Friday February 17:

Meet at Amsterdam – Schiphol 14:30 hrs at depature hall.
From Amsterdam to Beijing – flight CZ768 (KLM) – Departure 17:35 hrs
(see dropdown on this page, ‘opmerkingen’)

De reis er naartoe…
(door Gert van den Heuvel)

Na maandenlang toegeleefd te hebben naar dit grote avontuur begon het afgelopen vrijdag dan toch echt. Voor mij voor het eerst buiten Europa en gelijk helemaal naar de andere kant van de wereld. Een onderwijsreis naar Sydney en Melbourne om te kijken naar hun systeem en een ontmoeting met en masterclass van de, in onderwijsland, wereldberoemde John Hattie!

Privé een hele kluif omdat ik 7 kinderen en mijn grote liefde niet mee kan nemen. Maar wat mooi om te zien hoe dit mij gegund wordt. Om stil van te worden!

We verzamelen vrijdag om 14.30 uur op Schiphol en het hele gebeuren van inchecken en door de douane loopt heel soepel. Uitgezwaaid door mijn geliefden ga ik door de douane en verzamelen we druppelsgewijs bij de gate. Ik ben opvallend ontspannen want ik ben dit niet gewend en al helemaal niet zo’n lange reis. De vlucht naar Beijing verloopt qua vliegen heel rustig en soepel. We zitten 9,5 uur in de Boeing 747 waar de beenruimte benauwend weinig is en van slapen weinig terecht komt.

Saturday February 18:

From Beijing to Guangzhou – flight CZ3102
From Guangzhou to Sydney  CZ325 & CZ601 (Henry, Jan & Gert)

(door Gert van den Heuvel)
De overstap in China verloopt op zich prima al is het opvallend hoe Chinezen werken. Wel geeft de nauwkeurige controle ook een veilig gevoel. Je hebt niet het idee dat het mogelijk is om met verkeerde intenties een vliegtuig in te stappen. Dat is prettig. Het volgende vliegtuig (een Boeing 777 van Chinese Southern Airlines) is veel comfortabeler qua beenruimte en dat is heerlijk. Een behoorlijke turbulentie geeft nog wel enige spanning bij de passagiers maar we landen veilig op Gangzhou na 3,5 uur vliegen.
Op Gangzhou moeten we ruim 4 uur wachten en de tijd komen we door met een biertje, nadere kennismaking met andere groepsleden en geduldig wachten. Ik ga nog ergens op de grond liggen omdat mijn lijf even uit de zit-stand wil. Vijf minuten voor boarding klinkt de stem van de omroep-mevrouw: “passengers for flight CZ325… your flight will be delayed for 4,5 hours…”. Dat was even slikken, zeker ook omdat ik mijn zondag met mijn broer Huub had gepland. Hij woont al 19 jaar in Australië en ik kon hem daar nu voor het eerst zien wonen! Een geweldige bijkomstigheid bij toch al een geweldige reis. En ons hotel zit maar 20 minuten lopen van zijn huis!

Maar er zat niks anders op. Dus dan maar proberen te slapen in een stoel, pizza eten met collega’s en heel erg oefenen in geduld! Dat lukte en om 12.15pm lokale tijd mochten we gaan boarden. We kregen allemaal 200 Yaen uitbetaald (zo’n 35 euro) als vergoeding voor het wachten. Dat was heel netjes!
We vlogen in een A380, een hele grote jongen! Ik had in Nederland al kunnen inchecken voor deze vlucht en een stoel kunnen kiezen. Daar had ik geen spijt van want ik had een stoel op een eerste rij met heerlijk veel beenruimte! Dus de vlucht was al heel comfortabel, maar ik heb veel en lekker geslapen!

Sunday February 19:

09:25 hrs : Arrival in Sydney – Free day

For 6 nights we stay at Veriu Suites Camperdown – 84-86 Parramatta Road, Camperdown, Sydney, 2050, Australia.

(door Gert van den Heuvel)
En na een reis van 38 uur zette ik dan eindelijk voet op Australische bodem. Onze Australische begeleiders en Huub stonden ons bij de gate op te wachten en het was een prachtig weerzien! We checkten in bij onze appartementen. Een prachtig appartement dat we met z’n drieën delen, maar wel met eigen slaapkamer. Heel erg fijn!
Daarna met Huub mee. Een mooie wandeling door de wijk brengt me naar het huis waar hij al 18 jaar zijn leven heeft. Een ontmoeting met Marjan en Huub is bijzonder. De Australische sfeer is heerlijk, doet denken aan zuid-Europese vakantiesferen en dat is ook zichtbaar in hun tuin en huis. We praten heerlijk bij, ik voel me goed en helemaal niet zo moe. We wandelen langs het water vlakbij hun huis en daarna eten we heerlijk. Marjan heeft heerlijk gekookt en ik voel me gelukkig en gezegend! Om half tien brengt Marjan me terug naar ons appartement en bel ik met thuis. Het voelt onwerkelijk om zo ver weg te zijn van mijn liefde, maar de tegenwoordige technieken brengt ons ook dicht bij elkaar! We video-appen en dat is fijn.

Maandagochtend: Ik slaap lekker maar om 5 uur is het klaar. Slapen lukt niet meer, dus ik neem de tijd voor mijn verslag van de eerste dagen. Vandaag gaan we duiken in het Australische onderwijssysteem en gaan we belangrijke mensen uit het Australische onderwijs ontmoeten! Ik heb er enorme zin in en kijk uit naar wat komen gaat!

Monday February 20:

Program: Orientation to Australian Education System by Mr. Dean White, Director School Operations & Performance

After lunch: Mr Phil Seymour, President NSW Primary Principals Association
Mr Chris Presland, president NSW Secondary Principals Association

Optional walk: Sydney Harbour Foreshore, Circular Quay,

LEAP Welcome Dinner at 17:30

Verslag door Nol van Beurden:

Opening door Sue met een acknowledgement van de e-ora (indigenous people) op wiens gebied we zijn. Dit is een gewoonte in Australië (in elk geval in het onderwijs).

Voorstelrondje – wat willen we vooral te weten komen ?

Introductie door Dean White, director School Operations & Performance, van het ministerie van onderwijs. Over het Australische onderwijssysteem:

De funding gaat vanuit nationaal (federal) naar de states, maar die bepalen inhoudelijk verder helemaal zelf hoe zaken gaan in hun state.

Voorheen sterk top-down georganiseerd, de laatste jaren heeft men de beweging gemaakt naar local schools, local decisions (LSLD). 70 % van het geld gaat nu naar de scholen als een soort lumpsum. Dit geeft workload bij de principals omdat er ook allerlei beheerstaken op hen af komen. Men beschouwt de verantwoording naar het ministerie toe niet als het grootste probleem.
De constructie (qua lijn) is dat er 65 directors zijn die ieder 30-40 principals onder zich hebben, waarmee ze in een vooral coachende relatie zitten, maar formeel is het wel een soort supervisie.

Onderwijs is verplicht vanaf 6 jaar en gaat in principe tot minimaal 18 jaar. ‘Selectie’ vindt in het VO plaats op 15/16 jarige leeftijd. Het is dus een soort ‘middenschool’ in de ‘onderbouw’ van het VO.

Speerpunten van beleid van minister Mark Scott zijn:

1. Explicit teaching of skills (hierbij dl over NAPLAN; test die zijn waarde vooral heeft op het niveau van de leerling, maar door politiek en media misbruikt wordt)
2. Children at the centre of each decision.
3. Everyone can and will improve; child, teacher, principal, school.
4. Preparing children for an increasing complex world.
5. Flexible classrooms/ learning environment.
6. Education a great place to work.

Presentatie door Sandra…… (ex-principal en ex-director). Korte intro vanuit haar niveau a.d.h.v. ; research evidence, frameworks, resources en policy.

Nadruk in het betoog lag op de frameworks, m.n. het school excellence framework, als voorbeeld van een ‘collaborative practice’ en een ‘rubric’ waar men op de werkvloer ook echt houvast aan heeft.

Rode draad door het verhaal waren de meetbare grootheden ‘growth’, ‘value-add'(beiden primair statistisch) en ‘effect-size’, wat in de klas het meest relevant is. Ontwikkeling naar ‘evidence on impact’ i.p.v. ‘what have you done’.

Uitwerking van enkele frameworks in de powerpoint die nog wordt nagezonden volgt…

Daarnaast enige elaboration over nut en noodzaak van gerichte afwisseling van transformationeel en instructioneel leiderschap. Schema’s van wat hieronder verstaan wordt in genoemde PP.

Ze gaat niet in op wat kennelijk het meest effectief is, nl formative evaluation en raadt ons aan daar vooral op door te gaan met John Hattie.

In haar afronding gaat het over het belang van teacher-development en een ontwikkeling die is ingezet langs lijnen van;

Graduate naar proficient, naar high accomplished en lead. Laatst genoemde rubrieken komen nog nauwelijks voor (100 leraren op 77.000). Is nadrukkelijk een ontwikkeling.

Good practice (om mee te nemen voor Sander Dekker) is dat de lumpsum van scholen wordt opgeplust om leraren van een hoger niveau meer te kunnen betalen. Is een state-policy !

Men wil echt werken aan een growth mentality en… “what does doing more and better look like ? “………..

Afternoon: Mr Phil Seymour, President NSW Primary Principals Association
Mr Chris Presland, president NSW Secondary Principals Association

Principal of a school with ruim 500 lln. 22 classses. Support classes.

Association is professional, with representatives in regular meetings.

Meetings, conferences and website links.

Principals kunnen terecht met vragen en problemen.

Local school, local decisions, Not local autonomy.

Een aantal keer per jaar Principal meetings met minister en staatssecretaris en gezamenlijk bespreken van initiatieven en monitoring veranderingsprocessen.

Collega bellen: heb je al een paar keer niet gezien bij een meeting: hoe is het met je, gaat het op je werk ( een van de doelen van de ASS. is Helton and Wellbeing).

Demographic items for attending à school in your neighbourhood.

People off THE class to work in important Matters for school of for themselves. (Best change in primary schools). Pupils Numbers drop, so you get another school to become Principal there

Issues high op te prioriteit list of THE Association: teacher qualities and workload.

The PPA adviseert de DoE ( departement of education) en de minister van onderwijs over primary schools, ssp’s (speciale scholen), EEC’s (environmental education centres) en ziekenhuisscholen.

De ssp’s: er zijn scholen met beperkingen en er zijn scholen voor kinderen met meer- of hoogbegaafdheid. Soms hebben reguliere primary schools een support-class voor hoogbegaafden.

Prioriteit:

• Principal Wellbeing
• Principal in a changing environment

Tuesday February 21:

School Visits: primary and secondary schools in Sydney; morning and afternoon sessions.

Ochtend: Cornells Point PS en Engadine PS.
(verslag door Bianca Heijsteeg)

We werden deze ochtend opgehaald door Lee, John, Sue en Warren. Klokslag 8 uur reden we weg richting de zuidkant van Sydney.
De eerste school die we gingen bezoeken was Connells Point Primary school. Het is een public school (openbaar onderwijs). De principal is Therese Corben. De school telt 543 leerlingen.

We werden opgewacht door 4 schoolcaptains.
Er is een leerlingenraad die bestaat uit schoolcaptains en onder hen ook nog referents. Zijn zijn gekozen om zitting te nemen in deze raad door hun klas en de leerkrachten. Het is voor de duur van een jaar en dan zijn er weer nieuwe verkiezingen. De leerlingen dragen een schooluniform. Allemaal een donkerblauw jasje met een lichtblauwe jurk of blouse en broek.

