Dinsdag 28 maart:

Van Amsterdam naar Nairobi met vlucht KQ 117 – 20:45 uur

Om half 3 verzamelden wij op school zodat onze coaches onze paspoorten konden controleren en even af konden spreken hoe wij naar Schiphol zouden rijden omdat de tunnel afgesloten was. Toen wij op Schiphol aankwamen hebben we onze boarding passen gekregen van Lisanne en hebben we allemaal afscheid genomen van onze lieve familie die ons kwam uitzwaaien. Toen zijn we doorgelopen naar de KLM balie om onze koffers in te checken. Dit was echter nog wel een probleempje…

Veel uit ons team hadden te zware koffers of tassen. Toen hebben we koffers open gegooid en dingen verdeeld. Later hebben medewerkers van KLM ons nog geholpen met het bij elkaar rekenen van onze bagage. Zo hebben we het allemaal verdeeld en was het na een tijdje geregeld. Een van onze tweede tassen was zelfs 32 Kilo, nadat we vriendelijk de supervisor van KLM te woord hadden gestaan, werd het probleem opgelost.

Toen we voor de laatste keer naar onze ouders en broertjes en zusjes hadden gezwaaid zijn we doorgelopen naar de douane. Hier moesten we allemaal onze spullen even inleveren en moesten wij door de poortjes. We werden allemaal extra gefouilleerd en mochten toen onze spullen weer inpakken.

Even later moesten we onze paspoorten allemaal nog een keer 2 aan 2 laten controleren en toen was alles geregeld. Wij waren klaar om te gaan!

We zijn toen gelijk met z’n allen wat bij de McDonalds gaan eten en hebben lekker zitten kletsen.

Toen zijn we opgesplitst en zijn we lekker gaan shoppen of chillen op het vliegveld. We hadden afgesproken om allemaal weer op tijd klaar te zijn en te verzamelen. We stappen zo in het vliegtuig van Kenya Airways. Vlucht KQ0117

Woensdag 29 maart:

Van Nairobi naar Lilongwe met vlucht KQ 752 – 11:05 uur
Aankomst 12:15 uur

Dag 2: Bouw Transport Dag
Vanochtend kwamen wij om 04:20 (Nederlandse tijd) aan in Kenia. Het was een rustige vlucht met een paar keer wat turbulentie. Ook maakten we voor het eerst deze reis kennis met het buitenlandse eten. Dit viel echter niet bij iedereen in de smaak… haha.

Nadat we zijn uitgestapt hebben we 5 uur geslapen en gechillt op Kenia Airport. Voor Mirte en Dominique was het de eerste keer dat ze gingen vliegen en dit bleek allemaal heel erg mee te vallen! We hebben allemaal lekker geslapen en natuurlijk lol gemaakt. We hebben bijvoorbeeld met z’n allen op 1 vierkante meter in het vliegtuig tanden staan poetsen.

Vandaag is Bouw Transport Dag en wij hebben voordat we het vliegtuig in gingen naar Malawi een groepsfoto gemaakt met de Bouw vlag. Toen we om 11:10 weer opstegen in het nieuwe, kleinere vliegtuig. Dit was voor ons allemaal een beleving, want dit was een stuk minder stabiel en een stuk minder groot. Ook in deze vlucht kregen we eten. Verder was dit een hele korte vlucht van ongeveer 2 uurtjes. Toen we Malawi officieel in mochten en onze koffers hadden gepakt, hebben we ons busje opgezocht. Dit vonden wij op het eerste gezicht allemaal erg raar.

Het was een klein busje die aan alle kanten piept en kraakt. De mannen die ons de hele reis begeleiden en rond rijden in het busje hebben al onze koffers en extra tassen in het busje gepropt en toen konden wij er nog bij in. Dit was nog een hele opgave. Er was niet veel ruimte, het was warm en het rook op een gegeven moment erg naar zweet haha.

In het gangpad werden extra stoeltjes uitgeklapt, zodat we toch allemaal in het busje zouden passen. We hebben in totaal 3 uur in het busje gezeten, maar niet iedereen heeft veel gezien. Marvin en Sanne Pijpers hebben bijvoorbeeld heeeeel lang liggen slapen. Een hele nieuwe ervaring voor ons was dat de mensen zomaar naar ons toe kwamen toen we even stil stonden met het busje.

We slapen vannacht in een lodge in kamers voor 2 of 3 personen. Hier kunnen we een lekkere koude douche nemen en ons even opfrissen. We hebben om half 8 gegeten en hebben toen dingen voor ons zelf gedaan of zijn al lekker gaan slapen. Klaar om morgen nog 3 uur in de bus te moeten naar de uiteindelijke bestemming Rumphi.

Donderdag 30 maart:

We werden om 6 uur wakker van geklop aan de deur. Er kwam een man die een een grote ijzeren emmer met warm water. De douche deed het namelijk ‘s morgens niet. Zo konden we ons toch opfrissen. Daarna gingen we onze spullen te pakken, opfrissen en daarna lekker ontbijten. (Ontbijt: Ei, heel veel BOTER met brood en lekker beleg.)

We hebben een tussenstop gemaakt bij de post office om ons dagverslag online te zetten. Helaas lukte dit niet. Wel leverde dit een ander mooi moment op. De bus stond namelijk stil en er kwamen steeds meer kinderen naar de bus toe. Wij hadden bedacht dat we de voetbal, waar we gister meet gevoetbald hadden, aan hen te geven. Dit hebben we ook gedaan. Bijzonder om de dankbaarheid te zien van deze kinderen. Dit jongetje maakte bijna een bijging en liet daarna direct zien hoe goed al kon hooghouden.

