foto’s van de Emma School – Lions School – Louis Braille School – Ma Retraitte school

 Hierbij het verslag van Viatrix en Heidi. 
Vandaag op bezoek bij de eerste scholen. Heel spannend! Wat kom je tegen, hoe ziet het onderwijs eruit, wat zijn de verschillen en wat de overeenkomsten. De groep werd op de veranda in tweeën gesplitst en halverwege de ochtend wisselen we naar een andere school. Zodat we vandaag 4 scholen konden bekijken. De scholen die Viatrix bezocht waren de Ma Retraite en de Lionsschool. De scholen waar Heidi heen ging waren de Emmaschool en de Louis Braille school.

Ma Retraite en de Lionsschool
Scholen bezoeken in Paramaribo is interessant, leuk en confronterend.
De eerste school die ik bezoek is Ma Retraite, een MLK school met ongeveer 50 leerlingen.
We zien hoe de dag begint met het hijsen van de vlag en het zingen van het volkslied.
Daarna worden we hartelijk ontvangen door het onderhoofd, want het schoolhoofd is ziek. We zitten met cake en stroop (limonade) in het computerlokaal. Dit lokaal telt vijf computers, waarvan twee het niet doen en de andere in ieder geval aan kunnen. De school heeft de computers gekregen. Geen programma´s, geen internet, dus geen kind kan achter de computer werken. Geen geld, dus als je een internetverbinding wilt hebben moet je een sponsor zoeken om de telefoontikken te betalen, en na drie maanden weer één, en dan weer één.

Het schoolbudget vanuit de overheid voor alle leermiddelen is omgerekend 125 euro per jaar, en dat is niet het budget per kind maar voor alle kinderen bij elkaar. Als er geld nodig is sturen ze bedelbrieven, of ze verkopen zelf gebakken cake. Er zijn twee leerkrachten die meedoen aan het project en die heel veel willen leren, maar wiens enige internetervaring bestaat uit het eens in de drie maanden lezen van email. En wij hebben het plan om websites te bouwen en uit te wisselen…….
De kinderen zitten in klasjes van ongeveer 8 leerlingen. Ze leren lezen en schrijven en rekenen met de methodes die ook in het reguliere basisonderwijs worden gebruikt, op hun eigen niveau. Geen aangepaste methodes. Geen kopieerapparaat. De kinderen werken aan hun eigen taken en komen bij het bureau van de juf voor uitleg of om overhoord te worden.
Bovenstaande klinkt vrij negatief. Er is vooral veel niet. Wat is er wel?

Er zijn kinderen die zich gewoon als kinderen gedragen. Ze laten trots horen hoe goed ze kunnen lezen. Ze ontfutselen ons onze camera’s en maken foto’s van ons. Ik spreek een leerkracht die trots is op de vorderingen van haar leerlingen.
Orde en discipline en je netjes gedragen zijn belangrijke waarden die worden overgedragen.
Op de tweede school die we bezoeken wordt duidelijker wat er allemaal wel is.
Als we aan komen rijden in het busje bij de Lionsschool (ook een MLK school) schrikken we van de armoedige uitstraling van de school. Kapotte muren, veel rommel, ingezakt dak.

Na twee uur op deze school, te hebben rondgelopen is deze eerste indruk weg. Natuurlijk – het is armoedig. Er is geen plafond. Er zitten gaten in de muur. Er zijn nauwelijks leesboeken. Het ziet eruit zoals de scholen die je kent van televisie in arme tropische landen.
Maar wat een leven zit er in deze school!
De directrice heeft een realistische instelling. De materiële mogelijkheden zijn zeer beperkt, daar moet ze het mee doen. Alleen maar bedenken wat er niet kan helpt niks.
Er is dus wel een computer in de school. Eentje, voor 65 leerlingen. Geleend, maar hij werkt, er is internet, er worden e-mails uitgewisseld met een school in Den Haag. Een leerkracht werkt af en toe individueel met een kind, en samen typen ze letter voor letter een kort berichtje.
Er is geen geld om boodschappen te doen voor de kookles – maar als je iets lekkers maakt in de les kan je dat verkopen en dan heb je weer geld om voor de volgende kookles inkopen te doen. En van vruchten van de tamarindeboom die toevallig voor de school staat kan je stroop maken en ook dat gebeurt in de kookles. Zo zoekt de directrice van deze school naar oplossingen.
Orde en discipline en netheid zijn ook hier belangrijk en worden door alle leerkrachten uitgedragen. Als we een klas inkomen moeten de leerkracht ons een hand geven, wie zich op het schoolterrein niet volgens de regels gedraagt wordt toegesproken. De sfeer is prettig, open, zonder gedoe.
Het handenarbeidlokaal is fantastisch. Geen plafond,oude tafels, zeer beperkte middelen – maar met overal werkjes opgehangen, en gekleurde slingers, en mooie werkstukken. Wat blijft hangen is de sfeer: wat een fijn lokaal en wat een betrokken meester.

Bij het napraten over dit bezoek komen we (Nanske en Viatrix) tot de conclusie dat we van deze school veel kunnen leren, dat we een goede spiegel voorgehouden hebben gekregen. Het heeft alleen zin om je druk te maken over de dingen waar je zelf invloed op kunt uitoefenen. Orde en discipline en beleefdheid zijn niet ouderwets, maar kunnen best samen gaan met een goed pedagogisch klimaat en zijn bovendien een goede voorbereiding op functioneren in de maatschappij. Onderwijs hoeft niet de hele dag, elk uur leuk en flitsend en spannend te zijn, gewoon leren lezen en rekenen en schrijven blijft de kern van ons vak. Ook met slechts één computer in de hele school kun je meedoen aan een internetproject.