De school start al om 8.25 uur. Effectief is er op een dag 5 uur lestijd voor o.a. literacy (taal) en math (rekenen). De rest van de tijd is voor andere activiteiten zoals de schoolband, fotoworkshop,dance voor jongens of meisjes, schaken, de social club, sport, enz.
De populatie bestaat voor 73% uit anderstaligen. Te denken valt aan kinderen met ouders van Griekse afkomst, uit Nederland, New Zealand, China, enz.
Veel Chinezen komen onaanspreekbaar binnen en dan wordt Engels hun 2e of 3e taal.

We werden welkom geheten door een schattig meisje, afkomstig uit Nederland. Ze was zo trots om in het Nederlands te spreken.

Therese laat eerst een introfilmpje over de school aan ons zien waar veel trots vanaf straalt. Vervolgens vertelt zij in sneltreinvaart maar met passie over haar school en doet dit aan de hand van een wel heel lange powerpoint die naarmate de tijd verstreek steeds sneller aan ons voorbij flitste.

De school vindt het van belang om te werken aan relatie. Een veilige schoolomgeving heeft inmiddels geleid tot fantastische impact op het gedrag van de leerlingen waardoor zij ook weer succesvol kunnen zijn omdat zij zich veilig genoeg voelen en zich optimaal kunnen ontwikkelen.
De meeste leerlingen blijven op school t/m ‘year 6’. Soms stromen zij daarna uit naar een Private school of een school met een specifieke religie. Kinderen dienen geselecteerd te worden om toegelaten te kunnen worden op een Private school, dit op voorwaarde van nog een extra test en alle reeds bestaande volggegevens.

Na de presentatie hebben we Therese nog een prachtig boek aangeboden over alle bekende Hollandse schilders uit de gouden eeuw. Dit was naar ons idee zekere representatief gezien de enige deelnemende primair onderwijsschool aan deze reis afkomstig is uit de Schilderswijk van Den Haag waar elke straat een naam van één van deze schilders draagt.

Op Connels Point wordt zoals we al eerder hadden gehoord gebruik gemaakt van het ‘ Schools Excellence Framework.
Het is een assessment voor leerkrachten: toon alles maar aan! Kom met bewijs dat je goed onderwijs biedt!
Een hoger doel van de school is dat de leerlingen skills ontwikkelen voor schoolsucces en daarmee de mogelijkheid op een goede toekomst vergroten.
Er wordt een driejarig schoolplan geschreven dat ook weer geëvalueerd wordt door het team, leerlingen èn ouders.
Ze zijn blij met de AITSL (Australian institute for teaching and school leadership) waar momenteel ook John Hattie deel van uitmaakt. Deze organisatie heeft gezorgd voor standards voor leerkrachten, voor planning en vervolgens evaluatie maar ook assessments. Leerkrachten maken hun eigen plan. Zij moeten doelen stellen aan de hand van de standaarden.
Er zijn 4 doelen, een schooldoel,een sectiedoel (meerdere jaargroepen o.l.v. een coördinator) een klasdoel en een persoonlijk doel, zowel voor de leerkracht als de leerlingen.
Het is een team dat wil leren en ontwikkelen. Professioneel leren is een gemeenschapoelijk doel. Scholen onderling leren inmiddels ook van elkaar. Elke twee grades hebben één supervisor en zij werken samen als een klein team.
In PLG’s praten leerkrachten over de inhoud van hun werk. Ze praten, discussiëren, plannen, evalueren, enz. Er wordt ook gewerkt met QTSS ( Quality Teaching Succesfull Student), een mooi initiatief.
De principal verwacht van elke leerkracht het bewijs terug dat hij of zij goed bezig is en goed onderwijs geeft.
Op de school draait alles om:
– Collaboration
– Communication
– Critical thinking
– Creativity
Door de hele school heen wordt er gewerkt met een programma ‘ focus op lezen’.

Hierna kregen we in kleine groepjes een rondleiding door de school, wederom door de schoolcaptains en referents.
Opvallend was om te zien hoe coöperatief leren een stevige plek heeft binnen het onderwijs wat hier wordt gegeven.
Om de week op donderdag worden awards uitgereikt aan leerlingen met goed gedrag. Zij kunnen 10 punten scoren en het uiteindelijke doel is een trofee behalen.

Hereniging met Therese Corben. Tijdens een ontmoeting van Gert en Bob met deze principal (in Finland vorig jaar) zijn de eerste plannen voor deze reis gemaakt!

De tweede school die we gingen bezoeken is de Engadine Public School, ook een primary school. We werden begroet door principal Hendrika Green.
Hier dragen de kinderen uniformen in de kleuren bordeauxrood en lichtblauw. De school telt 364 leerlingen. De populatie is voornamelijk van afkomst Australische kinderen. Er zijn wel anderstaligen maar die vallen niet op binnen het geheel.

We zijn gestart met een filmpje over de school en haar diversiteit. De school heeft een zorgunit. Er zijn twee autisme klassen, een klas met leerlingen met een zeer laag IQ (<60) en er zijn leraar ondersteuners die specifiek werken met leerlingen in speciaal onderwijsklasjes (6 lln.) met logischerwijs leerlingen met ‘special needs’. Hiervoor zijn ook leraar ondersteuners in school aan het werk.

Deze school besteedt ook extra aandacht aan taalonderwijs en specifiek ‘writing’ omdat de school hier met een zwak op scoorde. Ze zijn de samenwerking aangegaan met andere scholen en zijn à la het gedachtengoed van Hattie op zoek gegaan naar mogelijke oorzaken en wat hier aan te kunnen doen. Evidence based learning is niet voor niets onderdeel van hun schoolplan. Professionele ontwikkeling is opgenomen in het plan even als de gezamenlijke goals (doelen). Indien nascholing, opleiding of een cursus wordt gevolgd door de leerkracht, al dan niet geadviseerd, moet de leerkracht na afloop hiervan met bewijs komen van het geleerde en dit presenteren aan het managementteam.

Elke leerkracht analyseert de resultaten van de leerlingen en elke individuele leerling weet nu waar hij of zij staat en wat voor hem of haar ‘the next step’ is. Leerlingen zijn eigenaar geworden over hun eigen doelen en dus leerproces. Overal in de klaslokalen zie je datamuren en doelen hangen, alles anoniem maar voor elke leerling persoonlijk bekend.

Hierdoor is er geen competitie met andere leerlingen behalve met zichzelf. Dit was echter wel een discussie in het team voordat zij hieraan begonnen. Een voorwaarde was die anonimiteit.
Alles draait om het meegeven van skills aan de leerlingen op allerlei gebieden zodat zij tot goed leren kunnen komen en zich optimaal kunnen ontwikkelen.

We zijn ook op deze school rondgeleid door leerlingen en hebben als dank aan Hendrika ook zo’n prachtig boek over de schilders overhandigd:

Op de eerste school werkt men met het geven van feedback, het werken met coöperatieve werkvormen en à la het gedachtengoed van John Hattie.
Op de tweede school was leren ook echt zichtbaar gemaakt, nog meer dan op de 1e school, in de klaslokalen.
Heel mooi om te zien en een fantastische ontwikkeling.
Op beide scholen praat iedereen met trots en enthousiasme over door hen zelf gestelde doelen.

(Verslag door Conny de Vor)
Na de middag gaan we na een autorit door het drukke verkeer van Sydney naar Woolaware High School. In hun embleem staat als ondertitel ‘strive for excellence’.

We worden welkom geheten door principal Rick Turansky. Hij legt uit de dat de school allesomvattend is, ongeveer 1100 leerlingen die les krijgen in verschillende vakken, waaronder kunst, sport. De organisatie omvat 5 scholen. De scholen zijn verdeeld in faculteiten van vakken. Ze zijn zeer succesvol.De faculteit geschiedenis heeft de uitgangspunten van Hattie overgenomen namelijk samenwerking en feedback. Het is moeilijk om het te implementeren in het schoolsysteem.

We bezoeken een muziekles, een dramales, een scheikundeles en een gymles. Wat opvalt is dat de school behoorlijk wat achterstallig onderhoud heeft en dat we niet veel zien van het gedachtegoed van Hattie. Het is jammer dat we geen leerlingen spreken die aan het werk zijn, zoals vanmorgen. De leerlingen hebben ook hier uniformen aan.

In de primary school is het nog wel soort van schattig. Maar pubers met een blauw gestreept jurkje en wit kraagje is toch een ander verhaal. Wat doet dat met de ontwikkeling van de eigen identiteit? Of geeft dit nu juist gelijkheid tussen de verschillende individuen? Bij de dramales haalde je met gemak de populaire dames eruit. De gymles wordt in een ruimte gegeven die multifunctioneel is. Deze ruimte is geschikt voor gymnastiek, uitvoeringen en ouderavonden.

In een nagesprek wordt benoemd dat men op deze school de afgelopen twee jaar heeft gewerkt aan feedback. Men heeft daarbij een digitale methode gebruikt: socrative. Dit programma geeft een goed of fout met een verklaring. Leerlingen vinden dat voor een korte tijd leuk. Hiermee oefen je echter geen reflectieve vaardigheden.

Middag vanaf 16:00 uur: evaluatie met leerkrachten van de scholen die we vandaag bezochten op Caringbah North Public School.
(verslag Manon van Herwijnen)

1. Vraag aan Principal Hendrika Green van Engadine PS : “Hoe heb je het proces van het inzetten van Hatties gedachtengoed op jouw school in gang gezet”?
Ze vertelde dat ze zijn begonnen met het inlichten van de ouders over het samen vaststellen van leerdoelen en over de opbrengsten die in onderzoeken naar voren komen.

Verder heeft ze een team van voortrekkers samengesteld dat de interventies met grote effecten gingen toepassen in hun klas. Kinderen van die klassen vonden het spannend en reageerden enthousiast. Uit zichzelf gingen ze steeds meer praten over hun leerdoelen en manieren om de volgende stap te kunnen maken.

2. Wat was de rol van de schoolleider in dit proces?
– Zoals gezegd het goed informeren van alle betrokkenen.
– Een team samenstellen dat de kar trok en de andere collega’s inspireerde.
– Blijven investeren in opleiding van teamleden, ongeveer 1,5 uur per twee weken opleiding.

3. Hoe zou het VO een traject als dit kunnen oppakken? Ze werken in een samenwerkingsverband met een aantal scholen, ook met VO waar we vanmiddag waren (Woolooware HS).

Verdere vragen: “Hoe kan het leren in het VO uitnodigend(er) worden?”
Antwoord van Hendrika Green: “Samen hebben ze in het ‘John Hattie’ traject gefocust op schrijfvaardigheid, dat terugkomt in alle vakken. Daarin willen ze samen een doorgaande lijn opbouwen.
We hopen dat de vonk naar het VO overslaat en meer scholen zo ‘vibrant’ worden. Zodat er meer aandacht komt voor ‘growth and skills’.
Opmerking van Nol: “Alles is op onze VO scholen gericht op een gedegen programma als voorbereiding op het eindexamen. Gericht op inspectie en op eindresultaten. Dat druppelt van bovenaf neer in de eerste jaren van het VO.
Opmerking Manon: “Zou een goed inzicht in leerdoelen en gebruiken van juiste criteria en feedback de eindresultaten niet bevorderen? M.a.w. de Hattie manier is geen tegenstrijdig alternatief, maar zal volgens onderzoek leeropbrengsten juist vergroten.”