Daarna gingen we verder naar Kakwale. In Kakwale heeft Jan van hulp aan Malawi een project waarbij hij de stad Kakwale zelfvoorzienend maakt.

We gingen kijken bij de kliniek die bijna af is en met alle kinderen en docenten naar de kerk. Het was een hele mooie ervaring.  We kwamen namelijk aanrijden en er kwamen wel meer dan 100 kinderen om met de bus mee rennen. Ze zwaaiden en gilden en renden hard mee.

Iedereen in de bus was onder de indruk, behalve Mirte. Zij lag namelijk te slapen en was niet wakker te krijgen. Toen we stil gingen staan hebben we haar toch wakker geschud..

Toen we uitstapten kwamen alle kinderen om ons heen staan. Heel bijzonder om te merken hoe warm ze je welkom heten hier. We gaven de kinderen een hand/high five en hebben met ze gekletst, gezongen en rondgelopen. Dit heeft ons veel gedaan. Uiteindelijk hebben ze ons toegezongen en ons uitgebreid weer uitgezwaaid. Het eerste woord wat weer door de bus heen ging was: Wauw, ik heb nu echt het idee dat ik in Afrika ben..’

Rond half 12 gingen we weer de bus in. Langzaam reden we steeds meer het steeds ruwere landschap in. Bergen werden hoger en bossen groter. We hebben ook wilde apen gezien op en langs de weg. Af en toe kwam er wegversperringen en controles. Rond half 2 kwamen we in Muzuzu. Daar was de enige supermarkt in Malawi. We hebben daar cola en vetkoek gekocht. Koen, Conan, Marvin, Sanne Pijpers waren hier gek op en gingen gerust nog eens de winkel in. Ook hadden we daar met Joop afgesproken. En hebben we nog allemaal straatverkopers gezien. De verkopers gingen ook naar de bus en om dit te verkomen hingen Conan en Bas een dekentje voor het raam..

Toen reden we rond 3 uur naar het tankstation en de bank om te tanken en geld te pinnen. Rond half 4 reden we door naar Rumphi en kwamen we om half 5 aan. Het was heel gezellig in de bus. De sfeer heeft er continue goed ingezeten. We zorgden samen voor een leuk muziekje, grapjes en leuke verhalen.

Eenmaal in onze lodge bij Joop gingen we de kamers verdelen (wat erg moeilijk was) en kamers klaarmaken. Rond 7 uur gingen we eten (aardappels met vlees of macaroni) Nadat Koen de deur had gesloopt gingen we spelletjes spelen en verslagen schrijven in ons boekje. Matthieu heeft ons Afrikaanse spelletjes geleerd en we hebben met een muziekje erbij lekker de dag geëvalueerd.

Vrijdag 31 maart:

Rond 7 uur werden de jongens wakker en kwam Marvin als eerst naar buiten om de rest wakker te schreeuwen met ¨Goedemorgen¨ en met geklop op de ramen. Een uurtje later gingen we met z’n allen ontbijten. Na het ontbijt gingen Bas, Conan, Marvin en Matthew (personeel hier) naar het dorp om stenen te halen.

Joop, de eigenaar van de accommodatie, had van te voren al metalen buizen gekocht die we vandaag konden gebruiken om doelen te maken voor een voetbalteam op een secundary school (middelbare school). Ook was er een lasser geregeld die kon helpen met het lassen ter plaatse. We hebben de buizen en het cement in de bus gedaan en gingen op weg naar de school. Femke vd Hoef heeft een paar lokale kinderen nog wat ballonnen gegeven. Eenmaal aangekomen op de Prezi school werden we erg leuk ontvangen, iedereen stond klaar om ons een hand te geven en een praatje te maken. We gingen met z’n allen in een lokaal zitten en werd er een voorstel woordje gedaan.

Jonathan deed namens ons ook een woordje en kondigde aan dat wij voor hun tenue’s hadden meegenomen. We hebben de tenue’s weggegeven gingen het lokaal uit zodat alle Malawianen zich om konden kleden. Vervolgens namen we ook de bal mee en gingen we op weg naar het voetbalveld. We gingen met z’n allen op een rij staan en werden de volksliederen één voor één gezongen met daarbij de vlag in de hand.

Toen de wedstrijd begonnen was kwamen we eerst op 1-0 achterstand. Marvin werd weggestuurd door Bas en gaf de voorzet op Sanne D die hem netjes in het doel tikte 1-1. Conan was onze wedstrijdfotograaf en heeft alles vastgelegd.
Na de wedstrijd hebben we de school nog wat schoolspullen en ballen overhandigd. Daarna wilden we een start maken met de doelen. Het leek ons alleen niet handig om iedereen daarbij te hebben. Sanne P, Femke H, Marvin en Koen bleven met Jonathan bij de school en gingen aan de slag. De andere groep ging met Lisanne en Joop mee naar Rumphi. Het plan was om vast de 2800 stenen te tillen naar de markt. Hier gaan we morgen de vuilnisbakken mee metselen. Helaas kwam de man met de truck niet opdagen en we konden dus niet meer met de stenen naar de markt. In plaats hiervan hebben we de bananenroute gelopen op het terrein van Joop en we hebben een wandeling gemaakt in de omgeving. Jurre, Conan, Bas, Stan, Femke B, Sanne D, Sterre, Jardy, Mirte en Dominique waren al enthousiast bij de bergen en gingen direct omhoog. We hebben daarna met de mensen gepraat en de rivier bezocht.

