer dat dit onze laatste avond hier is. Morgen op safari, supergaaf! We hebben er onwijs veel zin in, tot snel!

Groetjes uit Afrika, Michelle en Kiki.

Gisteravond gingen we slapen na een avondje braai, weerwolven op het dak en vallende sterren kijken. De volgende ochtend ging de wekker om 4 uur, want we wilden om 5 uur in de bus zitten om naar het safari park te gaan. Toen we allemaal netjes op tijd klaar stonden (‘mwah’ red.), moesten we op de bus wachten. Uiteindelijk reden we toch nog om 6 uur weg. Eerst gingen we onze koffers/tassen afzetten bij onze volgende slaapplaats. Daarna gingen we op zoek naar een plek om te ontbijten. We belandden uiteindelijk bij een supermarkt omdat het eten overal te vet was. De supermarkt was naast de Mac Donalds en het team kennende konden ze dat natuurlijk niet weerstaan. Er werden macflurry’s, milkshakes en muffins gekocht en opgegeten. Na het ontbijt reden we naar het safari park. Het was een lange reis, maar we hebben veel mooie dingen gezien! Zoals de zonsopgang, sloppenwijken (minder mooi) en mensen die langs de weg dingen probeerde te verkopen, zoals fruit.

Tijdens de reis hebben we geweerwolft, onze grote bezigheid. Er werd veel gelachen en het was erg gezellig!

Rond 11 uur kwamen we aan bij het safari park. Francois, een werknemer van Jacs en Brian ging met ons mee als gids. Onderweg vertelde hij van alles over Zuid-Afrika, over de dieren en de natuur. We moesten soms even zoeken, maar we hebben veel dieren gezien. We hebben zebra’s gezien en ook gnoe’s, kolibri’s, olifanten, giraffes, schildpadden, krokodillen, nijlpaarden, neushoorns, slangen, springbokken (het symbool van Zuid-Afrika) en wilde zwijnen.

Éen van de dingen die we hebben onthouden van onze gids is dat een olifant 60 kg uitschijt per dag. Dit hebben wij ook gezien want het lag overal.Half 5 was onze toer afgelopen. We maakten bij de uitgang nog een groepsfoto en begonnen daarna aan de terugreis. Aangekomen bij onze slaapplek stond de braai al voor ons klaar en konden we meteen aanvallen. We aten worst, grooooote stukken kip, salade, aardappeldingen en als toetje brownie met chocolade en vla.De kamers werden klaargemaakt en er was ruimte genoeg. Wij, de meiden, delen met zijn negenen een kamer terwijl er drie kamers beschikbaar zijn voor ons.De jongens hebben ook kennis gemaakt met Afrika en zijn met meer op hun kamer, sprinkhanen en andere beesten die zij vakkundig vermoorden.

We hebben na het eten in kleinere groepjes gezeten met een begeleider en de reis tot nu toe besproken. Ons groepje is: Tristan, Robert, Sterre en Rebekka met als begeleider mevrouw Heutink. We zaten lekker bij het kampvuur net als nu terwijl we dit verslag schrijven. We hebben onze verwachtingen, wensen en onderlinge socialiteiten besproken.

Iedereen is druk bezig met het vermoorden van insecten, het verhuizen van de spullen van de jongens die in het meiden gebouw komen slapen, het genieten van het kampvuur en het bijhouden van hun reisdagboek.

Morgen mogen we ‘uitslapen’ tot half 7 en iedereen is er gelukkig van omdat we tot nu toe vroeg opgestaan zijn. Morgen gaan we eerst naar het olifantenpark en rijden naar Ficksburg, waar we de rest van de week blijven.

We genieten tot nu toe heel erg van onze reis!

Hugs and kisses from Africa

“Sterre en Rebekka”

 

Lieve ouders en vrienden,

Vandaag begonnen we wederom met vroeg opstaan, 6.15 uur. Iedereen ging zich klaar maken om vervolgens om 7 uur aan het ontbijt te zitten. Daarna pakte iedereen zijn koffer en gingen we met het busje op weg naar de supermarkt. Iedereen had een half uurtje om even iets voor zichzelf te doen. Na drie kwartier in de auto gezeten te hebben kwamen we bij het Olifanten park aan. We kochten kaartjes om 2 rondjes op een olifant te rijden, een grote olifant voeren en even de olifant ‘’aanraken’’. Na 20 minuten mochten we naar de olifanten toe. Je liep in een bak op de rug van de olifant met een begeleider. Het was’n groot, mooi dier te rijden! Iedereen was bezig met foto’s en filmpjes maken van elkaar, er zijn dus genoeg foto’s en video’s gemaakt. De leerlingen die nog een ‘’kusje’’ van de olifant wilden konden deze nog even krijgen. Maartje wilde graag als eerste een ‘’kusje’’ van de olifant. Ze kwam terug en haar hele wang zat onder de modder en viezigheid. Leonie volgde en pikte nog de laatste restjes van de slurf. Michelle kreeg ook een lekkere zoen van de olifant, maar was niet vies.