Maar ook in Australië worden de Public Schools beoordeeld volgens het ‘School Framework’ voor Learning Teaching and leading. Er worden bewijzen van leeropbrengsten gevraagd en er worden beoordelingen gedaan, de adviezen zijn ‘peer-led’.

Het gaat niet om verantwoording afleggen, maar om samen opdenken. Er is een toenemende inzet van peer learning. Dit heeft een gunstig effect op groei en samen leren. ‘Everybody is moving forward together’.

Iedere schooljaar worden er nieuwe gezamenlijke doelen vastgesteld; doelen per bouw, per leerjaar en persoonlijke doelen. Hoe houd je iedereen aan boord? O.a. door af te spreken dat iedereen laat zien hoe de doel bereikt zijn. Leerkrachten vinden het mooi dat ze serieus worden genomen, dat al hun inspanningen de aandacht krijgt die het verdient en dat ze duidelijk kunnen laten zien hoe goed ze bezig zijn. Daar genieten ze van en daar zijn ze trots op. Verder realiseert het hele team zich dat je heel hard bezig kunt zijn met ‘academic results’, maar die zullen over het algemeen niet hoog zijn als leerlingen zich niet happy voelen op een school en er eigenlijk niet graag zijn.

Een van de problemen die zich voordoen bij adaptatie in het VO: docenten zijn specialisten. Ze zijn niet opgeleid als generalisten. De oplossing ligt misschien in deze richting: specialisten in een vakgebied die ook leerlingen vakoverstijgend kunnen begeleiden bij het leren. De hele ‘mindset’ moet dan veranderen. Net als in het PO ook op veel scholen gebeurd is. Veel klassen waren daar ook ‘silos’, eigenlijk eilanden. Leerkrachten waren nauwelijks om te turnen naar loskomen van ‘eerst het ene lesje en dan het andere’. Ze zetten hun kennis en creativiteit niet in om curriculum breed te koppelen. Dus om bijv. taalvaardigheid ook bij een aardrijkskundeles terug te laten komen etc. Toen ze gingen combineren en overlappen ging alles soepeler. En wat ze deden werd voor iedereen steeds inzichtelijker, dat was een een grote stap vooruit. Daardoor werd er veel opengebroken.

Er is een transitie op gang en we hebben meer ‘common language’ nodig zodat men elkaar beter verstaat.
Jan Volbers: “Of het nou gaat om koffie of om Hattie…het gaat allemaal om betrokkenheid en om passie, om ‘engagement and responsibility’ ”.
En daar sloten we een volle en inhoudelijk zeer waardevolle en inspirerende dag mee af.

Bijna…want ook op deze zomeravond liepen we gezamenlijk naar een restaurantje om er nog wat na te praten en na te genieten van een prachtige dag.

Wednesday February 22:

Exploration of Sydney e.g.  – Sydney Opera House tour, Harbour Bridge climb; NSW Art Gallery; historic Rocks area; National Zoo; & Sydney Harbour Cruise.

Vrije dag voor verkenning van Sydney (verslag door Connie Vanderveen)

Een ratjetoe aan indrukken, want we zijn in groepjes uiteen gegaan. Gedurende de dag kwamen prachtige beelden binnen. Jan en Lee hadden toen hun ochtendrun al achter de rug. Een zware tocht zoals we mochten geloven.

Wij hebben de rustdag letterlijk genomen. Eerst met de ferry naar Manly en daar gezwommen en op het strand gelegen.

Een groepje operaliefhebbers ging al eerder op weg om in het opera house alle 13 goed te horen. Verdi, Puccini en Bizet en nog vele anderen.

Albert, Nol en ik zijn naar het museum voor moderne kunst gegaan. Een prachtige expositie van Miyajima, een Japanse kunstenaar die uitgaat van de drie principes: keep changing, connect with everything and continue forever.

Misschien ook wel het motto van deze reis.

De grootste groep kwam elkaar weer tegen bij de Wharf en besloot on the Rock te gaan eten. Albert en ik hadden onze zinnen gezet op Japans eten en hebben dat ook gedaan. Heerlijke sushi en een wijntje om de dag af te sluiten. Oh nee, is ook zo, ik moest het verslag er nog opzetten. Bij deze. Herman hield me gelukkig bij de les. Welterusten, morgen weer een schooldag.

Avond (verslag door Soeshiel)

Town hall concert at 7:00 pm. Door leerlingen van Fort St HS and Scarsdale HS NY.

Na een vrije dag lekker relaxed in de stad en een lekker Cubaans diner, melden wij ons rond 18.50 uur aan bij de Sydney Town Hall, voor de 2017 Australian Concert Tour van Scarsdale High School (Symphonic Band & Wind Ensemble).
Er staan 11 stukken op het programma van 2 orkesten en 3 dirigenten te weten Jason Noble (USA), John Lynch (AUS.) en Matthew Manchester (AUS.)
Om klokslag 19.00 uur begint het concert en we vallen in verbazing van het hoge niveau van deze high school studenten met leeftijden tussen de 14 en 17 jaar. Van mooie kleine symfonische etudes tot Cubaanse danzon, afgewisseld met 6/8 walsen. De orkesten worden in een aantal composities aangevuld met een harp en diverse Djembee’s.

Als klap op de vuurpijl wordt de laatste compositie uitgevoerd door alle musici tezamen en levert een muzikaal geweld op van ruim 120 musici.
Om 21.00 uur staan we voldaan weer buiten…

Thursday February 23:

Morning and Afternoon – School Visits: primary and secondary schools in morning and afternoon sessions.

Vandaag zijn we opgesplitst in een PO- en een VO-groep.
Verslag PO door Bianca Heijsteeg:
Onze groep, de PO-groep, bestaat uit Manon, Sue, Michiel, Soeshiel en Bianca.
Om 8.15 rijden we weg richting de eerste school, Athelstane Public School. De Principal is Chad Lindsay. We hebben hem wel even vanuit de auto gebeld, ‘we are stuck in traffic’.
Een warm welkom wachtte ons, er stonden wederom schoolcaptains en representatives klaar.

Chad nam ons eerst mee door de ontwikkelingen rondom de invoering van het gedachtengoed à la Hattie middels een mooie powerpoint.

Het gesprek verliep enorm aangenaam. We konden uitgebreid ingaan op de materie en direct ons verhaal aan elkaar kwijt en alles vragen wat we maar wilden. De powerpoint kregen wij ook op papier zodat wij het altijd terug kunnen lezen en we hebben een kort lijntje afgesproken via onze emailadressen. Onze eerste contacten zijn gelegd.

De school heeft 342 leerlingen. De school kent 86% anderstalige leerlingen, o.a. van Libanese en Mongoolse afkomst. Maar liefst 22% van de 86 zijn de kinderen afkomstig uit Mongolië. Zij krijgen extra ondersteuning in de Engelse taal en de school is nog op zoek naar een gekwalificeerde leerkracht die hen les kan geven in hun eerste taal. Voor alle kinderen op school is reeds gerealiseerd dat zij 2 uur per week extra Arabische les krijgen.

Onze vraag: Hoe is visible learning geïmplementeerd? De principal is begonnen met het stellen van heel veel vragen, aan de leerkrachten, aan het team, aan de leerlingen. Hij is ook de klassen ingegaan. Wat doe je? Wat leer je? Hoe weet je wat je kunt doen? Ze zijn gestart in 2015 met een eerste studiedag, nog in de vakantie ( voor ons heel herkenbaar) en heeft daarvoor externen ingehuurd om de boel in goede banen te leiden.
Het kan zeker niet van het ene op het andere moment, het is een proces en het kost tijd.
Rekenen en taal waren het eerste om aan te pakken omdat hier het eerste winst zichtbaar is. De ervaring dat het iets oplevert in de resultaten was voor veel leerkrachten de omslag.
Na het gesprek kregen wij een uitgebreide rondleiding door de schoolcaptains die bijna niet uitgepraat raakten over alles wat wij te zien kregen. Vooral het stellen van eigen doelen.

De tweede school die wij gingen bezoeken was  de Kellyville Public School, Principal Jenny Walker.

Ze waren in twee jaar van ongeveer 360 leerlingen uitgegroeid naar 630 leerlingen. De wijk verandert enorm. Er zijn steeds meer hoger opgeleide ouders en er is een vrij grote Italiaanse gemeenschap.
Er zijn veel ouders die helpen met fundraising waardoor de school mooie projecten kan realiseren en af en toe specialisten kan inhuren.
Alle leerlingen krijgen tevens Italiaanse les. Er is in deze wijk een grote Italiaanse gemeenschap.
Ook hier op school stellen zij hun eigen doelen echt alleen nog op taalgebied omdat, zo werd ons wederom verteld, het een proces is dat tijd kost. Niet te snel willen gaan maar ‘step by step’ luidt het advies.
Het was zeer zeker zichtbaar in alle lokalen toen wij hier ook weer werden rondgeleid door enthousiaste en trotse leerlingen.

Zowel leerkrachten en leerlingen zijn ook trots op hun schoolkippen! Ze gaan zelfs zingen voor hun verjaardag en de dames hebben de prachtigste namen gekregen. Er zijn twee tuinen, een aboriginal tuin en een fairytail tuin. Ze verbouwen hun eigen groenten en krijgen veel les in de buitenlucht.

Na deze school gingen we naar Abbotsford Public School voor de lunch.
De Principal is Chris Johnston. Wederom een warme ontvangst door de schoolcaptains.

Heerlijke homemade pies en echte Australische lekkernijen werden ons voorgeschoteld.

Na de lunch kwamen de leerlingen terug en werden wij gevraagd aan te sluiten bij een kring voor een kringgesprek met een paar leerlingen. In elke kring één van ons. Ze hadden zich erg goed voorbereid en hadden veel vragen aan ons en wisten ook onze vragen heel goed te beantwoorden. Het was geweldig om mee te maken en om nooit te vergeten.

Eén van de leerkrachten liet ons nog even haar lokaal zien omdat zij een prachtig uitzicht had op de Sydney Harbour. Zij voelde zich enorm bevoorrecht.

Vervolgens werden wij vergezeld door leerkrachten, principal en specialisten ( muziekjuf, bibliotheekjuf) naar de lokale roeiclub alwaar wij in de zon aan het water op een prachtig terras nog collegiale gesprekken hebben kunnen voeren. Uiteindelijk ook informeel gezellige contacten gelegd.
Kortom, het was een zeer geslaagde dag!

Wat ons opvalt geldt eigenlijk voor alle PO scholen die we tot nu toe hebben bezocht: leerlingen zijn zich enorm bewust van waar ze staan en waar ze naar toe willen en dus ook gaan.
Als we deze scholen vergelijken met die van ons is het verschil qua discipline en leerlinggedrag wel heel erg groot. Er hangt overal een positieve werksfeer, toezicht tijdens pauzes op pleinen is nihil en er is veel zelfstandigheid, gezelligheid en betrokkenheid zichtbaar.
Daarnaast is overal heel veel ruimte om te spelen en te leren. Prachtige pleinen, grasvelden en veel groen!