Daar zagen we een zelfgemaakte houten brug. Vervolgens zijn we teruggegaan en hebben we de anderen weer opgehaald. We dachten daar te zien dat de doeltjes al af waren, maar hier had het ook niet helemaal meegezeten. Er was geen stroom en het bleek dat de aggregaat er pas 10 minuten was voordat wij hen op kwamen halen. Er kon dus pas laat gewerkt worden. De mannen gingen nog aan de slag en de anderen hebben spelletjes gedaan en gezongen met de kinderen daar.

De doeltjes worden een andere keer deze week afgemaakt omdat we nu teruggingen voor het donker.

Bij de lodge werden we blij gemaakt met verse frietjes, wat een luxe!!

Zaterdag 1 april:

(PJ milieu-dag)

Na een lange en gezellige avond werden we vanmorgen om 7:50 uur wakker en zaten we om 8 uur aan tafel. De zon scheen al lekker fel toen we opstonden. Rond 9 uur kwam de vrachtwagen en gingen we in de bak van de vrachtwagen over een hele hobbelige weg. Het was niet voor niets de PJ mileu-dag, want we gingen vandaag aan de slag met de vele vuilnisbakken op de markt.
We kwamen 5 minuten later aan bij een stenenbakkerij, daar haalden we 2000 stenen op. We moesten de stenen stuk voor stuk sjouwen, dus we gaven de stenen in een rij door en in een half uur was de vrachtwagen vol.

Toen dat gedaan was reden we naar de markt. Eenmaal op de markt aangekomen gingen we kijken waar we de 7 prullenbakken neer gingen zetten. De markt was een hele grote troep dus het kwam heel goed voor ze uit. Eerst gingen we de stenen met de hand verplaatsen en iedereen liep met 2, 3, 4 of 5 stenen per keer de markt over. We waren vooral onder de indruk hoe alles eruit zag en hoe de vis rook/stonk..

Daarna gingen we de stenen in kruiwagens laden, wat erg vermoeiend en warm was. Met de kruiwagens liepen we naar de 7 punten. Ook moesten we cement en zand er naartoe brengen. Rond 2 uur begon het metselen, toen liepen we nog een rondje en maakten we nog even wat praatjes met mensen. Het viel op dat we heel erg werden bekeken door iedereen op de markt, maar iedereen was heel aardig tegen ons.

Zelf zijn we teruggegaan naar onze lodge waar we lekker gegeten hebben. Daar bleven Sanne P, Femke H, Koen, Marvin, Femke B en Jonathan ‘s middags achter om even wat leuks te doen. Zij waren gisteren al op de locatie gebleven. De rest ging met Lisanne en Joop mee terug naar de markt. Daar hebben we nog geholpen met het tillen en verplaatsen van de stenen. We hadden een mooi ‘doorgeeflijntje’ gemaakt om op deze manier de stenen zo snel mogelijk door te geven. Toen Bas eenmaal aan het begin van de lijn stond, kon de rest het tempo bijna niet meer bijhouden. Het ging heel snel.

Rond 4 uur gingen we terug naar de lodge om gezellig wat spelletjes spelen. De spelletjes werden heel fanatiek gespeeld, want iedereen wilde natuurlijk winnen. Er staat hier altijd lekker muziek op en Koen was tijdens een spelletje Uno lekker aan het dansen. Een aantal anderen die niet meededen met de spelletjes, gingen lekker in de zon genieten. Omdat het 1 april is wilde Koen scheerschuim op Jurre’s gezicht smeren, maar het kwam ook op Femke B. Jurre en Femke B trapte er niet in en pakte Koen keihard terug. Ze smeerden Koen’s gezicht vol met scheerschuim! We hebben allemaal heel hard gelachen! Daarna gingen we badmintonnen en sommigen al douchen en rond 6 uur eten. Femke H en Lisanne hadden ‘s avonds de was van bijna iedereen gedaan, omdat op de markt sommige gevoelig waren voor vieze kleding. Lisanne had toen gezegt dat ze niet moesten zeuren over de kleren en dat ze ze wel weer zou wassen.. alleen dat was meer als grap bedoeld. Dus stonden ze naast het bad alle kleren te wassen. Na het eten hebben we lekker buiten gezeten en dingen voor ons zelf gedaan. Vandaag waren er natuurlijk veel 1 april grappig gemaakt!

Zondag 2 april:

Vandaag hebben wij veel leuke dingen gedaan, zoals elke andere dag. Hihi!
Vanochtend moesten wij om 07:00 uur ons bed uit, omdat we om 07:30 aan tafel moesten zitten om te gaan ontbijten. Om 08:00 uur zouden we namelijk een Afrikaanse kerkdienst gaan volgen. Wij waren er dus netjes om 08:00 uur, maar het bleek dus dat de kerk wat eerder was begonnen. Toen wij binnen kwamen zagen we een grote lege ruimte. De grond was van het zelfde zand als wat buiten ligt (Oranje en stoffig). Er was dus geen vloer.

