Laatste reizen

Suriname – 15 januari 2008 – Reisverslag

schoolbezoeken aan de Kennedyschool, Mytylschool en de Floraschool

Verslag Marieke aan de Kennedyschool

We bezoeken ook de Kennedyschool, het enige instituut voor doven en slechthorende kinderen in Suriname. Het is warm vandaag en de zon straalt uit een strakblauwe hemel. Op de school is het opvallend stil en rustig: gebaren zijn hier de voertaal. Surinaamse gebarentaal wel te verstaan, want ook hierin bestaan culturele verschillen. Op de school – die onlangs haar 60-jarig bestaan vierde – zitten 64 leerlingen van 4 t/m 18 jaar van kleuters en basisschoolniveau t/m VSO. 37 van de leerlingen verblijven permanent in het internaat. Er zijn 22 leerkrachten, algemene en vakleerkrachten voor handenarbeid, gymnastiek, algemeen vormende vakken en audiologie, maar ook nijverheid (huishoudkunde, modevak), techniek (naast hout- in de toekomst ook metaalbewerking) en basis kantooradministratie in het kader van beroepsonderwijs. De school besteedt veel aandacht aan een goede aansluiting op de arbeidsmarkt, ook al is het niet altijd eenvoudig stageplaatsen en vooral werkplekken voor de leerlingen te vinden. In nauw contact met de stichting Nazorg (waarvan het bestuur geheel uit dove volwassenen bestaat!) worden de leerlingen die inmiddels een plek op de arbeidsmarkt vonden goed in de gaten gehouden, wat resulteert in werkgevers die vaak heel tevreden zijn over de leerlingen van deze school vanwege hun motivatie en geconcentreerde manier van werken.

Vijf leerlingen van de Kennedyschool gaan meedoen aan de Learning Circle, begeleid door Marci Silent en klassejuf Ingrid Braafheid. De stichting Stinavo heeft vorig jaar een compleet computerlokaal gedoneerd en de school beschikt over een ADSL-verbinding van Telesur, dat onlangs ook 13 mobiele telefoons doneerde, zodat leerlingen via sms met elkaar kunnen communiceren.

Directrice Claudine Gajadien, die een hartelijke en zorgvuldige ontvangst voor ons heeft voorbereid, zwaait een bevlogen en professionele scepter over deze school die door de Kennedystichting wordt geëxploiteerd en voor een groot deel afhankelijk is van fondsen en donaties. Er is geen subsidie voor zaken als gehoorapparaten, logopedie etc. Het is moeilijk het onderwijsniveau op peil te houden en de leerlingen voldoende begeleiding te geven: er zijn onvoldoende logopedistes, leerkrachten zijn niet meer dan vier uur per dag op school – van 8.00 tot 12.30 uur – en hebben geen specifieke opleiding voor SO. Wel is er een interne opleiding en soms kunnen leerkrachten speciale cursussen volgen. Kwaliteitsverbetering staat hoog in het vaandel en in dat kader werd er vorig jaar 3x een 2-weekse cursus verzorgd door de Hogeschool Utrecht voor het upgraden van de gebarentaal. Ook konden enkele leerkachten een verkorte opleiding volgen voor assistent tolk. De Kennedyschool werkt sinds kort ook met 4e jaars logopedie stagiaires uit Nederland (Hogeschool Rotterdam). Dit levert heel goede ervaringen op tot nu toe, aangezien deze studenten ook kunnen behandelen. De stageperiodes van 3 maanden overlappen elkaar, zodat continuïteit en kennisoverdracht gewaarborgd worden. Er is nu in Suriname wel een logopedie-opleiding gestart en de studenten verzorgen daar gastcolleges. Onderzocht wordt hoe experts op afstand – via bijvoorbeeld webcams – ingezet kunnen worden.

De school heeft een eigen audiologisch centrum en kan zelf o.a. gehoortesten afnemen. Astrid Sildenbergh, duizendpoot en assistent tolk, maakt zelf oorstukjes voor kinderen en volwassenen, ook voor externe cliënten.