Verslag VO door Gert van den Heuvel (ochtend) en Lambèrt van Genugten (middag):

We bezoeken de enige non-uniform High school in NSW. We krijgen een pakket met een DVD en we gaan kijken hoe visible learning hier toegepast wordt.
De visible learning journey is 1,5 jaar geleden begonnen, geïnspireerd door John Hattie. Hier wordt ook gekeken naar data. Een stuk van Hattie wat hier gebruikt wordt zijn landelijke data waarbij adviezen worden gegeven voor Australische scholen. Deze school heeft een samenwerkingsverband met de universiteit van Melbourne.
Fase 1 is te kijken waar je al school precies staat. De matrix geeft aan welke strategieën het beste kunt invoeren.
Fase 2 is een verdere stap om strategieën die ingezet worden te sturen.
Ze gebruiken ook een syllabus om met het personeel te kijken hoe de principes van Hattie werken.
Er is ook een werkboek voor schoolleiders. De volgende sessie op deze school is in april waar de volgende stap gezet wordt. Er is aan de hand van de samenwerking met universiteit Melbourne een schoolplein opgezet en in alle plannen en stappen komt de visible learning terug. Alle syllabussen en boeken
De school heeft ongeveer 1100 leerlingen en staat goed op de kaart. De leerlingen van deze school zitten in jaar 7 tot en met 12.

Susan:
Feedback en assessment learning zijn in de faculteit van de universiteit een belangrijk onderdeel! De docenten hebben hier ook het gevoel harder te werken dan de leerlingen. Hoe krijg je meer eigenaarschap bij leerlingen? Er zijn reflectie-formulieren ingezet zodat leerlingen meer op krijgen over hun eigen leren. Dat biedt ook meer structuur. Ze moeten zelf door hun toets heengaan en kijken naar hun resultaten en niet alleen naar het cijfer. Ze denken nu veel meer na over hun eigen leren.
De leerlingen schrijven ook hun eigen commentaar onder hun werk als conclusie wat ze zelf beter zouden kunnen doen.
Ze gaan zelf nadenken over wat hun volgende stap is in hun leerproces.
Hattie zegt dat de leerlingen zelf gaan bedenken wat hun volgende stap is in hun leerproces en niet de docenten. De leerlingen ontdekken zelf hun sterke en zwakke punten in hun leerproces.

Een rol die de docent dan kan hebben is een ander formulier waar gekeken wordt waar gemeenschappelijke fouten zichtbaar worden. Daar wordt dan met de leerling naar gekeken.
Dit is voor de docenten hard werken. Op de vraag aan leerlingen of ze dit echt wel gebruiken was het antwoord van de leerlingen dat ze dat wel degelijk doen, dus het is het werk zeker waard.
Een andere vorm van Hattie is beginnen met de ‘learning intentions’ en ‘succes criteria’. Dus beschrijven wanneer je je doel bereikt hebt. De leerlingen ervaren dit als positief.
Wat geeft het jou als docent? Dat is de feedback van de leerlingen. En het geeft meer helderheid in de rol als docent. Leerlingen zijn meer betrokken.
Leerlingen hebben verschillende punten waar ze goed in zijn en het heeft veel gevolgen voor je didactiek. Visible learning is ook dat je kan zien wie het begrepen heeft en wie niet. Differentiëren is hierin belangrijk en je kan daar niet omheen.
Dit voorbeeld hiernaast is voor de docent om te zien welke leerlinge hulp nodig hebben.
Dit speelt nu 1,5 jaar. Hoe manage je dat als schoolleider? Als schoolleider heb ik alle data gedeeld met mijn personeel. We praten vaak over hoe we dit inzetten in onze school. De data en professionele ontwikkeling werkt als een sneeuwbal. Die sneeuwbal wordt steeds groter.

Jessica Mc Car:
Visible learning into visual arts. Hattie zegt uit 500.000 onderzoeken dat feedback meer impact op leren geeft dan elke andere leerstrategie.
Jessica heeft haar eigen feedbackformulier om hen inzicht te geven in hun leren en te kijken welk pad en welke snelheid nodig is.
Je gaat als leerling bekijken waar je goed in bent en hoe je dat doet en waar je nog in moet verbeteren.
Ze gebruikt het principe “medals and mission”
Medals: waar ben je al goed in? Dan is het ook nodig om te weten hoe je je doelen moet bereiken. Daar werken ze nog aan maar het mooie is dat je in een proces zit
Missions: informatie over wat leerlingen nog moeten verbeteren.
Feedback geven aan leerlingen is lastig. Hier op school is een gemeenschappelijke taal afgesproken. Collega’s hebben er veel over gesproken, er zijn afspraken gemaakt en elke collega heeft een buddy en ‘headteacher’ die de feedback bekijkt en daar commentaar op geeft. Dus antwoorden als: ‘hij is een leuke jongen die hard werkt’ zijn niet acceptabel.
Jessica gebruikt Google drive voor het geven van feedback.

Nadat ‘thunderstorm’ Jessica klaar was volgde Josh:
PDHPE: physical development health and physical education
Hij geeft 5 gebieden waar hij op focust. (Zie uitdraai uitgedeeld). Josh gebruikt vooral het stellen van doelen. Twee lange termijn doelen net zoals alle docenten in NSW hun doelen moeten stellen.
Dan wordt er door elke leerling 3 korte termijn doelen gesteld. Deze zijn voor 5 weken.
Deel van het proces is dat de leerlingen weten waar ze in het proces staan. Rol van de docent is te sturen dat ze bij hun doel komen.
De leerlingen leren ook de taal van Hattie. De taal staat in de syllabi en wordt dus niet alleen gebruikt door de docenten maar ook door de leerlingen in het beschrijven van hun smarter-goals.
Hattie vindt het belangrijk dat we vooral kijken naar wat echt impact heeft van wat wij doen. Dus collega’s kijken naar het succes van hun strategie. Daar gebruiken ze een ‘central markbook’ voor
Voor de praktijklessen bij LO gebruikt Josh video’s om de verschillen te laten zien aan leerlingen. Hij gebruikt hiervoor zijn telefoon.

Algemeen:
We krijgen een testje en uitslag over wat effect heeft op de resultaten van leren van leerlingen. De uitslagen geven een duidelijk beeld.
“The best way to learn is to teach”
De werkdruk onder docenten wordt hier ook als groot ervaren.
Er zijn nu 5 lesuren per dag van 5 uur. Een docent geeft 37 uren in twee weken. Er is een cyclus van twee weken. In Shanghai geven ze de helft van die lessen. In Beijing geven ze 6 uur per week les, maar geven ze veel individuele begeleiding. In Shanghai doen de docenten onderzoek en begeleiden ze andere docenten in wat ze onderzoeken.
Hoe krijg je je docenten mee? Hoe creëer je draagvlak? Alle docenten krijgen de papieren en ze kijken zelf waar ze zitten in hun proces. Docenten meenemen zoals we leerlingen ook meenemen.

Bezoek aan de Northern Beaches Secondary College.

Ontvangst door Neil Worsley principal en Frank (onderwijs) Neil en Justin (Cromer), principals.

Na een onderwijskundig onderzoek in 1999 is de school in 2003 opnieuw neergezet. Resultaten waren van dien aard dat er wel wat moest gebeuren. De school bestaat uit vijf vestigingen met in totaal 3980 studenten en 320 personeelsleden. Het college management team bestaat uit vijf ‘principals’ en een aantal ‘vrijgestelden’.  

Drie kernwaarden zijn innovatie, excellentie en het maken van keuzes. Vanaf 2003 tot 2015 zijn de resultaten van het college flink gestegen. Frank heeft daarop zijn ALARM (A Learning And Responding Matrix) visie op ingezet. Met veel passie wist Frank (ouders afkomstig uit Tilburg) zijn verhaal te vertellen. Met de juiste data kun je veel in gang zetten. Het is voor hem een uitdaging om de verschillende scholen op een hoger niveau te brengen. Zie de resultaten en vooral via een gezamenlijke leerkrachten effectiviteit.  Zijn boodschap is dat het geslaagd is als leerlingen en ook vakken andere leren verder te komen. Een constante feedback. Na Frank werden we ontvangen door Justin op de Cromer Campus.

Een en al passie en enthousiasme. “If your not Dutch your are not MUCH” een van zijn gezegde. ALARM was voor hem niet de heilige graal maar wel het instrument wat hem bewust en onbewust verder helpt. En met resultaat.

Voor het was niet CHANGE maar IMPROVEMENT leidend. Drie kernwaarden op zijn school zijn respect, verantwoording en succes. Nog kort enkele lessen, Engels, Scheikunde en Muziek bezocht.

Nog een evaluerende nazit waarin het Nederlandse gezelschap bevraagd werd op wat zij ervaren hadden en wat ze het College terug willen geven op wat zij ervaren hebben:zoals: focus op de didactiek, gemeenschappelijke taal, hoge verwachtingen, doelen stellen, je eigen identiteit, houd het simpel etc.

De middag werd verder ‘onderbroken’  en afgesloten met heerlijk fruit, koekjes, drankjes en de ‘ afsluitende gifts’ en de woorden “more collaboration and corporation” en de rest komt vanzelf!

Met een bezoek aan de North Cliff en Manly Habour ronden we deze prachtige dag af!

Friday February 24:

Around Sydney Day: Blue Mountains area (west of Sydney)
Verslag door Jan Volbers

De routine kwam er aardig in: ook deze ochtend verzamelden we ons om 08:00 in de lobby waar we werden opgehaald door Sue, Warren en Lee om ons naar de Blue Mountains te brengen. Het verkeer was stevig in de ochtendspits, dus het duurde even voor we op de Western Highway M4 zaten. Na een uurtje staken we de Nepian-river over. Deze rivier vormt  als het ware de grens tussen het stedelijk gebied van Sydney en de Blue Mountains. Onze eerste stop was in het plaatsje Faulconbridge waar we Jenny Walker troffen die ons deze dag rond zou leiden. In Faulconbridge bekeken we het graf van Sir Henry Parkes, de grondlegger van a) de federale Australische staat b) de spoorwegen van New South Wales en c) het publieke onderwijs. Voor een staatsman met een dergelijke staat van dienst, had hij een zeer bescheiden grafmonument.

Hierna reden we naar Wentworth Falls waar we een eerste blik op de Blue Mountains konden werpen bij the Conservation Hut en the Queen Victoria Lookout.

Bij de conservation hut bestelden we koffie die we nuttigden met heerlijke door Jenny zelfgemaakte scones en vruchtencake.

Verder naar het volgende onderdeel van deze dag: op twintig minuten van the conservation hut bij de Coachwood Glenn nature trail, kregen we de gelegenheid voor een bushwalk in een gedeelte regenwoud: 600 meter het bos in, naar een beekje en weer terug.

Van daaruit reden we naar een oud hotel; het Hydro Majestic, wat al sinds het begin van de vorige eeuw een soort wellness center ‘avant la lettre’ is.

Het hotel kijkt uit op de Megalong Valley, onze volgende stop, waar we een prima lunch genoten in de Megalong Tea room.

Daar zag je Australië zoals ik me heb voorgesteld: warm droog, grote grasvlakten omringd door Eucalyptusbomen.

Na de lunch vertrokken we naar het bushfire control center waar we werden rondgeleid door Peter Verhoeven, een tweede generatie Nederlandse immigrant en brandweercommandant. Hij vertelde over de constante dreiging van bosbranden en de specifieke moeilijkheden bij de bestrijding hiervan.

Na dit fraaie kijkje achter de schermen vertrokken we naar Scenic World, een combinatie van een natuurpark en een pretpark waar een bergtreintje, een kabelbaan en een gondelbaan je in no-time van boven op de rotsen naar beneden in het eucalyptuswoud en weer terug brachten om vervolgens op 270 meter hoogte boven de vallei in de gondelbaan te hangen met een prachtig uitzicht op de attractie van de Bue Mountains: the three sisters.

Precies om sluitingstijd, 17:00 uur, stapten we weer in de auto’s om in het plaatsje Katoomba de drie gezusters ook van dichtbij te bekijken.