Emmaschool en de Louis Brailleschool.
Na aankomst werden we hartelijk ontvangen door de directrice van de school. In haar kamer heeft ze ons verteld over de school en mochten we vooral heel veel vragen stellen, zo kregen we een redelijk beeld over het onderwijs in Suriname. Er zijn overeenkomsten maar ook heel duidelijke verschillen. De school is een MLK/LOM school, met 60 leerlingen, 9 groepen en 18 medewerkers.

Na het gesprek zijn we eerst naar het computerlokaal gegaan. Een ruimte met vier computers, geen internet en geen kinderen. Al snel reist de vraag: Hoe moeten we dat gaan doen met de learning circle? Gelukkig kwamen Nico en Edwin binnen om de internet verbinding voor elkaar te maken. Aan het einde van ons bezoek was er dus één computer met internet verbinding. Woensdag kunnen we dus een start maken!
Ondertussen heeft de directrice een groep opgehaald die volgens het rooster op dat moment bezig moest zijn met de computers. De kinderen komen een beetje afwachtend binnen. Ze kruipen achter een computer en wachten tot de juf het goede programma heeft opgezocht en gaan dan 2 aan 2 aan het werk. Je kan zien dat ze dit vaker doen. Ze werken samen en doen om en om de opdrachten. Zo links en rechts kunnen we het niet laten de kinderen wat aanwijzingen te geven, we blijven toch echt leerkrachten en willen ons er graag tegenaan bemoeien.

Vervolgens hebben we de school bekeken. In de eerste groep die we zien kijken de kinderen ons met grote ogen aan. Duidelijk niet gewend aan de witten mensen (bakra’s) in de school. Het klas lokaal ziet er leeg uit. Er hangen enkele kunstwerkjes aan de muren. Op het bord staan wat staartdelingen en het ochtendgebed. Bob vraagt een meisje een som uit te rekenen, maar wat gaat nu sneller, een som uitrekenen of een foto maken? Het meisje heeft gewonnen. Trots liep ze terug naar haar plaats. Om toch een foto te krijgen nog maar een sommetje!
We lopen naar de R.T. ruimte en de logopedie ruimte. We zien dat men erg creatief is met de  middelen die voor handen zijn. Op- en aftellen kan je ook leren met limonade fles dopjes. Vragen als hoeveel liggen er, één erbij, één eraf, hoeveel witte en hoeveel rode liggen er worden op de leerling afgevuurd.
Je ziet een duidelijk verschil in de groepen qua aankleding. Leerkrachten zijn zelf verantwoordelijk voor de aankleding en moeten dit ook zelf bekostigen.
We brengen nog even een bezoek aan de keuken. Kinderen krijgen les in koken, wassen, strijken en schoonmaken. Soms mag er een kind mee om de boodschappen te doen voor de lessen. Kinderen leren hier de alledaagse dingen, zo worden ze een beetje voorbereid op de maatschappij.
We nemen nog een kijkje in het handvaardigheidslokaal waar de leerlingen verschillende technieken en vaardigheden aangeboden krijgen. We hebben heel veel indrukken opgedaan. Wat mij opvalt is de grote betrokkenheid van de leerkrachten en de directrice. Er wordt hard gewerkt om de kinderen zo veel mogelijk te laten ontwikkelen.
De andere groep wacht al op ons in de taxi. We stappen gauw in om naar de volgende school te gaan.
De tweede school is de Louis Braille school, een school voor blinden en slechtziende kinderen. Er zijn 40 leerlingen, 6 groepen en sinds dit schooljaar ook een peutergroep.
De school ziet er anders uit merken we op bij aankomst. Het ziet er netter uit. Het gebouw ziet er beter verzorgd uit.
Ook hier eerst naar de kamer van de directrice, waar het verschil duidelijker wordt. Er is hier veel structuur, veel materialen en een duidelijke aansturing van het personeel.
De leerlingen die op school zitten verschillen erg van niveau. Ook hier krijgt een ieder op zijn eigen niveau les.
In de school zier je veel meer kleur dan op de eerste school. Lokalen zijn leuk aangekleed en alles wat je ziet heeft felle kleuren (dit omdat deze kinderen dat beter zien.)

Ook hier valt mij de grote betrokkenheid van de leerkrachten op.
Kinderen op deze school zijn duidelijk meer gewend aan bezoekers. Deze school is een stichting, wat inhoud dat er veel afhankelijk is van sponsoring en donaties.
Kinderen werken rustig door. In de groepen zie je veel aanpassingen voor deze doelgroep  kinderen.
De school heeft sinds dit jaar een peutergroep. Kinderen die eerder beginnen op school leren beter/sneller met hun handicap omgaan en hebben daar een groot profijt van binnen hun schoolperiode.
In de keuken zijn er wat kinderen ijsjes aan het maken en wordt er schoongemaakt. De keuken is voorzien van fel gekleurde kastdeurtjes, dit ook om de kinderen die slechtziend zijn makkelijker alles kunnen herkennen. Dan krijgen we nog Surinaamse broodjes met zoute vis aangeboden, een heerlijke Surinaamse lekkernij.

We gaan nog even op bezoek in de ICT-ruimte. Er staan 4 computers voor de kinderen, een voor de leerkracht, een brailleprinter, een gewone printer, toetsenborden met grote letters en een brailleregel. Je kan zien dat er veel gebruik van wordt gemaakt en zien het ook echt gebeuren dat we contracten kunnen leggen met deze school vanuit Nederland.

Wel maken we ons een beetje zorgen om de verschillen tussen de scholen en zijn dan ook erg benieuwd hoe we woensdag met deze verschillende vaardigheden tot een goed plan kunnen komen, zodat we een mooie samenwerking kunnen krijgen.

Viatrix en Heidi