Ook stonden er houten bankjes, waar de mensen konden zitten en natuurlijk zijn er een paar van ons weer door dat bankje heen gezakt. HAHA! Er was ook nog een podium, waar de dominee zich op bevond. Hij was erg enthousiast, want tijdens zijn verhaal ging het volume zo ongeveer van fluisteren naar schreeuwen. Ook fladderde hij als een vogel met zijn armen in de lucht. De dominee had op een groot vel papier een stickman poppetje getekend waarbij hij had geschreven: Body, spirit, mind, soul, heart. Hiermee liet hij het verband tussen alles zien en hoe dat in elkaar moet zitten om naar de hemel te gaan. De kerk was dus niet al te luxe, maar het dak was daar in tegen heel mooi. In de kerkdienst viel ons op dat er veel werd gezongen en dat de mensen daar best goed kunnen zingen. Ook werden wij met ons team naar voren gehaald en werden wij verwelkomd en werd er voor ons gebeden.

Na de kerkdienst gingen we terug naar de lodge en gingen we ons omkleden om naar Lake Malawi te gaan. Onderweg gingen we nog even langs de Secondary School in Pwezi om wat extra ballen uit te delen en om te kijken hoe de doelen waren geworden. (deze waren ondertussen afgemaakt!)

Daarna gingen we door naar Lake Malawi. Onderweg waren we onverwachts nog gestopt, omdat ons werd verteld dat er een hele mooie brug was waar wij overheen konden lopen. Dus wij waren nieuwsgierig en gingen er heen. Het was een oude, zelfgemaakte brug van hout zodat de mensen lopend de wilde rivier over konden lopen. Het was inderdaad een hele mooi brug en wij mochten er ook nog overheen lopen. Sommige vonden het heel spannend omdat de brug erg wankel was en je je niet goed vast kon houden, maar sommige van ons liepen er ook zo overheen zoals Dominique. Er zijn daar ook hele mooie foto’s gemaakt door Lisanne, Conan en Femke Bruel.

Na de brug gingen we weer verder met de bus en wilde we dus naar Lake Malawi rijden, maar een paar minuten later stopten we ineens en hoorden we een sissend geluid. Dit was geen slang, maar onze band die leeg liep. Ja hoor, een lekke band. FIJN!

Gelukkig was de band snel verwisseld. Ondertussen waren wij even uit de bus gegaan en gingen we wat rond lopen. Al snel stonden er wat kindjes langs de weg naar ons te kijken en werden we ook uitgelachen. Maar daar zijn we onderhand al wel aan gewend ;) Meneer Mudde heeft ook nog een leuke selfie met de kindjes gemaakt en Femke B heeft namens ons team ook nog een voetbal aan de kinderen gegeven. Toen de band was gemaakt konden we eindelijk door naar Lake Malawi en hebben we gelukkig geen problemen meer gehad.

In de bus was het één en al gezelligheid, Stan had zijn box mee genomen, waardoor we met zijn alles muziek konden luisteren. Voor de ballen die we hadden meegenomen hadden we een pompje meegenomen om op te kunnen blazen. Met dat pompje hebben de jongens ook nog wat leuke grapjes mee uit kunnen halen. Toen we bijna bij het meer waren, hebben we nog apen gezien naast en op de weg. Dit waren er heel veel. We reden door de bergen heen en soms zag je door de bomen heen het prachtige Lake Malawi. We zijn er bijna! Na een paar minuten waren we er en we gingen naar een terrein van een Nederlander waar een lodge stonden een stuk stand lag. We mochten niet het water in omdat we daar heel ziek van konden worden. Op het strand waren een aantal verkopers die graag souvenirtjes wilden verkopen.

We hebben een tijdje staan praten en er kwam ook een groep nieuwsgierige kinderen een kijkje nemen. We liepen naar de lodge toe waar een stel een potje volleybal ging spelen. Dit begon alleen niet zo lekker want Marvin wilde te graag de bal pakken waardoor hij met een snoekduik op een paar stenen belandde. Met zijn bovenbeen over en schaafwonden op zijn knie en enkel. Femke van de Hoef haalde de verbanddoos tevoorschijn en speelde doktertje omdat zij een volwassen EHBP-diploma heeft. Ze maakte de wond goed schoon en plakte het af met gaas. Toen dat losliet deed ze er een verbandje omheen en Marvin heeft er geen last meer van gehad. Verder ging een groot deel voetvallen, volleyballen en de meeste meiden gingen zonnen.

Na een paar minuten gingen we wat souvenirtjes kopen en hebben we flink geprobeerd te onderhandelen met de verkopers. Na de prijzen flink verlaagd te hebben hebben we super veel souvenirtjes gekocht. Eenmaal in de bus moesten we stoppen voor een weg die gerepareerd werd. Bas en Conan gingen de bus even uit, door het raam, om nog ‘een goeie shot’ te maken. Ondertussen ging de bus door om voorbij de werkzaamheden te rijden en zij waren nog bezig.. Het rennen en de schrik op hun gezicht bezorgde de rest van de bus een hoop lol. Op de terugweg hadden we super veel gezelligheid. Super oude Nederlandse kampliedjes zoals: ‘Daar boven op die berg’ en ‘Er is een nacht’. Ook hield Conan weer even de fotograaf uit en ging naar alle kanten van de bus met zijn camera en hing met zijn halve lichaam uit het raam. Super veel gezelligheid gehad vandaag en nog een leuke avond om naar uit te kijken.