Hierna reden we in colonne naar Springwood waar we enorm gastvrij ontvangen werden bij Jessica Walker thuis, waar haar echtgenoot Mark een fantastische barbecue had voorbereid.

Rond kwart over negen reden Lee, Sue en Warren ons weer richting Sydney.

Saturday February 25:

Flight from Sydney to Melbourne. 11:05 hrs – TT233
Verslag door Albert Noord.

We stay for 5 nights at Apartments Melbourne Domain CBD Lofts, 127 Abeckett Street 3000 Melbourne Australië

Hier een kort verslag over onze ervaringen op zaterdag 25 februari. We vertrokken om half negen vanuit een regenachtig Sydney. In twee busjes reden we naar het nationale vliegveld om te boarden naar Melbourne.

Na een voorspoedige vlucht kwamen we rond half twee aan. Manon was zo stoer om ons in een personenbus naar het appartementencomplex te rijden.

We blijven 5 dagen op A’Beckett street Apartments Melbourne Domain CBD Lofts, een indrukwekkende glazen kolom met 64 verdiepingen.
Allemaal ‘a room with a view’!

Tot 19 uur hadden we de tijd om de stad te verkennen. Zaterdagmiddag, een gezellige drukte en omdat we dichtbij China town zitten kleurt de stad Aziatisch. Een mooie smeltkroes van culturen.

We zijn met zijn allen naar de ‘Chinees’ geweest. Heerlijk eten in een mooie ambiance. Melbourne doet een beetje Amerikaans aan. Een strak wegennet met gebouwen van de eerste kolonisten afgewisseld met hyper moderne flatgebouwen.

Morgen de Ocean Road verkennen, niet vergeten de zwembroek in te pakken :).

Sunday February 26:

Bianca, Michiel en Soeshiel gaan vandaag Melbourne city verkennen. De rest van de groep gaat naar de kust, via Geelong, Torquay, Anglesea naar Lorne en terug.

Wij, Michiel, Soeshiel en Bianca, zijn bekend met het strand en zee (dichtbij huis, ja anders dan hier maar toch…) en hebben ervoor gekozen, ipv het water in te gaan en zand tussen de tenen, de grote bruisende stad Melbourne te gaan verkennen.
Na een goede nachtrust en ochtendzon op het balkon van de 24e etage kwam Soeshiel met ons ontbijten. De lift echter is afgeschermd voor de etages waar jij zelf niets te zoeken hebt. Dit hield in dat Soeshiel te voet naar boven kwam, ware het niet dat de deur van het trappenhuis alleen vanaf de etage geopend kan worden. Soeshiel was met zijn koekepan ‘trapped in the stairwell’ (opgesloten in het trappenhuis). Zonder mobieltje had hij er nu misschien nog gezeten….. ;-)
De stad in! Hoppen op de tram en gaan! Het avontuur tegemoet.
De eerste mooie bestemming was de haven van Melbourne. Mooi, wijds, kraampjes, vissers, gezelligheid en heerlijk aan het water iets consumeren.
Daarna weer een stukje met de tram op zoek naar Batman Park. Met de verwachting dat daar mogelijk bats (giga vleermuizen)) in de bomen zouden hangen, viel dit enorm tegen. Dus aan de wandel richting de grootste markt van Australië! Daar ter plekke gekomen waren we heel erg toe aan een lunch.
Dit in de foodcourt bij de markt en het was heerlijk!
De markt is inderdaad groots! Supergaaf, gezellig en gigantisch.
Nog  een paar leuke koopjes gescoord en toen doorgewandeld naar het appartement. Even lijf en voeten wat rust gegund en toen de stad weer in.
Van mall naar mall, wat zijn ze groot, achter de gevels van de ook zo grote winkelstraten. De ene heeft chinese winkeltjes  en de ander heeft de duurste zaken zoals Armani, Chanel, Michael Kors, Dolce and Cabana, enzovoort.
Voor ons diner deze avond zijn wij uitgekomen bij Cookie in het Curtin House. Het was heel sfeervol, beetje grand café gevoel, niet enorm harde muziek, lekker en veel eten, kortom geslaagd!
Hierna zijn we rustig terug gewandeld naar onze appartementen. Wat een fijne dag!

Hier het verslag van de kustgangers.
Door: Albert Noord.

Met elf personen vertrokken wij om 9 uur richting de Great Ocean Road. Na anderhalf uur rijden kwamen we aan bij de oceaan.

We vonden bij Anglesea een prachtig strand waar we de ochtend hebben doorgebracht. Hoge golven, blauwe lucht en mooie rotspartijen.

Na de middag zijn we doorgereden naar Lorne, een toeristisch plaatsje aan het strand. Daar hebben we lekker gegeten en wat rond gehangen. Omdat Jan zijn schoenen op het eerste strand was vergeten en we eigenlijk al bedacht hadden om daar onze sundowner te nuttigen zijn we weer naar Anglesea gereden.

Manon en Bob waren zo aardig om bij de plaatselijke supermarkt lekkere wijn, bier en toastjes te halen.

Manon kon sowieso niet meer stuk bij ons omdat ze de hele dag gereden heeft.

We reden pas weer weg nadat alles opgegeten en opgedronken was. Gelukkig was Nol nog redelijk alert en hij heeft ons ook een hoogtepuntje bezorgd: kangaroes in het pasgemaaide veld. Een prachtig gezicht om deze beesten in het wild te zien springen!

Nadat we fish and chips aan de kant van de weg hadden gegeten kwamen we rond 21 uur weer terug bij het appartement.

Monday February 27:

Morning: Victorian Education System & Leadership Centre BASTOW: Mr Christopher Dickenson, Operations Manager – Verslag ochtend door Gert ten Hove

Chris Dickenson van het instituut Bastow, center of educational leadership ( vergelijk VO-academie ). Chris start met een ‘Welcome Country’ video over een vrouw van de Wurundjeri people: iedereen mag er zijn maar betoon eerbied en respect voor het land en voor elkaar.

2010 start van het Bastow center of leadership. Bastow was als architect de grondlegger van ruim 600 scholen. Het gebouw karakteriseert zich door “Angles”,  eigenlijk moeten deze Angles een zwerm vogels voorstellen: Een vogel vliegt voorop, maar iedereen neemt verantwoordelijkheid voor de groep. Het gaat om het bouwen van leiderschap om scholen te verbeteren.

Echt leiderschap staat aan de basis van goede prestaties. Er ontstaat een soort van kweekvijver. High potentials worden geselecteerd voor leiderschapsprogramma’s. We spelen vervolgens een soort spel met statements voor een educational leader. Er is sprake van een transformatie van manager naar instructional leader.

Victorian College of the Arts.

We maken kennis met Hillary Bland. Een inspirerende vrouw, die onvoorbereid met ons het gesprek aangaat en die Hatty-stuff wel toe past maar of dat nu aan Hatty ligt is de vraag: Ze doet het gewoon. Als leerlingen gemotiveerd zijn willen ze vanzelf feedback en niet een cijfer na 2 weken. Zorg voor motivatie en gerichte feedback. Het zijn bijzondere leerlingen die op het gebied van kunst alle ruimte krijgen en daarnaast een aangepast curriculum volgen ( vergelijk onze Topsporttalentscholen ( LOOT-onderwijs). Het gaat om good learning spaces ( zorg voor een inspirerende leeromgeving voor jonge mensen). Zorg daarnaast dat je technologie inzet. Laat jongeren de technologie gebruiken, ze vinden hierin hun eigen weg, hier hoef jij geen expert in te zijn:

HIGH EXPECTATIONS IN A HIGH CARE ENVIRONMENT!

Creativiteit kan gelden voor elk vak, zorg ervoor dat je de leerling de ruimte geeft om zijn/haar talent te exploreren. We weten allemaal dat je in deze tijd meer vaardigheden nodig hebt dan kennis. Kennis zoek je op, vaardigheden ontwikkel je.

Enige statements:

• Zorg voor een positieve cultuur.
• Vier successen.
• Zorg voor gerichte professionalisering.
• Motivatie
• Wees een echte leider: jij weet de missie van je school en je mag van daaruit voorleven en uitdragen!

En dan als uitsmijter: onze gids…. Héééé crazy people form Holland, do you know which instument I’m playing?? Trampoline?? No not really, it’s the Cello!!!

Afternoon: Primary – North Melbourne PS. Principal: Sally Karlovick.
Verslag door De Voorsprong

Na een heerlijke lunch lopen wij met Sue vanuit het Bastow gebouw richting North Melbourne Primary School, een Public School. De school telt 770 leerlingen waarvan ongeveer 50% van Aziatische komaf. De school telt 40 verschillende culturen. De schooltijden zijn van 9.00 uur tot 15.30 uur.

De principal is Sally Karlovic. Zij en haar twee zwangere lead teachers Annemarie en Kath geven ons een warm welkom. Zij leggen hun manier van werken uit, een systeem met gemengde klassen op de vakgebieden literacy en numeracy.

Ze werken met ‘ flexibel spaces ‘.
Jaar 1 beginnen alle kinderen op hetzelfde niveau en vanaf klas 2 t/m 6 is er een gemengd niveau. Er werken steeds 4 groepen en soms 5 met elkaar samen. Het concept is eigenlijk ongeveer 100 kinderen per klas met 5 instructors. Na de eigen (gemiddelde) instructie per groep volgen er nog verlengde instructies.

Deze leerlingen komen vanuit de verschillende groepen bij elkaar. De kinderen kunnen a.d.h.v. hun gestelde doel en dat wat zij lastig vinden van één van de leerkrachten instructie krijgen, waardoor er voor de leerkrachten extra tijd is om de individuele gesprekken met de leerlingen aan te gaan over hun doel. Dit gaat hen steeds makkelijker af omdat de leerlingen een formulier van te voren hebben ingevuld en dit leren ze al vanaf het begin dat zij op school komen. Een structuur die voor alle kinderen duidelijk en herkenbaar is willekeurig welke klas zij zitten.
De leerkrachten communiceren met elkaar via Google-forms. Ze werken ook met PLT’s, Professional Learning teams. De school is een professional learning community die bestaat uit PLT’s. De PLT’s komen minimaal 2x per week bij elkaar na lestijd en 1x in de 3 weken komt het totale team bij elkaar.
Binnen deze PLG’s wordt gesproken over de inhoud van het onderwijs a.d.h.v. de opbrengsten.
De principal vertelde dat zij een compleet nieuwe wind heeft laten waaien door de school, de leerkrachten faciliteren nu de leerlingen. De leerdoelen van de overheid blijven overeind staan en dus hier moet nog steeds aan worden voldaan maar het programma er naar toe kan anders zijn. Je moet ook een beetje durven loslaten!

Door vakken als geschiedenis, aardrijkskunde, topografie, techniek, burgerschap en biologie te verweven in taal en rekenen en projecten aan te bieden juist vanuit de zaakvakken waarin taal en rekenen voorkomt, bespaar je enorm veel tijd. Uiteindelijk blijkt dat wanneer er wordt gekeken naar wat je bij ons de SLO doelen noemt, je zelfs nog meer aanbiedt dan het gewenste en vastgestelde aanbod.
Er zijn naast de reguliere vakken ook performing arts en visual arts, Italiaans (als extra taal), bibliotheeklessen en schooltuinlessen. Deze lessen zijn geïntegreerd in reguliere lestijd.