We gingen weer ons vertrouwde busje in, naar een souvenirs straatje. Hier werden we zowat de winkels in geroepen en gesleurd om de leukste souvenirs te kopen. We hadden geluk want alles was voor een ‘special price’. We hadden afgesproken om zo veel mogelijk af te dingen, hierdoor hebben we wat leuke souvenirs kunnen scoren. Toen we weer het busje in gingen werden de laatste spullen nog rennend naar ons toe gebracht met de hoop dat we iets gingen kopen.

Weer het busje in,waar we al veel uren hebben doorgebracht, op weg naar de eindbestemming! Rond half 4 stopten we voor de politie. Onze chauffeur had een heel lang gesprek met de politie. Uiteindelijk bleek dat onze chauffeur geen vergunning had om mensen te vervoeren. Ons teampje heeft een poos moeten wachten voor een stuk grond waarvan de buitenkant heel erg leek op een gevangenis. Maarja, wat ga je dan doen? We maakten foto’s met z’n alle voor de gevangenismuur, de meiden vlochten elkaars haar mooi in en we maakte contact met de kinderen die daar ook stonden te wachten. Aan het einde gaven we nog wat zelfgemaakte papieren bootjes aan de kinderen. De meiden moesten naar de wc… Er was geen wc papier dus gingen we keukenpapier halen in het busje. Toen we weer bij de wc waren aangekomen was de wc bezet en hoorde we opeens vreemde geluiden.. We vroegen ons af wat die man had gedaan in verband met het wc papier.

Nadat de man zijn busje terug kreeg en wij weer konden vertrekken gingen we op weg naar een 7 uur durende rit. We vermaakte ons prima in de auto. Rond een uur of 8 kregen we te horen dat we een lekke band hadden! Morgen naar de school met een lekke band?!

Uiteindelijk zijn we veilig aangekomen en hebben we heerlijke spaghetti gegeten. Nu heerlijk ons bedje in en morgen de school helpen! ?

Xxx

Maaike en Lisette

Vandaag konden we best lang uitslapen voor ons doen: om 8 uur hoefden we pas klaar te zijn. We waren dan ook allemaal goed op tijd en we konden na een ontbijt dat bestond uit cornflakes vertrekken naar de kinderen op het sportveld. We kwamen daar natuurlijk niet zonder problemen aan: onderweg raakten de twee auto’s elkaar kwijt. Het duurde even maar gelukkig hebben we elkaar weer gevonden!

Toen we aankwamen zagen we als eerste een dorp vol golfplaathuizen. Dat wekte bij ons een grote indruk. Het was geen groot dorp, maar toch kwamen er ontzettend veel kinderen op het sportveld af, waar wij ons ondertussen verzameld hadden.

We deelden de enorme groep op in vieren en elke groep ging bezig met een spel dat met voetbal te maken had. We oefenden bijvoorbeeld pasen, balbeheersing en scoren. De kinderen waren heel enthousiast bezig en luisterden heel goed. Het taalverschil was geen probleem, omdat we vertalers hadden. Sommige kinderen (zelfs al vanaf zes jaar) verstonden ook Engels.

Na de spelletjes gingen we met de kinderen dansen. We dansten en zongen op liedjes zoals de Macarena en de Polonaise Hollandaise. Dat vonden de kinderen erg leuk en probeerden allemaal mee te dansen. Toen we de hoofd-schouders-knie-en-teen-dans deden, leerden de kinderen ons de Zuid-Afrikaanse versie daarvan. Na het dansen was het ongeveer twaalf uur. Iedereen was helemaal uitgeput door alle activiteiten en er was een pauze. De kinderen kregen wat te drinken en wat te eten. Ondertussen waren wij de voetbalspullen die we mee hadden genomen aan het uitzoeken om deze daarna aan de kinderen uit te delen.

De kinderen gingen in een cirkel zitten en kregen allemaal een voetbalshirt. Ze waren hier zó blij mee! Toen we klaar waren werden we uit dankbaarheid toegezongen door allemaal kinderen in FC Barcelona- en Ajaxshirts. Het was een bijzondere ervaring.