Maandag 3 april:

(Covebo dag)

Vanochtend zijn de jongens door hun wekker heen geslapen en ze waren nog maar net op tijd voor het ontbijt.. We zijn hier redelijk flexibel en eigenlijk was iedereen te laat. We ontbeten om 08:20 ipv 08:00. Na het ontbijt konden we al heel snel richting de basisschool waar we vandaag aan de slag gingen. Daar werden we ontvangen door zingende schoolkinderen.

De bouwers hadden ons al geholpen door het oude dak van de school te halen. Wij konden direct beginnen met de grootste taak van vandaag: het verkleinen van de grote stukken steen op de grond. Alle stenen die er lagen moesten kapot om met dit grind een stevige ondergrond te maken voor het cement. We waren met z’n allen en we hadden maar 4 hamers om de stenen mee kapot te maken. Dit was heel vervelend. Degene zonder hamer moesten de stenen nu kapot maken met andere stenen. Dit duurde natuurlijk drie keer langer..

De school had vier lokalen en in ieder lokaal werd hard gewerkt. Hoe langer iedereen bezig was, hoe bruiner we werden. Dit was niet alleen van de zon, maar vooral van het stof. Door de stenen kapot te maken kwam er veel stof vanaf. Sterre, Jardy en Dominique vonden het fijn om gewoon lekker op de grond te gaan zitten en dan de stenen kapot te slaan.

De rest maakte de stenen vooral staand kapot. Mirte en Femke B voelden zich niet helemaal fit en zij zaten langs de kant.

Toen de zon lekker doorkwam, kregen we het toch wel erg warm. Sanne P gaf al aan dat ze graag regen wilde hebben. De mooie Covebo-shirts van Conan en Bas gingen al gauw uit. Rond de middag werden we door het schoolhoofd uitgenodigd om bij haar te komen eten. Dit eten hadden ze uit dankbaarheid voor ons gemaakt. Eerst moesten we onze handen wassen met koud water en zeep. Vervolgens deden we dit nog eens met warm water.

We kregen rijst, groenten, plaatselijke kip, maïspap (Nsima) en aardappels. Iedereen deed erg zijn best, maar de meesten vonden dit toch niet helemaal lekker. Toch was het een hele beleving om een keer op deze manier te eten.

Na het eten gingen we verder bouwen. De golfplaten en het hout voor het dak kwamen aan en hierdoor konden we weer verder. De stroom lag er de hele ochtend uit waardoor de houtzagerij niet eerder voor ons kon zagen.

Ook gingen Jardy, Sanne D, Sanne P, Femke H, Lisanne en Joop cement halen op de markt. Jardy was erg blij met al het stof waardoor we zo bruin leken. ‘Nu worden we in ieder geval niet meer zo aangekeken, omdat we minder blank zijn.’ Toen ze terugkwamen waren Bas, Jurre, Koen, Marvin, Stan en Jonathan druk aan het werk op het dak en Conan maakte foto’s van een gekko.

Rond half zes gingen we weer naar onze lodge terug. De helft van het dak was af en de vloeren liggen klaar voor het cement.

Morgen gaan we hier verder. Dus morgen de foto’s van het resultaat!!

Deze dag sluiten we weer af met spelletjes en muziek.
En als extraatje vandaag: Brownies en muffins!

Dinsdag 4 april:

Sponsor Vreugdenhil staat centraal

Vanochtend zaten we om 08.00 uur aan de ontbijttafel, alleen de jongens waren er nog niet. Hoe zou dat nou komen? Het verhaal van de jongens: Vannacht waren de jongens namelijk om 02.00 uur wakker gemaakt door een hevige storm. De golfplaten die op het dak lagen waren verschoven, waardoor er gaten in het dak ontstonden. Daardoor kwam er veel zand bij de jongens in hun kamer. Midden in de storm vloog de deur opeens open, Marvin moest zijn bed uit om hem weer te sluiten en ervoor te zorgen dat het niet nog een keer gebeurde. De jongens hadden natuurlijk veel gelachen met z’n allen. Toen om 04.00 uur de storm voorbij was, konden ze eindelijk weer slapen. Het enige wat ze toen nog tegen zat was Koen. Hij was keihard aan het snurken en leek wel een houtzagerij. Bas en Conan begonnen alles wat ze konden vinden naar Koen te gooien, zodat hij op zou houden. Dit hielp natuurlijk niets, want Koen bleef lekker door snurken.

Na het ontbijt gingen Jonathan en Marvin zeven kilometer naar de basisschool hardlopen en heeft de rest 15 pakketjes gemaakt voor de outreach die we vanmiddag hadden.

Toen we de pakketjes hadden gemaakt zijn we met de bus naar de basisschool geweest. Tijdens de busreis zat iedereen in spanning of het dak er nog op lag. Door de storm van vannacht had hij er namelijk afgewaaid kunnen zijn. Eenmaal aangekomen bleek dat gelukkig niet zo te zijn. We konden direct aan de slag om cement te maken voor de vloer.

Hiervoor hadden we een zak cement, vijftig scheppen zand en vier emmers water nodig. Dit hebben we handmatig om de beurt door elkaar gemengd. Nadat het cement klaar was, konden we het over de kleine gemaakte stenen van gisteren heen gooien. Voor één lokaal hadden we vier zakken cement nodig.

Terwijl de lokalen glad gestreken werden en het cement gemaakt werd, waren Koen, Marvin en Jurre druk aan het helpen op het dak.