Het hele systeem lijkt misschien in eerste instantie en op papier veel meer werk maar het tegendeel blijkt waar, omdat je veel samen doet en door het projectmatig werken, is het juist veel minder werk en het maakt je werk weer leuk. Leerkrachten zijn trots en hebben plezier in hun werk, dit zie je aan alles.
Na een uitgebreide rondleiding door de school komen we terug in de principal office en praten we nog even na. We krijgen het plan van aanpak van de school op papier mee. Ook met deze directeur hebben we weer afgesproken via de mail met elkaar te blijven communiceren. Zo leuk en zinvol, deze internationale contacten!
Wat ook opviel was dat op deze school niemand een uniform draagt en de leerkrachten bij hun voornaam worden aangesproken, zelfs de principal. Het liefst wel met miss of mrs ervoor. Het ontbreekt hier zeker niet aan respect. Er zijn maar weinig scholen waar dit zo is echter de ouders hebben zelf hiervoor gekozen. Er zijn veel hoog opgeleide ouders.
De oudergesprekken worden niet traditioneel gevoerd door leerkracht met ouder maar juist door de leerling met de ouder. Er is tegelijk een aantal gesprekken waarin de leerling aan de ouder(s) vertelt wat hij heeft geleerd, wat zijn nieuwe doelen zijn en hoe hij deze wil gaan bereiken. De leerkracht loopt dan rond en vult aan waar nodig op het juiste moment.
Gedrag staat ook op deze school weer hoog in het vaandel. Onacceptabel behavior wordt direct aangepakt. Bij de kleuters zagen we een jongetje op de naughty chair in de timeout-section om even na te denken over zijn gedrag en er werd een leerling van klas 5 buiten de klas vriendelijk doch ernstig toegesproken. Opvallend is dat op het plein wel zeker 100 leerlingen zich keurig gedroegen onder het toezicht van slechts één volwassene.
Het was een geweldige warme inspirerende ontmoeting met het gedachtegoed van Hattie op deze fantastische school.

Tuesday February 28:

School Visits to Visible Learning schools in two Groups.
Vandaag zijn we opgesplitst in een PO- en een VO-groep:

Secondary Schools: Verslag door Connie Vanderveen
Melbourne Girls’ College. Principal: Karen Money.

Omdat het Nol zijn verjaardag is wordt hij vrijgesteld van de notulistentaak, Connie neemt het stokje over.

Wij hadden voor Nol (hij is nu toch echt 60) een surprise party geregeld bij de Coffee Corner, om 8.45 uur kwam Nol terecht in een zingende menigte en kreeg hij van de groep (inclusief Sue and Warren) een taartje met een kaarsje, een boek over architectuur en een jaarkalender vol met afspraken, wensen, gedachten en de verjaardagen van de gevers.

Om 10 uur waren we bij de eerste school, Melbourne’s Girls College. Zoals alle andere scholen die we bezoeken een state school. Wat opvalt is dat alle scholen wel bezig zijn met de populatie in de school, zij hadden op school alleen maar meisjes uit een bepaald postcodegebied en hadden weinig te maken met social economic groups.

De principal Karen Money was een zeer gedreven vrouw en zoals we gisteren gehoord hadden in het Bastow institute liep er een principal assistant mee van een andere school, zij krijgt tijdens haar opleiding 2-4 weken de tijd om op een andere school mee te denken.

De reden om zich echt alleen op meisjes te richten was om meisjes de kans te geven om hun leiderschap te tonen. De school was bezig om het gedachtegoed van Carol Dweck vorm te geven, inzetten op een growth mindset. Zij deden dat door zich te richten op S.T.E.A.M. Science, Technology, Engineering, Arts and Math. Interessant was ook de rol van de ouders, die werd steeds belangrijker gemaakt. ‘It takes a village to raise a child’. Ze hadden 55 nationaliteiten en 65 internationale studenten. De leerlingen kregen les vanuit ‘problem based learning’. Een prachtige school met veel mogelijkheden, ook voor docenten. Hun framework was curiosity and powerful learning en in elk klaslokaal hing de vraag: ‘What feedback did you receive and give?’ In het Nederlandse systeem moeten we zorgen dat we keuzes gaan maken, minder lessen meer tijd om samen te werken. Een leuke tool daarvoor waren de learning walks. Twee docenten die 75 minuten door de school gaan om te observeren en daarover gestructureerd te overleggen.

Aan het eind kregen ze van ons een Engelstalig boek over de prachtige provincie Drenthe, een uitnodiging niet alleen voor de school maar ook voor onze fellow reisgenoten om een dagje naar Assen te komen.
Pride in Performance. Maribyrnong College.

Maribyrnong Secondary College (Principal: Nick Scott)

Na een lunch bij Melbourne’s Girls zijn we met de taxi naar een staats sportacademie gedaan.

Een school met een behoorlijk oud gedeelte en nieuwe sportfaciliteiten. De school is in transitie van een traditioneel systeem naar een systeem te gaan waar topsporters (40 %) zichzelf kunnen scholen en trainen en waar talenten ontdekt worden.

De principal Nick Scott gaf aan dat hij geen blauwdruk wilde om zijn school op de kaart te zetten maar dat het een ready, fire and aim school was. Hij had verschillende werkvormen en maatregelen genomen om de leerlingen op een gedisciplineerde manier te laten leren.

Wat heel makkelijk in zo’n topsportschool kan en waar wij allemaal naar toe zouden moeten is het uitspreken van hoge verwachtingen van zowel de leerlingen als de medewerkers. Hij deed dat door statements te maken, door kleine  haalbare regels op te stellen en door deze regels consequent te laten zijn. De school maakte een breder curriculum en zoekt er nu naar om vanuit de betere resultaten naar goede resultaten te komen. Dat is wel een uitdaging omdat het geen kunstje moet zijn maar het moet met passie en contextrijk gebeuren.

Warren gaf een samenvatting van de middag door aan te geven dat hij er vijf kenmerken had uitgehaald. Heldere taal in de klas,focus op het leren, docenten die weten wat ze willen in het curriculum, hoge verwachtingen en consequent doorvoeren van doelen.

We hebben nog even  een gedeelte van de school mogen zien en daarna gingen we met de taxi’s terug naar het hotel. Vanwege lift issues duurde het even voordat we ons weer verzamelden. In groepjes hebben we de vragen voor John Hattie voorbereid en daarna zijn we ieder een kant op gegaan om daarna te gaan eten.

Twee Primary Schools: Verslag door Manon

Wembley Primary school. Principal Terry Lawless

Aan de buitenkant zag deze school er eenvoudig uit. Eenmaal binnen viel op hoe overzichtelijk alles was ingedeeld en bleek de speelruimte enorm groot.

We werden ontvangen door de Principal en een aantal ‘leading teachers’.
De schoolleider viel met de deur in huis door te vertellen dat het allemaal draaide om het vormen van een ‘Professional Learning Community’, die het gedachtegoed van Marzano en Hattie als leidraad gebruikt. Het uitgangspunt is hoge verwachtingen t.a.v.leerresultaten van ieder kind en nieuwsgierigheid naar de impact van ieders handelen op het leren van een kind. Ze streven er voortdurend naar gedegen vast te leggen waarom ze op een bepaalde manier handelen en hoe. De grootste uitdaging is zodanige voortdurende interventie te doen, dat geen enkel kind achterblijft.

Een lijvige PowerPoint volgt, met lange teksten en opsommingen, waar we gelukkig een papieren versie van krijgen. De digitale versie kunnen we per mail opvragen. Het geeft een overzicht van hoe zij in stapjes de transitie hebben meegemaakt en wat de kenmerken van de veranderingen zijn. Ze beschreven ook de ‘Learning Cycle’, waarin de ‘essential learnings’ zijn opgenomen. Er is veel ruimte voor intercollegiaal overleg: een maal per week zijn leerkrachten vrijgeroosterd om 100 minuten door te nemen waar ze in de ‘Learning Cycle’ staan en om de SMART goals van al hun leerlingen door te nemen. Ook delen ze ‘best practices’. Dit geeft echt ruimte voor peer learning. Dat doen ze als hun leerlingen muziek-, drama-, of sport of artiesten volgen. Zo zijn er op school 5 Prof.Learning Teams. Er is ook ruimte om toe te geven als iets niet lukt, om vervolgens te gaan kijken bij een collega.
Bovendien zijn er op maandag, woensdag en vrijdag een heel aantal extra docenten op school aanwezig, om RT mogelijk te maken. Voor alle leerlingen worden ‘big goals’ voor 2 jaar gesteld (bijv. van grade 3 tot 5) en ‘longterm goals’ voor een half jaar of jaar. Verder worden er voor iedere paar weken ‘short term goals’ opgesteld. Kinderen leren voortdurend hun positie te bepalen t.o.v. de andere leerlingen. Het lijkt ons vrij competitief op deze manier, veel meer dan we op de andere Primary schools zagen.
We krijgen uitleg over het ‘garanteed and viable curriculum’ en over hoe alle sociale vaardigheden aan bod komen.

We mogen in een aantal klassen een kijkje nemen. In grade 1 worden de criteria met de kinderen samen doorgenomen.

In groep 3 worden op het whiteboard doelen en succescriteria gedeeld. In grade 4 staan de leerdoelen en criteria achter in ieder schrift. SMART gals worden aangevinkt op de computer.

Een paar jaar geleden koos deze school voor ‘research based education’. Hun handelen stemmen ze af op vele data die voorhanden zijn. Trefwoorden zijn: consistentie onderling, studenten die heel goed hun leerdoelen kennen en kunnen benoemen. Ook van belang is dat successen zichtbaar worden en ‘gevierd’ worden. Voorheen waren leerkrachten bezig met hun eigen ding en bezig met lesgeven, niet met het leren van de leerling. Nu hebben ze gezamenlijke doelen en overeenkomstige aanpak.

In de PLteams hebben ze stap voor stap aangepakt wat effect zou hebben op leerresultaten: aandacht voor formative assessment, voor proficiency scales (beoordeling van vaardigheden) Er is veel aandacht voor growth mindset. Wanneer iemand uit het team kritisch was en mopperde, werd er gevraagd wat dan een betere oplossing zou zijn. En als een bepaalde aanpak (nog niet) bleek te werken, werden door het managementteam aanpassingen gedaan.
Leerlingen van deze school kunnen goed vertellen wat hun leerstrategieën zijn. Ze worden gevormd tot ‘independent learners’:”Dit kan ik al en daar ga ik naar toe met deze stappen”.
Een van de docenten is nog bezig met een universitaire studie. Hij krijgt het slotwoord en zegt dat hij blij is dat hun school vooral wordt gekenmerkt door een sfeer van groot onderling vertrouwen.

Voor ons vieren geldt in ieder geval dat het ons weer veel heeft opgeleverd een kijkje te nemen in deze basisschool. Heel doelgericht, een duidelijk voorbeeld van Hattie’s theorie in de praktijk.

Carlton Gardens PS. Principal: Tina McDougal

We worden ontvangen door de principal en twee sympathieke jonge leerkrachten, Andrew en Holly.

Ook deze school heeft de verandering ingezet door het instellen van Professional Learning Teams. De school heeft een wisselend aantal leerlingen. Nu 363, maar dat kan over een aantal maanden weer 250 zijn. Er zijn veel kinderen van Chinese en Indiase afkomst en veel kinderen van expats. Heel bijzonder om te horen vonden wij dat.