Toetsen worden soms afgenomen door leerlingen stripverhalen te laten tekenen: visueel werkt voor deze doelgroep vaak veel beter dan tekst! Ook hier zouden ict en multimedia mooi op aan kunnen sluiten. Het Backlot film- en documentairefestival dat jaarlijks in Suriname wordt gehouden – en al 3x een prijs gewonnen heeft in het Caribisch gebied – verzorgt ook animatieworkshops voor kinderen en die zijn bijzonder populair! De Kennedyschool ziet een toekomst voor zich waarin veel meer aandacht is voor ict en multimedia, niet alleen om de kinderen goed voor te bereiden op de arbeidsmarkt, maar ook omdat ze er zo graag mee werken en snel mee uit de voeten kunnen. Het zijn vrolijke en slimme kinderen, daar op de Kennedyschool, die het liefste zelf meteen foto’s willen maken!Marieke van de Ree, 15 januari 2008

Top

Verslag Nanske aan de Mytylschool & Floraschool

De Mytylschool Parimaribo (ZMLK en MLK)De mytylschool is een school voor leerlingen met een lichamelijke handicap in de leeftijd van 4 t/m 15 jaar. Er zitten 36 kinderen op school, waarvan 22 jongens en 14 meisjes. De leerlingen zijn verdeeld over een vijftal groepen. Er werken 5 leraren op deze school en 3 assistenten. De assistenten helpen de leerlingen bij de verzorging en de therapiegang. Als er nog tijd over is helpen ze de leraar in de klas.

De school heeft een hele vriendelijke uitstraling, ze is in vrolijke kleuren geschilderd en als je binnen komt merk je meteen de prettige sfeer. De kinderen hebben een brede lach op het gezicht.

Het gebouw is heel groot en in het midden is er een zwembad zodat de leerlingen ook zwemles krijgen. Dat is voor de bewegingsvrijheid van deze leerlingen erg fijn.

Het hoofd van de school is een zeer gedreven mens die op allerlei wijze dingen voor elkaar krijgt voor haar leerlingen. Zo heeft ze zich bijvoorbeeld enorm ingezet om een leerling op de reguliere havo te krijgen aansluitend aan deze schoolperiode. Het is hier niet gewoon dat leerlingen met een lichamelijke handicap kunnen deelnemen op een reguliere school, ook als deze de capaciteiten daar wel voor heeft. Ze kreeg te horen: “Wat moet dat met die gehandicapte hier. Ga maar ergens anders heen.”. Zij liet zich niet uit het veld slaan en zette door. Het meisje is naar de Havo gegaan, heeft haar diploma gehaald en heeft nu een betaalde baan.

Tijdens de lestijd (tussen 800 en 1230 uur) gaan de leerlingen naar therapie. Dat kan fysio, logo of ergotherapie zijn. Op de school werkt de enige ergotherapeut van heel Suriname. Sommige leerlingen hebben dermate veel therapie dat er voor onderwijstijd weinig overblijft. De lessen zijn gevuld met rekenen, lezen, taal en AGN vakken (aardrijkskunde, geschiedenis en natuur). Er wordt gebruik gemaakt van methodieken van het reguliere basisonderwijs. Aangepaste onderwijsmethoden voor het speciaal onderwijs zijn er niet. Als een leerling een onvoldoende haalt wordt de les net zolang herhaald totdat het wel goed gaat.
Op de Mytylschool wordt met regelmaat ook op de computer gewerkt.

Enkele leerlingen wonen niet thuis maar op het internaat. Zodra ze 15 jaar worden, en de periode op het SO erop zit, moeten ze ook weg uit het internaat. Ze gaan dan terug naar huis. Er zijn ook leerlingen die elke dag met de taxi(bus) op en neer komen. De ouders moeten dit vervoer zelf betalen. Dat kost 75 SRD (18,75 EURO) per maand. Voor een tweetal kinderen betaalt de school dit bedrag. Dat zijn echter uitzonderingen. Voor de andere leerlingen waarvan ouders het niet kunnen betalen betekent dit dat ze niet naar deze school kunnen komen. De Mytylschool is de enige in Suriname, er krijgen dus maar 36 leerlingen met een lichamelijke beperking op 450.000 inwoners aangepast onderwijs.Wat me het meeste bij is gebleven van dit bezoek is hoe het hoofd van de school met haar team zich met hart en ziel inzet voor wat ze WEL met deze leerlingen en voor hen bereiken kan.

Vervolgens reden we door naar de Floraschool.
Deze school staat in een buurt waar de huizen om de school erg armoedig zijn. Er staan veel auto’s her en der, er is veel criminaliteit en er ligt veel rommel op straat. De school zelf is heel mooi opgeknapt. Ze staat goed in de verf en het is er erg netjes.