Dit herinnerde ons er aan waarom we nou écht aan deze expeditie meededen.

Hierna was het tijd om te lunchen voor ons en aangezien de band van de bus wéér lek was, gingen we lopend. We gingen lunchen bij de plek waar ons voetbalveld wordt gebouwd, ook komt hier een school. De lunch bestond uit koude pasta, broodjes en worstjes van de braai, en het smaakte allemaal heerlijk. Dit is de plek waar het allemaal echt zou gaan gebeuren. We zagen wel dat er veel werk te doen is. We hebben hier nog even geholpen met het isolatiemateriaal dat aan elkaar werd gemaakt, door de harde wind waaide het steeds weg en door erop te gaan liggen voorkwamen we dat. Dus door niks te doen hielpen we heel hard mee! We hebben de middag hier doorgebracht. ’s Avonds, toen het tijd was om naar huis te gaan, werden we nog voorgelezen uit de Zuid-Afrikaanse Bijbel en kregen we heerlijke, zelfgemaakte cakejes. Toen zijn we in de bus, die onderhand alweer gemaakt was, naar huis gereden. We schrijven dit wachtend op een heerlijk avondmaal, allemaal best moe natuurlijk.

Ondanks het harde werk wat ons te doen staat, zijn we nog steeds gemotiveerd!

Er staat stond ons weer een leuke dag voor de boeg. Om half 8 zaten we aan het ontbijt(exact hetzelfde als gister) dat bestond uit melk, suiker en een brok cornflakes. Toen gingen we op weg naar de twee schuren die omgebouwd worden naar een school. We haalden hier onze spullen op om netten in de goals van het voetbalveld bij het township te hangen. Toen de kinderen ons aan zagen komen wilden ze graag helpen. Deze hulp was natuurlijk welkom, de netten hingen in no-time in de goal. We hebben een potje gevoetbald, maar 10 tegen 25 was niet echt eerlijk. Dus verloren we. Quido maakten trouwens wel een heerlijk panna, en Quinten scoorde 2x. Maarja de teamgenoten lieten deze prestaties ver van hen vandaan. ;-). Toen gingen we terug naar de twee schuren. Na rustig in de schaduw/zon gelegen te hebben, hadden we het plan om een potje te gaan voetballen, maar de bal was weg, en dus gingen we de bal zoeken. Hij lag eerst onder de bus waar we in hadden gezeten, maar een paar kinderen van het township hadden de bal gepakt. Toen ze ons zagen kwamen ze naar ons toegerend om de bal te geven. Toen we de bal hadden vroegen ze wel om de bal, ze zeiden: soccerball please? Dus toen gaven we de bal aan de kinderen, en ze werden helemaal gek van blijdschap. Na een balletje getrapt te hebben, gingen we naar de bijbelschool. Voordat we naar binnen gingen, hadden we een rondotje gedaan met de kinderen daar. Toen gingen we naar binnen, en werden we voor de groep voorgesteld. We moeten voor de kinderen zingen, we deden hoofd schouders knie en teen. De grote merendeel van de kinderen deed mee. Daarna gingen we weer zitten in de zaal, en de kinderen gingen allemaal zingen. Toen het programma klaar was, gingen we balonnen uitdelen. De kinderen vonden dit echt geweldig, zie foto. Hierna gingen we de kinderen uitzwaaien, en gingen we richting huis. Eenmaal aangekomen hoorden we dat er gisternacht spullen waren gestolen. De meiden hadden in de ochtend al door dat er iets niet klopte, want het licht stond aan. Er waren voornamelijk schoenen gestolen, maar ook telefoons, laptops, en opladers. Hierna gingen we eten, drie soorten soep met brood en gedroogd vlees (biltong). De soepen waren, broccoli, pompoen en aardappelsoep. Hierna is iedereen ze eigen gang gegaan. Op naar de volgende dag.

Ook vandaag begonnen wij de dag weer vroeg en zaten we al om half acht aan het ontbijt. Dit keer bestond het ontbijt weer uit weetbix. Na het ontbijt moesten we alle overige voetbalspullen sorteren en in de bus inladen. Dit ging vrij snel, omdat het hele team samenwerkten. We gooiden de schoenen en andere spullen over om ze snel in de bus te leggen.