Andrew & Holly zijn vrijgesteld van lesgeven, om de veranderingen te monitoren. Soms helpen ze nog wel bij ‘interventions’. We zijn verbaasd over hoeveel uren de school hiervoor vrij kan maken. ze vertellen dat dit ook niet ging toen de school 150 leerlingen had, maar nu zijn ze groter en ‘self-managing’. Hun grote uitdaging zit in het doorgaan met het ontwikkelen van consistentie, ook al zit er geen enkele vastigheid in het team en in het aantal leerlingen….pittig! Veel leerkrachten zijn pas afgestudeerd en hebben veel begeleiding nodig. Dat geeft ook weer een bijzondere sfeer in de school. Er zijn veel enthousiaste mensen die er allemaal iets moois van willen maken.
Om de twee weken hebben ze inzicht in student-data. Om de 3 weken kiezen de leerkrachten een van de doelen uit hun schoolplan. Daarin zit veel vrijheid voor leerkrachten, dat past beter bij hun situatie en bij hun publiek. Als leidraad gebruiken ze vooral ‘The art of science & teaching’ door Marzano. Ze zijn in 2013 in dit traject gestapt en heel goed begeleid door coaches.

Vol overtuiging vertellen de leerkrachten dat hun kinderen heel goed weten wat ze gaan leren en waarom. Ze genieten zichtbaar als ze dit vertellen. Wat ze heel belangrijk vonden in hun ontwikkeling is het korter maken van het instructiedeel van lessen: van 25 min gemiddeld naar 10 min.
Tip: Ze gebruiken de tool ‘Seesaw’ om foto’s en resultaten met ouders te delen.
Ze gingen vroeger uit van ‘wat we denken te moeten doceren’ naar ‘hoe kunnen we data zodanig interpreteren dat we weten wat een leerling nodig heeft’…prachtig! Deze kijk op onderwijs blijkt succesvol. De leeropbrengsten zijn toegenomen. Ze besteden veel aandacht aan het vieren van successen en dat verbetert ook de sfeer op school. Wij zijn na een rommelige start toch behoorlijk onder de indruk van dit dappere team!

Bezoek Melbourne University: Extension Program (High Achievers Program) en het Kwong Lee Dow Young Scholars Program.
Verslag door Jan Volbers:

Op een “stief kwartiertje” lopen van ons onderkomen ligt aan Lincoln Square het onderkomen van het bureau Onshore recruitment en External Relations onder wiens verantwoordelijkheid het Extention Program en het Kwon Lee Dow Program worden georganiseerd. Ik was in beide geinteresseerd omdat ik op de website al gezien had dat daar veel overeenkomsten bestonden met het werk dat de Pre-University programma van de Universteit Twente doet.
Ik werd ontvangen door de directeur van de afdeling, Wendy Holden, die haar collega’s Nicky Haslinghuijs en Rebecca Calton had meegebracht. Nicky is verantwoordelijk voor het Extention Program, en Rebecca voor het Kwong Lee Dow programma.

De Universiteit van Melbourne is een top rank universiteit (30e in Times Higher Education, top 3 in Australië) die samen met de Universiteit van Western Australia zich heeft geconformeerd aan het Bologna model met  een duidelijke scheiding tussen  undergraduate en graduate opleidingen (Bachelor en Masters) waarbij het uniek is dat zij toestemming hebben om een fors deel van de door de staat gesubsidieerde studieplaatsen ook in de masterfase kunnen toekennen, waar de meeste universiteiten dat alleen doen voor hun undergraduate programma’s. Dit hebben ze gedaan om de toegankelijkheid (graduate programma kost 50.000 Australische dollar) van hun onderwijs te waarborgen. Bij gesubsidieerde plaatsen betaalt de overheid ⅔ van de kosten.

Extention program
Om de overgang van voortgezet onderwijs te vergemakkelijken, en leerlingen een vliegende start te geven in hun undergraduate programma, kunnen de top 10% leerlingen (gebaseerd op hun ATAR-score, zie https://en.wikipedia.org/wiki/Australian_Tertiary_Admission_Rank) alvast 1 vak van het eerste jaar volgen. Een ander doel is studenten vast te binden aan de universiteit. Het is hetzelfde programma als eerstejaars studenten en leerlingen lopen ook samen hoor- en werkcolleges. Punten die behaald zijn gelden als vrijstelling in hun eerste jaar, ook al gaan ze naar een andere universiteit om hun undergraduate programma te volgen. Hele goede studenten worden al toegelaten in jaar 11, maar meestal zijn het jaar-12 studenten. Vakken worden op de campus gegeven of op schoolcenters waar vo-docenten het vak verzorgen nadat ze zijn getraind door university-staff. Dit gebeurt vaak met veel gekozen onderwerpen als wiskunde en worden op 50 scholen aangeboden, vaak buiten Melbourne wat de reistijd van leerlingen beperkt. Leerlingen kunnen zelfs hun ATAR verhogen met het extention programma omdat de vakken kunnen tellen als keuzevak op hun school. Het programma wordt kostenloos aangeboden, behalve sommige programma’s in schoolcenters; als een school onvoldoende budget heeft om  docenten  vrij te spelen kunnen ze een fee vragen.

Kwong Lee Dow Young Scholars Program
Dit programma richt zich ook op high achieving students, maar de toelating is niet op basis van een ATAR score maar op een aanbeveling van school. Rond 2000 leerlingen proberen een van de 750 plaatsen per jaar te bemachtigen. Een heidens karwei om al die aanmeldingen te verwerken. Het Kwong Lee Dow programma richt zich niet zozeer op academische inhoud (ze bieden wel revision courses aan voor vakken van de middelbare school met als doel om de ATAR te verhogen) maar is veel meer een sociaal programma: Kennis maken met de academische wereld, het volgen van leadership-programma’s, gekoppeld worden aan een oudere jaars mentor die uit dezelfde regio als jij komt, masterclasses van top-docenten van de universiteit.

Dit programma komt aardig overeen met het honours-project voor vo-scholieren in het pre-university programma van de Universiteit Twente en al snel verkenden we de mogelijkheid tot samenwerking.

Een idee dat we gaan uitwerken is dat de onderzoeksvoorstellen die de UT-scholieren moeten schrijven voor hun profielwerkstuk, van peer-feedback worden voorzien door scholieren uit het Kwon Lee Dow programma: makkelijk te organiseren en een mooie eerste stap voor internationalisering van het UT honours programma.

16:00 h: Plenary Session at Apartments Melbourne Domain CBD Lofts boardroom 7th floor
Groups:
1. Lambert, Conny de Vor, Jan
2. Nol, Bianca, Albert
3. Soeshiel, Connie Vanderveen, Henry
4. Manon, Michel, Gert

Wednesday March 1: University of Melbourne.

Meeting with Professor John Hattie (Visible Learning).
Report by Bob Hofman.

At 10am in the morning we gathered on the 9th floor of the main building of the Melbourne University. It was time for our meeting with John Hattie. A meeting that was planned to bring all the pieces of the Visible Learning jigsaw puzzle that we found during the 12 school visits together.

As Dutch as we are we started with a good coffee in the basement cafeteria, to end up at the 9th floor at 10 o’clock sharp. John flew in into Melbourne at 6am this morning, returning from work in Oman. Just 2 minutes later John appeared with a big smile, fresh and happy to welcome us in Melbourne.

After a 10 seconds introduction by Warren Marks “ Hello all this is John Hattie, John this is the Dutch group of principals, please take it away”….. a two-hour intensive conversation started around John’s work. Almost impossible to make a transcript as the conversation was so active and passionate, that you will have to do with some quotes, with the risk of taking words out of context, (yet as John shared with us by giving an example… this is what has happened to him before).

Originally the book ‘visible learning’ wasn’t written for teachers. The 0,4 impact size was to show where the evidence of impact was on average level and should not be taken apart. All I wanted was teachers to understand their impact, what are teachers aiming for with kids. Yet, when I ask them what their goal in learning is, they tell me what they do.

If you know what your goal is, your next step must have an added value, why teach things that kids already know? Why not start with a good identification of where your learners are… teachers should look at the impact of their teaching. To move from achievement to growth…yet most teachers do not have a common concept of what a year’s growth is.

Nol: How do we start visible learning in a school?  In every schools good things are going on, it is so important to identify success, and build on that. If you start with ‘research shows that your are not doing the right things, how do you expect them to follow you? Yet, teachers need to know the impact of their teaching an learning, that is the hard part. If you are in education for 30 years, it is nice to be respected and to be invited them to join in. Remember it’s about the mindset of teachers.. feedback is identified as a high level impact. But feedback is also something that you as a teacher receive from kids, to learn from.

When we asked principals are you transformational or an instructional leader, 92.5 % of the principals indicated to be a transformational leader. And teachers preference for leadership was 100% transformational… give me autonomy and leave me alone. Well lets be frank, if you as a teacher don’t want to be accountable for the growth in learning of every student and your learning and teaching is not transparent, you have no right to be autonomous.

Manon: What about Visible Learning and Vocational Education?
Vocational education in Australia is a mess… We do have group researchers for vocational on the UoM now, yet to be honest, states are not interested and did not invest in VET schools!

Bob: Outcome from your research might in some cases be very context related, like the social economical background of students families. I what way can did you use / combined the outcome in an objective way?

You have to see the intervention and their impact seize in a context. If it’s said that problem based learning is of low impact, that doesn’t mean PBL is not a good thing on it’s now. The experiments with 1st year medical students and PBL was a disaster. Yet with students from the 4th year it was a succes. PBL goes well once you memorized the knowledge and developed the skills to learn.

All learning is based on what you do not know yet, so lets give teachers their common language about learning back!

It’s so unfair to ask teachers and principals to work on growth in learning, and don’t give them the resources they need to do so.
Bob: In the Netherlands we start selecting at the age of 11, in grade 6 (groep 8. And we stream in 6-8 strands at the start of secondary education (van PRO – Gymnasium).  We found evidence that streaming creates equity problems, teachers will address labeled middle achievers as a middle group, so it takes away the high achievements. Diversity is a richness in learning!

I cannot believe how many resources we waist in education on interventions and activities that simply do not work.

I know quite a few minsters that were teachers before….. they are the worst :-) They ask do you want reduced class sizes or not? That is the wrong questions, don’t ask that, ask for more expertise and highly trained educators. So on the top of my top ten list would be time for teachers to grow and learn, keep growing and keep learning.

By noon, Gert ten Hove gave  a present to John Hattie with a BIG thank you; it was a book about Holland, to be sure that John would not mix-up Holland with Germany again :-)))

Lunch at University Club

Middag, University of Melbourne, verslag door Conny de Vor:

Professor Stephen Dinham (Melbourne Graduate School of Education)

Na een zeer inspirerende morgen en een goede lunch is het moeilijk weer gefocust te zijn in de middag.

De onderwijskundige ontwikkelingen zijn krachtiger als er integratie is tussen de verschillende elementen, zoals teacher professional learning and teacher teaching. Iedereen moet meedoen, schoolleiders en docenten. De Melbourne universiteit heeft een trainingsprogramma dat internationaal een grote reputatie heeft. Deze middag horen we over de verschillende invalshoeken.

De eerste spreker is prof. Stephen Dinham over the necessity for evidence-based professional learning and practice. Een goede docent moet elke leerling begrijpen als lerende maar ook als persoon. Dit zijn twee zijden van dezelfde medaille. Je kan niet een kant benadrukken en de andere negeren.

Een school heeft professional learning nodig. Alleen dan kun je veranderen, verbeteren.

Focus op het bewijs en verzamel nieuw bewijs van het effect van de acties die je doet.

Je hebt instructional leadership nodig. In de Melbourne declaration 2008 staan twee doelen Equity ( het weghalen van achterstand) en Excellence. Als je dit beide nastreeft kom je op het midden uit.