Ook onze zusters Femke H en Jardy waren vandaag weer druk, want alle blaren van gisteren gingen weer open en er waren ook nieuwe bijgekomen. Aan het einde van de ochtend was 1 lokaal helemaal af.

Tijdens de lunch hebben we het personeel in de lodge leren touwtje springen. Daarna hebben we onze 15 tassen ingeladen en zijn we weer naar de school gereden, daar zaten 12 gezinnen te wachten in een lokaal. Ze waren blij met onze komst en waren voor ons aan het zingen en dansen. De families werden één voor één naar voren geroepen en we hebben ze allemaal een tas gegeven, met daarin zeep, tandpasta, tandenborstel, speelgoed enz. Toen we dat gedaan hadden, hebben we de kinderen van de school allemaal een tandenborstel en tandpasta gegeven en hebben we ze vertelt hoe ze ermee om moeten gaan. Het was één grote chaos, zeker toen we ze ook nog allemaal een ballon gaven.

Na de drukte op de basisschool zijn we langs drie gezinnen geweest en hebben we ze ook een tas gegeven. De gezinnen waren heel blij met onze komst en ze waren ons ook heel dankbaar. Nadat we ze een tas hadden gegeven, mochten we binnen in hun huizen kijken, wat heel indrukwekkend was. De huizen waren klein en er stond bijna niets. We waren erg geschokt, zeker omdat ze ook hun thuissituatie vertelden. Bij alle drie de gezinnen waren er gezondheidsproblemen, wat hun leven nog moeilijker maakten. Bij twee gezinnen was de moeder alleenstaand, één van hen moest voor vijf kinderen zorgen en de ander voor acht kinderen. Na de outreach zijn we nog snel naar de basisschool geweest, om te kijken hoe ver ze waren gekomen in vergelijking met vanochtend.

Opeens kwam één van de vrouwen van de outreach aanlopen, ze was ons erg dankbaar en wilde ons een kip en een groot deel van haar verbouwde groente geven. We hebben het aangenomen. Maar de kip hebben we direct weer terug moeten geven, omdat we geen dieren mogen aanraken.

We zijn weer terug naar de lodge gegaan, hebben lekker gegeten en daarna ging iedereen douchen. We stapten bruin onder de douche en kwamen er wit weer uit, zo stoffig waren we van het werken op de basisschool.

Woensdag 5 april:

Vanochtend stonden Bas en Stan om 07.30 uur aan de deur bij Femke B en Lisanne. Dit kwam omdat Femke B nog een beetje last heeft van haar heimwee en dus een dipje heeft. Toen zei Femke dat ze morgenochtend maar mee moeten doen met een spelletje omdat dat zou helpen tegen haar heimwee. Om 08.00 uur stond het eten klaar en kon iedereen ontbijten. Een uurtje later stapte de bus in richting Vwaza, want de safari stond op de planning. Toen we onderweg waren naar het safaripark hebben we wel wat meegemaakt. We moesten namelijk langs een grote plas water heen. Ook kwamen we een groot gat in een brug tegen waardoor iedereen uit de bus moest en we het over moesten laten aan de buschauffeur. Dankzij onze goede buschauffeur kwam de bus heel aan in het safaripark.

Eenmaal in het park reden we langs het water en zagen we een aantal nijlpaarden. Hier mochten we uit de bus om foto´s te maken.

Toen we doorreden waren we bang dat we geen dieren meer zouden tegenkomen omdat onze prachtige bus een aantal bijgeluiden heeft zoals grrr en krgg. Maar toen….. Sterre zag een olifant! Maar helaas de bus reed te hard waardoor de olifant schrok en wegrende. We zagen alleen een hele grote kont. Nu hebben we van onze gids geleerd dat olifanten alleen in kuddes leven, dus gingen we op zoek naar de anderen olifanten. In de bus was het meer een insectensafari. Dit kwam doordat we erg last hadden van vliegen en muggen, dus de slippers vlogen door de rondte, het bloed zat aan het raam. Even later zagen we een kudde olifanten en mochten we de bus uit. We waren druk aan het fotograferen, wat natuurlijk logisch is. Onze gids Stewart liep voorop en zo kwamen we steeds dichter bij de olifanten. Maar toen hoorde we een olifant van heel dichtbij die heel hard aan het tetteren was. Iedereen schrok en iedereen rendde voor zijn leven terug naar de bus.

Toen iedereen bij was gekomen reden we verder en zagen we twee andere kuddes bij het water. Hier mochten we ook de bus uit en hebben we hele mooie foto´s kunnen maken.

We reden een stuk terug om te gaan lunchen. Onderweg kwamen we grote groepen apen tegen en een slang. We waren bijna bij de lunchplek en toen vroeg Sanne D aan de gids wat voor beest daar in het water staat, waarop de groep antwoordde: EEN KROKODIL!!! Natuurlijk bedoelde ze niet de krokodil…. HAHAH, maar ze bedoelde de vogel die in het water stond.

Na de lunch wilden we een andere route nemen richting de antilopen en de buffelo´s.
En ja hoor het was weer zo ver, de bus kon niet verder doordat de weg kapot was. Toen wilde de bus keren, maar kwam vast te zitten in de grond. Nadat iedereen de bus uit was gingen we helpen met duwen.