Hierna gingen wij naar de kleuterschool. Toen we aankwamen stonden alle kinderen netjes op een kleedje. Hier hebben ze voor ons verschillende liedjes gezongen. Wij hebben daarna met de kinderen hoofd, schouders, knie en teen gedaan. Vervolgens gingen de kinderen naar buiten en hebben wij met ze gespeeld. Zo hebben we bellen geblazen en ballonnen uitgedeeld. Dit vonden de kinderen erg leuk. Zo zie je goed dat de kinderen hier, met hele kleine dingen al tevreden kunnen zijn.

Rond een uur of twaalf gingen we met voetbalspullen naar een andere school. Hier hadden ze meerdere klassen, van verschillende leeftijden. Hier hebben wij ongeveer een half uurtje mee gedaan met grade 9. In deze klas zitten kinderen van onze leeftijd, dus zo 14-15 jaar oud. Ze waren zo ambitieus en aardig! Nadat we dit hadden gedaan kwamen alle klassen een voor een naar buiten. Hier kregen ze van ons allemaal een kledingstuk. Zo kreeg de een bijvoorbeeld een voetbalshirt en de andere een voetbal broek. Ook hebben we de school een complete teamoutfits gegeven voor het schoolteam.

Hierna was het tijd voor lunch. Dit keer bestond de lunch uit brood en de soep. Na het lunchen gingen vier van onze teamleden en meneer Schoon naar het politiebureau, om aangifte te doen van hun gestolen spullen. De overige teamleden moesten hun handen uit de mouwen steken en aan het werk gaan. Er moesten namelijk dingen geschuurd en geverfd worden. We hebben hard gewerkt en het was heerlijk om echt te werken. Dit zullen we morgen ook weer doen!

Na het werken gingen we naar de lion farm. Hier hebben wij weer verschillende dieren gezien. Ook kregen de teamleden een kans om met kleine leeuwtjes in een hok te gaan. Dit was een bijzondere ervaring, omdat we dichtbij de leeuwtjes konden komen en ze mochten aaien. Dit was heel erg leuk!

Na verder gekeken op de farm, was het weer tijd om naar onze verblijfplek te gaan. Hier konden we niet veel later meteen heerlijk eten. Het avond eten bestond uit nasi (op zijn Afrikaans) en lekkere pindasaus. We hebben heerlijk gegeten en gekletst. Na het eten hadden we in de groepjes nog een moment om te praten over onze gedachtes en gevoelens over de expeditie. Dat was heel fijn omdat je er achter kwam wat voor gevoelens anderen hadden en of jij deze gevoelens kon delen.

Het was dus weer een mooie en goede dag, met veel nieuwe herinneringen en ervaringen.

Morgen gaan we naar een hospice met aids en HIV patiënten. Ook gaan we naar een township, dit is een soort krottenwijk. Het wordt dus weer een drukke en indrukwekkende dag.

Vanaf de begraafplaats konden we het landje Lesotho zien, er is ons verteld dat het heel erg verschilt met Zuid Afrika. Nadat we de begraafplaats gezien hadden gingen we naar Cello zijn huis, dat was echt indrukwekkend. Hij woonde in een golfplaten huisje met aan de wand allemaal reclamekrantjes die diende als isolatie. Die mensen hebben bijna niks maar wat ze hebben willen ze graag laten zien. De TV stond dan ook dag en nacht aan haha. Ook cello had een elecktrische gitaar.

Het viel ons op dat deze mensen even gelukkig zijn als wij, ook als zijn ze vele malen armer. We vertrokken met het busje naar de hospice. We overhandigden de medische spullen, ze waren er erg dankbaar voor. De vrouw van de hospice stond maar met haar handen voor haar mond. ‘Thank you, thank you.’ Daarna kregen we een rondleiding. We gingen naar verschillende kamers waar aids-patiënten lagen. Het was heel indrukwekkend, vooral de mannen in de laatste kamer zorgde voor veel medelijden. Sommige hielden het dan ook niet droog. En dan te bedenken dat ze bijna allemaal hele kleine kinderen hebben. Een meisje was maar 26 jaar. We hoorden dat er in deze provincie 78% van de bevolking met het hiv-virus besmet is, dit was erg schokkend. Na de hospice vertrokken we naar het project om te lunchen, nasi met satésaus en hotdogs. Daarna gingen we aan het werk. Sommige gingen schilderen, andere hielpen met het opvouwen van het isolatiemateriaal. Om ongeveer 3 uur vertrokken we naar het verblijf om pannekoeken te bakken, want wij moesten vanavond koken. Lisette, Leonie en Michelle bleven nog schilderen en brachten de kinderen van het krottenwijkje naar huis. Deze kinderen komen namelijk elke dinsdagmiddag spelen en wat eten. Zij bleven omdat, ze de vorige middag door aangifte niets hadden kunnen doen en wilden nog graag wat betekenen.  Het was een hele bijzondere dag, we kunnen moeilijk geloven dat dit onze laatste werkdag was.