Op de Floraschool zitten 61 kinderen in de leeftijd van 4 t/m 15 jaar, verdeeld over 7 groepen. Ze hebben allemaal moeite met leren (MLK niveau) en een enkel kind functioneert op ZMLK niveau. Hier zitten ook veel leerlingen die qua gedrag een hele specifieke aanpak nodig hebben. Het gedrag is moeilijk aan te pakken, er is te weinig ondersteuning en de ouders werken hier niet in mee.Opvallend is dat ze werken met methodieken van de reguliere basisschool. Ze zetten in op herhaling en blijven oefenen.

Er is veel aandacht voor het vak milieu (met een eigen milieu vakleraar). Het hoofd van de school geeft aan dat ze de leerlingen wil meegeven dat ze netjes moeten zijn met het milieu en de omgeving waarin ze wonen. Ze hoopt hiermee dat de leerlingen dat meenemen de maatschappij in. In de omgeving waar deze leerlingen zich buiten de lestijd begeven is dit namelijk niet vanzelfsprekend.

Het schoolhoofd is een zeer gedreven mens die met duidelijke visie weet wat belangrijk is voor haar leerlingen. Zo zet ze in op het geven van praktijkvakken als koken en huishoudkunde en ook in het ontwikkelen van vaardigheden in de tuin (bijvoorbeeld leren gras maaien zodat je dat straks voor je werk kunt gaan doen). Verder is er verkeersles zodat de schoolverlaters ook verkeersexamen kunnen doen.Eenmaal per week gaan de leerlingen naar het zwembad zodat ze hun zwemdiploma kunnen gaan halen. Dat is bij een aantal leerlingen ook gelukt.Het hoofd van de school heeft zich heel erg ingezet om de school te laten opknappen. Dat is haar na 9 jaar lang doorzetten ook gelukt. Vanuit de overheid kreeg ze geen steun. Door middel van projecten (soort evangelisatiegroep) zijn er middelen vrijgekomen waardoor ze dit alles hebben kunnen verwezenlijken. Het is een kwestie van een hele lange adem en veel visie en doorzettingsvermogen. Momenteel wil ze nog graag een gymzaal voor haar leerlingen. Dat kan nu niet naast de school want de grond is daar te moerassig. Verder gaan ze het gras om de school maaien, het zaaien van groenten heeft geen zin, de buurt zal het namelijk gaan oogsten.De leerlingen hadden met behulp van de kookjuf Cassavesoep gemaakt. Dit is een soort wortel die een beetje op aardappel lijkt. Dat was erg lekker. De gemaakte gerechten worden vaak op school verkocht zodat er weer geld binnenkomt dat ze gebruiken voor de leerlingen.

Vlak achter de school was de landingsbaan van het lokale vliegveld. Ongeveer elke 5 minuten kwam er een klein personenvliegtuig vlak over de school heen vliegen. Voor ons een ware belevenis.

Verder was er op een gegeven moment brand in de wijk tegenover de school. Het hoofd geeft aan dat ze vuil verbranden wat niet mag. Er kwamen hele dikke stukken as (leek een soort verbrand plastic) het schoolterrein op. Binnen een mum van tijd zat alles onder. Het hoofd belt de brandweer maar die willen niet komen. Ze moest eerst maar zelf gaan kijken in welke straat dat het precies was. Het heeft een hele poos geduurd voordat de brandweer uiteindelijk wel kwam. Een heleboel dingen gaan echt anders dan wij gewend zijn. Zo heeft ze een wachter bij de school. Die krijgt ze vanuit de overheid. Momenteel zat de wachter zelf achter slot en grendel waardoor de school aardig vogelvrij is. Het is te merken aan al het ongewenste bezoek van jongeren uit de buurt die over het hek klimmen. Het hek mag niet hoger van de brandweer en de muur mag niet hoger van de politie. Anders kan de politie niet over de muur springen als ze achter boeven aanzitten zei het hoofd. Het zijn geen sensatieverhalen, het is de realiteit in deze omgeving.
En als je dan merkt met hoeveel visie en elan de mensen van deze school met de groep leerlingen werken en hen gericht zo goed mogelijk proberen voorbereiden op het functioneren straks in de maatschappij is dat echt petje af.Het was een hele bijzonder ochtend voor ons, waarbij we wederom, net als op zoveel andere scholen die we bezochten hier in Paramaribo, ervaren hebben hoeveel drive en creativiteit er in deze onderwijsmensen zit. Zij creëren met de zeer beperkte middelen die ze hebben een mooie onderwijsomgeving voor hun leerlingen.
Het is erg mooi dat we door middel van de Learning Circle van elkaar hierin mogen leren.
Nanske

Top

Schoolbezoek Mytylschool