Toen we terug reden richting de lodge lagen de meesten te slapen, maar iedereen moest weer de bus uit door de kapotte brug. Eenmaal bij de lodge gingen mensen volleyballen en badmintonnen. Daarna konden we aanschuiven aan tafel. Op naar een gezellige avond!

Donderdag 6 april:

Nadat we gisteren het verslag hadden geschreven, is er nog het een en ander gebeurd. De kamer van de jongens was niet langer waterdicht en het begon enorm hard te regenen. Door de storm van een paar dagen geleden was het dak niet meer zo stevig en gisteravond heeft ervoor gezorgd dat de bedden van Bas, Conan en Stan helemaal doorweekt waren. Zij hebben extra matrassen verplaatst naar de eetzaal en hebben hier hun klamboe aan een touw opgehangen. Zij hebben hun nacht dus doorgebracht in de eetzaal… haha.

Vanmorgen werden de meiden allemaal wakker door die jongens die dus in de eetzaal hadden geslapen. We kwamen ons bed uit om een spelletje te spelen met Femke B en om is te kijken bij de jongens. Zij vertelden dat er maar liefst 7 muggen in hun klamboe hadden gezeten en dat Conan helemaal lek gestoken was. Om 8 uur gingen we weer met z’n allen ontbijten. Na het ontbijt hebben we rustig aan gedaan en zijn we om 9 uur de bus in gegaan. We moesten een uurtje rijden richting een vallei een stukje verderop. Hier gingen we kijken, omdat we samen met de stichting hier een irrigatie project gaan starten. In Malawi hebben de boeren van de overheid geleerd dat je maar 1 keer per jaar kan oogsten met behulp van kunstmest. Nu wil de stichting, Hulp aan Malawi, dit veranderen. Ze willen de mensen leren om hun land te bemesten met compost. Hierdoor kunnen ze namelijk niet 1 keer, maar 3 keer per jaar oogsten. Dit zou een enorme verandering zijn. In deze vallei wonen 16 gezinnen die mee gaan doen aan dit project. We hebben hier dus gekeken hoe het er nu aan toe ging met het verbouwen van de maïs.

Na even gekeken te hebben zijn we weer de bus in gegaan. Dit was een spannend ritje, want de berg waar we tegen op moesten was heel erg steil. De bus redde het net om de berg op te komen. De wegen waren heel erg slecht!

Toen we terugkwamen bij de lodge hebben we lekker buiten in het zonnetje gegeten en nog even lekker gerelaxed. Hierna zijn we naar de markt in Rumphi gegaan, om hier het naaiatelier te gaan opknappen. De jongens zijn de markt opgegaan om te onderhandelen voor spullen. Toen zijn we de muren grondig gaan schuren en hebben we het atelier goed geveegd.

Na het schoonmaken hebben we de blikken verf opengetrokken en zijn we gaan verven. Dit was heel leuk om te doen! Het eindigde in een verfgevecht… haha. Toen we druk bezig waren, moesten Sterre en Sanne P opeens heel nodig naar de wc. Ze hadden allebei hoge nood door de laxeertabletten. Een wc was er helaas op de markt niet. Toen zijn we maar terug naar de lodge gegaan. Opeens leek het voor hen alsof de buschauffeur zijn gaspedaal niet kon vinden… haha… we hebben heel hard gelachen!
Toen de rest klaar was met het verven, wilden ze terug naar de bus, maar deze was weg. Hierdoor moesten we terug lopen. Conan wilde mooie foto’s maken van een paar mensen in een auto, maar zij vonden dit niet zo leuk. Ze renden Conan achterna! Dit liep wel goed af.

Eenmaal terug bij de lodge hebben we lekker in het zonnetje gezeten en zijn er al een paar gaan douchen voor het eten. Lisanne is begonnen aan een hele mooi muurschildering voor Joop. Deze schildering maakt ze buiten de lodge onder de veranda. Het is een landschap met molens en een mooie zonsondergang.

Zo kan Joop naar Nederland kijken wanneer hij dit wil! Iets later kwam het schoolhoofd van de school waar we de laatste dagen hebben gewerkt om de lokalen op te knappen. Zij kwam met 2 kadootjes om ons te bedanken voor ons harde werken. Ze gaf ons een zak rijst en gekookte eieren. Dit is een speciaal geschenk hier in Malawi. Toen Stan de zak rijst echter aanpakte, gaf de man die dit gaf Stan een knuffel en hierdoor stootte hij de zak om. De rijst die wij net hadden gekregen, lag nu over de hele grond verspreid. Gelukkig konden we er allemaal om lachen.

Om half 7 moesten we aan tafel. We kregen pizza en pasta als eten, heel lekker! Tijdens het eten kregen we van Joop nog een verhaal te horen over het safaripark waar wij gisteren waren geweest. Hij vertelde dat er tijdens ons bezoek stropers actief waren. De rangers uit het park gingen achter deze mannen aan en hebben hierbij 1 van de mannen doodgeschoten. Best een eng idee…

Na het eten is de rest gaan douchen en zijn we lekker spelletjes gaan doen. We maken er weer een hele gezellige avond van!

Vrijdag 7 april:

Zaterdag 8 april:

(Zie het verslag van zondag 9 april)

Zondag 9 april:

Van Lilongwe naar Nairobi met vlucht KQ 718 – 02:20 uur

Van Nairobi naar Amsterdam met vlucht KQ 116 – 07:55  uur
Aankomst op Schiphol om 15:40 uur.