Morgen gaan we naar een natuurpark en dan is het toch echt afgelopen. Het was allemaal erg bijzonder, dit zullen we nooit vergeten!

Groetjes, Kiki en Michelle.

Vandaag zijn we weer vroeg opgestaan om een dagje naar het Golden Gate park te gaan. Quido en meneer Schoon konden helaas niet mee, omdat zij een beetje ziek zijn geworden. Het was ongeveer anderhalf uur rijden en onderweg zijn we nog even bij een kunstenaarsdorpje gestopt om even rond te kijken in de winkeltjes en souvenirs te kopen. Het was een heel leuk dorpje met hele leuke winkeltjes.

Aangekomen in het Golden Gate park hebben we stukken met de bus rondgereden om landschappen te bekijken en ook stukjes gelopen. We hebben nog wat zebra’s en apen gezien. Tussen de middag hebben we geluncht op een soort camping met braai. Degene die wilden konden naar de camping lopen en de anderen gingen mee met de bus. Met de wandeling hebben we een riviertje overgestoken, naast een hele hele hoge berg gestaan en onder een druppelende berg gelopen.

Na de lunch werd er nog een wandeling door de bergen gemaakt, maar wij (Rebekka en Sterre) bleven op de camping. Er was een vrouwelijke baviaan die de hele tijd over de camping rondliep. Eerst ging ze in een auto en daarna rende ze naar een tent om daar een tas met eten te stelen. Wij gingen in een riviertje op stenen liggen zonnen en terwijl we dat aan het doen waren kwam opeens de baviaan langs ons rennen. Ze was nog geen 2 meter bij ons vandaan!

Na ongeveer een uur werden we geroepen en gingen we weer naar huis. Op de terugweg lag bijna iedereen te slapen. Rond half 5 waren we weer bij het kamp aangekomen. Maaike, Lisette, Sterre en Rebekka zijn nog even het meertje bij het kamp ingeweest en daarna hebben we de douche van de jongens gestolen omdat onze douche gloeiend heet was. Daarna hebben we onze koffers ingepakt en helemaal klaargemaakt voor morgen. We zitten nu met de meiden in de “kantine” te schrijven in onze schriften en we gaan zo braai eten.

Lekker slaap xx

Sterre en Rebekka

De wekker stond vandaag om kwart voor 7. Toen hadden wij ons laatste ontbijtje bij Berg en Dam, we hebben er heerlijk van genoten. We hebben de slaapzakken waarin we hebben geslapen, en de fleecedekens en de kussens in de pickuptruck van Mariekje gelegd, die zal zij nog uitdelen bij een township. Toen zijn we met z’n allen de bus ingegaan, zijn we in 10 minuten naar de garge gereden. Daar kwamen we voor een extra band, maar daar bleek dat we 4 lekke banden hadden waarvan er 6 plat waren. We hebben anderhalf uur moeten wachten, dus nog maar even naar de supermarkt. Toen euh gingen we weer de bus in, die ondertussen gemaakt was. Daarna hebben we flink liggen tukken in die auto, en niemand zag dat we dwars door Bethlehem kwamen. We gingen lunchen, het was heel lekker. En toen hebben we nog een uur in de auto gezeten, toen gingen we naar de Union buildings, en daar hebben we allerlei leuke spulletjes gekocht, maar voordat jullie dit lezen, hebben jullie deze al gezien. Nog 20 minuten in de auto waar we al zeer veel uren hebben doorgebracht (ons had ons gatvol van), waren we bij Jacs z’n huis, hier kregen we een heerlijke tomatensalade. Ook hebben we nog naar een prachtige zonsondergang gekeken. Dus cirkel was rond. Heerlijk gegeten, weer de bus in, emotioneel afscheid, eerst van Jacs en Martie en Brian en Janel en Tarien en alle honden en Jacsie. Oubaas Blauw bracht ons met gevaar voor eigen leven naar het vliegveld. Daar werd het afscheid ons wel wat te “zwaar”. Hij had zelf wel z’n buik vol van die Nederlanders. De bus was leeg, toen hebben de mensen die hun dingetje gesealed wilden hun dingetje gesealed en toen naar de supervriendelijke douane, nog wat geshopt, en naar de gate, alwaar wij nu dit verslag schrijven.

Baie bye!