Citaat Dinham: “Life isn’t fair, but good teaching and good schools are the best means we have of overcoming disadvantage and open doors of opportunity”.

Associate Professor Helen Stokes (Master of Instructional Leadership)

De tweede spreker is Helen Stokes, ze spreekt over the master of instructional leadership.

De studenten volgen een tweejarige master en doen een action onderzoek.  Ze doen een onderzoek op hun eigen school, zetten een veranderingstraject op en kijken wat het effect is. Helen geeft ons een voorbeeld van zo’n onderzoeksverslag.

Dr. Suzanne Rice (Master of Clinical Teaching)

Dr. Suzanne Rice sluit de middagsessie af met een uitleg over clinical teaching approach. Het is een geheel online cursus die in Australië en internationaal gebruikt kan worden. Er is ook een website die we helaas nu niet kunnen zien, omdat de techniek ons in de steek laat.

De docenten gaan een onderzoekscyclus door, over de praktijk in de klas door te kijken naar observaties, achtergrond en cijfers. Daarna wordt er gekeken naar het onderzoek van Hattie en er wordt geselecteerd wat er gebruikt gaat worden. Er volgt evaluatie. We hebben hier een hand-out van gekregen.

Het was een volle dag, maar leerzaam.

Dinner: Café Italia (Lygon Street), einde van een prachtige dag!

Thursday March 2:

Flight from Melbourne to Sydney – 11:10 hrs – TT228

The last 2 nights we stay at Macleay Lodge,  71 Macleay Street, Potts Point, 2011 Sydney, Australia – +61 2 9368 0660

Verslag door Henry v.d. Top:
Vertrek uit Melbourne (Hattie-town).
Vanmorgen moesten we helaas al weer vroeg uit ons mooi appartement. Om 8.30 moesten we verzamelen. Daar stonden al twee maxi-taxi’s op ons te wachten. De verdeling in de taxi’s was vanmorgen niet gericht op de omvang van de aanwezigen. Dus in éen taxi was het proppen, maar gelukkig duurde de rit niet al te lang. Via de drukke wegen rondom Melbourne namen we afscheid van de deze imponerende stad met veel moderne architectuur en een bruisend uitgaansleven. In deze stad hebben  we weer veel inspirerende mensen ontmoet en interessante onderwijskundige zaken gezien. Hoogtepunt was vanzelfsprekend de ontmoeting met John Hattie in de universiteit van Melbourne. Wat een inspirerende en interessante man. Hij heeft ons energie gegeven en dat hadden we wel nodig, want alle gesprekken en indrukken hebben wel de nodige impact op ons.

Op het vliegveld aangekomen, konden we al snel inchecken en de koffers op de band zetten. Daarna nog even koffie en wat rondkijken op het vliegveld. We hadden even wat vertraging i.v.m. mist of regen in Sidney. Vervolgens vertrokken we ongeveer drie kwartier later richting Sidney met Tiger-Air. Prima vlucht gehad. De ‘grote’ mensen kregen zelfs stoelen aangeboden met extra beenruimte. Ons was verteld dat het weer in Sidney niet zo goed zou zijn, maar dat was niet waar. Toen wij aankwamen brak de zon door en was het meteen heerlijk weer. Taxi’s brachten ons vervolgens naar onze appartementen. Dit keer een wat ouder complex, maar wel met de nodige charme. Ieder heeft een kamer voor zichzelf! Even rust is ook wel eens goed. We hadden nog tijd genoeg om daarna de omgeving te verkennen. Dat varieerde van een bezoek in de gezellige straat waar ons appartementencomplex staat tot een bezoek aan de haven en ‘ The operahouse’.

Even lunchen, huiswerkopdrachten maken, filmpjes maken en daarna een plekje zoeken om te eten. De meeste deelnemers kozen dit keer om de maaltijd zelf te regelen. Dus voor het eerst hebben we niet als groep gegeten. Een rustige dag waarin er nog weer veel gepraat is over het onderwijs, onze doelen, onze waarden, onze ervaringen en onze plannen om ‘ Hattie-stuf’  te gaan gebruiken. Prachtige plannen zijn al ontstaan. Heerlijk om met zoveel enthousiaste college’s op pad te zijn. Collega’s met hun eigen verhaal en hun eigen bagage aan ervaringen. Er wordt veel gedeeld en geleerd. Dat maakt deze reis zo ontzettend waardevol. Het venijn van de dag zat in de staart…. al het goede komt van boven :-)

Friday March 3:

Visit to Artarmon Primary School.Principal: Louise Green

Na een heerlijk ontbijtje in de lokale lunchroom om de hoek werden we door Glenn rond 9 uur opgehaald richting de laatste public primary school van deze reis. De school is opgericht in 1910. Het is een ‘split-school’, meerdere (tijdelijke) gebouwen naast het hoofdgebouw.
Er wordt nieuwbouw gerealiseerd waardoor er meer speelruimte zal komen. Er zijn 79 stafleden en 9 directieleden; de 6 assistent principals geven ook les. Eén van hen is fulltime van de klas gegaan om te kunnen observeren en feedback te geven in de klassen. Dit noemen ze quality time, kregen subsidie om deze assistant principal vrij te kunnen roosteren. De school kent 1200 leerlingen. Ze hebben ook music- en opportunity classes.
2x een jaar 5 en 2x een jaar 6 voor meer- en hoogbegaafde leerlingen. Je komt veel visible learning tegen in deze klassen.
Ze zijn de topgroep van New South Wales. Bijna alle scholen bieden een tweede taal aan. Dit moet, kijkend naar de populatie van je school en de wijk.

Deze school echter heeft gekozen voor een universele wereldtaal. Bij navraag bleek dit dus het vak muziek te zijn. Geweldig! Het managementteam is al 5 jaar betrokken bij visible learning en het team 4 jaar. Ze hebben ook de eer gehad om John Hattie te ontmoeten. Ze zijn rustig begonnen met het streven een visible learning school te worden. Ook hier weer horen we dat het een proces step by step is en dat je niet te snel moet gaan.
Het team kreeg en krijgt training in learning intentions en succes criteria.
Ze pakten per leerjaar 1 vak om aan te werken. Er wordt verwacht dat iedereen laat zien er mee bezig te zijn maar per leerjaar kan een andere keuze gemaakt zijn. De staf verzorgt nog wel de data maar vervolgens gaan de leerkrachten ermee aan de slag. De leerlingen van deze school hebben een hoog niveau, dat laten de NapLan uitslagen zien.
De school staat volgens hun eigen zeggen ook nog aan het begin en ze zijn erg voorzichtig met veranderingen omdat ze het volgens de staat al goed doen.
De teamleiders sturen de teams aan in PLG’s en komen terug bij de Principal met de vraag wat zij nodig hebben.
De leerkrachten bekijken de resultaten en wat zij er vervolgens mee doen, alles volgens de PDCA cyclus. Elke stap die wordt genomen duurt maximaal 4 weken.
De afgelopen jaren was het voor deze Principal belangrijk dat er in haar school een professionele leercultuur ontstond. Ze bouwen verder op successen.
Eerst werd gefocust op de kinderen die achterbleven qua ontwikkeling en nu naar allemaal, een hele omslag. Voor ons een zeer herkenbare omslag.
De Principal heeft vertrouwen in haar team maar bekijkt wel altijd de resultaten. De meeste leerlingen stromen door naar public high schools.
De afstemming en samenwerking tussen primary en high schools blijft ook hier nog steeds lastig.
In deze buurt van Sydney werken de primary schools heel hard aan het ontwikkelen van skills en eigenaarschap van de leerlingen maar zodra de leerlingen naar de high school gaan wordt daar niet op voortgebouwd.

De primary schools herkennen, vaak in tegenstelling tot high schools, de talenten in kinderen. Er is concurrentie met de private schools, ze werken niet of nauwelijks  samen en deze Principal weigert zelfs samenwerking.
Veel private schools schijnen tegen ouders te zeggen je moet bij ons minimaal vanaf klas 5 op school zitten anders mag je niet naar onze highschool.  Principals van public schools willen graag het geld dat zij krijgen besteden om leerlingen te leren leren en leerkrachten nog meer te kunnen scholen. Op deze school betalen ouders ook schoolgeld en zijn zelfs bereid extra te betalen. Het hoeft echter niet.
Andere scholen hebben ouders die het niet kunnen betalen al zouden zij het willen.
De school communiceert in ieder geval alles met de ouders over wat er met hun geld gebeurt. Tijdens de thee- en koffiepauze waren we in de gelegenheid om met verschillende leerkrachten van gedachten te wisselen. Vervolgens gingen we in drie groepen op klassenbezoek, elk een bouw.
We zagen coöperatief leren en we herkenden bijna alle werkvormen. Het grote verschil is dat deze leerkrachten èn de leerlingen alles benoemen en modelen. Ze bespreken met de leerlingen de leerdoelen. Ook kleintjes weten precies waar zij mee bezig zijn en wat ze gaan leren. Ze kennen hun week-, les- en dagdoelen per vakonderdeel.

Lunch at Macquarie University

Leadership, Visible Learning and Trust, Dr Norman McCulla, Director of Leadership programs

‘s Middags bezochten de Macquarie University in Sidney . We kregen daar een lezing van Dr. Norman McCulla, Director of Leadership. De lezing ging over Leadership, Visible Learning and Trust. Het eerste deel ging over invisible learning. What is trust? Wie kun je vertrouwen en hoe weet je of ze jou vertrouwen. Belangrijk is dat we vertrouwen hebben in het instituut, vertrouwen hebben in de relatie en vertrouwen hebben in onszelf. Hij heeft samen met o.a. Warren het boek geschreven Trust and Verify. Gaat over onderwijs in 7 landen die de verschillende schrijvers hebben bezocht.

In het 2e deel van de middag kregen we uitleg van Sue Borin over visual learning, professional development. Opnieuw werd het belang aangegeven van shared languages. Nog kort werd even gerefereerd aan het nieuwste onderzoek van Hattie dat gaat over collectief leren met een effect size van 1.75. Een mooie afsluiting van de laatste lezing van onze studiereis. We hebben veel geleerd van alle bezoeken aan de scholen en de lezingen en uitleg die we daar hebben gekregen ook hebben we veel van en met elkaar geleerd er is een ieder veel zichtbaar geworden, een effect size van boven de 1.75 is zeker gehaald.

Review of Study Tour: Dr Warren Marks, LEAP

LEAP Farewell Evening Dinner

We hebben ons daarna naar de woning van Sue en Warren begeven. Na een reis van meer dan 2 uur kwamen we in een prachtige omgeving aan die een mooi decor vormde voor ons afscheidsdiner. Zelfs enkele kangoeroes kwamen langs om onze laatste avond tot iets onvergetelijks te maken. Er wachte ons samen met enkele uitgenodigde schoolleiders uit Australië een heerlijke BBQ. Tenslotte werden Sue en Warren  bedankt voor hun geweldige inzet, betrokkenheid, mooie leerzame programma en hun gastvrijheid. Een ieder kreeg een certificaat mee als bewijs en herinnering aan deze onvergetelijke reis. Het geheel werd afgesloten met het typische Australische lied “tulpen uit Amsterdam”. De volgende dag had een ieder nog voldoende tijd om de nodige surprises voor het thuisfront te kopen. Vanaf 18.00 vertrokken we vanaf ons hotel naar de luchthaven alwaar we om 22.30 de vaste grond van Australië verlieten.

Saturday March 4:

Free day in Sydney and
flight back to the Netherlands from Sydney – 22:15 hrs.