Na +/- 30 uur reizen kwamen we vanmiddag op Schiphol aan. Wat een reis, lang in de bus en vertragingen​ met het vliegtuig​.

Gaaf om door zoveel familie en vrienden opgewacht te worden met een prachtig spandoek.

We hebben super wel geleerd en genoeg te vertellen.

En er volgde nog een langer verslag:

Zaterdag 8 april en zondag 9 april, de terugreis

Om 07:00 stond in iedere kamer de wekker. We hadden een half uurtje om onze koffer in te pakken en om ons klaar te maken. Om 07:30 moesten alle koffers namelijk in de bus zitten. Por en Simon, onze buschauffeurs, konden dan vast stapelen met de koffers terwijl wij konden aanschuiven voor het laatste Malawiaanse ontbijtje. Dit was nog wel even genieten. We hadden namelijk ook lekkere eitjes bij het ontbijt. Deze hadden we gekregen voor het helpen bij de basisschool.
Om 08:00 was het toch echt tijd om voor de laatste keer afscheid te nemen van het personeel en natuurlijk van Joop en dit was toch best lastig. Joop had het er ook moeilijk mee. Hij liep nog een paar meter voor de bus uit terwijl wij met z’n allen zongen ‘Jopie bedankt, Jopie bedankt, Jopie, Jopie, Jopie bedankt!’ Na een laatste keer hobbelen over de onverharde wegen kwamen we weer op het asfalt terecht. We wisten allemaal dat het een lange rit zou gaan worden en daarom pakten veel van ons alvast hun kussentjes erbij. Lekker slapen..

Na een uurtje stopten we nog wel eventjes in Mzuzu om nog even gauw onze kwacha’s op te maken in de supermarkt. Dit was de enige supermarkt in heel Malawi. Vanaf daar zijn we aan een stuk doorgereden naar Salima. Hier kwamen we toch wat later aan dan gepland, maar o wat waren we blij dat we er waren. Bijna iedereen zat zowat vastgeplakt aan zijn of haar stoel en hierdoor hadden we nog meer zin om het zwembad in te springen. Gelukkig kon dit ook. Dit was echt een heerlijke en een fijne afsluiter. We hebben daar met een bal het spelletje lummelen gedaan, want een estafette kwam niet van de grond. De jongens wonnen al voordat we uiteindelijk gezwommen hadden, omdat de meeste meiden eigenlijk al wel opgaven.

Na lekker gespetterd te hebben, zijn we nog naar een kraampje geweest voor wat souvenirtjes. Hier kwamen we er ook achter dat de Malawianen wel heel veel interesse hadden in onze handdoeken. Sommigen van ons hadden hun handdoek dan ook al ingeruild voordat ze gingen douchen.. Dit resulteerde bij een stel jongens dat ze bij het douchen met z’n vieren met een handdoek deden. Anderen zijn gauw teruggegaan om te douchen en gingen daarna terug voor hun handdoek.

Nadat we allemaal weer opgefrist aan tafel zaten hebben we samen gegeten. Vooral het fruit was toch echt wel iets waar iedereen weer van kon genieten. Rond 21:00 was het dan toch echt tijd om weer in de bus te stappen voor het laatste stukje. Al snel was het stil in de bus.. Niet alleen wij waren moe en leeg ook de batterij van de box hield ermee op. Koen was op een gegeven moment als een van de weinigen nog wakker. Hij wilde zo graag de rest van de bus wakker maken en dit mocht dan ook, maar wel als we er bijna waren. Helaas ging dit plan niet door. We kregen meerdere malen een controle en we werden door de politie al wakker gemaakt. Ze schenen met zaklampen in onze ogen of de lichten in de bus moesten aan. Helaas..

Eenmaal ingecheckt in Lilongwe moesten we nog even wachten. Wel hadden we nu allemaal toegang tot de hotspot van Jan. Hij wilde zijn internet nog opmaken en iedereen wilde daar maar al te graag aan mee helpen. Wel vonden sommigen dat het gek was dat ze geen reactie kregen om 02:00..

Toen we wilden boarden moesten we toch nog even wachten. Marvin werd namelijk opgehaald omdat er iets in zijn tas zou zitten wat niet mee mocht. Dit bleek te gaan op het soort hout van zijn souvenirs. De agenten dachten dat dit tropisch hardhout was. Gelukkig hebben we ons hieruit gekletst en konden we samen aan boord. Na 2 uur vliegen zouden we op Nairobi moeten landen, alleen dit gebeurde niet.. Het bleek dat we niet konden landen daar vanwege het weer. We waren nu uitgeweken naar Mombassa. Dit lag 45 minuten vliegen bij Nairobi vandaan. Er was allemaal onduidelijkheid en wij waren ook wel aardig paniekerig.. Zouden we onze vlucht naar Amsterdam wel halen? Gelukkig had het vliegtuig gewacht en vlogen we met wat vertraging alsnog die zondag naar Nederland.

Heerlijk om weer thuis te zijn. Nog gauw hebben we een momentje genomen om samen afscheid te nemen en daarna was het toch echt tijd om onze ouders, vrienden en familie weer te knuffelen. Zij stonden ons op te wachten en hadden zelf een mooi spandoek gemaakt. Super! Wat een warm welkom!

Nu is het tijd om te genieten van ons eigen bed, te genieten van een warme douche en vooral om te genieten van de verhalen en de belevenissen die ons voor de rest van ons leven bij gaan blijven! Bedankt toppers!